Advertisement
Published: March 23rd 2007
Edit Blog Post
Uitgerust na een fantastische nachtrit komen we toe in La Rioja waar we worden opgewacht door Gonzalo, onze gids voor de komende dagen. Met onze daypacks vertrekken we dan in de flashy rode 4x4, naar het westen, richting Cordillera van de Andes!
Dit gebied is niet voor de comfortseekers... je mag je neus niet ophalen voor stof in je haar en grind in je ogen! Gelegen op 1300 m hoogte, is deze regio de uitdrukking van de natuur in zijn meest ruwe, ongetemde staat... Het is één van de meest regenarme gebieden van het land, met slechts 100mm regen per jaar, en de okerkleurige, zandgestraalde vlaktes herinneren je aan de foto´s van Martiaanse landschappen.. Ik voor mijn part ben gevallen voor de rauwe schoonheid van deze provincie...
De provincie herbergt twee nationale parken die tot werelderfgoed zijn uitgeroepen in 2000 omwille van hun geologisch, paleontologisch en archeologisch belang. Om het simpeler uit te drukken: het is de enige plek ter wereld waar een volledige periode te zien is in de rotsen, in dit geval de Triasic Periode, en dat is meer dan 30 miljoen jaar in de ontwikkelingsgeschiedenis van de planeet. Ik heb serieus veel opgestoken in die paar
dagen - hoewel het mij meer gaat om te genieten van de landschappen - tevens dankzij mijn privé-leraar: Dan. Als kind was hij gefascineerd door dinosaurussen en verslond hij alle boeken die ermee te maken hadden. Hij was in zijn nopjes!
Allereerst gaan we naar de Talampaya canyon, het meest spectaculaire deel van het park dat Dan en ik per mountainbike hebben doorgetrokken. Een uitgestrekt gebied waar regelrechte zandstenen kliffen boven je uittoren, door de wind over een periode van miljoenen jaren uitgehouwd in levensechte vormen, waardoor ze hun bijnamen als de Pater, de Drie Koningen, en de Schoorsteen, verdienden... Het was surreëel om tussen de 150m hoge muren van de canyon te fietsen, door het rode opdwarrelende stof van de uitgedroogde rio...
De weg lijkt geen einde te kennen... Als achtergrond voor dit gevoel van onbegrensdheid speelt 80´s muziek ( cheezy, I know )
´s Avonds overnachten we in Villa Union, op 270 km van La Rioja, een onaantrekkelijk dorpje zonder leven, maar het beste vertrekpunt om de Nationale Parken te verkennen. En het heeft een uitstekend en gezellig restaurantje waar we met smaak de parilla eten...
Dag twee van onze excurise brengt ons naar de altiplanos
van de Andes op meer dan 4000m... De Laguna Brava is een ecosysteem dat de thuis is van de schuchtere Guanacos, Vicuñas ( twee soorten camelidos ) en flamenco´s... en van weergaloze schoonheid... Een aanzienlijk grote regio waar stilte heerst en de wijdsheid domineert en enkele van ´s werelds hoogste vulkanen ( o.a. de Pissis met zijn 6.882 meter ) op je neerkijken, bijna alsof ze over je waken met hun eeuwig besneeuwde pieken. Een meer van dat deels zoutvlakte is, waar het wrak van een gecrashed vliegtuig ligt, deels bad voor grote groepen flamingo´s...
Ik kan er nog altijd niet bij... onwerkelijk... en avontuurlijk.
De derde dag begeven we ons naar Ischigualasto, beter gekend als de Vallei van de Maan. Gelegen in een afgelegen hoek van de provincie van San Juan, in een woestijnvallei tussen de bergketens van Sierra Los Rastros in het Westen en de Cerros Colorados in het oosten, is dit een beschermd gebied dat ons een other-worldly day out bezorgde. Het is hier dat de resten van verschillende families van dinosaurussen werden ontdekt, waaronder de oudste die tot nog toe is gekend, 230 miljoen jaar oud... De park ranger lijkt erg goed ingelicht te zijn,
maar gidst uitsluitend in het Spaans, waardoor heel wat informatie aan ons voorbijgaat. Gonzalo vult de gaten voor ons. Naast het schrale maar sensationele maanlandschap ontdekken we over een parcours van 40 km merkwaardige rotsformaties zoals de paddestoel, de onderzeeër, de bowlingbaan... Sommige plekken waren gekenmerkt door witte en okerkleuren, op andere plaatsen is het groen dat domineert in de rots... op de achtergrond verheft zich een muur als van een gotische kathedraal in de donkerrode rotswand... Een ongelofelijk schouwspel... en we hadden geluk: we zien een condor cirkelen in de blauwe hete hemel!
Op de terugweg naar La Rioja zien we veel skeletten... Veel eigenaars laten hun vee vrij rondlopen om zich tegoed te doen aan de grasvlakten in de omgeving. En heel regelmatig komen er aan hun einde als ze de weg willen oversteken. Enkele minuten later verstoren we de een roofvogel die zich tegoed deed aan een redelijk vers koelijkje... de natuur kan mooi maar ontstellend zijn! Enkele minuten later zien we een politiewagen en iets op het midden van de weg... blijkt een koe te zijn die anderhalf uur tevoren werd aangereden! De auto was in behoorlijk slechte staat omdat die in een gracht was
terechtgekomen toen die het dier trachtte te ontwijken. De politie werd erbij gehaald om de schade te overhalen op de eigenaar van de koe, omdat het blijkbaar onwettig is om je vee vrij te laten rondlopen, het moet binnen een omheining blijven... Die man moet geruineerd zijn...
We nemen afscheid van Gonzalo; grappig om Dan te zien verstijven als Gonzalo hem een knuffel geeft! Hoe door en door Engels!
De laatste dagen is het me opgevallen dat Dan en mijn vader makkelijker communiceren, en hoe mijn pa meer en meer zelfvertrouwen krijgt en Engels probeert te spreken! Grappige situaties en vaak gevallen van lost in translation...
Vanuit la Rioja nemen we de nachtbus naar Mendoza, de hoofdstad van de gelijknamige provincie. Ik kan niet veel vertellen van Mendoza, het slechte weer ons heeft weggejaagd... Jammer, want we zagen ons hier raften op de Río Mendoza en trekken door het Acancagua Nationaal Park...
Een korte natte wandeling toonde ons een mooi voorbeeld van cityplanning ( de hele stad is herbouwd geweest na een aardbeving in 1860 ) met sobere moderne gebouwen ( aardbevingbestendig ) en veel open spaces ( zodat de bewoners ernaartoe kunnen vluchten in geval dat de
aarde zou beslissen om weer ns hevig te schudden ), dus veel elegante plaza´s met extravagante fonteinen en brede promenades met populieren... Ik denk dat een groot stuk van de charme van deze stad hieraan toe te schrijven is... Ook wandelen we door een historisch gedeelte, bourgeois wijken, straten met goedkope meubelzaken, andere met skishops en toeristenwinkeltjes die kurkentrekkers en andere vodden verkopen, artesanías enz...
En hier scheiden onze wegen... Mijn ouders vliegen naar Iguazu, vooraleer na een stop in BA naar huis te gaan. Het zijn een aangename vier weken geweest. Niet evident voor hen om zich aan te passen aan onze reisstijl! Maar ze hebben een geweldige tijd gehad. En wij ook. Ik denk niet dat we zonder hun research de noordelijke provincies hadden bezocht.
Dan en ik hebben een dag wijnproeven ingelast, in vier van de 1200 wijnzaken/gaarden, oases in de weidse droge vlaktes. Het was zalig... en interessant! Charles, onze gids van Grapevine, loodst ons door de dag met zijn grappige verhalen en technische kennis. Dit is de eerste keer dat we zoveel informatie krijgen over het volledige proces, en effectief in een wijngaard lopen, de verschillen tussen de verschillende druifvariëteiten leren adhv de
smaak, textuur en vorm van de druif, en van de bladeren. We proeven wijn uit de tanken, de houten tonnen en flessen... Ook degusteren een vijfgangen gourmet lunch met passende wijnen..... De dag werd gekroond met een avondmaal in het discrete en onge(be)kende restaurant van de chef die ´s middags de maaltijd had bereikt. In een klein straatje, bevonden we ons voor een garagepoort, zonder uithangbord of naam. Nadat we aanbellen worden we verwelkomd door een ober, en lopen we door een kleine tuin naar het huis, waar de woonkamer is omgetoverd tot restaurant! Intiem! We krijgen een vijftien(!)gangen menu ( wel de grootte van amuse-bouches hoor) vergezeld door 5 wijnen. Bijzonder om te ontdekken hoe de eigenschappen en smaak van eenzelfde wijn kunnen veranderen naargelang het eten. En het was heel lekker! De chef is een jonge gast van ergens in de twintig, die zijn artistieke gevoel de vrije loop wou laten en dus een restautant heeft geopend, de klanten vinden hun weg ernaar via de gidsen en de restaurants van de bodega´s waar hij kookt. Meer dan voldaan sluiten we de hier ons verblijf in Mendoza af.
Advertisement
Tot: 0.093s; Tpl: 0.012s; cc: 14; qc: 74; dbt: 0.0667s; 1; m:domysql w:travelblog (10.17.0.13); sld: 1;
; mem: 1.2mb