USA & Marathon NY 1987

---

2 oktober 1987.
Bepakt en gezakt gaan wij op weg voor ons Amerika-avontuur. We zitten hier in Londen en moeten overstappen voor de vlucht naar New York en ik heb even de tijd om iets te schrijven.
We zijn vanochtend om 4.00 uur opgestaan en hebben de tram van 5.18 uur genomen om de trein te halen van 5.58 uur naar Schiphol.
We vliegen met British Airways.
De bagage woog op de band van Schiphol 37,5 kg bestaande uit 2 grote rugzakken met daaronder de slaapzak gebonden en een grote blauwe tas.
Als handbagage had ik m’n handtas en een zwart koffertje met de fotospullen.
Jan had als handbagage z’n fotokoffer met de videocamera en een schoudertas. We waren flink bepakt.
Om 8.15 uur zaten we in de lucht richting Londen daarna gaan we naar JFK in New York waar we om 11.00 uur heen vliegen. Jan staat al te filmen.
6.12 uur we zijn geland in New York, maar daar is het pas 1.12 uur.
5 uur tijdverschil, lekker vroeg nog !
We vliegen nu met United, een binnenlandse vlucht naar
Denver, dan zijn we op plaats van bestemming.
We gaan maar even koffie drinken en winkels kijken want
United vertrekt pas om 5.30 uur.
7.58 uur zijn we geland in Denver en de klok is weer 2 uur
teruggezet.
Jan is nu achter een auto aan en ik wacht op de bagage. Dit ging redelijk snel allemaal.
Met de AVISbus worden we van het vliegveld naar de auto gebracht.
De klasse B, zoals we besteld hadden was er niet dus kregen we voor hetzelfde geld een grotere auto, een Pontiac 6000.
Het plan was om richting Colorado Springs te rijden en onderweg te slapen maar we zijn nog in Colorado Springs gearriveerd.
Nu nog een slaapplaats.
Motel 6 was vol en verwees ons door naar het Star Motel
3920 N Nevada Colorado Springs
Jan heeft de TV aangezet maar ik ga lekker slapen.

3 oktober 1987.
Het is vandaag erg warm.
Bij Manitou Springs hebben we de trein naar Pikes Peak genomen.
Dat is een mooi natuurgebied waar je ook duidelijk bepaalde hoogten kunt onderscheiden.
Eerst mooie bomen, dan naaldbomen, dan zand, rotsen en tenslotte op de top lag er sneeuw, toen zaten we op 4.341 meter.
Ik zag bij het vertrek mensen met dikke jassen, en wij hadden onze korte broek aan.
Toen ben ik voor de zekerheid maar onze jassen uit de auto gaan halen.
Het was daar boven inderdaad erg koud.
‘s-Middags gingen we op weg naar Leadville.
Volgens onze “ Colorado Directory of Camping “ konden we kamperen op camping “ Sugar Loafin Campground “.
Bij de camping aangekomen stond er een bord met de tekst:
“ Sorry, we are closed “. Wat nu?
We hebben Leadville bekeken, wat gedronken en gegeten en zijn verder richting Aspen gegaan.
Maar onderweg was er geen camping te vinden.
We hebben de auto bij Twins Lakes neergezet en hebben daar in de auto geslapen.

4 oktober 1987.
Het is nu 8.12 uur en na een ontbijt van muesli en koffie rijden we verder naar Aspen.
Onderweg kwamen we een bord South Fork lake tegen en dat pad zijn we ingegaan.
De natuur was prachtig, maar we kwamen met een slakkegang vooruit, want de weg was vol met gaten, bobbels, stenen e.d. Tenslotte zijn we maar terug naar de weg gegaan, want dat meer zagen we in de verste verte niet.
Griezel, griezel !!!
We lopen nu door de spookstad van Independence.
Het is inmiddels 10.20 uur.
Er was nog een huis bewoond door de bewaking, want de
spookstad was nog in vrij goede staat.
Er stond zelfs nog een hokje, dat was de toilet.
Het is nu 14.09 uur, we hebben net vol getankt voor $16,61
( de benzine was er goedkoop ) en rijden naar Basalt om een
camping te zoeken.
Daar vonden we een goede KOAcamping.
Dat tanken hebben we in Aspen gedaan, een stadje dat bekend staat om het skigebied van de jetset.
Het is inderdaad een fantastisch en gezellig stadje met mooie, aparte huizen, grote BMW’s en Porsches die zie je niet veel in Amerika.
De vrouwen zien er lekker bruin uit en liepen in korte rok jes.
Het was er lekker warm, terwijl we eigenlijk gedacht hadden daar te kunnen skieen. Er werd wel veel gefietst.
Verderop is er nog zo’n dorp “ Snowmass “.
Het dorp was een grote golfbaan met daar omheen allemaal villa’s en daar weer omheen het skigebied.
Er was ook een stable, daar hebben we de paarden even geaaid.
Iedere woensdag was daar rodeo maar wij waren er zondags.
Het laatste stukje voor vandaag schrijf ik in de “ Midland “ kroeg.
Vandaag hebben we ook voor het eerst hardgelopen.
Met Jan ging het goed maar met mij ging het iets minder.
Ik had pijn in m’n middenrif, waarschijnlijk omdat we Vrij hoog zaten.
Straks gaan we terug naar de tent om koffie te zetten en een stuk taart te eten.
Welterusten voor straks.

5 oktober 1987.
Het is nu 9.05 uur, starten de auto en gaan naar Gunnison volgens plan.
We zijn door Gunnison Forest gereden en hebben daar herten, een adelaar, een vaik, Herefords en andere kleine dieren gezien. Nu staan we in het gehucht Crested Butte.
Hier wil Jan later een huis kopen.
In het postkantoor kopen we postzegels en doen eindelijk de kaarten op de bus.
Verder gereden naar Gunnison passeerden weeen kudde Herefords met twee cowboy’s.
Dit heb ik gauw op de film gezet.
In Gunnison aangekomen zijn we gelijk doorgereden want Gunnison was niet zo gezellig en we hebben toch nog veel te rijden vandaag. We willen Durango halen en dat is nog zo’n 177 mile.
We moesten door de Black Canyon en verder onderweg lagen er vier konijnen, twee hele grote egeis en drie hertjes dood langs de weg.
Een hele tijd geleden stond er een bord van McDonald in de berm,
maar nog steeds hebben we geen ijsje.
McDonald vonden we tenslotte in Mont Rose.
Daar hebben we koffie gedronken en Jan at een hamburger.
Het ijsje zijn we nog vergeten.
74 miles van Durango rijden we door Ouray, een Zwitsers dorp in
Amerika. Heel erg leuk.
Hier wil Jan later ook gaan wonen.
Iets verderop zagen we twee blauwe vogels en twee piepkleine eekhoorntjes en helemaal bovenop de mountain stonden drie herten, die je met het blote oog niet kon zien maar de Amerikanen zijn zo vriendelijk dat ze ons hun verrekijker gaven om de herten ook te kunnen zien.
‘s-Avonds in Durango hebben we gezellig met de barkeeper gekletst en kregen de drankjes van hem.
Hij vond het zo leuk om met ons te praten dat we niet mochten betalen.
Nu gaan we naar de camping want we moeten morgen vroeg op om de stoomtrein naar Silverton te halen.

6 oktober 1987.
Zo, dit was me het dagje wel.
6.30 uur uit de veren om de trein te halen van 8.30 uur. Toen we om 7.30 uur op het station aankwamen was de trein van 8.30 uur al uitverkocht.
Toen konden we gelukkig nog mee met de trein van 9.30 uur ( er rijden er maar twee per dag ).
Dus hadden we een uur over en die hebben we doorgebracht met een heerlijk ontbijt.
Jan zou de trein van 8.30 uur wel even filmen.
De trein reed weg, Jan filmen.
De trein zei fluut, fluut, Jan helemaal zwart.
Hij had een licht geel jasje aan en dat was zwart van het
roet. Ha, ha, ha!!!
De rit ging van Durango naar Silverton.
Over en langs een bergkam waar je met de auto niet kan komen.
Het was werkelijk fantastisch en de rit duurde 3.15 uur. In Silverton kon je twee uur rondlopen, wat koffie drinken en souveniers kopen.
Vlak voor Silverton werd net een nieuwe cowboyfilm opgenomen
met Chris Chrisstoffersen.
Een cowboyfilm met een stoomtrein, Santa Ee.
Chris heb ik nog gezien, en de film heet “Dead or Alive”.
Terug duurde de rit ook weer 3.15 uur en dat ging weer langs ravijnen, meren, bomen, rotsen en rivieren.
Een keer gingen we zo dicht langs de kant dat er stenen naar beneden rolden.
We konden trouwens ons tentje ook gedag zwaaien want de trein reed dwars over de camping.
En we hadden de tent vlak langs de spoorlijn gezet.
Ook was er op de camping een miniatuurpaardjesfokkerij. Het waren echt heel erg kleine paardjes.

7 oktober 1987.
9.00 uur, daar gaan we weer.
Eerst tanken en dan naar Mesa Verde.
Dit is een park waar Indianen gewoond hebben in
grotwoningen.
Sommige woningen kon je van binnen bekijken.
Andere woningen kon je vanaf een uitkijkpunt zien.
Er was een museum dat de geschiedenis liet zien met kleding, verhalen, eten, werktuigen e.d.
Om 14.00 uur rijden we het park uit op weg naar de Grand
Canyon.
Onderweg verandert het landschap erg.
We rijden nu tussen droge, dorre weilanden en rode rotsen.
Het is erg heet en er staat geen zuchtje wind.
Wel zie je hier veel Indianen.
Zo, we zijn in de Grand Canyon, 20.00 uur.
Gauw de tent opzetten maar ik vrees dat we vannacht niet echt zacht slapen want Jan kreeg de haringen niet goed de grond in.
Ze gingen krom op de rotsbodem.
Bij het eten in Canyon Village, het dichtstbijzijnde dorp
37 km verder, hebben we ons gehaast, want het restaurant zou zo sluiten.
De rest van de mensen deden rustig aan, we begrepen het niet.
Later bleek dat er een verschil in de rijd was van 1 uur tussen Colorado en Arizona.
‘s-Avonds gingen we een bar in, Jan moest mijn paspoort laten zien want de barkeeper geloofde niet dat ik boven de 21 jaar was ( daar zijn ze erg streng op ).
Terug in de tent kom ik even bij van de schrik.
Op de terugweg reden we in het donker bijna pappie-, mammie en ukkie hert aan.
Die stonden in eens op de weg.

8 oktober 1987.
Na een goede nachtrust ondanks de rotsen zijn we om 6.00 uur
naar de zonsopgang gaan kijken.
Dan zie je de kleuring erg goed.
De Canyon verkleurt namelijk snel met de zon erop.
Bruin, geel, oranje, rood, rose. Prachtig!!!!!
‘s-Ochtends vonden we onder de ruitenwisser een briefje + $2 ( zie briefje ).
Het mooiste was dat we zelf helemaal niet betaald hadden.
Om 9.00 uur zijn we naar hotel Bright Angel gegaan, want daar start een trail naar beneden, de Canyon in.
Je kan kiezen: of per muilezel of lopen en slapen op de ranche of 1 dag lopen en weer terug naar boven.
We zijn gaan lopen naar Indians Garden, daar kan je nog zien hoe de Indianen ( die overigens die trail gemaakt hadden ) hun eten vroeger verbouwden.
Van daaruit zijn we nog naar Plateau Point gelopen. Daar had je een prachtig uitzicht hoog boven de
Colorado River.
Het was ondertussen al knap heet en we waren zo dom geweest om te weinig drinken mee te nemen.
We zijn hier ook wel voor gestraft, want de terugweg was erg zwaar.
En onze appels waren op ( 1 ervan heb ik aan een eekhoorn gevoerd ) en samen hadden we 1 blikje Fanta.
Nu moesten we op het heetst van de dag in de felle zon Vrij steil klimmen.
Onderweg konden we op drie plaatsen drinken, dat was ook hard nodig.
Ik ben dan altijd blij met onze basis conditie, anders had ik het niet gered.
Bij de le drinkplaats zaten twee Italiaanse meisjes,ik weet ook niet of die het gered hebben want die waren daar al op en de weg naar boven was nog lang en heet.
We waren die dag kapot maar voldaan na 6 uur achtereen gedaald en geklommen te hebben.
De blaren waren het bewijs.
We zijn die avond maar gelijk in het dorp gaan eten. Daarna moesten we nog 37 km terug rijden naar de tent en dat deden we voorzichtig, omdat we goed uitkeken voor de herten.
In de laatste bocht voor de camping zagen we twee grote vossen voor de auto.
Later die nacht hoorden we huilen en heb ik de volgende dag gevraagd of er wolven waren.
Toen zei die man dat het Dessert Coyotes geweest waren.

9 oktober 1987.
Even nog ontbijten in Canyon Village en dan door naar Las
Vegas.
Voordat we in Las Vegas waren hebben we een stop gemaakt in
Rock City bij de familie Flintstone.
Ik mocht even in Fred z’n auto rijden.
Er was echt een dorpje en een winkeltje, daar heb ik een
T-shirt van Fred gekocht.
Via de Hoover Dam moeten we verder richting Las Vegas.
We zijn de Dam overgelopen in de smeltende hitte.
Het was bijna niet te doen.
De Dam is ontzettend groot evenals het meer, maar het moet
dan ook heel Las Vegas van stroom voorzien.
We zitten nu in Nevada, in Las Vegas.
Alle casino’s zijn volgeboekt, we hebben met veel moeite een motel kunnen krijgen.
Het Jackpot Motel met zwembad.
Zo, nu gauw douchen en dan gaan we gokken.
We rijden downtown naar “ the Strip “ en langzaam aan gaan de lichtreclames branden, overdag is er niets te beleven, maar ‘s—nachts
We spelen een hele tijd quitte, met trekkasten en
kaartspelen.
Je gooit er een muntje in dan kun je pokeren of 21 spelen. Als je prijs hebt, vallen er onderin de bak van de gokkast weer muntjes.
Naast de gokkasten staan bakken waar je je geld in kan doen, voor het geval je de munten niet meer in je hand kan houden.
Dit hebben we zo’n uur of drie volgehouden.
Onderwijl van het ene casino naar het andere.
Je kan daar gewoon in— en uitlopen.
We zijn in Queens, The Golden Nugget en The Horseshoe geweest.
In The Pioneer hebben we zalig gegeten, alles is relatief goedkoop als je maar blijft gokken.
Het is nu 21.00 uur en het is nog 270.
Kun je nagaan hoe heet het overdag is.
We gaan weer naar de auto en rijden naar een ander deel van Las Vegas.
Nu is het 1.15 uur en ik heb geen voeten en geen geld meer.
We zijn hier in Ceasar’s Palace en Flamingo geweest.
Bij Ceasar’s lopen de serveersters in Romeinse kleding en
Cleopatra en Ceasar ontbreken ook niet.
Ik heb wel een beertje gewonnen in Circus Circus met de paardenrace.
Ook weten we inmiddels waarom het zo druk is.
Heel Californie is Vrij en leeft zich uit in Las Vegas.
Tot en met 12 oktober hebben ze vrij want dan is het Columbus Day.

10 oktober 1987.
Net als gisteren is het weer erg heet.
Om 11.35 uur rijden we de staat Nevada uit en komen Arizona in, voor een half uurtje, dan komen we in Utah.
We zijn door een stuk woestijn gereden en je begrijpt niet dat daar nog iets bloeit. Wat een Hitte!!!
Om 13.00 uur rijden we Zion National Park in.
Oh, nee, om 14.00 uur, in Utah is het weer een uur later. We bekijken het park en aan het eind van een pad is een grote beek.
Daar hebben we de schoenen uitgedaan en zijn we lekker door het water gelopen.
Om 18.30 uur hebben we een mooie camping in Bryce Canyon gevonden, met een wasserette.
Daar heb ik gewassen en alle T-shirts waren gekrompen, dat was echt niet normaal.
Nou ja, we hebben in ieder geval lekker gegeten in Ruby’s Inn, een western restaurant, daar heeft Jan voor morgen besproken om Bryce Canyon te bekijken op de rug van een paard. Spannend hoor.
Dat betekent vroeg uit de slaapzak want om 9.00 uur stijgen wij in het zadel.
O ja, onderweg naar de camping zag Jan opeens een slang op
de weg liggen.
Snel gestopt en zijn we teruggereden.
Nou, dat was me een gevaarlijke slang.
Het was een V-snaar ha, ha.

11 oktober 1987.
Let’s Go, op weg naar de stal.
De paarden werden door een cowboy uit de wei gehaald en in de kraal gezet.
We reden met z’n zevenen, de cowboy, een Amerikaans gezin met twee dochters.
Aardige mensen, lekker babbelen onderweg.
Ik reed op Judge.
Jan reed op Budd, het grootste paard van allemaal.
Het ging allemaal heel rustig en iedereen kon goed meekomen. Onderweg zagen we een kudde herten en hebben we langs de rand van de Canyon gereden. Een prachtig uitzicht.
Verder hebben we in Bryce Canyon nog een natuurlijke brug gezien.
Om 12.20 uur gaan we het park uit.
Als het 12.42 uur is zijn we 22 minuten onderweg en hebben we een ekster doodgereden die op straat aan een kadaver zat te eten.
Even later zien we een cowboy met z’n kudde.
Dat blijft een machtig gezicht.
We dachten slim te zijn door een weg te kiezen die om Capitol Reef National Park ging.
Dat zou wel sneller gaan.
Nou, waar we toen uitkwamen!!!
Hobbel, hobbel en allemaal kleine steentjes op de weg zodat
we slipten en in een greppel lagen.
De natuur was weer ongelooflijk mooi.
Bij een meer heeft Jan in een bootje gestaan en foto’s gemaakt, er was geen mens te bekennen.
Alleen kwa tijd zitten we nu krap, want vlugger was dit weggetje beslist niet.
We hebben toch de tent nog met licht op kunnen zetten. En gaan nu gauw iets eten want onderweg was niets te koop.
We zitten nu bij Moab.

12 oktober 1987.
Today is Columbusday, een feestdag.
Wij zijn Arches gaan bekijken, met z’n natuurlijke bogen, bruggen, ramen en balancerende rotsen.
Onze ochtendwandeling zit er ookweer op want het was een pittig klimmetje naar Delicate Arche.
Nu, 12.24 uur gaan we naar Salt Lake City.
Naar kennissen van Jan.
De weg naar Salt Lake was een beetje saai, niet zulk mooi landschap.
Onderweg vielen de eerste druppels regen maar het was nog steeds erg warm.
Triest lagen er wel tien dode herten langs de weg.
Na lx de weg gevraagd te hebben aan een politieagent waren we om 17.00 uur bij Myrna & George.
Echt hartelijke mensen.
Ze wonen in een groot huis, we moesten blijven slapen en we kregen Stew te eten.
George was op de vrachtauto aan het rijden, die zag ik pas later.
Toen Myrna ons de slaapkamer en de badkamer liet zien ( voor ons alleen een eigen badkamer ) haalde ze een doos uit de kast en zei:” We zijn jullie nog niet vergeten hoor”.
En haalde ze er kerstballen uit van 1985 en kalenders van 1986 die ze nog steeds op had willen sturen.
Onze cassetteband heeft ze nooit ontvangen (bedankt P.T.T.) maar wel de ansichtkaart met de mededeling dat we zeker langs kwamen maar we wisten niet precies wanneer.
Toen heeft Myrna iedere dag een briefje op de voordeur gedaan, dat we niet moesten denken dat ze er niet waren of op vakantie zijn of zo.
Maar dat we moesten wachten of later op de dag nog eens langs moesten komen.
Maar gelukkig was Myrna thuis.
‘s-Avonds zijn we naar een Mall geweest dat is een groot overdekt winkelcentrum.
Daar heb ik een paar Asics Tiger gekocht f. 150,-- goedkoper dan in Nederland.
Toen heeft Myrna ons door de stad gereden en belangrijke gebouwen laten zien.
Bovenop een heuvel zagen we Salt Lake City met alle lichtjes aan. Great.
We hebben ook nog haar dochter Diana gedag gezegd.
Zij heeft een dochtertje, Shantal.
Paul, haar man was niet thuis.

13 oktober 1987.
9.07 uur: we schrikken wakker, want in de tent waren we met het licht al uit de veren.
We gaan maar winkelen want het regent nog steeds.
Om 12.oo uur ontmoeten we Myrna in de stad want ze moest
iets afmaken op haar werk.
De rest van de dagen dat we er zijn heeft ze vrij genomen.
Via een vriend van Myrna heeft Jan eindelijk z’n Rolex gekocht bij “ Paul Thomas Jewelers “.
Hij kreeg een flinke korting.
We zijn naar Trolley geweest, waar nog zo’n oude tram staat. ‘s—Middags hebben we voor de hele familie kerstballen gekocht, dat zie je veel in Amerika.
Overal staan al kerstbomen.En alles is in de sfeer van Halloween, Shantal gaat als heks verkleed.
Verder hebben we bij Idyna, hun andere dochter koffie gedronken in de coffeeshop waar zij werkt.
Vanavond gaan we weer winkelen voor een tas voor mij, die krijg ik voor mijn verjaardag van Jan.
Dat ging allemaal niet zo makkelijke vandaag is het niet gelukt, misschien slaag ik morgen.
‘s-Avonds hebben we popcorn gepopt in de “ Cornpopper “ Myrna was heel erg verbaasd dat ik popcorn niet zo lekker vind. Zij eten kilo’s per jaar.

14 oktober 1987.
Gisteren heb ik twee leuke tassen gezien.
Vandaag gaan we terug en maak ik een keus.
Vanmiddag om 13.00 uur komt George thuis.
Hij is vrachtwagenchauffeur en moest een lading naar Las
Vegas brengen.
We hebben hem even gezien toen we aankwamen, maar hij ging
naar bed want hij moest om 4 uur op.
Maar vandaag zou hij terug zijn.
Trouwens, het is droog.
George belde uit Las Vegas op dat het daar mooi weer was.
Vannacht heeft het hier gesneeuwd en als ik uit het slaapkamerraam kijk, zie ik de sneeuw op de bergen liggen. Als ontbijt hebben we French Toast op.
Ik kreeg gelijk het recept: Schaalbodem met pannekoekmix bedekken en roeren met melk, scheutje voor scheutje en eieren tot je een papje hebt. Dan het brood er in dopen en bakken.
Toen zijn we voor die tas gaan kijken en de leukste heb ik gekocht.
Daarna hebben we Bread ( hun zoon ) en z’n vrouw Georgia een bezoek gebracht.
Die zijn heel spontaan en lieten gelijk hun huis zien.
Om 13.00 uur was George thuis en zijn we naar Temple Square gegaan.
Daar waren ze al lichtjes in de bomen aan het hangen voor kerstmis.
Verder hebben we nog 26 hoog op een gebouw over de stad uitgekeken.
Toen zijn we naar Park City gereden.
Een wintersportplaats vlak bij Salt Lake City.
Het was er gezellig en we hebben pizza gegeten.
Maar wij mochten absoluut niet betalen.
In Holland ga ik op zoek naar iets leuks voor hun.
Ik vind ze onwijs aardig.
Morgen vertrekken we weer.
Maar nu gaan we even naar een film kijken.

15 oktober 1987.
Vanochtend zijn we om 7.00 uur opgestaan en hebben we afscheid van Myrna genomen, want vandaag ging ze weer werken.
George hebben we gisteravond al gedag gezegd die moest vanochtend om 6.00 uur al op de vrachtwagen rijden. We hebben ontbeten en zijn om 8.16 uur op weg gegaan. We waren net 5 minuten op de grote weg en daar kwam een hertje aanhuppelen.
De herten komen nu uit de bergen omdat het daar nu kouder wordt en de eerste sneeuw is gevallen.
En daar komt nog bij dat het jachtseizoen open is en dat jaagt ze ook op.
Maar ja, de grote weg is evenmin veilig en we hebben al heel wat dode herten gezien.
Een uurtje later reden we Vernal binnen, bijgenaamd Dinosaurland.
Hier is een museum over de oorsprong van de dinosaurus.
Je zag botten, kaken en er was een tuin waar de oerbeesten nagemaakt waren.
Het was leuk opgezet en leerzaam.
Om 13.24 uur zijn we weer in Colorado.
Een lange eenzame weg en Jan zoekt het gaspendaal op. Een tegemoetkomende auto blijkt de Sheriff.
Jan laat het gas los maar de sheriff draait om en we moeten stoppen.
“Zo, sir u reed te hard”.
“Ja” zegt Jan “ik ging de heuvel af en het is een huurauto”.
De Sheriff” U reed 77 miles en u mag maar 55 miles, we hebben het gemeten op de radar”.
Nou, we zijn er goed vanaf gekomen met een waarschuwing en ik heb maar verder gereden.
Nu zijn we in Steamboat Springs, de tent staat en we gaan nu het dorp in.
Het is weer een echt skidorp met overal skiliften en ski weiden.
Met allemaal moderne flats.
We hebben Mexicaans gegeten, dat zie je erg veel hier in Amerika en het is nog lekker ook.

16 oktober 1987.
We zitten op 7000 ft. met de tent, dat betekent dat het hier erg koud is ‘s-nachts maar dat hebben we dankzij onze goede slaapzakken niet gemerkt.
De auto zat onder het ijs.
Het is nu 9.30 uur de zon schijnt alweer volop en we hebben voor Jan een T-shirt met STEAMBOAT gekocht.
We gaan nu naar Estes Park.
Om daar te komen moet je door Rocky Mountains National Park en een gebied met prachtige meren.
( Granby’s Lake en Grand Lake ).
Doordat er die nacht veel ijs en sneeuw was gevallen konden we niet in Estes Park komen want de Pass daar naar toe was afgesloten. Wat nu
Heel misschien ging de weg vanmiddag of anders morgen weer open.
Er werd hard met sneeuwmachines gewerkt.
Toen zijn we een trail gaan lopen naar Lulu City, de Little
Yellowstone loop.
Dit was een oud goud- en zilvermijnstadje, het enige wat over was gebleven waren een paar palen van een blokhut.
Om 16.30 uur zijn we weer terug bij de auto na een pittige loop van 3 uur.
Gelukkig is de weg Vrij en gaan we naar Estes Park.
Daar vonden we weer een KOA camping.
Dit bleek een ramp.
Met geen mogelijkheid gingen de haringen in de rotsgrond. Jan stond flink te vloeken, maar die was niet erg lekker, weer hoodpijn, neus verstopt, je weet wel.
Dus dat lukte allemaal niet zo goed.
Toen hebben we het boeltje opgepakt en hebben we een ander plekje gevonden.
Daar ging het gelukkig iets beter.

17 oktober 1987.
Zo, dat was me het nachtje wel.
Ondanks de sneeuw en ijs op de bergen was het niet zo koud maar het heeft flink gespookt.
In de verte hoorde je een soort wervelwind aankomen steeds dichter en dichterbij, totdat het uiteindelijk onze tent te pakken kreeg.
Gelukkig stond de tent redelijk goed vast anders waren we de lucht ingegaan.
9.45 uur: we gaan in “ The Mountain Man “ ontbijten en rijden dan terug naar Rocky Mountain National Park. We hebben een trail naar Bear Lake en naar Alberta FaIls gelopen, dit was niet zo ver maar een adembenemend uitzicht. De beekjes waren bevroren met ijspegels en een klein stroompje kon zich tussen de pegels door werken.
Om 15.30 uur staat de tent op een lege camping met een heleboel eekhoorns.
We gaan nu naar het dorpje Grand Lake.
Daar waren een hoop winkels dicht, die gaan in november weer open voor het skiseizoen.
Maar in de plaatselijke kroeg hebben we toch lekker gegeten en natuurlijk weer naar Honkbal gekeken.
Je had gewoon geen keus want het was bijna zo groot als een filmdoek.

18 oktober 1987.
Over vannacht zullen we het maar niet hebben.
Het had flink gevroren en ik heb het ontzettend koud gehad. ‘s-Nachts hebben Jan en ik van slaapzak geruild maar dat maakte ook niks uit.
Toen ik ‘s-ochtend opstond ging het nog net, maar toen ik koffie aan het maken was kreeg ik het pas echt koud. Nadat ik flink wat warme melk gedronken had werd ik helemaal niet goed. Tutje hef
Ik moest bijna spugen en flauwvallen al het bloed trok uit m’n gezicht.
Ik ben maar in de auto gaan zitten en Jan moest alleen de tent afbreken.
We zijn snel weggereden en hebben de auto warm gemaakt. Na een half uurtje was ik weer bij de mensen.
We gaan terug naar Denver via Winter Park, weer een mooi wintersportdorp en via Central City, een oud goudmijndorpje. Hier hebben we een excursie in een goudmijn gedaan.
Je ziet alles glinsteren maar klompjes kan je er niet uithalen, alleen maar wat goudpoeder.
Verder was er nog een ghosttown, dat was een oude verzakte troep en een groot oud kerkhof.
We gaan verder en komen in Nederland.
Je kan beter in ons eigen Nederland wonen dan in Nederland in Amerika, 2 huizen, that’s all.
We zijn nu op Denver Airport, en moesten de auto inleveren bij AVIS.
Het vliegtuig vertrekt pas om 9.00 uur de volgende dag.
Dat wil zeggen: check-in om 8.00 uur dus we hebben besloten
om maar op de airport te slapen.
Het had geen zin meer om Denver in te gaan.
Totaal hebben we deze weken 4.960 km. gereden.

19 oktober 1987.
5.30 uur: We worden voor de zoveelste keer wakker en
besluiten ons maar te gaan wassen.
Om 5.55 uur zitten we met een bak koffie en kunnen we om
6.30 uur de bagage uit de kluis halen.
Inchecken en naar San Francisco vliegen.
De rest gaat goed op tijd en om 10.30 uur zijn we geland in San Francisco.
De klok is weer 1 uur teruggezet.
We pakken de bus ( want hier hebben we geen auto ) de subway en we lopen een stukje met alle troep en kwamen in het YMCA.
Alles ziet er redelijk goed uit met TV op de kamer. Toen we in het YMCA aankwamen lag er een boodschap van Myrna, dat Jan even op moest bellen.
Ze had het toch kunnen regelen dat we het horloge in Los Angeles op kunnen halen.
We zijn met de bus naar het Golden Gate Park gereden en hebben het park bekeken.
Het is een groot park met tennisvelden, een Academie, een Botanical Garden, een hoop hippies en een honkbalveld. Nu willen we naar de Golden Gate Bridge.
Dat was me een eind lopen, maar uiteindelijk hebben we het gevonden.
Op de brug hadden we een mooi uitzicht en het is ontzettend hoog.
We waren pas om 19.00 uur terug in het YMCA.
‘s-Avonds zijn we naar Fisherman’s Wharf geweest daar hebben we gegeten en winkeltjes gekeken.
Morgen ( als er plaats is ) gaan we vandaar uit naar Alcatraz Island.

20 oktober 1987.
Vanochtend hebben we de Cable Car naar Fishermans Wharf genomen om een boottocht naar Alcatraz te bespreken. De boot vertrekt om 13.45 uur.
Ondertussen hebben we de Cable Car Barn bezocht en daar kon je zien hoe onder de grond een kabel loopt die het t.ramrnetje moet grijpen om verder te kunnen rijden.
Toen zijn we koffie gaan drinken in het “Fairmont Hotel” beter bekend als St. Gregory van de TV serie.
Het is gelegen in NOB Hill, een mooie wijk en een mooi hotel, precies als in de serie.
Boven in het restaurant heb je een draaiend plateau en je kunt over de hele stad uitkijken.
Met de buitenlift zijn we naar boven gegaan.
Nadat we de Grace Cathedraal en het gekste straatje van San
Francisco gezien hebben gingen we terug naar Pier 41 om naar
Alcatraz Island te gaan.
Op Alcatraz kom je in een andere wereld.
Je zit opgesloten maar je ziet de Golden Gate Bridge, de kust en alles is heel dichtbij.
Maar het water is te koud en de stroom te sterk om naar de wal te zwemmen.
In Alcatraz hebben we de cellen gezien, ook die van Bird Man, de eetzaal, de keuken en het hospitaal.
Je mag overal in en alles bekijken.
Na 10 minuten varen waren we weer op Pier 41, daar hebben we nog wat gelopen, foto’s gemaakt en toen naar Ghirardelli gelopen.
Dit was vroeger een grote chocoladefabriek.
Nu staat er nog een klein fabriekje waar je chocolade kan kopen en voor de rest zijn er allemaal dure winkels omheen gebouwd.
Met de bus terug naar YMCA, daar hebben we lekker een douche gepakt en een was gedraaid.
Ik ga nu kijken of de was klaar is, daarna gaan we weer downtown.

21 oktober 1987.
Vanochtend hebben we eerst weer eens hardgelopen.
Dat werd weer tijd.
Met de Ferry zijn we naar Sausalito gevaren naar de andere kant van de bay.
Het is een klein dorpje met boulevard en dure huizen en boten.
Daar hebben we ontbeten in de gardenroom en later hebben we een ijsje gesnoept.
Met de boot van 13.55 uur zijn we teruggegaan naar San Francisco.
Toen zijn we nog 1 keer naar downtown en de Fishermans Wharf geweest.
Het is nu 21.30 uur we gaan weer inpakken.
We hebben op Fishermans Wharf nog een cartoon laten maken. Ha , ha.

22 oktober 1987.
Vanochtend werden we om 5.30 uur gewekt om naar het vliegveld te gaan met de shuttle, dit is een busje die alleen naar de vlieghaven gaat.
De shuttle haalde ons om 6.30 uur op.
Op het vliegveld ging alles goed op tijd en de vlucht was oke, en arriveerden we om 9.05 uur in Los Angeles.
Om 10.14 uur zitten we in ‘onze’ nieuwe auto, een Chevrolet NOVA en gingen richting Bakersfield.
Het weer is niet op onze hand want het komt met bakken uit de hemel zetten.
De bevolking juicht het van harte toe want het was de eerste regen sinds maanden.
Goed voor de sinaasappeloogst want die groeien hier veel.
13.33 uur: het weer wordt steeds slechter we hebben ongeveer 50 meter zicht.
Gelukkig toen we in Sequoia Park aankwamen werd het weer droog.
LET OP !!! een BEER !!!
Ja heus, er steekt een echte beer de weg over.
Ik wilde er achter aan om een foto te maken maar Jan vond het niet goed.
We hebben hem ook niet op de film staan want hij liep zo onverwachts over.
Ik vond het echt te gek, want ik heb in alle parken goed gekeken of ik een beer zag, maar nee hoor.
Eigenlijk had ik de moed al opgegeven.
Ja, ik ben er echt blij mee.
Verder hebben we het grootste levende ding gezien: een boom.
De bomen zijn enorm groot hier, ongelooflijk.
‘s-Avonds hebben we in het enige restaurant gegeten dat daar in de buurt was, en dat was werkelijk niet te eten.
Toen zijn we maar om 20.00 uur in onze slaapzakken gekropen.

23 oktober 1987.
Het heeft de hele nacht weer geregend, maar toen we opstonden scheen de zon.
We moesten gisteren op de camping ons voedsel in de “bearlocker” doen.
Dit is een grote ijzeren kist met een ketting en een slot. Omdat er veel beren op deze camping zitten is dit een voorzorgsmaatregel.
Beren hebben een goede neus, ze zouden anders de auto openbreken of in de tent komen als ze daar voedsel in zouden ruiken.
We hebben ze vannacht wel aan de ketting horen rammelen maar we zijn niet gaan kijken.
Er was wel een haring uit de tent omver gelopen!
Vanochtend werden we door de ranger aangesproken of we wel betaald hadden, dat hadden we dus niet omdat er niemand op het kantoor was toen we aankwamen.
We kregen een envelop om daar geld in te doen en dat bij het visitorcenter in de bus te doen.
Dat hebben we niet gedaan ter compensatie voor het slechte eten van gisteravond.
We hebben het park bekeken en gaan weer verder.
15.30 uur: We zijn nu in Carmel, een kustplaats met Clint Eastwood als burgemeester.
En in “Hogs Breath “ hebben we een borreltje gedronken en kreeg je een gratis buffet ( salade, chips,crackers, tortilla’s ).
Dit is de kroeg van Clint.
Clint zelf was er niet maar het was er gezellig met een stuk of 4 open haarden.
De Mission van Carmel was dicht, maar van buitenaf was het een mooi oud gebouw.
We hebben Carmel wel gezien en zakken verder de kust af om een slaapplaats te zoeken.
In Big Sur vonden we een camping.
Na een campfire gemaakt te hebben gaan we lekker slapen.

24 oktober 1987.
9.00 uur: we zakken nog verder de kust af.
Het uitzicht is prachtig.
Langs de steile kustrotsen ( wat best hoog is ) waren bergbeklimmers aan het klimmen, we gingen even kijken. Toen hoorden we herrie, een soort blaffen, en we keken naar beneden de baai in, daar lag een hele kolonie zeehonden. Sommige gingen het water in, andere bleven lekker liggen.
15.30 uur: Santa Barbara.
Een stad met palmbornen, en een boulevard, daar hebben we overheen gewandeld naar de pier toe.
Ik had er meer van verwacht, er was niet echt veel te zien. Hier zijn we ook naar de missie geweest en deze keer konden we het gebouw van binnen bezichtigen.
Het is heel oud en de geschiedenis wordt uitgelegd. Trouwen kun je er ook, want dat gebeurde net toen wij daar waren.
Het is alweer Vrij laat en we moeten de stad uit om een camping te zoeken.
We gaan weer naar het zuiden, langs het strand en we genieten van de zonsondergang.
Opeens zien we Vinnen boven het water uit.
“Haaien” zegt Jan.
Gelukkig waren het dolfijnen, die iedere avond een half uurtje ongeveer 10 meter van het strand met zeewier spelen.
Het was werkelijk een fantastisch gezicht.
We zijn langs rotsblokken naar het strand geklommen om alles wat dichterbij te kunnen zien.
Het was moeilijk om een camping te vinden, de meeste
campings waren vol of dicht.
Uiteindelijk vonden we er een op Malibu Beach.
Daar stonden we lekker op het strand.

25 oktober 1987.
Het was vandaag 320 en om 7.00 uur liep de wekker af. Het is al lekker warm met het zonnetje erbij.
We hebben vanochtend hardgelopen langs het strand.
Het werd eens tijd om iets te trainen, dat was er echt bij in geschoten.
Malibu is een lang gerekt blok huizen en clubs aan het strand.
Beverly Hills is een groot dorp van dure huizen en dure auto’s alles is even groot.
Er wonen hier ook veel filmsterren.
We kwamen er ook achter dat de klok 1 uur teruggezet moest worden.
We waren dus om 6.00 uur Op,
We zijn doorgereden naar Hollywood.
Daar staat het ronde gebouw van een platenmaatschappij.
Verder hebben we bij het Chinese Theater gekeken naar de handafdrukken van bekende sterren en we zijn over de Hollywood Boulevard gelopen waar al die sterren met namen op de grond staan.
Jan wilde graag naar Burbanks Studio omdat daar echte filmopnamen gemaakt worden maar de studio was helaas dicht. Toen zijn we naar Universal Studio gegaan.
Daar zie je alle nep-opnamen.
Je zag een stukje van E.T. op z’n fietsje door de lucht, en hoe je op de maan loopt.
Ook Jaws was er, Kidd en er waren wat stuntshows.
Truc na truc van aardbevingen, overstromingen en bruggen die inzakken.
Miami Vice zag je ook, de stunts door de stand-in waren wel goed en die gasten leken nog op elkaar ook.
Er werd geschoten en met een speedboot een achtervolging ingezet en nog wat van dit soort dingen.

26 oktober 1987.
Het is vandaag weer ontzettend heet.
We hebben vanochtend Jan’s Rollex opgehaald bij een express dienst in Los Angeles.
Myrna had het hierheen gestuurd, het was prima geregeld, er zat nog een kaart bij.
Van onze laatste dollars hebben we ontbeten want de toegang tot Disneyland betalen we met een traveller cheque.
Toen we bij Disneyland kwamen hadden we $3 moeten betalen om te parkeren.
Maar die hadden we niet meer en die man wilde geen cheque aannemen.
Toen zei die man:” Be my guest “. Dat was wel even aardig, we mochten gratis staan.
De plaats heet Bamby, dat is om later je auto terug te vinden.
Ze hebben ons er bijna uit moeten gooien met sluitingstijd want ik had het toen nog steeds naar m’n zin.
Ik heb ook geen woorden om het te omschrijven.
Toen ik Disneyland uit ging was ik wat droevig, het was net of ik iets achter liet.
Toch wil ik het proberen iets te vertellen wat we allemaal gedaan hebben die dag.
We begonnen met de “Junglecruise”.
Je stapt in een boot en komt krokodillen, inboorlingen en wilde dieren tegen.
Alles beweegt, het is perfect gemaakt.
Jan wilde graag “ Pirates of the Caribbean “ zien, een grote attraktie, maar die waren ze aan het renoveren.
We zijn toen via “ New Orleans “ naar “ Bear Country gelopen en hebben een voorstelling van zingende en dansende beren gezien.
Verder de Saloon in met Miss Lily en Sam de zingende bartender, toen met een kabelbaantje naar “ Tomorrowland “, met de spaceshuttle naar de maan, we zijn in de ruimte afgeschoten en hebben een musical revue gehoord over 200 jaar amerikaanse liedjes.
Je zit in een heerlijke stoel en je draait steeds naar andere liedjes toe.
Toen in de monorail en in een onderzeeer, in de 8-baan en een radarboot, sprookjes en de Disneyland-optocht. Tot slot hebben we Lincoln horen spreken over liberty daar kreeg ik gewoon kippevel van.
Fantastisch!!!!
Op het laatst kon je nog wat winkeltjes bekijken maar daar
was bijna geen tijd meer voor.
Ik denk dat ik nog wel iets vergeten ben, maar je kunt voor
Disneyland beter de film bekijken.
Ja, het heeft een diepe induk op me gemaakt.

27 oktober 1987.
Vandaag hebben we weer in een pretpark doorgebracht, in
KNOTTS.
Dit park is meer in Westernstijl en met Snoopy.
Officieel was dit een jam- en honingfarm, de produkten zijn nog steeds te koop.
Het is vrij rustig en we konden zelfs meerdere keren in dezelfde attraktie.
We hebben alles goed kunnen zien.
Ze hadden jammer genoeg de decors in spookstijl veranderd
i.v.m. Halloween.
De parachuten en Kingdom of the Dinosaur en de Dolfijnenshow sprongen er wat mij betreft uit.
Verder hebben we een rit met de stoomtrein gemaakt en werden we onderweg overvallen. Ha, ha!!!
Er was een saloon met een show, we zijn met de postkoets geweest en later op het dorpsplein was een show van de saloondancers en de treinovervallers.
Er was squaredance, de cowboys en cowgirls vroegen mensen uit het publiek om mee te dansen en ik was de pineut. Ik moest met een cowboy dansen.
We waren om 10.00 uur binnen en om 18.00 uur ging het park dicht dus moesten we eruit.
Al met al een leuke dag.
In de Chevrolet NOVA hebben we totaal 1.675 km. gereden.
Zo dit was het dan weer om 22.00 uur gaan we lucht weer in op weg voor ons New York-avontuur.

28 oktober 1987.
New York: de tijd is hier 3 uur verder.
Na een busrit en een stuk lopen met alle troep, dit nam toch wel in omvang toe, kwamen we in het YMCA.
Tjonge, dat viel tegen, geen TV en een kamer als een kippehok.
Wij hebben gauw de spullen gedumpt en zijn de stad ingegaan. Met de Subway naar het Vrijheidsbeeld.
Daar hebben we de boot genomen naar het eiland en dan kun je het beeld inklimmen. 354 treden.
Zo ver zijn we niet gekomen omdat er scholen met een heleboel kinderen waren dus was het hardstikke druk, ook omdat iedereen met de trap moest want de lift was defect. Na een half uur en ongeveer 150 treden hebben we op de 2e level van het uitzicht genoten en gaan we wel een andere keer tot aan de kroon klimmen.
De boot weer in tot Batterypark.
Toen zijn we gaan lopen naar World Trade Centre en Wallstreet.
Ook daar zat het tegen want we mochten de visitcentre van
(Broad 20) Wallstreet niet in.
Er was weer iets met de koers gebeurt. ( Politie en TV op de been ).
Door naar Rockefeller Centre en Empire State Building.
( Ook hier pech want we konden tot de 86e etage, maar door
renovatie konden we niet naar buiten ).
‘s-Avonds zijn we naar Time Square geweest ( theaterbuurt ), daar is erg veel neon en veel leven op straat.
o ja, we hebben ook de spullen voor de Marathon gehaald. Daar was het gelukkig niet zo druk, maar de sfeer was groots.
We kregen een startnummer met je naam erop gedrukte een broekje, een T-shirt en een petje, creme tegen eventueel verbranden.
Verder waren er stands met schoenen en shirts die je kon kopen.
Dit was een erg indrukwekkend uurtje.
Het gaat nu echt gebeuren, best spannend.
Nu gaan we slapen want dat ging vannacht in het vliegtuig ook niet zo best.
Wel terusten.

29 oktober 1987.
Vanochtend hebben we uitgeslapen tot 9.30 uur.
Daarna zijn we naar de Intrepid gelopen, dit is een vliegdekschip, ingericht als museum.
Er was erg veel te zien, na zo’n 2 uur alles bekeken te
hebben van open vliegtuigjes, helikopters en shuttles zijn we naar Central Park gegaan.
Onderweg zagen we een filmopname midden op straat.
Dat was wel leuk om eens te zien maar het stelt niet zoveel
voor.
In de hoofdrol speelde Richard Jordan.
In Central Park was alles al in volle gang voor de marathon want daar is de finish.
We zijn de Fifth Avenue afgelopen en hebben bij Tiffany’s gekeken.
‘s-Avonds hebben we voor mij nog een gouden ringetje gekocht en bretels bij Macy’s en voor Jan zijn 1,4 mm. fotolens.
In Madison Square traden The Cars op, daar zijn we niet heen geweest.
In een cafe bij Madison kwamen we in gesprek met 2 jongens en een meisje die daar wel heengingen.
Ze hadden een kaartje over en wilden die aan ons geven maar we hadden er geen zin in.
Hilariteit toen we terüg in ons hok kwamen want de sleutel paste niet meer.
Wij weer naar beneden vanaf de 12e etage en die slimmerikken aan de balie moesten ons opnieuw inschrijven.
De bewakingsdienst erbij en die heeft de deur weer open gemaakt.
We wilden vroeg naar bed maar voordat we slapen zal het zeker 23.00 uur zijn.

30 oktober 1987.
Vandaag zijn we naar Chinatown geweest met de metro en naar Manhattan Bridge.
Verder hebben we het kalm aangedaan en wat geshopped.
We moesten ook weer terug naar Alberts Hall want ze waren vergeten onze pin-up mee te geven voor de Breakfast Run.
Morgen moeten we om 6.00 uur op voor de Breakfast Run.

31 oktober 1987.
6.15 uur: de wekker loopt af, we gaan de Breakfast Run lopen, douchen, camera mee, nummers op ( Wilma 1475, Jan 1474 ) pin-up op de pet en dan naar beneden.
Om 7.00 uur voor de afspraak met de rest van de groep maar die kwamen pas om 7.30 uur.
Toen zijn we met z’n allen naar de United Nations gelopen voor de toespraak van de burgemeester van New York aan alle buitenlandse deelnemers.
Na de toespraak met z’n allen naar Tavern on the Green voor het ontbijt.
Dat was een zooitje.
We stonden vrijwel achteraan en alles was bijna op. Ik zag Marga’s buurman nog en die heb ik even gedag gezegd en gevraagd of thuis alles goed was.
We hebben toch nog wat taart gegeten als ontbijt en wat yoghurt.
Nu ga ik douchen en de stad weer in.
‘s-Avonds hadden we een pasta party.
Je kreeg alleen spaghetti en macaroni, pils, sap en een ijsje toe.
Goed voor de koolhydraten.
20.00 uur: hup onder de wol want morgen is de grote dag. En weer vroeg op, 6.00 uur.

01 november 1987.
Niet om 6.00 uur maar om 5.00 uur eruit.
Douchen en naar de bussen bij de bibliotheek die ons naar de start brengen.
Ongeveer om 7.00 uur waren we bij de start waar je in de computer ( althans je nummer ) gaat.
Er stonden grote tenten waar je in kon gaan zitten en je kon zoveel donuts en broodjes, hete choco, thee en koffie nemen als je wilde.
Zo maakten we de tijd vol tot aan de start.
10.30 uur: iedereen trok zijn sweeter uit en gooide deze in de lucht, die dan weer opgeraapt werden om aan de arme mensen te geven.
Om 10.50 uur viel het officiele startschot en daar gingen we met nog 22.000 mensen de brug over.
Na 23 km is Jan vooruit gaan lopen want ik had het toen even moeilijk.
Na een heleboel bruggen en straten vol met mensen, spontane mensen die zingen, schreeuwen, en dansen, die muziek maken en je aanmoedigen.
Ze geven je snoep, fruit en water.
Bij de finish kregen we de medaille en een folie deken om.
We moesten blijven lopen terwijl iedereen je feliciteert of
je nu nummer 1 bent of laatste.
Bij de bus kregen we eten en drinken.
Jan is binnengekomen in 4 uur 31 minuten.
Wilma in 4 uur 57 minuten.
We zijn dik tevreden en we hebben zere voeten en zere benen maar dat zal morgen wel over zijn.
We hebben nu een mooie plak.
‘s-Avonds zijn we toch nog naar de Award uitreiking geweest. Nu ben ik echt helemaal gesloopt.
Wel terusten.

02 november 1987.
Vandaag is het een rampdag geweest.
Hij begon redelijk. Alleen kunnen we moeilijk lopen, de trappen in de metro achterste voren naar beneden lopen…
We hebben ‘s-ochtends eerst een helikoptervlucht gemaakt over het vrijheidsbeeld en de Intrepid en zijn toen naar de uitslagen op 5th Avenue gelopen.
We zagen bij de uitslagenlijst ook Fred Oster kijken naar zijn tijd.
Hij had onder de 4 uur gelopen en we hebben nog even een praatje met hem gemaakt.
Toen zijn we op een bankje bij Rockefeller Centre gaan zitten!!!!! ( want we hadden toch wel zere benen ) en wat zie ik? m’n tas staat open en alle souvenirs die in mijn knip zaten ( oorbellen, munten, kaartje en geld natuurlijk ) waren weg.
Ook het adresboekje uit Aspen.
We zijn toen naar de politie gegaan ( net Hillstreets, dat buro ) om aangifte te doen voor de verzekering.
Toen kregen we als klap op de vuurpijl ons keygeld $10 niet terug, omdat we voor 12.00 uur de sleutel in hadden moeten 1 everen
Om 21.00 uur gaat ons vliegtuig.
We pakken onze spullen en zijn met de subway naar JFK
gegaan.
Daar zitten we nu te wachten.

03 november 1987.
We hebben een rustige vlucht gehad.
Om 8.55 uur zijn we in Londen geland, de klok moest 5 uur verder.

Op Schiphol gaan we nog 1 uur verder.
Ma en Marga hebben ons afgehaald, daar waren we wel blij om.
Zo ons avontuur zit er weer op.
Terug naar de dagelijkse dingen.

October 2, 1987.
Packed and ready we go on our way to our American adventure. We're here in London and have to change for the flight to New York and I have some time to write something.
We are up this morning at 4.00 hours and 5.18 hours of the tram have taken the train from 5.58 hours to get to Schiphol.
We fly with British Airways.
The luggage weighed on the bond Schiphol 37.5 kg, consisting of 2 large backpacks and underneath the sleeping bag and tied a big blue bag.
If I had my hand luggage bag and a black briefcase with the photography equipment.
John had his picture as carry case with the video camera and a shoulder bag. We were well packed.
At 8.15 hours we sat in the air then we go to London to JFK in New York where we fly at 11.00. January is already filming.
6.12 hours we landed in New York, but it is only 1.12 hours.
5 hours time difference, good early yet!
We now fly with United, a domestic flight to
Denver, we are at their destination.
We go shopping and drinking coffee, but just watch because
United leaves at 5.30 pm.
7.58 pm we landed in Denver and the clock is again 2 hours
put back.
January is now behind a car and I wait for the luggage. This was all pretty fast.
The AVISbus are we brought the car to the airport.
The class B, as we had ordered was not so for the same money we got a bigger car, a Pontiac 6000.
The plan was to drive toward Colorado Springs and go to sleep but we still arrived in Colorado Springs.
Now a bed.
Motel 6 was full and referred us to the Star Motel
3920 N Nevada Colorado Springs
January has turned on the TV but I will sleep.

October 3, 1987.
Today is very hot.
In Manitou Springs, we have taken the train to Pikes Peak.
This is a beautiful area where you can clearly distinguish particular levels.
First beautiful trees than conifers, but sand, rocks and finally at the top there was snow when we were at 4341 meters.
I saw people in the room with thick coats, and we had our shorts.
When I went for the security but our coats from the car to get.
It was indeed very cold up there.
In the afternoon we went to Leadville.
According to our "Colorado Directory of Camping" we could camp on site "Sugar Loafin Campground".
Arrived at the campsite there was a sign that says:
"Sorry, we are closed". What now?
We have seen Leadville, drank and ate and went on towards Aspen.
But the road there was no camping available.
We have the car at Twin Lakes and have put down there in the car slept.

October 4, 1987.
It's now 8.12 am and after a breakfast of muesli and coffee we drive to Aspen.
Way we saw a sign at South Fork Lake and that way we looked.
Nature was beautiful, but we came forward with a snail, because the road was full of holes, bumps, rocks, etc. Finally, we just went back to the road, because we saw that more in the not remotely.
Horror, horror!
We now walk through the ghost town of Independence.
It is now 10.20 hours.
There was a house occupied by a guard, because the
ghost town was still in pretty good condition.
There was even a booth that was the toilet.
It is now 14.09 hours, we've just tanked filled for $ 16.61
(The gas was cheap) and drive to Basalt to
site search.
We found a good KOAcamping.
We have to refuel in Aspen done, a town known for the ski area of ​​the jet.
It is indeed a great and pleasant town with lovely, separate houses, big BMWs and Porsches that you will not see much in America.
The women look tan and short skirt walked in messages.
It was warm, but we really thought were there to ski. There was a lot of cycling.
Further up, another village "Snowmass".
The village was a large golf course, surrounded by villas and all around the ski there again.
There was also a stable, because we just petted the horses.
Every Wednesday there was rodeo but we were there on Sunday.
The last piece before I write today in the "Midland" pub.
Today we have been running for the first time.
In January went well but I was a bit less.
I had pain in my diaphragm, probably because we were fairly high.
Later we return to the tent for coffee and a piece of cake to eat.
Good night for later.

October 5, 1987.
It's now 9.05 am, start the car and go to Gunnison as planned.
We drove through Gunnison Forest and there are deer, an eagle, a Vaik, Herefords and other small animals seen. Now we are in the hamlet of Crested Butte.
Here I would buy a house later in January.
We buy stamps at the post office and finally make the cards on the bus.
Drove to Gunnison herd of Herefords woes passed by two cowboys.
This I quickly put on film.
Gunnison arrived we immediately drove for Gunnison was not as nice and we still have far to drive today. We want to get Durango and that is another 177 miles.
We had to go through the Black Canyon and the road there were four rabbits, two big and three egeis dead deer along the road.
A long time ago there was a sign of McDonald on the shoulder,
but still we have no ice cream.
McDonald finally we found in Montrose.
We have coffee and John ate a hamburger.
We forgot the ice cream.
74 miles from Durango drive through Ouray, a Swiss village
America. Very nice.
Here I would later live in January.
A little further on we saw two blue birds and two tiny squirrels and all three stood on top of the mountain deer you have with the naked eye could not see but the Americans are so friendly that they gave us their binoculars for the deer to see well.
Evening in Durango, we have fun chatting with the bartender and the drinks were on him.
He was so nice to talk to us that we could not pay.
Now we go to the camp because we have to get up early tomorrow to get the steam train to Silverton.

October 6, 1987.
So, this was quite a day.
6.30 hours in the morning to catch the train to get from 8.30. Then at 7.30am we arrived at the station the train was sold out from 8.30 am.
Luckily we were able to take the train from 9.30 hours (there are only two drive per day).
So we had an hour and we spent a delicious breakfast.
January, the train from 8.30 am shooting a bit.
The train pulled away, filming in January.
The train said trashy, trashy, completely black in January.
He had a light yellow jacket and it was black
soot. Ha, ha, ha!
The ride went from Durango to Silverton.
Over and along a ridge where you can not reach by car.
It was really fantastic and the journey took 15.3 hours. In Silverton you could walk around two hours, some coffee and souvenirs.
Just before Silverton was just a new cowboy film set
Chris Chrisstoffersen.
A cowboy movie with a steam train, Santa Ee.
Chris I have seen, and the film is called "Dead or Alive".
Took the ride back again to 3.15 pm and went along ravines, lakes, trees, rocks and rivers.
One time we went so close to the hand that rocks rolled down.
We could also wave goodbye to our tent even as the train ran across the site.
And we had the tent put close to the railway.
There was also the site of a breeding miniature horses. They were really, really small horses.

October 7, 1987.
9.00 pm, here we go again.
First refueling and then to Mesa Verde.
This is a park where Indians lived in
cave dwellings.
Some houses you could look inside.
Other homes from a viewpoint you could see.
There was a museum showing the history of clothing, stories, food, tools, etc.
At 14.00 pm we drive to the park on their way to the Grand
Canyon.
Along the way the landscape changes much.
We drive between dry, arid pastures and red rocks.
It's very hot and there is no wind.
You do see a lot Indians.
So, we are in the Grand Canyon, 20.00.
Soon the tent but I am afraid we are not really soft sleep tonight because Jan was not the pegs into the ground.
They were bent on rocky soil.
When eating in Canyon Village, the nearest village
37 km further, we have rushed, because the restaurant was so close.
The rest of the people were easy, we did not understand it.
Later revealed a difference in the ride was one hour between Colorado and Arizona.
In the evening we went into a bar, show my passport was in January because the bartender did not think I was over 21 years (there are very strict).
Back in the tent I'll break from the shock.
On the way we drove in the dark almost-daddy, mommy and Ukkie to deer.
Which once stood in the road.

October 8, 1987.
After a good night's sleep despite the rocks we are at 6.00
look at the sunrise.
Then you see the color very well.
The Canyon discolors rapidly, with the sun on it.
Brown, yellow, orange, red, pink. Beautiful !!!!!
In the morning we found a note under the windshield wiper + $ 2 (see note).
The best part was that we ourselves had not paid.
At 9.00 pm we went to Bright Angel Hotel, because that starts a trail down the Canyon.
You can choose: either by mule or walk or sleep on the ranch one day and coming back up.
We are going to walk to Indian Garden, where you can still see how the Indians (who had made the trail) their food once grew.
From there we went to Plateau Point gone. There was a beautiful view overlooking the
Colorado River.
It was pretty hot, and meanwhile we had been foolish enough to drink with you.
We are also punished, because the return was very heavy.
And our apples were (1 of them, I fed a squirrel) and together we had a can of Fanta.
Now we had the heat of the day in the sun Fri steep climb.
Along the three places we could drink, which was desperately needed.
I am always pleased with our basic condition, otherwise I would not make it.
In Le drinking were two Italian girls, I'm not sure that it rescued because they were already on the way up and had a long and hot.
We were broken that day, but happy after 6 consecutive hours and declined to have climbed.
The blisters were proof.
We are equal but that night in the village to eat. Then we had to drive 37 km back to the tent and we did care, because we were looking good for deer.
In the last corner of the camp we saw two large foxes for the car.
Later that night we heard crying and the next day I asked if there were wolves.
Then the man said that the Coyotes have had dessert.

October 9, 1987.
Just have breakfast at Canyon Village and then on to Las
Vegas.
Before we were in Vegas, we made a stop in
Rock City at the Flintstone family.
I was just driving his car into Fred.
There really was a village and a shop, I have a
T-shirt from Fred bought.
Via the Hoover Dam, we continue towards Las Vegas.
We have gone over the Dam in the melting heat.
It was hard to do.
The Dam and the lake is very large, but it must
therefore very Las Vegas with electricity.
We are now in Nevada, Las Vegas.
All casinos are fully booked, we have great difficulty to get a motel.
Jackpot Motel Pool.
So, now shower soon and then we gamble.
We drive downtown to "the Strip" and slowly enter the illuminated signs on, there is nothing to do during the day but at night
We play a long time even with cupboards and pull
card games.
You throw a coin in you can play poker or 21. If your price, you fall to the bottom tray of the coin slot again.
Besides the slots are bins where you can make money, in case you are not the coins in your hand can hold.
This we have about three hours or sustained.
Meanwhile from one casino to another.
You can just go in and out there.
We are in Queens, The Golden Nugget and The Horseshoe been.
In The Pioneer, we have saved eaten, everything is relatively cheap if you keep gambling.
It is now 21:00 and it's 270.
Can you imagine how hot it is daytime.
We go back to the car and drive to another part of Las Vegas.
Now it's 1.15 am and I have no feet and no more money.
We here at Caesar's Palace and Flamingo.
At Caesar's running the waitresses dressed in Roman attire and
Cleopatra and Caesar are not missing either.
I have won a bear in the Sahara horse.
We also know now why it is so crowded.
California's free and very lives themselves in Las Vegas.
To 12 October, they are free because it is Columbus Day.

October 10, 1987.
Like yesterday, the weather very hot.
At 11.35 hours we drive the state of Nevada and Arizona come in for half an hour, then we in Utah.
We are driven by a piece of desert and you do not understand that there is something blooming. What a heat!
At 13.00 we drive into Zion National Park.
Oh, no, at 14.00, in Utah it again an hour later. We look at the park and at the end of a path is a large stream.
We have the shoes slipped off and we enjoy walking through the water.
At 18.30 hours we have a beautiful camping in Bryce Canyon found a launderette.
I have washed and shrunk T-shirts were all that was really not normal.
Well, we certainly have a nice meal at Ruby's Inn, a Western restaurant, there has to be discussed tomorrow in January for Bryce Canyon to see the back of a horse. Exciting though.
That means the sleeping bag early because we will rise to 9.00 hours in the saddle.
Oh yes, the way to the camp in January suddenly saw a snake
the road.
Quickly stopped and we drove back.
Well, it's been a dangerous snake.
It was a belt ha, ha.

October 11, 1987.
Let's Go, on their way to the barn.
The horses were a cowboy from the pasture and into the bead put.
We drove with seven, the cowboy, an American family with two daughters.
Nice people, nice chat on the go.
I rode Judge.
Budd went on in January, the greatest horse of all.
It was all very quiet and everyone could keep up well. En route we saw a herd of deer and we have along the rim of the canyon driving. A great view.
Furthermore, in Bryce Canyon is a natural bridge seen.
At 12.20 pm we go to the park.
If it is 12.42 hours, we go 22 minutes and we killed a magpie on the street to a dead body was eating.
A little later we see a cowboy with his herd.
This remains a powerful face.
We thought to have been a smart way to choose to Capitol Reef National Park was.
That would be faster.
Well, when we came out!
Bump, bump, and lots of small stones on the road so
We slipped into a ditch and layers.
Nature was another incredibly beautiful.
For a more in January has been in a boat and pictures, there was no man in sight.
Only quality time we sit tight, because this road was definitely not faster.
We have yet to light the tent can take. And finally about to eat something because nothing was on sale.
We are now in Moab.

October 12, 1987.
Today is Columbusday, a public holiday.
We are going to see Arches, with its natural arches, bridges, windows and balancing rocks.
Our morning walk there ookweer on because it was a tough climb to Delicate Arch.
Now, 12.24 hours we go to Salt Lake City.
To acquaintances of January
The road to Salt Lake was a bit boring, no such beautiful scenery.
Along the first drops of rain fell but was still very warm.
Sadly there were a dozen dead deer along the road.
Lx after having asked the way to a police officer we were at 17.00 at Myrna & George.
Really friendly people.
They live in a big house, we had to stay overnight and we were eating stew.
George was on the truck to drive, which I saw later.
When Myrna us the bedroom and the bathroom revealed (to us only one en suite) she pulled a box out of the closet and said, "We have not forgotten you know."
And she took it balls out of 1985 and 1986 calendars that she still wanted to send.
Our tape has never received them (thanks PTT), but the postcard with the message that we certainly came along but we did not know exactly when.
When Myrna has a daily note on the door made that we should not think they were not there or on vacation or something.
But we had to wait or later in the day to come and visit.
But Myrna was happy at home.
In the evening we went to a Mall is a large indoor mall.
There I bought a pair of Asics Tiger f. 150, - cheaper than in the Netherlands.
Myrna's when we drove through the city and important buildings show.
On top of a hill we saw Salt Lake City with all the lights on. Great.
We also have her daughter Diana said goodbye.
She has a daughter, Shantal.
Paul, her husband was not home.

October 13, 1987.
9.07 am: We wake up scared, because we were in the tent with the light off all the feathers.
We go shopping but because it is still raining.
At 12.oo hours we meet Myrna in the city because they had
finish something at work.
The rest of the day that we are there she has taken Fri.
A friend of Myrna January has finally purchased his Rolex "Paul Thomas Jewelers."
He got a huge discount.
We have been to Trolley, which is another old tram. In the afternoon we bought baubles for the whole family, it shows a lot in America.
Everywhere are already kerstbomen.En everything is in the spirit of Halloween, dressed as a witch goes Shantal.
Furthermore, we Idyna, their other daughter, coffee in the coffee shop where she works.
Tonight we go shopping for a bag for me, which I get for my birthday in January
That was not all that easy today, did not succeed, maybe tomorrow I succeed.
In the evening we popped popcorn in the "Corn Popper" Myrna was very surprised that I find so delicious popcorn. They eat pounds per year.

October 14, 1987.
Yesterday I have seen two nice bags.
Today we return and make a choice.
This afternoon at 13.00 George comes home.
He is a truck driver and had a load to Las
Vegas bring.
We have just seen him when we arrived, but he
because he had to go to bed at 4 hours.
But today he would be back.
Besides, it is dry.
George called from Las Vegas where the weather was nice.
Last night it snowed here and when I left the bedroom window, I see the snow on the mountains. For breakfast we have the French Toast.
I got the recipe right: Bottom Scale with pannekoekmix cover and stir in milk, dash for dash and eggs until you have a paste. Then dip the bread in and fry.
Then we look for that bag and I bought the best.
Then we Bread (their son) and his wife visited Georgia.
They are very spontaneous and left as their house.
At 13.00, George at home and we went to Temple Square.
There they were all lights in the trees hanging for Christmas.
We also have 26 high on a building across the city awaited.
Then we drove to Park City.
A ski resort near Salt Lake City.
It was nice and we ate pizza.
But we were definitely not pay.
In Holland I am looking for something nice for them.
I find them quite unwise.
Tomorrow we leave.
But now we go to a movie.

October 15, 1987.
This morning we rose at 7:00 am and we have taken leave of Myrna, because today she went back to work.
George last night we said goodbye that morning was at 6.00 already on the truck ride. We had breakfast at 8.16 hours and hit the road. We were just five minutes on the highway and there was a deer aanhuppelen.
The deer are coming from the mountains because it is colder now and the first snow.
And there's more, the hunting season is open and that hunts them down.
But yes, the road is not safe and we have already seen a lot of dead deer.
An hour later we drove in Vernal, called Dinosaur Land.
Here is a museum about the origin of the dinosaur.
You saw bones, jaws and there was a garden where the oerbeesten were copied.
The set was fun and educational.
At 13.24 hours we are back in Colorado.
A long and lonely road in January looking at the gaspendaal. An oncoming car appears to be the Sheriff.
January let the throttle but the sheriff is about and we should stop.
"So, sir, you drove too fast."
"Yes," said Jan. "I went down the hill and it's a rental car."
The Sheriff "You drove 77 miles and you can only 55 miles, we have measured the radar".
Well, we do a good job came with a warning and I drove it.
Now we're in Steamboat Springs, the tent and we are going into town.
It's really a resort with all lifts and ski fields.
With all modern flats.
We ate Mexican, it shows a lot here in America and it's good too.

October 16, 1987.
We're at 7000 feet. with the tent, which means that it is very cold at night but we have not noticed, thanks to our good sleeping bags.
The car was covered in ice.
It is now 9:30 am the sun is shining again and we have plenty for January a T-shirt bought Steamboat.
Now we go to Estes Park.
To get there you must go through Rocky Mountain National Park and an area with beautiful lakes.
('s Lake Granby and Grand Lake).
Because ice and snow that night had fallen, we could not come because the Estes Park Pass over there was closed. What now
Just maybe went away tomorrow afternoon or else open.
It was hard with snow machines worked.
Then we walk a trail going to Lulu City, the Little
Yellowstone loop.
This was an old gold and silver mining town, the only thing that remained were a few piles of a log cabin.
At 16.30 pm we're back to the car after a tough course of 3 hours.
Fortunately, the way and we go to Estes Park.
Here again we found a KOA campground.
This proved a disaster.
No way were the pegs into the rock. Jan was swearing a lot, but it was not very good, hood back pain, blocked nose, you know.
So it did not all that good.
Then we picked up the belongings and we found another spot.
Fortunately there the better.

October 17, 1987.
So that was quite a night of it.
Despite the snow and ice on the mountain was not as cold but it is quite haunted.
In the distance you could hear a sort of whirlwind coming closer and closer, until it finally got hold of our tent.
Fortunately the tent was pretty tight otherwise we entered the air.
9.45 am: We go into "The Mountain Man" breakfast and then drive back to Rocky Mountain National Park. We have a trail to Bear Lake and walked Fails to Alberta, this was not so far but a breathtaking view. The streams were frozen with icicles and a small stream between the bucks could continue working.
At 15.30 hours the tent on an empty site with a lot of squirrels.
Now we go to the village of Grand Lake.
There were a lot of closed shops, which will reopen in November for the ski season.
But in the local pub we do good food and of course looked to Baseball.
You simply had no choice because it was almost as big as a movie screen.

October 18, 1987.
About last night, we will not have.
It was quite frozen and I'm terribly cold. At night, Jan and I traded sleeping bag but it did not matter too.
When I morning got up went just, but when I was making coffee, I got really cold. After I had drunk a lot of warm milk, I was not good. Pacifier lift
I almost spit and fainting all the blood drained from my face.
I'm just sitting in the car in January and had to break down the tent alone.
We are quickly driven away and have the car warmed up. After half an hour I was back to the people.
We go back to Denver through Winter Park, another great ski resort and through Central City, an old gold mining town. Here we made an excursion into a gold mine.
You see everything but shine shoes can you let them out, just some gold powder.
There was also a ghost town, which was an ancient sunken junk and a big old cemetery.
We continue and arrive in the Netherlands.
You better live than in our Netherlands Netherlands in America, two houses, that's all.
We are now at Denver Airport, and had to return the car with AVIS.
The plane leaves at 9.00 am the following day.
That is, check in at 8:00 so we have decided
but in order to sleep at the airport.
It was no longer going to Denver.
Total this week we have 4960 km. driven.

October 19, 1987.
5.30 am: We are awake for the umpteenth time and
but we decide to wash.
At 5.55 hours we sit with a cup of coffee and we can order
6.30 am the luggage from the safe pick.
Check-in and fly to San Francisco.
The rest is well on time and at 10.30 we landed in San Francisco.
The clock is again put back one hour.
We take the bus (because here we have no car), the subway and we walk a bit with all the crap and came to the YMCA.
Everything looks pretty good with TV in the room. When we arrived at the YMCA was a message from Myrna, that Jan just had to call on.
She had it arranged that we watch in Los Angeles can get.
We took the bus to Golden Gate Park and have ridden the park views.
It is a large park with tennis courts, an academy, a Botanical Garden, a lot of hippies and a baseball field. Now we want to the Golden Gate Bridge.
That was a long walk, but we finally found it.
On the bridge we had a nice view and it is very high.
We were only back at 19.00 at the YMCA.
In the evening we went to Fisherman's Wharf was where we had dinner and looked at shops.
Tomorrow (if there is space) we are from there to Alcatraz Island.

October 20, 1987.
This morning we have the Cable Car to Fisherman's Wharf taken a boat trip to Alcatraz to discuss. The boat leaves at 13.45.
Meanwhile, we visited the Cable Car Barn and you could see an underground cable that runs to grab t.ramrnetje to continue driving.
Then we go for a coffee at the "Fairmont Hotel" better known as St. Gregory of the TV series.
It is located in Nob Hill, a beautiful neighborhood and a nice hotel, just as in the series.
Upstairs in the restaurant you have a spinning platter, and you can look out over the city.
With the outside elevator, we went upstairs.
After the Grace Cathedral and the craziest street in San
Francisco saw we went back to Pier 41 to
Alcatraz Island to go.
At Alcatraz you enter another world.
You're locked but you can see the Golden Gate Bridge, the coast and everything is very close.
But the water is too cold and the current too strong to swim to shore.
Alcatraz in the cells we have seen, including those of Bird Man, the dining room, kitchen and hospital.
Go everywhere and see everything.
After 10 minutes we were sailing at Pier 41, where we walked some more, pictures and then walked to Ghirardelli.
This used a large chocolate factory.
Now there is a small factory where you can buy chocolate and the rest are all built around expensive shops.
The bus back to YMCA, where we have a nice shower and caught was a run.
I'm going to see if the laundry is done, then we go downtown.

October 21, 1987.
This morning we first run fast again.
That time came.
With the ferry to Sausalito, we sailed to the other side of the bay.
It is a small village with a promenade and expensive houses and boats.
There we had breakfast in the Garden Room and later we have an ice cream gesnoept.
By boat from 13.55 hours we went back to San Francisco.
Then we have a time to downtown and the Fisherman's Wharf been.
It is now 21:30, we go back packing.
We have to Fisherman's Wharf is a cartoon made. Ha, ha.

October 22, 1987.
This morning we were woken at 5.30 to the airport with the shuttle, which is a bus that only goes to the airport.
The shuttle picked us up at 6:30 o'clock.
At the airport everything went on time and the flight was okay, and we arrived at 9.05 pm in Los Angeles.
At 10.14 hours we sit in "our" new car, a Chevrolet Nova and went toward Bakersfield.
The weather is not on our side because it comes with buckets up.
The population welcomed it wholeheartedly because it was the first rain in months.
Good for the orange harvest because they grow a lot.
13.33 am: The weather is getting worse, we have approximately 50 meters visibility.
Fortunately when we arrived at Sequoia Park was dry again.
ATTENTION! a BEER!
Yeah really, there is a real bear crossing the road.
I wanted to find a picture in January but did not.
We have him in the film are not because he was so unexpected about.
I thought it was really strange because I look good in all parks or I saw a bear, but no.
Actually I had already given up the courage.
Yes, I'm really happy with it.
We have also seen the largest living thing: a tree.
The trees here are huge, unbelievable.
In the evening we ate at the only restaurant that was in the neighborhood, and that was not fit to eat.
As we are only at 20.00 hours crawled into our sleeping bags.

October 23, 1987.
It has rained all night again, but when we got up the shining Sun
Yesterday we had our food at the camp in "bear locker" do.
This is a large iron box with a chain and lock. Because there are many bears on this site is a precaution.
Bears have a good nose, otherwise they would break open the car or in the tent if they could smell food.
We have tonight to hear the chain rattling, but we're not going to look.
There was a herring run down the tent!
This morning we were approached by the ranger if we have paid for it, we did not because there was nobody in the office when we arrived.
We received an envelope to spend money to do and that the visitor center to the bus.
We have not done to compensate for the bad food last night.
We have seen the park and move on.
15.30: We are now in Caramel, a coastal city with Clint Eastwood as mayor.
And "Hogs Breath" We drank a drink and you get a free buffet (salad, chips, crackers, tortillas).
This is the pub of Clint.
Clint himself was not there but it was fun with about four fireplaces.
The Caramel Mission was closed, but outside it was a beautiful old building.
We have seen Caramel and further down the coast to find a place to sleep.
Big Sur, we found a campsite.
After having made a campfire, we sleep.

October 24, 1987.
9.00 am: We continue down the coast.
The view is beautiful.
Along the steep coastal cliffs (which is quite high) were mountaineers to climb, we took a look. Then we heard noise, a kind of bark, and we looked down into the bay, there was a seal colony. Some went into the water, others continued to snuggle.
15.30: Santa Barbara.
A city with palmbornen, and a promenade, where we walked over to the pier.
I had expected more, there was not much to see. Here we have the mission and this time we could see inside the building.
It is very old and the history is explained. You can also get married, because that just happened while we were there.
It's already very late and we need the city to find a campsite.
We go to the south, along the beach and we enjoy the sunset.
Suddenly we fin above the water.
"Sharks" says Jan.
Fortunately, the dolphins, who every evening half an hour about 10 meters from the beach playing with seaweed.
It was truly an amazing sight.
We have over boulders to climb to the beach to see everything closer.
It was difficult to find a campsite, most
campgrounds were full or closed.
We finally found one on Malibu Beach.
There we were lying on the beach.

October 25, 1987.
Today it was 320 and at 7:00 am went off the alarm. It's been nice and warm with the sun there.
We have been running this morning along the beach.
It was about time to train for something that was really part of shot.
Malibu is an elongated block of houses and clubs on the beach.
Beverly Hills is a large village of expensive houses and expensive cars, everything is the same.
There are also many movie stars live.
We also learned that the clock had to be put back one hour.
So we were on at 6.00,
We drove to Hollywood.
There is the round building of a record.
We have also looked at the Chinese Theater handprints of famous stars and we walked on Hollywood Boulevard where all the stars with names on the ground.
Jan. wanted to Burbank Studio because it made real movies, but unfortunately the studio was closed. Then we went to Universal Studio.
There you can see all the fake pictures.
You saw a piece of E.T. on his bike through the air, and how to walk on the moon.
Also there was Jaws, Kidd and there were some stunt shows.
Trick after trick of earthquakes, floods and bridges to collapse.
Miami Vice you could see, the stunts by the stand-in were good and those guys still looked at each other.
It was shot with a speedboat chase and used some of this stuff.

October 26, 1987.
Today is extremely hot weather.
This morning we picked up at January's Rollex an express service in Los Angeles.
Myrna had been sent here, it was well organized, there was another card.
From our last dollars we had breakfast for access to Disneyland, we pay with a travelers check.
When we arrived at Disneyland, we had to pay $ 3 to park.
But that we had not and that man did not accept checks.
Then the man said: "Be my guest". That was really nice, we could be free.
The place is called Bamby, that your car is later found.
They almost have to throw us in closing because I had then still go my way.
I have no words to describe it.
When I went out to Disneyland I was a little sad, it was like I left something.
I would still like to try something to tell you what we all did that day.
We started with the "Jungle Cruise".
You get into a boat and come crocodiles, natives and wild animals.
Everything moves, it is perfectly made.
January was like "Pirates of the Caribbean" look, a big attraction, but they were renovating.
We went through "New Orleans" to "bear country run and have a show of singing and dancing bears seen.
Furthermore, the saloon with Miss Lily and Sam the singing bartender, then a cable car to "Tomorrowland", with the orbiter to the moon, we are in the area and fired a musical revue have heard about 200 years American songs.
You are in a great chair and turns increasingly to other songs to.
When the monorail and a submarine, in the 8-track and a radar boat, fairy tales and the Disneyland parade. Finally, we heard Lincoln speak about liberty as I just got goosebumps.
Wow!
In the end you could see some shops but
was almost no time for.
I think I forgot something, but you can set
Disneyland better the movie.
Yes, it has a deep induk on me.

October 27, 1987.
Today we again spent at an amusement park in
Knott.
This park is more Western style, and Snoopy.
Officially this was a jam and honey farm, the products are still for sale.
It is fairly quiet and we could even several times in the same attraction.
We can see everything.
They had unfortunately changed the scenery in ghost style
i.v.m. Halloween.
Parachutes and the Kingdom of the Dinosaurs and the Dolphin show jumped out for me.
We also have a ride on the steam train made and we were attacked on the road. Ha, ha!
There was a saloon with a show, we had the stagecoach and later in the village square was a show of the saloon dancers and train robbers.
There was square dancing, cowboys and cowgirls from the audience asked people to dance and I was screwed. I had a cowboy dance.
We were at 10.00 and at 18.00 hours in the park was closed so we had to look.
All in all a nice day.
The Chevrolet Nova, we have total 1,675 km. driven.
So it was back then at 22.00 we will air again on our way to New York adventure.

October 28, 1987.
New York: The time is 3 hours away.
After a bus ride and walk a piece with all the crap, this increased in size anyway, we arrived at the YMCA.
Man, that was disappointing, no TV and a room like a kippehok.
We quickly dumped the stuff and have entered the city. With the Subway to the Statue of Liberty.
We have taken the boat to the island and then you can climb to the top image. 354 steps.
So far we have not come to school because there were so many children was hardstikke pressure, because everyone had to take the stairs because the elevator was broken. After half hour approximately 150 steps to the second level, we enjoyed the view and we have another time to climb to the crown.
The boat back to Battery Park.
Then we walk to World Trade Center and Wall Street.
There, too, was it because we were allowed to visit the center of
(Broad 20) Wall Street is not.
There was something happening with the price. (Police and TV on the leg).
Skip to Rockefeller Center and Empire State Building.
(Again, bad luck as we could to the 86th floor, but
renovation, we could not go outside).
In the evening we went to Times Square had (theater district), there is a lot of neon and plenty of street life.
oh yes, we have taken the stuff for the Marathon. Fortunately there was not so busy, but the atmosphere was great.
We received a start number with your name on a printed shorts, a T-shirt and a cap, against any burn cream.
There were booths with shoes and shirts you could buy.
This was a very impressive hour.
It's really happening, rather exciting.
Now we go to sleep tonight because that was the plane not so good.
Well terusten.

October 29, 1987.
This morning we slept until 9:30.
Then we walked to the Intrepid, which is an aircraft carrier, a museum.
There was much to see, after about 2 hours to view everything
have open planes, helicopters and shuttles, we went to Central Park.
En route we saw a movie in the streets.
It was nice just to see but it will not much
for.
Richard Jordan played in the lead.
Central Park everything was in full swing for the marathon because it is the finish.
We are the Fifth Avenue past and have looked at Tiffany's.
In the evening we have for me a gold ring and braces bought at Macy's in January and are 1.4 mm. photo lens.
Performed in Madison Square The Cars on what we do not have to go.
In a cafe in Madison we got talking to two boys and a girl who went well.
They had a ticket on and wanted to give us but we did not feel like it.
Hilarity in our loft when we came back because the key did not fit.
We back down from the 12th floor and smart guys at the desk had us re-enroll.
The security there and the door opened.
We wanted an early night before we sleep, but it certainly will be 23.00 hours.

October 30, 1987.
Today we went to China Town and the subway to Manhattan Bridge.
Furthermore, we have done and what geshopped calm.
We also had to return to Albert Hall because they had forgotten our pin-up to give the Breakfast Run.
Tomorrow we have to be 6.00 hours in the Breakfast Run.

October 31, 1987.
6.15 am: The alarm goes off, we're going to run the Run breakfast, shower, camera, numbers (Wilma 1475, January 1474) pin-up on the cap and then down.
At 7.00 hours before the appointment with the rest of the group but they came only at 7.30 pm.
Then we all went to the United Nations to run the speech by the mayor of New York to all foreign participants.
After the speech all went to Tavern on the Green for breakfast.
That was a mess.
We were almost back and everything was low. I saw Marge's neighbor and even that I said hello and asked if everything was okay at home.
We still eat some cake for breakfast and some yogurt.
Now I shower and back into town.
In the evening we had a pasta party.
You only got spaghetti and macaroni, beer, juice and ice cream increased.
Good for carbohydrates.
20.00: hop under the covers because tomorrow is the big day. And get up early, 6.00 am.

November 1, 1987.
Not at 6:00 but at 5:00 am out.
And showering to the busses at the library that bring us to the start.
At around 7:00 am we were at the start where in the computer (at least your number) goes.
There were large tents where you could sit down and you could see as many donuts and pastries, hot chocolate, tea and coffee if you wanted to take.
So we made the full time to the start.
10.30: everyone took off his sweeter and threw it into the air, which then were picked to give the poor people.
At 10.50 hours was the official launch and we went with another 22,000 people over the bridge.
After 23 km was January are anticipating because I had it then as difficult.
After a lot of bridges and streets full of people, spontaneous people who sing, shout and dance, making music and encourage you.
They give you candy, fruit and water.
At the finish we got the medal and a foil blanket.
We had to keep running while everyone congratulates you or
You are now a number or last.
In the bus we were eating and drinking.
January has arrived in 4 hours 31 minutes.
Wilma in 4 hours 57 minutes.
We are very satisfied and we have sore feet and sore legs but will be on tomorrow.
We now have a nice slice.
In the evening we still have the awards presentation. Now I'm really completely demolished.
Well terusten.

November 2, 1987.
Today is a rampdag been.
He began reasonable. Only we can not walk the stairs in the subway walking backwards down ...
We have morning first made a helicopter flight over the Statue of Liberty and the Intrepid and the results are then to walk on 5th Avenue.
We saw in the result list also Fred Oster look at his time.
He had walked under four hours and we still have a little chat with him.
Then, on a bench at Rockefeller Center sit down !!!!! (Because we had sore legs anyway) and what I see? my bag is open and all my souvenirs were cut (earrings, coins, cards and money of course) were gone.
The address book from Aspen.
We went to the police (like Hill Streets, the office) to report it for insurance.
When we got the icing on the cake keygeld us $ 10 not return because we had the key in at 12.00 to a evere
At 21.00 hours, our plane.
We pack our things and with the subway to JFK
gone.
Here we are waiting.

November 3, 1987.
We had a quiet flight.
At 8.55 pm we landed in London, the clock was 5 hours away.

At the airport we go further 1 hour.
Ma and Marga we have collected, we were glad to.
So our adventure is over.
Back to the daily things
Wilma.

---