Queenstown - Invercargill

---

Woensdag 5 Maart 201:



Als ik 's ochtends rustig zit te ontbijten met Rose en Dani komt er plots een medewerker van de camping af met men pakketje. Daar zijn men kaartjes! Ik deel er direct 2 uit. Rose&Dani rijden richting Queenstown over de gravelweg die ik Zuidswaarts heb gevolgd. We zien elkaar beslist terug op het Noord Eiland. Door de plotse levering maakt dat ik snel moet pakken. Het is totaal ander weer dan gisteren. De zon schijnt en het is een pak warmer. Na het supermarktbezoek verlaat ik Te Anau dat nu een een paar dagen men thuisbasis was. Het is raar om terug te vertrekken en het fietsen voelt al onwennig. Ik de scenic route op naar Manapouri. Ik ben omgeven door bergen bedekt met een laagje sneeuw. Ik kom voobij een gigantische horde rendieren op men linkerzijde. Men pad kruist ook nog een Fransman uit Parijs. Ondanks men route relatief plat is, krijg ik toch nog fenomenale zichten. Voor de middagpauze kom ik aan op Frazers Beach bij het meer van Manapouri. Wat een uitzicht! Het leek op het eerste zicht kalm maar ik krijg toch wat sandflybeten. Ik ga een stukje over een nauw padje verder en ik kan dan verder over een andere gravelweg. Na nog een wandelpad kom ik iets later aan op de camping die in een oase van rust ligt. Ik stel vlug de tent op want om 15u gaat er een watertaxi en dan kan ik nog een wandeling maken. De taxi valt een beetje duurder uit dan verwacht. Ik word afgezet aan de overkant van het meer en zit onmiddellijk in het pos. Het eerste deel gaat door een echt modderbad. Dan begint de weg stevig en steil te klimmen. Ik kom de Duitse Anika tegen die ook staat te puffen op de helling. De rest van de wandeling doen we samen. Boven op de top hebben we een overzicht over de ganse vallei. Het meer met de daarrond beboste bergflanken. We duiken dan terug het bos in op terug af te dalen. Het laatste stuk gaat vlak bij het meer. En als we even door de bosjes gaan lijkt het weer op een ander aards paradijs. Anika is met de roeiboot, ik kan mee maar men watertaxi is al betaald. Even later cruise ik met Mike, de kapitein over het meer. Hij zet me af vlakbij de camping. Hier is het ondertussen al wat drukker geworden. Ik was nog even men broek uit want die heeft nu toch wel genoeg slijk over zich gekregen. Ik krijg nog bericht uit België dat men postpakketje is aangekomen! Yoehoe!



Donderdag 6 Maart 2014:



Deze ochtend is alles in een mistgordijn gehuld. De tent is doorweekt en alles is vochtig. Er zit niets anders op dan alles nat in te pakken. Fietsen in de mist! Langzaam trekt de mist op en kom ik oog in oog te staan met de reuzemassa rots die zich hierachter schuild hield. Weeral majisteuze berg ontvouwt zicht voor me, afgewerkt met een laagje sneeuw. Ik zit dan ook op de scenic route. De mist trekt volledig op en ik krijg zelfs wat zon. Er is echter een fris briesje dat de ganse dag zal aanhouden. Ik heb nog wat werk voor de boeg en net voor de lunch mag ik nog een klim doen naar 400m, gelukkig is het zicht het waard. Na de afdaling glooit de weg wat en krijg ik meer velden naast me met groene heuvels. Ook veel landbouwgebied dat na een tijdje wel monotoon wordt. Vandaag heb ik ook enorm last van zadelpijn en ik moet regelmatig eens rechtstaan. Door het briesje en de valse platte weg maak ik maar weinig vooruit gang. Ik geraak toch in Tutuapere waar ik nog even word achternagezeten door een hond. Op de camping is ook een Australische tractorclub. En als ik het goed voor heb waren die in Te Anau ook! Het was 80km en ik voel het goed in de beentjes. Tijd voor energie dus ik duik de keuken in. Met een volle maag ga ik even computeren in de loungde en daarna zet ik me warm bij een vuurtje. Ik ben wat kouwelijk. En iedereen laat de deur open staan, brrrrr.



Vrijdag 7 Maart 2014:



Vanmorgen is het grijs en nat. Telkens alst het lijkt te gaan opklaren, vallen er nieuwe druppels. Als ik begin te fietsen kan ik het toch droog houden. Het is fris maar warmer als de voorbije dagen. In de namiddag kan ik zelfs in men T-shirt rijden tot het weer een druppelt. Ik kom voorbij veel landbouwgebied. Ik ben dan ook blij om de kust te zijn. Vanop een klif heb aanschouw ik de woesternij van de oceaan. Het terrein is relatief vlak waardoor ik aan een redelijk hoog gemiddelde kan rijden. Halverwege krijg ik een aantal heuvels. Als ik wil lunchen, regent het natuurlijk dus ik besluit verder te rijden tot Riverton in de hoop daar een beschut plekje te vinden. Als ik net over de brug het dorp binnenrijd, vind ik een bankje met zicht op ondiep water langs de rivier. Een koppel meeuwen voert een uitbundige conversatie terwijl ik eet. Het is echter een afleidingsmaneuvre voor wat sandflies. Ze blijven me achtervolgen, gelukkig zijn het er niet zo veel meer. Maar omdat je er minder voor op je hoede bent, heb je sowieso prijs. Ik kom nog wat andere fietsers tegen ook. Buiten Riverton neemt het verkeer toe, eigenaardig. Als ik de hoofdweg nader die in Invercargill leidt, kan ik een parallelweg vinden die me een tijdje langer uit het drukke verkeer houdt. In het centrum ga ik eerst informeren bij de toerische dienst. Nu weet ik waar ik morgen overal moet zijn om men trip naar Stewart Island voor te bereiden. Ik kom ook terug bekende supermarktketens tegen. Op de camping vraag ik een plekje zonder regen maar dat kunnen ze me niet garanderen. Het is ook tijdje voor een wasje maar het is nog twijfelachtig of ik dit naturel zal droogkrijgen. Afwachten maar.



Zaterdag 8 Maart 2014:





De was is zo goed als droog, nog even laten nawaaien. Op de camping vind ik bij de achtergelaten items een rugzak, dat probleem is al opgelost. Dan trek ik naar de stad. Bij de bib Skype ik even naar huis. Ik wou dan binnen gaan maar een louche type is op zoek naar fietsen om te stelen. Ik rijd eerst naar de toeristische dienst maar daar kan ik men hutten niet boeken. Dus terug naar de bib, gelukkig is de rare typ weg. Als ik men hut wil boeken met de visa heb ik men kaartlezer van de bank nodig en die ligt natuurlijk op de camping. Dus eerst terug naar de camping maar uiteindelijk lukt de boeking. Men slaapplekken zijn nu in orde. Dan terug naar de toeristische dienst om de ferry te boeken. Ik word morgenvroeg op de camping opgehaald doro de bus, handig. Voila, alles is nu in orde. Ik loop nog even door het museum waar er wat kunst te zien is en info over de eilanden ten Zuiden van Nieuw Zeeland. Ik zie ook nog Tutuara of een oude hagedis. De soort stamt nog uit de tijd van de dino's. Ik koop men laat middageten en ga terug naar de camping. Daar ontmoet ik wat mensen die net terug zijn van Stewart Island en ik krijg een eerste hand getuigenis. Ik mag modder verwachten als ik het zo hoor. Ik sorteer al wat bagage uit en die prop ik in de rugzak. Ik hoop maar dat hij niet half uiteen valt halverwege het eiland. Dan maak ik me klaar want ik ontmoet de Duitse Annicka die ik terug in Manapouri ontmoet. Ik zie haar vlak bij de bib en we wandelen een pizzeria binnen. Het is niet echt een klassieke Italiaan. Ik heb stukjes hotdog en een spicy saus. Het smaakt wel maar het is niet wat je verwacht van een pizza. We doen nog wat inkopen en dan zet ik Annicka af bij haar hostel. Terug thuis maak ik de laatste voorbereidingen voor men 3 dagen op Stewart Island. 3 dagen wandelen zonder verbinding met de buitenwereld, electriciteit of een douche. Wat zal dat geven?

---