Advertisement
Published: January 16th 2009
Edit Blog Post
hier ben ik weer…
ondertss is het vrijdagmiddag en hebben we weer vanalles te vertellen…
over het ziekenhuis enzo denk ik dat ik het meeste wel verteld heb…
mss deze keer eens uitwijden over cordoba zelf…
op de fotos bij het vorige tekstje was er al een stukje te zien van cordoba…
we wonen in een zijstraat van één van de grote straten van Cordoba… alle straten zijn hier enkel richting, ook de grote… dus da zijn zo vijf rijvakken in dezelfde richting allemaal… de verkeerslichten staan hier overigens voorbij het kruispunt, das echt verwarrend eigelijk… er zijn ook geen lichten voor de voetgangers… die moeten kijken wanneer de lichten voor de auto’s rood worden…
het rijdt hier vol, maar echt vol vol vol, van die gele taxi’s… sinds iedereen ons voor gek verklaard dat wij door ‘die gevaarlijke barrio’s’ elke dag naar het werk wandelen, zijn we ook overgeschakeld op het gebruiken van die gele autotjes…
er zijn hier superveel mooie parkjes en kerkjes en straten vol winkeltjes… jaaaaaaa, we hebben al dingen gekocht, hoe kan het anders… en neeeee, ik ben ni de ergste van den hoop, laat ons zeggen zelfs de minst erge… zelfs jonas shopt meer
dan ik…(ik voel jullie verbazing tot hier)
we zijn al elke avond zowa gaan rondwandelen in de stad hier… hebben nu zo ongeveer elke richting vanaf ons appartement ne keer verkend…
gisteren had lucie ook vroeg gedaan (want in de chirurgie zijn de dagen wel langer dan van 8 tot 12, maar die heeft dan geen wacht), dus konden we gisteren in de late namiddag nog wa van het zonnetje gaan profiteren… dus dan zijn we naar een park gegaan hier eigelijk vlakbij, maar dat we pas gisteren ontdekt hebben…
en dan gisterenavond was het big moment… woensdag als we thuis kwamen stond er hier zo een zak met vanalle specialiteiten van argentinië op de tafel en er zat ne brief bij… ’t was van de decaan om ons welkom te heten en om ons uit te nodigen voor een traditionele Argentijnse barbecue met hem en zijn vrouw… grote stress natuurlijk… de decaan himself (in belgie durven we dieje mens ni eens aan te spreken) had ons uitgenodigd om gezellig te gaan dineren… hij ging ons om halftien komen ophalen aan ons appartement…
wij dus na ons zon-namiddagje ons komen fatsoeneren, lus en ik een kleedje aan, jonas een hemdje,
op ons paasbest dus… en om stipt halftien (ja stipt kan ook in argentinie blijkbaar) ging de bel hier… was dieje met de auto hier, direct ne kus, ne kus van die zijn vrouw… ja stap maar in, we moeten effe rijden… zo in een keimooie wijk iets buiten cordoba, had hij gereserveerd in een restaurantje waar zo alles “asada” was… alles barbecue dus… ik heb nog nooooit zoveel vlees in ene maaltijd moeten eten, denk ik… ze eten hier alles, ma dan echt alles op den barbecue… varken, rund, kip, worstjes, satékes, chorizo, koteletjes… maar ook nieren, darmen, bloedworst en lever… (ne goeie verstaander snapt dak da aan mij heb laten voorbij gaan) we kregen daar dan zo een minibeetje groentjes bij… la carne es mas importante que las verduras… uhu… en frieten met zo een geklutst ei over… rare combinatie, ma da was eigelijk echt ni slecht…
alles met een flesje rode Argentijnse wijn die echt ongelooflijk goe was… en dan nog een dessertje met serieuze afmetingen… fruitsla met daarboven op twee bollen ijs en vier koekjes van hier… man man man… helemaal overeten en dan vooral omda we pas om iets tien uur - halfelf aant eten
waren… om kwart na één waren we terug hier… ge kon ons rollen denk ik… vanochtend voelden we het nog… niemand heeft ontbeten vandaag…
dieje man heeft dat dan uiteindelijk allemaal betaald voor ons en heeft ons dan nog terug naar hier gebracht… en toen hij hoorde da lus en jonas een koppeltje zijn, nam em die zo apart en vroeg em of hij der dan voor moest zorgen dat onze kamers gesplitst zouden zijn en da ik alleen een kleiner apartementje zou hebben… maar ze wilden da ni, omda ze da zo erg zouden vinden voor mij… tzou ook ni ’t zelfde zijn natuurlijk… iedereen wist op voorhand hoe ’t zou zijn, ik ook…
vanochtend was het wel een pijnlijke ervaring om na zo’n avondje/nachtje om zeven uur weer op te staan en onze voettocht richting station (niet meer tot aan het ziekenhuis zelf) aan te vatten (tis de laatste kilometer die gevaarlijk is en die we ni mogen wandelen van de dokters, dus das ook het enige wa we met de taxi doen, de rest is goed voor de fysiek, want tis doorstappen om op tijd te zijn)… maar ben blij dat ik nu alweer hier zit en
de rest van de namiddag en het weekend niets meer moet doen, behalve genieten van het weer en de sfeer hier…
vandaag zijn er eindelijk es jongetjes geboren… pablo en emmanuel… bij pablito heb ik keiveel mee mogen doen… heb heel de tijd bij de mama geweest, van als ze voldoende ontsluiting had… en dan beetje mogen assisteren bij de bevalling… maar more important, ik heb pablito naar neonatale mogen brengen en hem mee mogen verzorgen… was een superschattig kindje… die was zo heel de tijd over zn eigen hoofdje aant wrijven als we die zo aant droogwrijven waren… tis al zonde dak vandaag mn fototoestel ni meehad… en voor ene keer was het ne keer een mama van 27 die haar eerste kindje kreeg… dus ik denk dat dat al iets betere omstandigheden zijn voor da kindje om in terecht te komen…
nu hebben jullie al een beetje een algemeen beeld… van het ziekenhuis, van de randactiviteiten, van de gastvrijheid hier… zondagavond of maandag komt er wel een verslagje van hoe we ons eerste weekend hier hebben ingevuld…
dikke zoen xxxx
gisteren 25 graden, maar vandaag alweer 35 en de Dakar-karavaan is in town
Advertisement
Tot: 0.086s; Tpl: 0.013s; cc: 5; qc: 44; dbt: 0.0609s; 1; m:domysql w:travelblog (10.17.0.13); sld: 1;
; mem: 1.1mb
Griet
non-member comment
Hey zusie, kga hier eens een berichtje proberen te posten, want tante linda had da al geprobeerd maar blijkbaar niet gelukt! nuja zien of het mij lukt! tziet daar nog wel leuk uit, en veel te goe weer in vergelijking me hier, alle nu maakt da nog ni uit, ma wel voor skivakantie dus stuur de zon maar naar ons! alle bon amuseer je nu maar dees weekend! kus van de zus