Advertisement
Whitsundays
Idyllisch...Wat ik echt nou echt mis aan thuis? Humor. Niet dat ze hier niet kunnen lachen, integendeel. Maar al die heerlijke verschillende vormen van humor die je met vrienden deelt - die ik nu dus niet helemaal lekker kwijt kan. Vooral gebeurtenissen die enigzins bizar zijn en waarbij ik mijn ongelovige ironische gezicht op zet (mocht je je dit nou niet kunnen herinneren, wordt het inderdaad tijd om eens een biertje of twee te gaan drinken) hebben dit effect. Thuis... nog ver en lang weg en er zijn best dingen die ik mis. Amsterdam... bartending... Awakenings... films... culinaire gewoontes en niet uit een backpack leven. Omdat jij zo ontzettend komisch bent en gemist wordt, breng ik bij deze ook al mijn gelukswensen aan je over. Hebben we dat ook vast gehad en kan ik nu mijn verhalen uitspugen. De tijd en ik hebben hier allesbehalve stil gestaan...
Mijn excuses voor hetgeen hier stond geschreven. Het was slechts bedoeld ter vermaak, overdreven en niet onterecht en vooral oneerlijk tegenover de gastvrijheid van de mensen die me een week onder hun hoede hebben genomen. Ik heb een geweldige tijd met ze gehad en ben dankbaar voor alles wat ze gedaan hebben. Daarnaast dacht ik dat dit een privé-blog was en dat ik er dus niemand mee zou kwetsen. Sorry, aan iedereen die dit aangaat.
'There is so much beauty in the world, sometimes I just can't take it.' Als ontsnapping ben ik gaan duiken naar de S.S. Yongala, een 100 meter lang schip op 20-30 meter diepte in het Groot Barriererif. Dit vormt een mooi skelet voor het koraal en was dus totaal bedekt in de meest spectaculaire kleuren en vormen. De derde ring werd gevormd door duizenden, nee, miljoenen vissen die me volledige omringden terwijl ik keek naar schildpakken, barracuda's en zeeslangen. Het is bijna niet voor te stellen hoe vet het is om tussen een school kleine wit-oranje visjes te zwemmen en dan een paar grote zilvere vissen langs te zien komen, waarna je achter je kijkt en honderden van deze vissen een zilveren muur vormen. Ik schreeuwde het uit... Op de bodem lagen 5 mantarays in een cirkel te discussieren over de kleren van de keizer.
'Can I be on top?' Ik keek eens goed in de zeespiegel en zag me belanden op de British Defender, een tall sailing ship. Met een crew
Variatie van spijs...
... alleen landschappen is ook zo 'boswachter' he? van 3 en 20 passengers (weet werkelijk niet meer hoe je dit in het Nederlands schrijft/zegt) gezeild naar de Whitsundays. Dat mensen zo graag op een boot zitten, is helemaal niet gek. Heel logisch zelfs. Helemaal als je naar idyllisch witte straden en helder blauwe wateren zeilt. Iedereen die daar in het meer wil zwemmen, moet een 'stingersuit' aan... vond dat nogal negatief voor mijn vrijheidsbeleving en ben daarom razendsnel het water in en uit gerend. Ontzettend gelachen met vier London-based Indian chicks, een Nederlander, Californier en Panamanians. De grootste ontdekking was dat je nooit te oud bent om nieuwe drinking games te ontdekken en spelen. Vooral die waar je uit volle borst collectief mag schelden doen het goed. Mijn favoriet was 'Fuck Me', waar ik de Dutch Fuck was. Een typisch voorbeeld: 'WHOOOAAA... FUCK ME... YOU FAT BITCH YOU DIRTY FUCKING WHORE... DUTCH FUCK DUTCH FUCK BETTER THAN AN AWESOME FUCK'. Ontzettend plat, maar heel ontladend en daarnaast ook een uitermate effectieve tool voor teambuilding, aangezien je alle fuck-namen moet onthouden en mensen moet aanwijzen.
Van Airlie Beach naar Rainbow Beach... Van zeilboot naar 4WD. Daar zit je dan: op de veerpont, achter het stuur van 4WD, iPod
Zeewaardig?
Ik vaar en varen doe ik. ingeplugd... met 10 anderen die hun leven even aan jou toevertrouwen, stampvol geladen met tenten, voedsel en drank, veel drank. De klep van de veerboot gaat naar beneden, je start de motor en checkt of 'ie in de low 4 staat... rechtsaf de grootste zandbank ter wereld op: Fraser Island. Simpelweg te gek. Voor de verandering eens een tour zonder gids: je krijgt de auto, uitrusting en voedsel mee en zorg dat 'ie heel terug komt (en vermijd de wall of shame). Je leert je groep kennen (gelukkig een topgroep) en koopt genoeg bier en vooral goon voor een heel kamp Aborigines en voor drie dagen ben je alleen afhankelijk van de rest van de groep en vooral de natuur. Het zand verandert nogal met eb en vloed dus je doet er goed hier rekening mee te houden... Het is letterlijk cruisen over een schitterend strand, met overvliegende eagles en hongerige dingo's, af en toe een dirttrack pakken naar een meer, scheepswrak bezichtigen en 's avonds koken en je kamp op zetten om daarna het eiland rond te struinen op zoek naar verder vertier en eventueel naakt te zwemmen onder de sterren.
In sneltreinvaart met de bus Ietswat uitzonderlijk
The Riddler
Dit vormt het hoogtepunt uit mijn raadselrepetoire (dat inmiddels aanzienlijk is). Hilarisch om te zien wat mensen uithalen (ze zijn dmv 'handboeien' vastgebonden aan elkaar en moeten loskomen). heb ik de grote steden in het zuiden van Australie vrijwel allemaal overgeslagen. Doordat ik een week uit de oostkust heb gebruikt om verder te feesten in Bali, was ik nu gebonden aan busreizen van 30 uur en snelle bezoeken aan steden. Een snel verslag dan dus (dus dan).
Surfer's Paradise: mijn inziens is het benoemen van iets in zo een manier het ontnemen van datgene (de stadsvaders hebben de naam veranderd om het aantrekkelijker te maken). Net zoals je niet op de kaart zet dat het een 'heerlijke' tournedos is. Dat bepaal je zelf wel. (Slecht voorbeeld trouwens.) Zo hebben ook hele hordes hongerige toeristen het helemaal verneukt voor dit anti-paradijs. Hoogbouw, ultra-consuming en high-tech & high-capital vermaak typeren wat juist vlak, natuurlijk en relaxt moet zijn. Vind ik (geobserveerd vanuit de bus). (Ik gebruik toch niet teveel haakjes he?)
Byron Bay: volgens de Aborigenes (et al) lopen er (onzichtbare...) energiebanen over de aarde (noord-zuid en oost-west) en kruisen er twee precies waar Byron Bay ligt. Of liever: Byron Bay ligt precies waar ze kruisen, laten we dingen niet door elkaar halen. Hoe dan ook, het verklaart wel de enorm levendige atmosfeer in het stadje en aan
Lachen man...
Ik zal jullie de rest van de komische noot besparen. de kilometers strand. Byron Bay is relaxt, is cool, is surf.
Sydney: helaas kan ik jullie niet vervelen met achterhaalde foto's van het operagebouw. Wordt ook overschat. Eigenlijk is het gewoon bagger... geef mij maar vierkant. In Sydney heb ik welgeteld 4 uur doorgebracht. Onbegrijpelijk dat ik mijn bagage (of: leven) niet kon opslaan in een kluis in Sydney Central of het Greyhound kantoor. Ik denk dat ik zo'n 0,0001%!v(MISSING)an de stad heb gezien, misschien minder. Ach ja.
Melbourne heb ik verkend in slechts 1 volle dag en had daarna dan ook flinke blaren. Levendige en gezellige stad! De bevolking is heel sportief (zijn Australiers sowieso wel) en op deze zondag was iedereen ook aan het rennen of roeien of gewoon lekker aan het struinen in de Botanical Gardens. Ik heb er een heerlijke Bratwurst mit Saurkraut op de markt gegeten.
Goddamn Hippies Als rasechte kaaskop was ik bijzonder verrukt te horen dat er een tweede plaats in de wereld bestaat waar ze wiet en hasj gedogen: Nimbin. In dit kleine hippiedorpje vechten ze al vele jaren voor hun drugsvrijheid. Het verhaal gaat dat er eerst allemaal spuiters woonden en dat die verdelgd werden door de
Sunrise Fraser
Omdat het zo mooi is. blow. Goede zaak dus en het is ook allemaal heel relaxt en vrij hier. Uiteraard wel gecommercialiseerd (ik moet het eerste pure nog tegenkomen...) en enigzins kansloos. Grappig dat je koopt van oude vrouwtjes op straat (wel verdekt, want we worden gefotografeerd... hmmm...). Ik heb mijn koekjes bewaard voor de busreis en ze hebben mijn cinematografische ervaring positief beinvloed. Ze draaien namelijk films in de bus en ik weet niet wie de selectie maakt, maar fussileren die mafkees, vandaag nog! Er zijn zoveel prachtige films gemaakt. En ook een heleboel 'redelijke' films. Waarom er dan keer op keer bagger verscheen op het scherm is mij een raadsel. Ik heb zowaar 2 Engelse voetbalfilms gezien... om te janken. Ook was er 'Core': een klassieker in de ongeloofwaardige actiegenre. De kern van de aarde stopt met draaien (eigen schuld blijkt later... bad humans... bad) en daarom bouwen ze in een haverklap een boorvoertuig waarmee ze een enorme hoeveelheid nuclair materiaal ter ontploffing brengen in de kern zelf. En het werkt. En 2 mensen overleven. Tops... In de bioscoop zag ik vrijwillig '300' - wat vond jij ervan?
Ta-ta-tassie. Mijn laatste week in Australia ben ik verbleven op Tasmania. Dit Australische eiland
Slap the Goon...
Something this bad needs to be slapped! ligt onder het hoofdeiland en krijgt een heleboel weer en wind aangevoerd over de westelijke oceanen, vanuit Zuid-Amerika zo'n beetje. Het regent op veel plaatsen dan ook zo'n 300 dagen per jaar (dit is niet het onderwerp van de film, dat is Sparta, red.), maar wij hadden geluk op de Wild West tour. Die naam hebben ze waarschijnlijk gekozen, omdat het kernwoord dat Tasmania beschrijft 'wildernis' is. Ruige, woeste natuur. Naast de bus heb ik hier veel aan hiking, mountainbiking en vooral quadbiking door de zandduinen en bergbeklimmen gedaan. Geen slechte afsluiting van Australia.
Down Under Het typische antwoord op een vraag (of er nou stress is of niet) luidt in Australie: 'No worries, mate! Heaps of time. Not a drame at all.' Het is een volk dat het leven heel simpel neemt en er relaxt van geniet. Wat dat betreft klopt het stereotype wel. Of al die vriendelijkheid oprecht is betwijfel ik, ik denk dat het meer een mechanisme, een manier van doen is. Maakt niet uit, je kan er weinig op tegen hebben.
Wat ik nou zelf van Australie vond? Prachtig... Mijn focus lag op het zien van zoveel mogelijk en zo extreem mogelijke natuur en
Gasp...
Omdat het zo mooi is. daarin ben ik wel geslaagd. honderden mensen ontmoet waarvan misschien wel honderd hele leuke. Maar aangezien ik (en zij) op een vrij snelle doorreis was, waren het vrijwel allemaal single serving friends. E-mailadressen en telefoonnummers te over en met een aantal ook nog wel contact, maar dat maakt niet zo heel veel uit, want je ziet ze niet. Mijn twee weken Bali waren wat dat betreft heel anders, een veel (VEEL) kleiner oppervlak en veel kleinere community. Een auto (4WD uiteraard) a la delamontange in Australie is toch wel de perfecte manier om het land te verkennen. De ervaring van het reizen zelf hier is vrij dubbel: enerzijds het beste van 2 werelden (goede organisatie en avontuur) en anderzijds beaten down tracks. Dat alles gaat tegen enorme prijzen... dit heb ik echt zwaar onderschat. Dus mocht je willen gaan backpacken en wil je veel avontuur en meer cultuur voor weinig geld, dan is mijn advies: India, Zuidoost-Azie of Zuid-Amerika. Of de laatste een goede raadgever is, zal over een aantal maanden blijken.
Sorry, dit was even de kritische reiziger die sprak. AUSTRALIA WAS AWESOME! Schitterende, diverse en gevaarlijke natuur in een land dat niet voor niets zo populair is
Legalize!
Ja toch? Mardi Grass werd hier gehouden (de dag nadat ik er was). om te reizen en ook om te bewonen. Het land is enorm geklommen op de internationale lader in de twintigste eeuw en hoewel nu economisch niet meer zo welvarend, denk ik dat ze het heel goed voor elkaar hebben daar. Twintig miljoen inwoners op het hele continent... de spaciousness is echt absurd... zo uitgestrekt. Aan cultuur ontbreekt het een beetje (afgezien van de Abo's) en culinair is het ook niet hoogstaand, maar ach, wat heb je nou helemaal nodig?
Wicked Kiwi Typerend hoe elke bestemming in het teken staat van een bepaalde vorm van transport: Finland verkende ik per voet, Japan per ondergrondse, in Bali zat ik vaak op een brommer, in Australie brachten het vliegtuig, de bus en georganiseerde tours me naar plaats van bestemming en nu verken ik Nieuw-Zeeland per auto. En dit laatste bevalt me - heel goed. Ik kan met zekerheid stellen dat ik me in een staat van contente geamuseerdheid bevond tijdens het rijden. In Christchurch hebben we elkaar ontmoet: mijn Mazda en ik. Magnificent Mazda, of kortweg mijn 'mama'. We zijn al zes dagen onafscheidelijk op het Zuidereiland. Waar mijn mama was, was ik en waar ik was - je raadt het al
Melbourne
Fijne stad. - daar was mijn mama. Aangezien twee weken vrij kort is voor een land waar werkelijk alles van uitzonderlijke schoonheid is, bevond ik me de helft van de dag on the road. Fantastisch rijden op bochtige en heuvelachtige wegen met heel weinig ander verkeer. Mijn iPod is standaard ingeplugd via een casettebandje en speelt dan bijvoorbeeld: Blof - Aan de Kust. De ironie straalde van de mosselfeesten in Zeeland af.
Het begon de eerste dag al goed: na hopeloos verdwaald te zijn in de suburbs van Christchurch, was ik dan toch op weg richting het zuiden van het Zuidereiland. Het land is bij lange na niet zo groot als haar grote broer en na enkele uren zie je de schimmen van de Nieuw-Zeelandse Alpen al in de verte opdoemen. Voor dat ik er erg in had, was ik al begonnen aan de doorweg Arthurs Pass. Deze steilste en meest spectaculaire doorweg door de Alpen was niet geheel gepland, maar waarom ook niet? Ik zal vertellen waarom niet... omdat ik daar niet voldoende bezine voor had. Van het ene op het andere moment stond de meter op nul - althans dat was mijn waarneming. Het lag ook een beetje aan
de positie van auto (helling op of helling af) hoe de meter stond. Nou zijn bergen niet de meest brandstofzuinige omgeving en kreeg ik het een heel klein beetje benauwd. Onwetend of ik het zou redden tot het volgende dorpje en onzeker of zo'n dorpje in the middle of nowhere wel een benzinepomp heeft, vond ik het gerechtvaardigd een prive-terrein op te rijden en daar advies (en misschien benzine!) te vragen. Een vriendelijke Nieuw-Zeelandse wist me te vertellen dat er wel degelijk een pomp was, maar dat ik maar eens tempo moest gaan maken, aangezien ze zo gaan sluiten (hangt een beetje af van hoeveel zin ze erin hebben). Nu zat ik dus met een bijna lege tank en had ik haast. Mooi. Wellicht ten overvloede: ik bevond me slechts 2 dagen in een vreemd land, in een vreemde auto (we waren nog niet zo close als nu) met de versnellingspook aan mijn linkerhand (automaat, dat wel) middenin de fucking Alpen met als sfeervolle achtergrond zwaar agressieve wolken. Ik kan niet uitdrukken hoe opgelucht ik was om bij die pomp aan te zijn gekomen. Volgens mij ben ik nog nooit ergens zo blij mee geweest. Ik kan me vaag herinneren
Quads
Heel leuk speelgoed! dat ik mij kleren uittrok, die slang in mijn mond stopte en vanaf toen is het een grote waas... Maar goed... het dorpje was op zijn minst bijzonder... pittoresk uitgelijnd tussen de bergen en onder een allerminst lelijke sterrenhemel (ooit over nagedacht dat alle sterren die je hier kan zien, in het noorderlijk halfrond niet gezien kunnen worden en vice versa?). En er stonden zowaar 2 hostels. Met een koffie en sigaret heb ik me daarna zeker 5 minuten staan vergapen aan een Kea. Deze locatiespecifieke papegaai dankt zijn naam aan zijn wijze van communicatie (hij doet KEEEAAA, vandaar) en is zeer nieuwsgierig en brutaal, wat ook wel moet wil hij overleven hier. Ik heb zeker 6 auto's om de vogel heen zien rijden - midden op weg en van niemand en niets iets aantrekken. Koning van de wereld. Waarom ook niet? En dan je hostel binnenkomen waar een grote pan smerige soep staat te koken, je pizza in de oven smijten en er veel te vroeg weer uithalen om daarna in de rustieke gemeenschappelijke ruimte je boek te lezen onder het genot van in samenzang appels munchende Chinezen, over-de-grond-rollende Duitsers en vele andere irriterende gewoontes uit Hoge Culturen over
Cradle Mountain
Dit was het uitzicht toen ik nog beneden stond... de hele wereld. Zoals het klokje in een hostel tikt, tikt het nergens.
Unleash the Beast Nieuw-Zeeland is ongekend mooi in haar landschappen. Pristine. Het is een beetje de Ardennen voor gevorderden. Niets voor niets is de grootste film(trilogie) aller tijden hier opgenomen (wat nu natuurlijk enorm uitgebuit wordt, hoewel... de helm van Sauron is wel erg cool...) Awe-inspiring; de bergen, velden, meren, gletsjers blijven mijn aandacht vasthouden. Daarnaast heeft het land ook de hoogste concentratie georganiseerd avontuur in zich: skydiven, helikopter-, vliegtuig- en stuntvliegtuigvluchten, tanks besturen, jetski's, jetboats, paardrijden, downhill moutainbiken, surfen in de zomer en op de ski's en het snowboard in de winter en zo maar door en door. Ik ben er natuurlijk eentje vergeten: bungyjumpen. Deze extreme sport ontleent zijn naam aan AJ Hackett Bungy, die geinstitutionaliseerd heeft wat liaanspringers bedacht hadden. Zijn legacy is nu de bron van heel veel inkomsten van bungee's over de hele wereld. Maar dat kon me allemaal weinig schelen toen ik van 134 meter naar beneden stortte. Liever gezegd: ik kon niet eens schelen. Je lichaam en geest snappen er even helemaal niks tijdens die 8 seconden vrije val. Pas daarna kan je schreeuwen: heerlijk. Exhilarating. Woorden kunnen niet
Moutaineer
... en na 3,5 uur stond ik er bovenop! Net als 8 overijverige Tasmaanse kinderen en een man met een prostetisch been. Dit wil zeggen dat zij hele goede klimmers waren, niet dat mijn prestatie waardeloos was. Grmbl... beschrijven wat de hoogste bungeejump op het zuidelijk halfrond met je doet: just do it. 'Fly. For peace.' (Zo luidt 1 van de slogans... de marketingmachine draait op volle toeren en vind 'm best lekker).
Oh ja, hoe zit dat in Nederland... hier heeft elke vestiging van McDonald's een McCafe, waar ze koffie van Starbucks kwaliteit verkopen. Ik zag zelfs een compleet gerestylede vestiging, waar ze niet de standaard hamburgers verkopen, maar bagels e.d. (waar dan wel een hamburger met kaas en bacon op ligt...) in een lounge-inrichting. De BigMac index werd me laatst echt duidelijk toen ik met een Maleisier prijzen van de hamburgers en menu's aan het vergelijken was. Fucking franchising.
Het is zaterdagavond in de feeststad van Nieuw-Zeeland en ik heb wel weer een biertje verdiend na die sprong en al dit typen. Je kan hier trouwens pillen in een winkeltje in de hoofdstraat kopen. Daar zit zo'n gare gast met een stalletje allerhande legale pillen te dealen. Net zoiets als ephedra, maar wat ik gehoord heb komt het heel dicht in de buurt van het echte werk. Hij vroeg me of ik meer van speedpillen of euforische pillen hield. Ik zei dat ik hypothetisch
Tasmania
's Ochtends vroeg in de kano op het meer. gesteld euforisch verkoos (ik won alleen informatie in). So long my friends.
Kiwi-me,
Mick
Advertisement
Tot: 0.109s; Tpl: 0.015s; cc: 8; qc: 51; dbt: 0.044s; 1; m:domysql w:travelblog (10.17.0.13); sld: 1;
; mem: 1.2mb
Joost
non-member comment
Nice, Nice, Nice
Very nice indeed! enjoy some more! nice!