Blue Mountains

---

---

Góry Błękitne, czyli to, co tygryski lubią najbardziej 😊 zapewniły nam wspaniały początek tygodnia.

Zaledwie dwie godziny drogi pociągiem i nagle z zatłoczonego Dworca Centralnego przenosimy się do Katoomby - turystycznego miasteczka w sercu niemal tropikalnej puszczy porosłej eukaliptusami. Niestety, nie ma tu typowych szczytów i wymagających szlaków, ale wspaniała przyroda wynagradza słabą infrastrukturę.

Pierwszego dnia postanowiłyśmy skorzystać z atrakcji tzw. Scenic World (http://www.scenicworld.com.au/) - trzech kolejek, które pomagały przemieszczać nam się pomiędzy najlepszymi punktami widokowymi, wodospadami i pozostałościami starych kopalni. Jedna z nich jest obecnie najbardziej stromą kolejką torową na świecie, jednak moje obawy, gdy Agi zajęła nam pierwsze siedzenie, były całkiem nieuzasadnione - jechała bardzo powoli i nawet podkład muzyczny z Indiany Jones'a mający zwiastować niezwykłą przygodę nie uczynił z tej przejażdżki jakiegoś niesamowitego wydarzenia 😉
Najciekawszym wydarzeniem były tęcze odbijające się w wodospadach, które mogłyśmy oglądac z okna kolejki oraz na wyciągnięci ręki (nie znalazłyśmy jednak garnca złota) :/

Drugiego dnia zaplanowałyśmy wczesne wyjście 'na szlak', co na miejscu - punkcie widokowym na skały Trzy Siostry - okazało się zbyt wczesne... jedyne, co byłyśmy w stanie zobaczyć to tablica objaśniająca ginące w gęstej mgle szczyty. Dopiero po około godzine marszu, mgła się przerzedziła i pozwoliła nam podziwiać wspaniałe widoki na dolinę. Wysoka temperatura i wilgoć pozostała po nocnym deszczu tworzyły wspólnie niesamowitą atmosferę puszczy tropikalnej z właściwymy zapachami i odgłosami pobodzonej fauny. Pomimi szczerych starań nie udało mi sie jednak dostrzec okazów ciekawszych niż kolorowe papubki czy małe jaszczurki...

Góry Błękotne na pewno zapamiętam bardzo miło i, jeżeli będzie to możliwe w przyszłości, będę chciała odkryć jaskinie czy też spróbować wspinaczki po skałach 😊



Tymczasem jedna ważna obserwacja - szlaki /ścieżki są bardzo słabo oznakowane... Mapy dostępne w centrach informacji turystycznej czy w hostelu zawierały więcej obrazków niż przydatnych liczb (nie mówiąc juz o skali). A czasy przejść czy odległości pomiędzy kolejnymi punktami można było jedynie (nie zawsze) znaleźć bezpośrednio na trasie, a i wtedy były nieźle pomieszane 😉)

---