Advertisement
Published: October 18th 2007
Edit Blog Post
Dag luitjes,
Vorige keer sloot ik af met de melding dat we met onze campervan onze maidentrip reeds achter de rug hadden. Bij deze dan de update van onze eerste trip. Ik blijf een beetje achter de feiten aanlopen, want inmiddels zitten we al weer midden in onze duikcursus en dit ga ik niet in deze posting meenemen... Ach, tijdens mijn eerdere verblijven in het buitenland heb ik geloof ik 3 of 4x in een half jaar gemaild, dus wat dat betreft zit er al een aardige verbetering in!
Maar back to business. Onze eerste trip met Wendy zou ons naar het noorden voeren, richting Cape Tribulation. "Noorden? Jullie zouden toch naar het zuiden trekken?"... klopt, maar we wilden toch nog een stukje tropisch regenwoud meepakken, en daarvoor ligt Cairns toch nog niet noordelijk genoeg.
De eerste echte kilometers voerden ons over de Captain Cook highway naar Port Douglas. Niet heel ver, slechts een 1,5 uur rijden, maar we hadden niet meer tijd omdat we eerst alle formaliteiten moesten rondmaken met de dames van wie we de auto kochten. Even ter orientatie: ik heb het hier over 9 oktober. Maar deze snelweg (of althans, wat daar voor moet
Port Douglas
zie vooral ook de bomen welke in zee groeien doorgaan, het haalt het nauwelijks bij een provinciale weg in Nederland) voert langs de kust met prachtige uitzichten over de oceaan. Uiteindelijk kwamen we pas tegen het donker in Port Douglas aan en hadden we niet veel tijd om een goedkope camping op te zoeken, dus we pakten de eerste de beste die we konden vinden. Basic, maar wel met alles wat je nodig hebt. Vervolgens hebben we echt een ongelooflijke hoeveelheid Hollandsch eten bij elkaar gekookt. Via het hostel in Cairns hadden we altijd gratis maaltijden, maar dat was elke keer weer rijst, pasta of iets vergelijkbaars, en dat ook nog eens in vrij kleine porties. Na 2 weken komt dat echt helemaal je neus uit...dus we waren wel toe aan eens een keer oud-Hollandsch schranzen. En dat is zeker gelukt. Volgens mij hadden we zo'n dikke 2 kilo eten voor 3 personen, en het is zo ongeveer allemaal opgegaan!
De volgende ochtend even snel door Port Douglas heengelopen, maar ik vond het een slap aftreksel van Cairns, een beetje net-niet touristische bestemming. We zijn ook maar snel doorgereden naar Mossman Gorge, volgens onze travelguides moest daar namelijk wel een interessante wandeling zijn door het regenwoud. Want daar
Strand Port Douglas
Natuurschoon is er genoeg! zaten we inmiddels midden tussenin. We hebben ons goed vermaakt simpelweg via een boswandeling. Nooit geweten dat dat zo leuk kan zijn 😊 Qua dieren zie je niet heel veel, op wat vogels na... maar horen doe je des te meer. Overal om je heen hoor je bizarre geluiden die je totaal niet kunt thuisbrengen, dat in combinatie met een overdaad aan groen, wat vooral boven je hoofd zit... het levert een mooie ervaring op. Het blijft toch een gevecht voor licht, dus de meeste bomen doen niet aan zijtakken en gaan pas boven in de top wat bladeren vormen. Andere bomen nemen geeneens de moeite om zelf een stam te maken en parasiteren via bestaande bomen omhoog richting licht.
Halverwege kwamen we een riviertje tegen met wat grote keien er in, en daar zijn we lekker aan het cliffjumpen geweest. Af en toe komt dat kleine jongetje in je toch weer naar boven he? 😊 Aan het eind waren we aardig doorweekt door het zweet, want de luchtvochtigheid is wat hoger dan wat we gewend waren. Gelukkig kwamen we de "echte" Mossman Gorge tegen, waar we in konden afkoelen en wat foto's konden nemen terwijl we in de
waterval zaten. De nacht hebben we doorgebracht in Newell's beach, een camping net naast de zee en waar we ons wel vermaakt hebben met wat dronken locals op leeftijd met een goed portie Australische humor. Al te laat hebben we het niet gemaakt, we probeerden een beetje in het ritme van de natuur te komen waardoor je niet 's ochtends nog 4 ligt te zweten in je bed omdat de zon al hoog aan de hemel staat. Dat komt dus neer op zo'n 7 uur opstaan elke morgen (en dat gewoon vrijwillig!) We hebben nog even aan het strand gezeten, wat volledig verlaten was op wat krabbetjes na.
De dag erna begon met een frisse ochtendduik in de zee. Erg bizar was dat er nu wel volop leven te zien en te voelen was in de zee. Net 3 stappen in zee ging ik al bijna op een vis staan en verder waren er ook duizenden kleine garnaaltjes die continu tegen je benen en voeten aanzwemmen. En dat voelt heel, heel raar kan ik je verzekeren. Af en toe kwamen er wat grotere vissen jagen op de garnalen waarbij ze massaal boven het water uitsprongen om aan hun jager
Mossman Gorge
Het valt nog best tegen om in zo'n waterval te zitten! te ontkomen. Iets verderop zaten tientallen roggen vlakbij de kust... tel dit alles op bij een tropisch palmenstrand met azuurblauwe zee, en je kunt wel narekenen dat we weer een bijzondere ervaring rijker zijn!
De dag zelf hebben we doorgebracht met shoppen voor de BBQ van 's avonds (integreren kun je leren, BBQ is echt DE nationale hobby hier) en zijn we doorgereden naar Noah's Beach. Om hier te komen moesten we dwars door het regenwoud heen, nog wel op een verharde weg maar wel met aan beide kanten overhangende takken, lianen en ander groens met zo nu en dan een riviertje wat je moet oversteken. Supermooi weer allemaal. De camping was enkel wat staanplaatsen met een wc en zonder douche of stroom. Lekker belangrijk, de omgeving compenseerde werkelijk waar alles! We zaten namelijk middenin het regenwoud (dat begint echt NAAST het strand hier) en het strand zelf was zeer langzaam aflopend waardoor het bij eb zonder overdrijven zo'n 100m breed was! Als je dan ook nog eens de enige bent die op het strand rondloopt (moeilijk voor te stellen in Nederland...) dan is het plaatje weer compleet.
Nadeel is wel dat er 's avonds weinig te doen
was en dat we na de bbq ook zo ongeveer gelijk zijn gaan slapen. De dag erop zijn we eerst doorgereden naar Cape Tribulation, een kaap met regenwoud en mooi uitzicht. Helaas was het uitzichtspunt dicht en was er verder ook niet heel veel te beleven, dus we zijn iets doorgereden totdat we echt niet meer verder konden. We kwamen namelijk een rivier tegen waar de weg recht DOORHEEN ging. 4x4 tijd dus, en die hebben we helaas niet. We zijn nog wel even aan het croc-spotten geweest, maar helaas (of niet?!) niets gezien. Je ziet wel overal bordjes namelijk met "crocodiles inhabit this area". Maar niet vandaag dus. Daarna iets terug gereden en hebben er maar weer eens een flinke wandeling tegenaan gegooid. Richting Mount Sorrow (naam spreekt voor zich) was het een hele klim, af en toe heel steil omhoog, geen echt pad en je moest af en toe bukken, klauteren en je tussen de stammen doorwringen. Je kreeg wel het echt junglegevoel. Helaas was het al te laat om naar de top door te lopen, dat was namelijk 3 uur heen en 3 uur terug en dan zouden we met donker moeten afdalen.
's Avonds hebben
Tarzan
Oh nee...het is Robbert we weer overnacht op dezelfde jungleplek en maar eens kennis gemaakt met de knetterharde regenbuien zoals ze hier kunnen plaatsvinden. Je zag het aankomen in de verte, dus we waren net klaar met eten maken toen het echt helemaal losbarstte. Vervolgens maar een beetje aan het kaarten geweest bij de wc's, want met 3 mensen in of de tent of de auto...dat is echt veel te warm! De volgende dag was de luchtvochtigheid helemaal richting 100%...Lekker warm dus. Maar vandaag vertrokken we toch uit het regenwoud, dus echt veel maakte het niet uit. We hebben nog een rondje gemaakt rond de monding van een kreek in de zee, langs de typerende mangrovebossen met de lange wortels welke boven de grond uitkomen. Mooi, mooi, mooi...het is cliche en ik heb het ook al 234x gezegd in deze post, maar het was gewoon zo fascinerend dat je er geen genoeg van kunt krijgen!
De laatste dag voordat we weer in Cairns terugkwamen is eigenlijk nauwelijks vermeldenswaardig, dus ik ga maar weer over tot de dagsluiting. Zondag de 14e waren we weer terug in het oude vertrouwde Asylum en maakten we gelijk kennis met het backpackersfenomeen. Toen we weg gingen kenden we
bijna iedereen...en toen we terugkwamen was iedereen die we kenden zo ongeveer weg. Zo snel gaat het dus, want we waren toch maar 5 dagen weg. Gelukkig waren er nog wel een paar oudgedienden, zodat we ons geen vreemden voelden in ons "eigen huis".
Inmiddels zijn we bezig met de duikcursus en gaan we morgen weer voor een paar dagen een tripje maken. Maar jullie raden het al....hierover in de volgende update meer!
Wederom bedankt voor alle leuke reacties, berichtjes en e-mails die ik van jullie krijg, ik waardeer het echt!Thanx allemaal en tot snel!
-Rick
Advertisement
Tot: 0.067s; Tpl: 0.013s; cc: 6; qc: 45; dbt: 0.0399s; 1; m:domysql w:travelblog (10.17.0.13); sld: 1;
; mem: 1.1mb
Ton en Peta
non-member comment
Hi Rick & friends
Veel geluk met jullie "mobilehome", Wendy, ze zie er goed uit!! We genieten van de prachtige foto,s... Ton en Peta