Advertisement
Published: September 25th 2013
Edit Blog Post
Vandaag hebben we afgemaakt waar we een paar dagen geleden aan zijn begonnen: na de omleiding via San Diego hebben we vandaag het laatste stukje van Route 66 afgereden naar het begin/eindpunt: Santa Monica, Los Angeles.
De afstand tussen San Diego en Los Angeles is vrij kort maar we moesten wel door de maandagochtendspits heen, dus dat koste wel de nodige tijd. Los Angeles is ook verschikkelijk groot, de stad zelf is even groot als een kwart van Nederland en de totale Greater Los Angeles agglomeratie heeft zelfs ruim over twee keer het oppervlak van ons eigen koninkrijkje. Los Angeles zelf bestaat uit vele min of meer aparte deelgemeenten: Santa Monica, Venice, Hollywood, Burbank, Inglewood en vele meer. De stad heeft geen enkele vorm van centrum, alle bezienswaardigheden liggen over een enorm groot gebied verspreid; er is geen effectief openbaar vervoer en het autoverkeer staat er bijna de hele dag muurvast. Dit maakt het voor toeristen (en eigenlijk ook de locals) heel moeilijk te navigeren, zeker voor toeristen zoals ons die maar anderhalf dag hebben om het allemaal te bekijken.
De eerste stop was Hollywood Boulevard, met de bekende Walk of Fame. Om specifiek te zijn, voor het Chinese
Eindpunt van Route 66
Op de pier van Santa Monica Theatre waar veel Hollywoodpremiere's worden gehouden. Dit stuk van de boulevard was deels afgezet omdat er een optreden van Paul McCartney op het programma stond voor later op die dag, ter gelegenheid van het nieuwe seizoen van Jimmy Kimmel (een late-night talk show) die z'n studio tegenover het Chinese Theatre heeft zitten. Dus we moesten helaas een beetje om de afzetting heenwerken maar hebben de nodige bekende sterren kunnen fotograferen, net als de hand- en voetafdrukken van grote acteurs en actrices die voor het Chinese Theatre in het cement zijn gegoten. Altijd leuk om te weten dat je een maatje of twee groter bent dan Bruce Willis...
Hierna zijn we door de villawijk Beverly Hills en via Rodeo Drive, de duurste winkelstraat ter wereld, doorgereden naar Santa Monica, waar we een uurtje hebben geslenterd over het strand en de pier, waarop een pretpark is gebouwd (een zeer getrouwe kopie van GTA: San Andreas). Daarna maakten we nog een stop op Venice Beach, wat zeer levendig is met skateboarders, straatartiesten en vele winkeltjes en eettentjes. Hierna waren we vrij vroeg bij ons hotel, direct naast het vliegveld in Inglewood nota bene, één van de slechtste wijken van LA waar je
als toerist absoluut op de verkeerde plek bent. Gelukkig zitten we nog net in de zone van de hotels en restaurants rondom de luchthaven maar ons is wel geadviseerd om vooral niet alleen de straat op te gaan.
Ik ben maar met 3 dames (voor de verandering eens zonder Marloes en Renate) gaan eten bij een steakhouse dat bijna direct naast het hotel ligt wat Bruce ons had aangeraden. Dit bleek wel iets luxer dan waar we op hadden gerekend en we waren in onze vakantieklofjes lichtelijk underdressed, maar gelukkig vielen de prijzen zeker naar Nederlandse maatstaf nog behoorlijk mee, en het eten (meat loaf) was voortreffelijk. Ik heb de dag nog kunnen afsluiten met Monday Night (American) Football in het hotel, voor veel Amerikanen het sportieve hoogtepunt van de week (vergelijkbaar met een avondje Champions League in Europa).
Advertisement
Tot: 0.131s; Tpl: 0.012s; cc: 11; qc: 51; dbt: 0.0611s; 1; m:domysql w:travelblog (10.17.0.13); sld: 1;
; mem: 1.1mb