Dinsdag 21 oktober 2014

---

Na een gezellige babbel met de campinguitbater, vertrokken we richting Westport om onze tour van de westkust te beginnen. Helaas was de directe baan ernaartoe afgesloten door een dodelijk accident. Aangezien het aantal banen in Zuid Nieuw Zeeland nogal beperkt is, betekende dit voor ons een ommetour van 150 km. (met alle bochten = 2-3u rijden).



Eens we op bestemming waren, hebben we eerst een zeehondencolonie bezocht. Enorm de moeite. Eigenlijk slapen ze vooral, maar omdat het seizoen voor paren eraan komt (november), zijn de mannetjes nu al hun terrein aan het afbakenen. (de vroege vogel wint de prijs....). We hebben dus wel het mannelijke testoron in de zeehonden aan het werk gezien. Voor 200kg zware mannen te zijn, bewegen ze verrassend snel als er een indringer is.



Daarna bezochten we een authentieke Goldmine. Of dat dachten we toch. Entree was $20 en wat we hiervoor kregen was een wandeling van 10 minuten door grotten, met hier een daar nog een spoorlijn te zien en op het einde passeerden we wat hutjes met memorabilia en een waterrad.



We waren nogal ontgoocheld. En hoewel ik zelden negatieve kritieken geef – Mama’s eerste reactie op mijn woede-uitbarstingen is steeds ‘Wat haalt het uit’... - , heb ik in dit geval toch een briefje achtergelaten met mijn gedachten over de zaak.



Samengevat: “het was een mooie wandeling, maar voor $20 had ik toch op zijn minst wat uitleg verwacht bij de grotten, sporen, hutten en waterrad over hoe het goud mijnen juist werkte... Hopelijk zorgt mijn feedback ervoor dat toekomstige bezoekers dit bezoek wel de moeite waard vinden. Ik vind het jammer om te moeten zeggen, maar dit was niet mijn $20 waard.”



Verder op onze route kwamen we dan de ‘Pancake Rocks en Blowholes’ tegen, en dit was zeer zeker aan te raden (en gratis 😊 ). Dit zijn rotsen die door erosie eruit zien alsof ze gestapeld zijn als pankoeken en door de ruwe Tasmanian Sea zijn er verschillende Blowholes ontstaan die bij vloed werkelijk indrukwekkend zijn.



Leuke anekdote: in Greymouth ging ik betalen aan het tankstation. De bediende vroeg me van waar ik was (niet onverstaanbaar, we rijden rond met een gigantische camper...) en ik zei: ‘Belgium, you know it?’. Hij antwoorde: "Yes, from the Astrix and Oblix comics, that’s it… right?”

---