Deel 11: Barkly Homestead

---

Deel 11: dins. 27sept.
Al een paar dagen prober ik mijn terug vlieg datum te verzetten naar 6 dagen later. Qantas kan me niet helpen, want dat moet via mijn “agent” in Nederland. Nou is mijn agent www.vliegtarieven.nl, geen telefoonnr. of wat, alleen een email adres, maar ze reageren niet op mijn mails. Inmiddels is het dinsdag en zou ik dus nog steeds zaterdag moeten vliegen vanuit Cairns. Hoogste tjd om het aanbod van Leonie, die bij KLM werkt, aan te nemen: “als je ticket issues hebt, laat het me weten”. Hopelijk lukt het haar.
In ieder geval ook de hoogste tijd om maar weer eens flink wat km’s te maken, zodat ik in ieder geval vrijdag binnen 1 dag bij Cairns vliegveld kan zijn, mocht het omzetten niet lukken. Tot nu toe hebben we al 3300 km gereden. Van Alice naar Cairns is het 2500 km, maar willen daar ook nog een kleine loop in maken door bij Cloncurry naar het noorden te rijden om giga prawns te eten aan de Gulf of Carpentaria in een plaats genaamd Karumba. Dan weer naar het oosten, aanrijdend op Youngabarra, bij Cairns. Dus dat zal zo’n kleine 3000 km zijn.
Dus afscheid genomen van Pip. Voor hoe lang? Zij reist zoveel, dat zal geen 2 jaar duren, denk ik!
Nog steeds bushfires overal in Northern Territory.. Het ruikt echt rokerig in de stad en de lucht is continue heiig, no clear blue sky deze keer.
Voor we de Stuart Highway weer opreden wederom geprobeerd aan een nieuwe lamp te komen in onze Coleman bush lamp. Een heel mooi ding, maar hij deed het niet. In Darwin in een zaak een nieuwe accu gevonden (speciale maat), maar geen juiste maat nwe lamp te vinden. Nou hadden we als avondlamp een gezellig kerosine lichtje, maar zo’n oplaadbare knappe bushlamp is toch wel heel handig. In Alice nog eens geprobeerd net en we kwamen uiteindelijk, na 2 andere zaken, terecht bij Desert Dwellers, gerund door een Australiër , wiens ouders geboren waren in Opheusden en Scheveningen. Natuurlijk werd het weer een lang en gezellig gesprek en mochten we uiteindelijk de lampen (want meteen 1 extra, voor de zekerheid) niet betalen. “Ja maar ….”, “niks, ja maar, I’m the boss, it’s my business, and the answer is no!”, “ Ok!”. Zo aardig.
Het is enorm rustig op de weg. Dat is het altijd al, maar nu dus nog rustiger. We kwamen veel hagedissen in verschillende kleuren en maten tegen, die de weg overstaken. Ik hoop, dat we er geen gedood heb, maar ja, wat kan ik zeggen. Ik zet ze liever op mijn camera, dan dat ik ze onder de wielen leg. Verder veel dood vee en nog wat kangaroo’s. Ook veel aangereden vogels, vooral de grote onder hen, zoals de arenden. Zij hebben zulke grote vleugels. Als zij kadavers aan het eten zijn op de weg en zij moeten plots wegvliegen, omdat er verkeer aankomt, zijn zij vaak te langzaam. Bij tankstations zie je wel eens auto’s met de vogels nog in de gril. Ja, met een gevoelige maag kom je hier niet ver.
Ongelukkig genoeg moesten we vandaag 1 uur in het donker rijden. Soms heb je 200 of 300 km geen knappe stop. Om 19.30 uur kwamen we in Barkly Homestead aan bestaande uit een tankstation, een pub, een restaurant en een camping.
Er was helaas geen campkitchen, dus besloten we in het restaurant te gaan eten, De keuken zou om 20.30 uur dicht gaan. Dus eerst aangeschoven en dan maar daarna tent opzetten. Donker is donker. Nou, de tent was zo gelukt, maar wat een muggen hier. Ondanks sprayen met repellent. Op naar de het amenitiesblock om te douchen. Gatverdamme, kakkerlakken!! En hebben ze vleugels?!?! Jeez, vliegende kakkerlakken, wist dat het nog erger kon. Moed verzameld en toch gedoucht. Ja, ik kan niet anders zeggen, de douches zijn heerlijk en je krijgt er zulke heerlijk schone voeten van. Maar die kakkerlakken. Leuk hoor, reizen!
Nog even buiten gezeten en de sterrenhemel bestudeerd. Het was overdag 37 C. Het heetste van heel Australië. Maar met een airco die ter hoogte van je oksels blaast is dat prima te handelen. De avond was dus ook nog aardig warm, lekker warm zeg maar, bijna 30 C. Door de mozzies toch onze tent ingejaagd.
Bzzzzz! Lekker slapen.

---