Via het hoge noorden naar Anchorage, langs de bergtoppen scheren met een Otter en beren spotten in Denali

---

---

Onze bestemming dit najaar is de grootste staat van de VS, waar we met een camper op pad gaan en met een cruiseboot zullen afzakken naar Vancouver. We vliegen naar Alaska via Frankfurt, waar we na 45 minuten vliegen met een 1 maand oude A320 van Lufthansa arriveren. Onze overstaptijd is 1 uur en 40 minuten, dat is op Frankfurt krap. We worden met een bus naar de terminal gebracht en moeten zoals daar gebruikelijk is erg ver lopen. Ook een douane en securitycheck kosten veel tijd. Bij de gate wisselen we nog van zitplaats, het vliegtuig blijkt ver van vol te zitten. De B767-300ER van Condor zal ons in een kleine tien uur naar Anchorage brengen. De service aan boord gaat met Duitse efficiëntie, maar beide maaltijden zijn erg smaakvol. We vliegen via de Noorse westkust naar Groenland, waar het wolkendek eindelijk breekt en we de uitgestrekte ijsvlakten te zien krijgen en grote stukken ijs die van Groenland zijn afgebroken. Op 80 graden noorderbreedte bereiken we ons hoogste punt, waarna we boven het uiterste noorden van Canada weer beginnen te zakken. Ook hier hebben we uitzicht over bergen met grote gletsjers die de zee inglijden. Op schema landden we over het water op het vliegveld van Anchorage waar het druilerig is.

Na de immigratie en douane worden we door de shuttle van het verhuurbedrijf opgehaald en na een rit van een kwartier komen we bij het kantoor van Great Alaskan Holidays aan. Alles is hier strak geregeld, we krijgen eerst een instructievideo van een half uur te zien hoe alles in en om de camper werkt. Het gaat allemaal erg snel, we zien straks wel of we alles snappen. Vervolgens wordt al het papierwerk doorgenomen en kunnen we onze Minnie Winnie ophalen (later over de camper meer uitleg). Het is even wennen om in zo’n groot gevaarte te rijden. We stoppen eerst bij de McDonald’s om wat te eten, je merkt goed dat buiten 10 jaar geleden de kwaliteit en versheid erg is verbeterd. Bij WalMart doen we de meest belangrijke boodschappen om de dag door te komen, in de winkel is het erg rommelig, dus we besluiten snel weer verder te gaan. We rijden door Anchorage heen richting het noorden en gaan bij Eklutna van de snelweg af de bergen in. We klimmen een half uur lang op een bochtige weg steeds hoger naar 700 meter en zoeken een plekje op de camping bij Eklutna Lake. Dit is een langgerekt meer gevoed door een gletsjer. Het is gelukkig droog geworden en het is prachtig om de vele herfstkleuren te zien, de berken kleuren geel en de heide op de berghellingen rood. Het is een mooie camping, met allemaal privéplaatsen tussen de dennenbomen.

In de VS en Canada heb je campers in alle soorten en maten, van klein tot het formaat van een touringcar. Onze camper is het kleinste model bij het verhuurbedrijf en met 7 meter lang natuurlijk niet klein te noemen. Het onderstel is van Ford, daarop wordt door Winnebago een campercabine geplaatst. Met een 6.2 liter V8 motor is het ook geen slome rijder, hij trekt veel sneller op dan onze Fiesta. Wel rijdt hij ongeveer 1 op 4, gelukkig dat de benzine in Anchorage maar 68 eurocent per liter kost. Er is in de camper plaats voor vijf personen, twee kunnen er boven de cabine slapen, 1 waar de eettafel staat en achterin schuift een deel uit met een groot tweepersoonsbed. De keuken is uitgerust met een magnetron, oven en drie gaspitten. Ook hebben we een grote koelkast en een vriezer. De koelkast, vriezer en oven werken op gas en twee batterijen laden tijdens het rijden op. De camper beschikt ook over een douche en toilet, zo kun je ook voor langere tijd ergens kamperen zonder voorzieningen.

De volgende dag rijden we weer naar beneden en doen in Wasilla de rest van de boodschappen. Wat opvalt is dat alles in een grootverpakking zit, toiletpapier met een minimum van 20 rollen. Wij hebben er maar 1 nodig, dan zoeken we wel naar een andere oplossing. Ook zijn de prijzen erg hoog, doordat alles aangevoerd moet worden uit de VS. Buiten Anchorage verdubbelen de prijzen nog eens. Eenmaal buiten de stad wordt het verkeer veel rustiger en rijden we door uitgestrekte bossen, een mix van berken en naaldbomen. Door al het groen van de naaldbomen worden de herfstkleuren nog meer versterkt. Deze zomer zijn er door blikseminslagen vele grote bosbranden geweest in Alaska. We zien de gevolgen hiervan langs de weg. Veel huizen zijn gered door zoveel mogelijk bomen om te hakken, zodat het vuur er niet bij kon komen. Helaas zien we ook veel afgebrande huizen en mensen die nu in caravans wonen. Je kan goed zien dat de weg is gebruikt om het vuur te stoppen, de ene kant is nog groen, aan de andere kant zie je alleen maar afgebrande bomen. Overal staan bedank borden aan de brandweer, welke nog steeds in de regio actief zijn.

Het is prachtig weer geworden vandaag, er zijn nog wel wat wolken, maar ook een hoop blauwe lucht en daar zijn we blij mee. In Talkeetna hebben we namelijk een rondvlucht door de Alaska Range en langs Mount Denali geboekt. Bij het inchecken horen we dat we niet op de gletsjer kunnen landen, omdat er niet genoeg sneeuw meer ligt. Het is druk met toeristen en de vliegtuigen vliegen af en aan. Na een tijdje wachten worden we omgeroepen en nemen we plaats in een DeHavilland Single Otter van K2 Aviation. Deze is in 1961 afgeleverd aan de Birmese Air Force en vliegt sinds de jaren zeventig rond in Canada en Alaska. Na het starten van de motor taxiën we naar de startbaan en zitten we in mum van tijd in de lucht. We klimmen langzaam tussen de wolken door, met onder ons vele meanderde rivieren met smeltwater van de vele gletsjers. De piloot vertelt onderweg allerlei weetjes over de regio. De bergen komen al snel dichterbij en we vliegen over de eerste gletsjer heen. Om de tijd van de gletserlanding te compenseren nemen we een hele andere route en krijgen we veel meer te zien dan eerder gepland. Het kleine vliegtuigje is heel wendbaar, waardoor we rakelings langs de toppen kunnen vliegen op 3300 meter hoogte. Het is ook onbewolkt boven de bergen, dus we hebben fraai uitzicht over de vele gletsjers, steile rotswanden en ijsmassa’s en natuurlijk de 6190 meter hoge Mount Denali. We laten de foto’s voor zich spreken, maar dit is de mooiste vlucht die we ooit gemaakt hebben.

Eenmaal terug in Talkeetna is Denali vanaf hier ook prachtig zichtbaar. Hoewel deze berg een stuk minder hoog is dan Mount Everest, kun je bijna nergens ter wereld een berg zien die zo hoog oogt als Denali. Dit komt doordat Denali 5500 meter hoog is gemeten vanaf de voet van de berg en bij Mount Everest is dit slechts 3700 meter vanaf de Tibetaanse hoogvlakte. We vervolgen onze weg door de bossen van Alaska naar het noorden. Het is opvallend stil op de weg, je komt voornamelijk andere campers en touringcars tegen, veel vrachtverkeer is er niet. Om te kamperen gebruiken we de Overlander app, waar kampeerders overal ter wereld bijdragen indienen met betaalde en niet-betaalde kampeerplekken. Vandaag kiezen we voor een vrije kampeerplek niet ver van de weg af. We kijken naar de ene kant uit over bergen, aan de andere kant een open vlakte met veel heidestruiken en hier en daar een dennenboom. Buiten ons is er verder niemand.

De volgende ochtend rijden we verder noordwaarts de Alaska Range bergketen in. We worden getrakteerd op ruige bergen met op de hellingen prachtige bossen die in felle herfstkleuren zijn gekleurd. Onze bestemming is het Denali National Park, wat zo groot is als de helft van Nederland. Sinds 1917 wordt hier de natuur en met name het vele dierenleven hier beschermd. We stoppen bij het visitor center om in te checken voor onze camping. De weg in het park is 92 mijl lang, waarvan motorvoertuigen alleen de eerste 15 mogen berijden van mei tot en met half september. Buiten deze maanden ligt er sneeuw. Het verst dat je mag komen is tot mijl 29, waar onze camping ligt. Dit allemaal om verkeersopstoppingen tegen te gaan en de natuur en dieren zoveel mogelijk met rust te laten. Vanaf het visitor center rijden bussen door het park, waarvoor je van te voren een kaartje dient te kopen.

De weg klimt al snel omhoog naar de toendra waar het grootste gedeelte van het park uit bestaat. We komen al snel boven de boomgrens uit, die in het grootste gedeelte van Alaska op 850-1100 meter. Eenmaal boven wijzen mensen ons op een beer die door de verrekijker inderdaad op een berghelling te zien is. Als we eenmaal de wachterspost gepasseerd en we onze permit om verder te rijden hebben opgeplakt, zien we tussen de struiken wat sneeuwhoenen staan. Ook loopt er ineens een moose over de weg. Ondertussen genieten we van het weidse uitzicht. Mount Denali is vandaag deels zichtbaar aan de horizon, ze zeggen dat dit eenmaal per drie dagen zo is, dus we hebben wederom geluk. We dalen af naar de volgende vallei, waar de Teklanika River campground ligt. Net als twee dagen geleden zijn hier in het bos allerlei plaatsen met privacy gemaakt. We kiezen een leuke plek niet ver van de rivier uit en installeren onze camper. Dit gaat niet zomaar, want deze moet ongeveer waterpas staan i.v.m. de werking van het gassysteem en de koelkast. Een waterpas gemonteerd op het aanrecht geeft met een marge aan of je goed staat. We hebben ook vier houten blokken meegekregen, waarop je de camper kunt rijden en de boel zo ver mogelijk kunt rechttrekken. We wandelen later die middag langs de gelijknamige rivier, maar zien helaas een dieren. Een eekhoorn onderwerpt onze camper aan een inspectie, verdwijnt eronder en komt wat later uit de grille aan de voorkant weer tevoorschijn. Ook zien we tegen de avond verschillende grijze konijnen met witte poten en oren.

De volgende ochtend nemen we de eerste bus van 7:45 het park in, de bussen zijn eigenlijk hetzelfde als de Amerikaanse schoolbussen. We worden begroet door een norse buschauffeur die ons met wat gemompel begroet. Na een paar kilometer stoppen we al voor een sanitaire stop, de meeste mensen zitten al ruim een uur in de bus vanaf de parkingang. Je hebt hier een schitterend uitzicht over de Teklanika rivier, in de verte zien we een beer de rivier oversteken en in het bos verdwijnen. De chauffeur zegt onderweg af en toe iets, maar dit is nauwelijks te verstaan door zijn gemompel en zwaar lokaal accent. De bus stopt zodra iemand iets ziet en dit naar voren roept. Gelukkig hebben we een paar mensen aan boord die voortdurend naar buiten turen en met succes. Op de berghelling is een mamma beer samen met haar jong naar voedsel aan het zoeken, voornamelijk bessen die aan de struiken groeien. De winter komt hier vroeg, het kan zelfs nu al sneeuwen. We hobbelen weer verder en de landschappen worden steeds dramatischer. Ruige en kale bergen aan onze linkerkant, deels gehuld in de bewolking. We zien nog een paar jonge roofvogels op een rotspunt zitten.

We stoppen bij Polychrome Overlook, waar de weg aan de rand van een klif over de Alaska Range uitkijkt. De vele bewolking belemmert het uitzicht, maar het maakt alles toch ook een stuk dramatischer en mystieker. Na een kwartier wordt iedereen weer ingeladen en dalen we langzaam af tot in de vallei. Hier zien we verschillende Dall Sheep op de steile berghellingen staan. Deze witte schapen met flinke hoorns kunnen bijna elk terrein aan en houden ervan om op de meest onbegaanbare plaatsen in de bergen te komen. Onderweg naar de volgende bergpas zien we een grizzlybeer die op de helling parallel aan de weg naar voedsel op zoek is. We komen steeds hoger en uiteindelijk in de wolken terecht. Bij het Eielson Visitor center hebben we helaas geen uitzicht op Mount Denali. Na een lange pauze rijden we verder richting onze eindbestemming, Wonder Lake. Het zicht wordt weer wat beter, aan onze linkerkant stroomt de Muldrow gletsjer de vallei in. Deze gletsjer heeft zoveel puin op zich liggen, dat je niet zou denken dat het een gletsjer is, zeker aangezien er ook gewoon bomen op groeien. Opeens stopt de bus nadat iemand weer iets gezien heeft. Na lang door de regen te hebben getuurd zien we een eland staan met een enorm gewei. Je ziet hem bijna niet door alle regen en het struikgewas.

Na ruim 5 uur bussen komen we aan bij Wonder Lake en het is gelukkig droog. We maken een wandeling naar het meer toe en genieten hier ook van de herfstkleuren. Hierna zit er niets anders op dan de hele weg weer terug te rijden. Veel dieren zien we niet meer, wel pikken we wat verregende wandelaars op, die uit de wildernis zijn gekomen. Ongeveer halverwege zien we nog een grizzlybeer op ongeveer 20 meter afstand en tegen het einde van de rit nog een bruine beer. Moe komen we terug aan op de camping, maar het was zeker de moeite waard. De bus rijdt nog een uurtje door naar het begin van het park.

Tot zo ver de eerste blog over Alaska, welke met wat vertraging toch online is gekomen. We hebben onderweg nauwelijks internet gehad en onze mobiele telefoons werkten helaas ook niet in de VS. De volgende keer vervolgen we onze reis met de kamper en gaan we in Whittier aan boord van de Golden Princess van Princess Cruises.

---