Kirsten is er Deel II

---

Deel II, we gaan verder met het stukje van Kirsten.

Eenmaal terug in onze studio raakte ik het bed en was ik weg. Helaas werd ik om 4 uur ’s ochtends wakker waarschijnlijk door de jetlag maar helemaal lekker voelde ik me ook niet. Het bleek dat ik de griep uit Nederland had meegenomen. Of was het toch die hoestende man naast me in het vliegtuig, die me heeft aangestoken? Dat weekend ging snel voorbij. Zaterdag hadden we boodschappen gedaan en spulletjes voor de studio gekocht bij de Kmart. Een winkel die ik al kende uit mijn jeugd in Amerika. De zondag zijn we de stad oftewel stadje een beetje gaan verkennen. Palmerston North heeft één square met rondom de bibliotheek, shops en restaurants. Moeilijk is het niet te verkennen, totdat je merkt dat bijna alle straten op elkaar lijken, maar als je weet in welke richting de square ligt, vind je je weg wel weer terug. Maandag heb ik Rik’s supervisor ontmoet, ik mocht mee naar een meeting. Maar die middag begon ik me toch wel wat beroerder te voelen. De dagen erna heb ik rustig aan gedaan, ik moest namelijk wel beter worden. Vrijdagmiddag voelde ik me gelukkig weer goed, waarna we een citytrip naar de Wellington, de hoofdstad van Nieuw Zeeland, plande voor zaterdag en zondag. Maar voordat we gingen inpakken zijn we vrijdagavond wat gaan drinken in de stad. Ik heb toen mijn ogen uitgekeken naar hoe mensen hier erbij lopen ’s avonds. Leggings en comfortabele sportschoenen worden omgeruild voor te korte en te strakke jurkjes met hoge hakken. Ik heb moeten oppassen, want zoals ik al vaak hoor: mijn gezicht is een open boek.



Zaterdagochtend vertrokken we met de bus naar Wellington. Na 2 uur rijden door het mooie landschap van Nieuw Zeeland kwamen we aan op het treinstation. Die zaterdag gingen we met een ouderwetse tram de berg omhoog om daar een wandeling te maken door ‘the botanical garden’ waar allerlei typisch Nieuw Zeelandse planten en bloemen te zien waren. Aan het einde van de middag zijn we gaan shoppen in het centrum van Wellington, waar ik Rik een echte All Blacks Rugby wedstrijdshirt cadeau heb gegeven. Na heerlijk sushi te hebben gegeten en speciaal bier te hebben gedronken bij Golding’s free dive café gingen we richting hostel. Rond half 1 ’s nachts gingen we slapen waar ik voor het eerst heb meegemaakt hoe het is om met 20 man op één kamer te slapen. Aangezien we laat gingen slapen en als laatste er zowat weer uit gingen, vond ik het nog geen eens zo erg! Zondagochtend gingen we naar het Te Papa Tongarewa museum. Hier hebben we over de historie van de Maori en Nieuw Zeelandse wildlife geleerd. Het was zondag zo’n mooi weer, dat we daarna lekker op het terras aan het water zijn gaan zitten. Echter lang kun je niet in de zon zitten, zelfs met factor 50 verbrand je levend!! Ook al waren we maar een weekendje weg, ik had toch echt ‘t vakantiegevoel!



Vanaf dit punt zal ik weer kort inspringen en mijn kant aan het verhaal toevoegen



Voor Rik was het weekend in Wellington voornamelijk een weekend waar ik iets anders dan het "saaie" Palmerston North, wat ik ondertussen toch eigenlijk wel zie als het Kerkrade van Nieuw Zeeland, wilde verwisselen voor een iet wat bruisendere stad en dan voornamelijk om een goede indruk aan Kirsten te geven. Als man zijnde moest ik mij zien staande te houden tussen 3 dames. En in eigenlijk vond ik het allemaal prima zolang ik aan het einde van de dag maar een apart biertje voor mij had staan. Dus voor de man betekend dit: overdag voornamelijk overleven en veel voor lief nemen, waar je in de latere uren dit in je voordeel kan laten werken tijdens de onderhandelingen voor de nachtelijke activiteiten. Zo gezegd zo gedaan: in de avond bezochten we een Craft-Beer cafeetje, en een zeer mooie moet ik zeggen. De nerd in mij kwam naar boven toen ik zag dat op vrijwel iedere meter minstens 3 Star Wars gerelateerde items geplaatst waren. Daarnaast moet ook gezegd worden dat ze een hele mooie selectie aan bier hadden, waar ik wellicht weer iets teveel geld aan heb uitgegeven (niet tegen Kirsten zeggen, ze leest dit toch niet na.... hoop ik). De tweede dag in Wellington heb ik weer dezelfde strategie toegepast, ik weet zeker dat Kirsten in haar deel meer details heeft. Het belangrijkste vond ik weer dat we naar een Brouw café gingen, waar ik wel teleurgesteld was dat ze geen oude ketels in het café hadden en het moderner uitzag dan verwacht.





Als laatste doe ik nog een kleine update over de stage waar ik ondertussen echt genoeg krijg van al het leeswerk. Daarnaast gaat het op het gebied van brouwen wel de goede kant uit, zo heb ik een brouw college kunnen bijwonen en over een aantal weken dan wordt er gedurende

---