Op de foto boven de zee van licht

---

Lieve iedereen,

Ik spendeer weer één nacht en twee dagen in La Paz. De eerste dag onderneem ik niet heel veel. Ik rust veel uit en slenter door de stad waar op elke straathoek iets intressants gebeurt. In de avond ontdek ik dat veel jonge Paceños (inwoners van de stad) zich met Koreanse dans bezighouden. Ik eet weer eens in een degelijk restaurant, het duurt lang voordat mijn geflambeerde pique machu er is. De kok maakt het gerecht af in het restaurant, waar zij een gigantische steekvlam doet ontstaan tijdens het afblussen. De avond is de leukste tijd in La Paz. Iedereen lijkt buiten te genieten van elkaars kunsten. Er is een soort live datingshow aan de gang waarin 4 chicos en chicas uit het publiek verleidelijk voor elkaar dansen, uiteraard op heerlijke reggeaton. Tussendoor zorgen de presentatoren voor de nodige komedie en slapstick. In de nacht slaap ik lekker, ik heb geen last van de nachtclub onder de vloer. De dag erna ga ik naar het zwembad. Daar komen is een hele onderneming. Het grootste gedeelte van het openbaar vervoer bestaat uit mannen die met hun eigen busje op en neer door de stad rijden. Iedereen kan overal in en uitstappen en de toeter wordt door alle chauffeurs rijkelijk, meestal zonder aanleiding, gebruikt. Na zo'n vermakelijk ritje loop ik drie gigantisch hoge bruggen over. Ik passeer de voorbereidingen van een kleurrijk religieus festival. In het zwembad moet ik mijn paspoort nummer invullen en krijg ik een heuze factuur. Het zwembad zelf is gevestigd in een soort voetbalstadion. Het is het hoogste 50 meter bad ter wereld. Dat merk ik want veel verder dan 50 meter zonder uitgebreide adempauze kom ik niet. Ik spring nog even van de 5 meter duikplank. De dames achter de balie hebben op mijn spullen gepast. Er zijn zoveel hartelijk mensen in deze grote rauwe stad te vinden. Ik besluit na een pauze in het hostel weer door de stad te dwalen. Als ik terug ben merk ik hoe vermoeiend dat is. La Paz doet mij denken aan de Burmese stad Yangon. Ze zijn allebei net niet de hoofdstad, een beetje sketchy op een charmante manier en iedereen verkoopt de meest maffe dingen op straat. In allebei de steden zijn de moderne stadscultuur en de traditionele cultuur verstrengeld en zichtbaar. Ook hebben zij allebei de verwestering omarmd en zijn ze toch zichzelf gebleven. Kortom een hele intressante plek. In de avond verlaat ik haar. Ik dood wat tijd op het busstation en in de nacht reis ik naar Cochabamba. Ik kom rond 6 in de ochtend aan. In het busstation van Cochabamba is het op dit moment van de dag chaos. Ik slaap zittend met mijn hoofd op mijn tas. Om mij heen wordt gekrijst door de busverkopers. In de buurt van het busstation zijn veel gevaarlijke lijmsnuivende junkies dus lopend naar een slaapplek is geen goed idee. De rest van de stad is relatief veilig. Als het daglicht ook het busstation heeft bereikt pak ik een taxi naar een luxe
hostel. Ik slaap daar nog een uurtje op de bank en eet daarna een fantastisch ontbijt: salteñas en empanada's zijn de fijnere snacks hier. Ik vind Cochabamba een fijne stad het voelt klein maar is groot. Ik lunch op de markt en verken wat parkjes. In de avond vlak voor zonsondergang ga ik per kabelbaan naar het beeld van Christus. Dit exemplaar is groter dan de bekende variant uit Rio. Het uitzicht is grandioos, vanaf boven zie je pas dat Cochabamba echt groot is. Ik ontmoet wat Cochabambiños boven op de heuvel. De bewoners van de stad zijn een stuk opener en spontaner dan veel andere Bolivianen en beginnen soms gezellig een gesprek met mij. Ik leer hen wat beter kennen terwijl het donker wordt en onder ons langzaam de lichten aan gaan. Met mijn blonde haar en blauw groene ogen val ik in de smaak bij de vrouwen in het gezelschap, die allemaal met mij op de foto willen. Ook wordt er door een plaatselijke fotograaf een groepsfoto gemaakt die ik mee krijg als aandenken. Een leuke souvenir. Ik krijg een lift terug naar het hostel van hen. In de avond loop ik naar een restaurant waar ik planchitas bestel. Zelfs de halve portie is te veel voor mij. Op een hete bakplaat krijg ik een stuk vlees van bijna een halve kilo, een worst, gebakken ei, gebakken banaan, geroerbakte ui en tomaat en tenslotte een gigantische berg yuca. Gelukkig kan ik een beetje uitbuiken op de weg terug. De dag erna ben ik van plan te gaan zwemmen. Het eerste zwembad geeft alleen les, de tweede doet maandelijkse abonnomenten en de derde is alleen op vrijdag open. Ik pak de taxi naar een geroemd restaurant maar ook die is dicht. Een ander restaurant dat alle Cochabambinos kennen is wel open. De halve portie Chaque is behalve lunch ook avondeten. Ik heb veel gezocht en eindelijk mijn paradijs voor de komende dagen gevonden. Het is geen amazone maar een ecohostel, maar een kilometer of 15 buiten de stad. Het ligt midden in de natuur, ze geven massages en het is denk ik een beetje hippieachtig. Ik ben van plan morgen de korte reis te ondernemen om daar eindelijk de stad even achter mij te laten en te genieten van de rust en de natuur. Waarschijnlijk keer ik in het weekend terug naar Cochabamba om de laatste week de terugreis naar Lima te maken via de Peruaanse kust.

Liefs,
Klaas

---