Advertisement
Published: August 19th 2010
Edit Blog Post
Hola todos,
Hier zijn we weer met een volgend verslag van onze belevenissen in Bolivia. Dit keer nemen we jullie mee van de yunga´s tot aan de hooglanden! Ons verhaal begint in het dorpje Coroico en eindigt in een ander klein dorpje Sorata. Hier ons verslag. We hopen dat jullie er allemaal weer van genieten!!
Coroico
Het dorpje Coroico wordt ook wel het paradijs van Eden genoemd. Dit vanwege de geweldige mooie ligging midden op een berg met een onbetaalbaar uitzicht op de vallei daaronder en de bergen daar tegenover. Dit wilden wij natuurlijk graag met eigen ogen aanschouwen! Na een heen en weer slingerende en hobbelige busrit van een paar uur kwamen we er dan eindelijk aan. En het uitzicht was zeker niet teleurstellend!! Wauw, wat een plaatje!!
Aangezien er meerdere hotels waren die ook echt daadwerkelijk uitzicht hadden op deze vallei, ging onze voorkeur uiteraard daarnaar uit. We hadden in het eerste hotel al meteen succes en de kamer met het beste uitzicht gekozen. Geweldig was dat, ´s ochtends bij het wakker worden de gordijnen opendoen met dat uitzicht. Op de foto´s kunnen jullie een beetje hiervan meegenieten!
De vallei lag gedeeltelijk in yunga gebied en
was dan ook ontzettend groen en vruchtbaar. Er waren vele wandelingen in het gebied te vinden, die ook makkelijk op eigen houtje te doen waren. Zo zijn we een keer naar 2 watervallen gelopen. Tijdens deze wandeling werden we weer eens gezellig vergezeld door een hele club honden. 4 Stuks waren er dit keer met ons meegegaan! Net of we de honden aan het uitlaten waren. 😉
Een andere keer hebben we een berg beklommen, de Uchumachi. Dit was een klim van ongeveer 750 meter. Niet al te veel, maar in de volle zon toch nog best heftig! We hoorden van onze hotelmanager dat er boven op deze berg een meer verborgen zou moeten liggen. Na de klim hadden wij wel zin in een verfrissende duik. Samen met een paar andere reizigers waren we dus op zoek gegaan naar dit meer. Het leek boven op de berg alleen een oerwoud, zo dicht en tropisch was het er begroeid. Met moeite wurmden we ons allemaal door deze hindernisbanen heen. We waren onze manchette namelijk vergeten.. hihi.. Na verschillende paden geprobeerd te hebben en geen meer gevonden te hebben, besloten we toch maar weer naar beneden te gaan. In plaats van een
verfrissende duik hebben we daar toen maar genoten van koude biertjes en verse sapjes! Was ook heerlijk.
Na een paar dagen zijn we van hostel gewisseld en naar een geweldig mooie plek net buiten het dorpje gegaan. Het lag zo´n 20 minuten, heuvel op, van het dorpje vandaan. Hier hadden we een soort knus minihuisje tot onze beschikking gekregen. Dit keer geen uitzicht op de vallei, maar een geweldig mooie groene, tropische tuin met grasveld voor onze deur!! Verder hadden we ook een heerlijke veranda, waar we veel gezeten hebben. Hier zijn we dan ook wat langer gebleven als ´gepland´. Gewoon even lekker nietsdoen en genieten van de mooie plek en het heerlijke weer.
Sorata
Na al dat uitrusten en nietsdoen, vonden we het wel weer tijd worden voor wat actie. Te lang stilzitten is niets voor ons. Dat kwam goed uit, want in Sorata was er een trekking die we ontzettend graag wilden doen. Deze ging naar een gletsjermeer, Laguna Glacial genaamd.
Na hier wat informatie over ingewonnen te hebben, hadden we besloten dat we deze keer toch in ieder geval met ezels wilden gaan. Deze trekking was namelijk op grote hoogte en daarom wilden we niet
zelf onze tassen dragen. We hadden al eerder met grote hoogtes te maken gehad en alle inspanningen zijn op hoogte zo veel heftiger. Elke stap lijkt moeite te kosten, helemaal met zware rugtassen!
Toevallig kwamen we in ons hostel een leuk Nederlands/Duits stel tegen. Zij wilden dezelfde trekking gaan doen en deze combineren met een andere langere trekking. Na wat overleg hadden we besloten bij hun aan te sluiten. Wij gingen onze 3-daagse trekking doen naar Laguna Glacial. Zij gingen naar Laguna Glacial en vervolgens een andere kant uit. Voor ons zou er dan alleen een extra ezel meegaan.
Dag 1 begonnen we vanuit Sorata, op 2750 meter hoogte. We moesten de eerste dag 1500 meter klimmen naar een meer waar we kamp zouden houden. Dit meer was op 4250 meter gelegen. Dit tocht omhoog bleek zwaarder dan vooraf gedacht. Vooral Saskia had moeite met de hoogte, omdat zij nog niet helemaal geacclimatiseerd bleek te zijn. Twijfels over wel of niet door te gaan, plaagden ons dan ook tijdens deze bizarre zware tocht naar boven. Na steeds veel pauzes genomen te hebben, hadden we dan toch het kamp en daarmee dus ook het meer bereikt. Jeetje, wat waren wij
kapot. Maar, wat was dat meer wonderschoon!! Afgezien van een paar andere Bolivianen waren wij de enigen. We waren nog mooi op tijd voor de zonsondergang. Na dit geweldige tafereel, zijn we gaan slapen. Dat konden we hard gebruiken!! We hadden besloten dag 2 af te wachten en dan te beslissen of we wel of niet mee zouden gaan.
Dag 2 bleek er gelukkig een stuk beter uit te zien. Na een goede nachtrust voelde Saskia zich namelijk een stuk beter. We besloten daarom toch mee te gaan naar het gletsjermeer. Mochten we het onderweg niet meer trekken, dan konden we altijd weer teruggaan. Dat idee gaf wel wat rust, en dus gingen we op weg. Deze dag moesten we alsnog 800 meter klimmen. Het meer lag namelijk op 5050 meter hoogte! Stap voor stap werkten we onze weg naar boven. Na elke bergtop hoopten we het meer te zien, maar dit bleek toch verder te liggen als dat we dachten. Ook hier was de inspanning zo zwaar, omdat je bijna geen zuurstof krijgt. Je merkt daardoor soms dat je misselijk wordt of dat je lichaam gaat tintelen. Hoogste tijd om op die momenten weer even een pauze te
houden. Aangezien de andere 2 een stuk sneller waren als ons (ze waren beter geacclimatiseerd) waren zij met de gids alvast vooruit gegaan.
Onderweg hadden we steeds de bergtoppen in zicht, die bij het gletsjermeer lagen. Dat was zo prachtig mooi. Bevroren stroompjes oversteken enzo. Na de zoveelste top beklommen te hebben, waren we erg blij eindelijk het meer in zicht te hebben! We hadden het gehaald!!!!!! Daar kwamen we de anderen ook weer tegen. We hebben heerlijk aan het meer geluncht en prachtige foto´s gemaakt.
Wat wel maf is, is dat we deze hele tocht best wel in een waas beleefd hebben. Dit komt door de hoogte. Je bent er wel, maar ook weer niet echt. Het tekort aan zuurstof heeft vreemde effecten op je lichaam!
De tocht weer naar beneden ging gelukkig een stuk makkelijker. Dit ging ons een stuk beter af! Wij zijn toen alvast vooruit gegaan naar het kamp, waar we nog een nacht zouden doorbrengen alvorens de volgende ochtend weer 1500 meter naar Sorata af te dalen.
Nadat we op 5050 meter hoogte geweest waren, kwam de hoogte van het kamp op 4250 meter op ons ook wat vertrouwder over. Je voelde dat er
daar weer wat meer zuurstof in de lucht zat.
De volgende ochtend hebben we afscheid genomen van het andere stelletje en zijn we samen met de arriero (ezeldrijver) en 1 ezel weer naar beneden gegaan. Ook deze tocht naar beneden viel ons reuze mee. Na een paar uur kwamen we weer in Sorata aan. Pfft, wat was dat een avontuur geweest. Pas beneden leken we ons te realiseren waar we geweest waren. Gelukkig hadden we nog prachtige foto´s om naar terug te kijken en het allemaal nog eens terug te beleven. Al met al was dit voor ons de zwaarste trekking die we tijdens deze reis ondernomen hebben. We hadden hierdoor wel geleerd de hoogte niet meer te onderschatten! En altijd eerst goed acclimatiseren, dat helpt enorm!
Nou dit was het weer voor nu. We hopen dat jullie zo weer een beetje mee hebben kunnen genieten! Volgende keer nemen we jullie mee naar de grote stad La Paz, die midden in een enorme kom gebouwd is. Hier hebben we een grote parade met prachtige kostuums meegemaakt! En verder vertellen we onze belevenissen aan het hoogland meer Lago Titicaca. Tot de volgende keer allemaal!
Liefs en groetjes,
Roeland &
Saskia
PS: Als sommigen van jullie nog vakantie avonturen/foto´s hebben, dan lezen/bekijken we die graag mee. Kunnen we ook een beetje met jullie meegenieten! 😊
Advertisement
Tot: 0.065s; Tpl: 0.013s; cc: 13; qc: 24; dbt: 0.0307s; 1; m:domysql w:travelblog (10.17.0.13); sld: 1;
; mem: 1.1mb
leuk Nederlands/Duits stel
non-member comment
Shared memories
Hey really nice dutch people!! Wat leuk om wat van jullie te horen en zeker ook om jullie blog te lezen. Schitterende foto's ook, daar zijn we wel een beetje jaloers op! Op ons blog (zie reisverslag onder de naam fotos) staat een website waarop wij wat foto's hebben gezet. We zullen er van de week ook foto's van jullie opzetten op volle grote, dan kun je die zo downloaden. Als jullie willen kun je daar ook de foto's die jullie van ons hebben op zetten. Ook die andere schitterende foto's die op jullie blog staan zijn zeer welkom, maar alleen als dat niet te veel gedoe is in een internetcafe (wij weten hoe dat gaat). Trouwens erg grappig om te zien dat wij in exact dezelfde kamer hebben gezeten als jullie in Sol y Luna in Coroico... Wat was dat een relaxte plek he?! Inmiddels zijn we weer thuis en ook dat is heerlijk! Amsterdam is op zijn best en het is heerlijk weer. Lekker (in het park) eten, over de markt, op het balkon.... hmmmmmm. Geniet nog van jullie geweldige reis! Als jullie terug zijn moeten we zeker een keer een biertje gaan drinken om verhalen te delen!! Lieve groet, Joeri en Frauke