16 September: Arches NP en Dead Horse Point

---

Op een dag weet je het: ik hou van Utah! Nooit meer zal ik dit denigrerend een fly-over state noemen. Wat een schitterend landschap! California is mooi, maar mag nog niet de veters strikken van al het natuurschoon dat in Utah te bewonderen is. Na Zion en Bryce zijn we vandaag naar nog twee grote parken geweest: Arches National Park en Dead Horse Point State Park.

In Arches National Park ligt het landschap bezaaid met grote blokken rotsmassa's, verspreid over het park alsof een gigantische Zwarte Piet hier pepernoten heeft gestrooid; alleen zijn deze pepernoten enorm grote, lompe rotsmassa's. De rotsen in Bryce hadden door erosie allerlei verfijnde vormen hebben verkregen waar je met minimale fantasie allerlei figuren in kunt zien zoals koninginnen, apostelen, paarden en theepotten; de rotsen in Arches daarentegen zijn voornamelijk grote vormloze massa's. Deze vormloze massa's nodigen wel uit tot beklimming, en daarnaast zijn hieruit bogen (arches) ontstaan: de zachte onderkant is door erosie weggevaagd, waardoor een boogvorm overblijft die als één van de meest stabiele geometrische vormen zichzelf in stand houdt. Er zijn in Arches National Park vele tientallen van deze bogen te vinden in allerlei verschillende vormen en groottes.

We hebben het grootste deel van de dag in Arches doorgebracht. We begonnen met een wandeling door Park Avenue en Wall Street. Deze namen verwijzen naar bekende straten in New York: de trail loopt door een canyon waar aan beide zijdes rotsen oprijzen die doen denken aan de wolkenkrabbers van deze stad. Hierna zijn we een paar kilometer verderop bij een kluster van bogen gekomen waar alleen de beste wandelaars genoeg tijd hadden om ze allemaal te bewonderen. Die uitdaging ben ik met Marloes, Corien en Ron aangegaan: eerst hebben we de North Window beklommen en daarna zijn we via de South Window naar de Turret Arch toegelopen. Als toetje hebben we nog de Double Arch kunnen beklimmen.

Hierna zijn we doorgereden naar de Devils Garden Trail, een trail door een gebied dat vol ligt met vreemdgevormde rotsen en waarlangs veel bogen te bewonderen zijn. Hier hadden Ron en Corien minder haast maar Marloes en ik wouden weer het meeste van onze tijd maken dus zijn we met z'n tweeën meteen de canyon ingedoken. Eerst hebben we de Tunnel Arch en Pine Tree Arch verkend die van het hoofdpad aflagen, en eenmaal terug op de trail hebben we één van de grootste natuurlijke bogen ter wereld bewonderd, de 100 meter lange Landscape Arch. Hier haalden we de rest van de groep in, die niet van het hoofdpad was afgeweken. Voor ons lag een zeer uitdagende klim over grote rotsen die er niet uitzag alsof die zonder professionele uitrusting gedaan kon worden: steile, kale rotsen met weinig grip of houvast en niet echt een zichtbaar pad. Het was weliswaar onderdeel van de Devils Garden Trail, maar borden waarschuwden al voor de zeer hoge moeilijkheidsgraad. Toch waren er enkele mensen die omhoog gingen, hoewel onze groep hier bijna collectief voor bedankte.

Ik wil wel het maximale uit deze trip halen dus ik laat me door een klimmetje niet afschrikken. In de hoop Marloes mee te krijgen besloot ik gewoon te gaan. Marloes bleef aanvankelijk achter, maar onderweg kwam ik toch nog vier groepsleden tegen, nota bene allemaal 60-plussers, die al voordat Marloes en ik waren gearriveerd, hadden besloten het toch ook maar te proberen. Hiervan haalde uiteindelijk Eddy en ik de top, en korte tijd later kwam ook Marloes nog achter ons aan: toen ze doorkreeg dat de oudjes het probeerden wou ze toch niet achterblijven. Bovenop de hoge rots liep het pad nog zeker zo'n 20 minuten verder maar daar hadden we geen tijd meer voor. Wel hebben we met z'n drieën een tijdje vanaf de kleine, smalle top van de rots van het schitterende uitzicht over de canyon kunnen genieten voordat we de even lastige afdaling naar beneden moesten inzetten.

Eénmaal beneden zijn we nog doorgereden naar Balanced Rock, een rotsblok van 3500 ton dat balanceert op een smalle pilaar. Van hieruit zijn we doorgereden naar Dead Horse Point. Dit is in feite een klein schiereilandje dat uitsteekt van een canyonwand en daarmee zo'n 700 meter boven de ondergelegen canyon uittorent met in drie richtingen onbeschrijflijk mooie panorama's biedt over de kloof en de Colorado River die hier doorheen stroomt. Hier jaagden cowboys in het verleden kuddes wilde paarden naartoe, waarna ze het smalle pad naar het eilandje toe afzetten en de paarden gevangen zaten op Dead Horse Point. De cowboys konden toen de beste exemplaren eenvoudig uitzoeken en vangen, waarna de rest van de kudde weer werd vrijgelaten. Ooit waren ze echter vergeten de ongewenste paarden vrij te laten waardoor de hele kudde paarden hier stierf van de dorst in het zicht van de Colorado River 700 meter lager, vandaar de naam Dead Horse Point.

Dit was de laatste stop van de dag. We waren weer tijdig bij het hotel terug waardoor er tijd was om de was te doen: helaas geen laundry service hier, er is een washok waar je zelf je was mag draaien. Omdat er niet heel veel tijd was heb ik met twee anderen de wasmachine gedeeld, en terwijl de was in de droger zat zijn we met de hele groep en Bruce (die voor het eerst bij ons aanschoof) gaan eten bij de Moab Brewery, een restaurant en bierbrouwerij in één, een mooie afsluiting van onze laatste volle dag in Utah.

---

Photos

Dead Horse Point (1)
De Colorado rivier zien we over een paar dagen weer bij de Grand Canyon; iets verderop in de staat Colorado hebben ze op dit moment meer zware overstromingen van deze rivier te maken, daar is voor ons nog niets van te merken