El Calafate / Super trekking

---

In Patagonie zijn er twee dingen in overvloed en dat zijn uitgestrekte ruimte en wind. Als ik hier in de bus zit doet het mij denken aan de Stuard highway in Australië daar komt ook geen eind aan. Maar in Australië is er nog meer begroeiing als hier. Dan lijkt het nog meer op weg door de Sahara. Een bijna kale uitgestrekte vlakte waar geen eind aan lijkt te komen. En dan die wind. Hard, harder, hardst zijn de smaken die ze hebben. Zo nu en dan wordt je echt omvergeblazen.

In dit woeste landschap in de Andes ligt het plaatsje El Calafate. De stepstone om de grote gletsjers te zien en te gaan de bergen in te gaan. Het is een echte toeristen stad waar alleen maar tour operators, shops met trekking spullen, restaurants en hotels zijn. Niet echt geweldig maar voor een paar dagen voldoet het prima. Het hostel waar ik zit Hostel del Glaciar Libertador is volledig van hout gebouwd wat een een rustieke sfeer geeft. Afgezien van de Babobab groep uit Nl zit er een gezellig stel mensen.

Aangekomen in het hostel wilde ik de Perito Moreno en de Upsala tour boeken wat door iedereen aangeraden wordt. Paulo van de receptie vertelde vol enthousiasme over de “Super trekking” die hij net zelf gedaan had. Dat zou ik ook wel willen maar deze trekking duurt 2 dagen en ik heb er maar 2 in El Calafate en ik wil zeker de Perito Moreno gletsjer zien. Vliegticket om boeken dus, wat normaal niet lukt in het hoog seizoen. Toch maar even proberen, en jawel hoor het lukte.

Volgende morgen 9-11 om 5.30 opstaan en in de bus door het kale landschap naar El Chalten. 8 andere gingen ook de Super trekking doen. 1 Argentijn, 3 meiden uit Catalonië, 2 Zwitsers en Eddie en Marjolijn uit Hoofddorp. Na de uitleg hoe te lopen gingen team Nl zelfstandig op pad om via een route, met prachtige vergezichten en mooi uitzicht op de berg de Fitz Roy, het tentenkamp bij de Torre Lagoon te bereiken voor de nacht. Overdag in de zon is het lekker, met een wolk voor de zon en de wind was het koud. Maar s’nachts werd het toch echt onder nul. In een tentje lag een dun matje en twee slaapzakken. Na een maaltijd van soep, spagetij met kaassaus en vla was de enige plek die warm te krijgen was de slaapzak. Dus om 8 uur lag ik al te slapen.

Dag 2 van de trekking begon om 7 uur. Na he ontbijt ging het met 3 gidsen richting de gletsjer. Onderweg nog even de Fitz Roy rivier oversteken middels tokkelen aan een touw en om 11 uur stonden we aan de voet van de gletsjer. Voor het lopen op de gletsjer werden puntige ijzers onder de schoenen gebonden. De kou, de wind, de bergen en het de uitgestrekte ijsvlakte maakte het tot een geweldige ervaring. Na een uurtje lopen bereikte we een ijswand van ca. 30 meter hoog. Een van de gidsen was vooruit gegaan en had een touw boven aan de ijswand gezekerd. Het ijsklimmen kon beginnen. Het was makelijker als ik verwachte maar wel zwaar. Zeker als een punt van het ijzer onder je schoen los schiet uit het ijs en je met je volle gewicht aan je armen hangt. Na de top van de wand te hebben bereik ging je al abzeilend naar beneden. Klaar voor de terug toch die nog eens 4 uur duurde. Uitgeput kwam team Nl in El Chalten aan waar de beloning een lekkere warme maaltijd en groot glas bier was.

De volgende avond heeft Team Nl deze beloning nog even dunnetjes overgedaan met een enorme steak en een heerlijke fles wijn. Toen bij het toetje er aarbeien op tafel kwamen moet ik volgens een goede traditie toch ook de fles champagne maar laten komen.

---