Advertisement
Published: January 22nd 2011
Edit Blog Post
Wat een reis!
Het begon allemaal heel soepel gisteren (eergisteren?), keurig op tijd thuis vertrokken en veel te vroeg op de luchthaven. We waren er om 20 na vier en de incheckbalie bleek pas om 5 uur open te gaan... Tot zover 'drie uur van tevoren aanwezig bij een intercontinentale vlucht' Wink Ingecheckt en met heel veel zenuwen en emoties afscheid genomen van Wouter. Door de douane ging vlotjes, ben wel voor het eerst gefouilleerd omdat het poortje afging... Helaas niet door een knappe agent maar door een potige douanemevrouw :-P Bij de gate had ik het echt wel moeilijk, had bijna de neiging om om te keren! Ik zag het helemaal niet meer zitten. Maar alles gaat voorbij weet ik inmiddels, ook dat gevoel, en toen ik mocht boarden voelde ik me al een stuk beter.
De vlucht naar Londen was prima, we waren zelfs iets te snel daar, waardoor ik bijna 4 uur op Heathrow door moest brengen. Gelukkig ergens een bank gevonden zonder armleuningen zodat ik even horizontaal kon. Toen de gate voor de vlucht naar Dallas Fort Worth bekend werd bleek dat we eerst nog met een shuttlebus naar de middle of nowhere gebracht werden
voor we konden boarden. Dat ging verder goed, wat is zo'n 747 belachelijk groot! Ik had een fijn plekje achterin, en de plek naast mij bleef tot op het laatst leeg... Toen kwam er op de valreep nog een bijzonder bolle Brit naast me zitten, die Steve bleek te heten en een geweldig gevoel voor humor had.
Ondanks dat het boarden op tijd was gegaan zijn we toch bijna 3 kwartier te laat vertrokken van Heathrow. De vlucht verliep verder heel goed, I love British Airways! Goed eten, leuke staf, en een eigen entertainmentsysteem in de hoofdsteun van de stoel voor je. Films a la carte (score: Mamma Mia! en The Legend of the Guardians :-D ) en een kussentje, een oogmasker en een dekentje om het gezellig te maken. De laatste twee uur waren wat hobbelig, veel turbulentie en dus veel moeten blijven zitten. Dat vond mijn rug niet altijd even fijn...
Landing in Dallas was uiteindelijk een dik half uur later dan gepland, en ondanks dat ik heel vlot door de Immigrations kon gaan miste ik toch mijn aansluiting naar Tuscon... Damn! Het vliegtuig stond nog bij de gate maar ik mocht er niet meer in. De
beambte gaf me een nieuwe boardingpas voor de vlucht van 19.30 (in plaats van 16.55), maar hij vergat daarbij wel te zeggen dat ik op een standby list zou komen te staan en dus nog niet eens van een stoel verzekerd was! Ondertussen had ik behoorlijk honger en aangezien er voornamelijk pretzels en donuts aangeboden schijnen te worden op Amerikaanse vliegvelden heb ik ergens bij een supermarktje wat fruit en een zak chips gescoord. Ondertussen nog even met Ernst-jan gebeld om even stoom af te blazen, best grappig om je broertje eens te bellen terwijl je bijna in dezelfde tijdzone zit :-P
Toen kon het regelen beginnen, want mijn taxi zou natuurlijk om 18.15 in Tuscon op mij wachten terwijl ik daar nu op zijn vroegst om 21.00 uur ging zijn... Shuttle service gebeld om te vragen of ze later konden, maar dat werd dan wel direct 22.00/22.30... Not funny als je al 24 uur bezig bent. Nog een andere shuttle service geprobeerd maar die rekenden er 170!!! dollar voor, dus daar heb ik maar voor bedankt... Uiteindelijk heb ik gelukkig toch een stoel gekregen in de vlucht van 19.30 (die door een vertraging uiteindelijk de vlucht van 20.00
werd). In het vliegtuig nog een grappig gesprek gehad met een arts-assistent uit Tuscon. Schijnbaar benadert Scrubs de werkelijkheid dichter dan Grey's Anatomy en werken arts-assistenten geen 48 uur achter elkaar maar soms wel 30. Oh, en de nieuwste trend is duidelijk een e-reader: op vliegvelden neemt de aanwezigheid van die dingen epidemische vormen aan! Toegegeven, ze zijn wel leuk. En niet zo zwaar in je handbagage als drie boeken...
Om iets voor half 10 landde het toestel in Tuscon en om kwart voor 10 stond Tony de taxichauffeur er al, hij had zijn vorige passagiers gewoon meegenomen! Zo kwam het dat ik in een busje met twee Amerikaanse soldaten, ingebouw tussen hun plunje op de achterbank, aan de laatste etappe kon beginnen. Tegen 23 uur aangekomen in Xanadu, stikkedonker dus geen idee waar ik was terechtgekomen. Wel, zie de foto voor het uitzicht uit het keukenraam vanmorgen :-)
Verder gelukkig zeer goed geslapen tot half 7 vanmorgen!
Nu is het kwart voor 9, mijn kamergenootje Danielle lijkt een aardige meid te zijn en we kijken erg uit naar de workshop die dadelijk om 10 uur begint.
Tot later!
Advertisement
Tot: 0.094s; Tpl: 0.011s; cc: 12; qc: 52; dbt: 0.0658s; 1; m:domysql w:travelblog (10.17.0.13); sld: 1;
; mem: 1.1mb