Toronto => Montreal 7-17 Mei 2017

---

Het is nog steeds fris en dat zal de komende dagen nog zo blijven. Ik heb een rit van een 50-tal kilometer op het programma staan. Ik volg de Waterfront Trail. Ik volg voor het merendeel het water maar ga er ook regelmatig van weg. Ik ontmoet een jonge Duitser die een tijdje woont en werkt in Toronto. We fietsen een tijdje samen en lunchen bij wat kunstmatige kliffen. Ik fiets vervolgens alleen verder en ben veel te vroeg bij men warmshowershost. In een parkje besluit ik men derailleur bij te regelen want deze schakelt automatisch. Ik ontdek dat men achterpad wat gebogen is en met wat wringwerk schakelt alles terug soepel. Ik ontmoet men host Adam die ook al wat fietswerk achter de rug heeft in de States en Zuidelijker. Wij dineren bij de Indiër.



Ik volg het Waterfronttrail verder en na slechts 40km strand ik al op een camping in een provinciaal park. De volgende is echter nog een flink eind verder en de conditie is nog niet op peil. Ik word ineens ook geconfronteerd bij de hoge campingprijzen hier, 30€ voor 1 persoon.



De dag erop kan ik een wat grotere afstand overbruggen. Het was een frisse nacht op de camping. De zomer is van verre nog niet in het land. Ook de vegetatie oogt nog maar kaal. Men fietsroute gaat langs meerdere kerncentrales. In het stadje Cobourg moet ik nog een ommetje maken van 8km tot bij men hosts Anita en Randy. Hier word ik hartelijk ontvangen met snacks en een warme douche. 's avonds is er pizza en nog later komt er nog een fietser opdagen. Virginia die binnenkort in Europa gaat fietsen.



De dag erop regelt Anita me een host in Belleville. Dit is echter meer als 100km dus spelen we een beetje vals en word ik een eindje met de auto gevoerd. Vervolgens start ik men rit en picknick in volle zon bij het water. Ik fiets goed door en tegen het einde van de dag weet men knie hiervan. Bijna aangekomen in Belleville is het duidelijk dat gd regen, die de streek laatst getroffen heeft, zijn sporen nog heeft nagelaten. De rivier staat nog ferm gezwollen en de aanpalende wandelwegen zijn gesloten. Ik kom aan bij Shirley, men host. Het is geen fietser maar zorgt wel dat deze hongerige fietser niet met honger naar bed moet. Derna kijken we nog een film.



De ochtend erop probeer ik nog naar band te plakken maar naar 2 nieuwe lekken is het duidelijk dat het velglint niet meer op zen plek ligt en aan vervanging toe is. De korte rit naar men volgende host bereid ik uit via de toeristische route langs de wijnstreek. Tijdens de zomermaanden is het hier razenddruk. Ik rijd het huis van men hosts voorbij maar Shirley staat me al snel toe te roepen. Samen met Doug hebben we een gezellige avond met tal van verhalen. Ohja, beren kwamen er ook in voor.



De ochtend erop rijdt Doug een stukje met me mee tot aan de ferry. Ik ga langzaam omwille van de knie. Ik heb geluk en de ferry is klaar voor vertrek. Aan de overkant wacht een wat lange saaie uitgestrekte weg. Ik overnacht in Kingston, een wat groter universiteitsstadje. Ik overnacht bij een AirBnb. Dit werd een ervaring op zich. De eigenaar had allerlei rare huisregels en tikte me regelmatig op de vingers. Moesten al die fietstassen wel binnen? Hing er geen vet aan? Persoonlijke spullen mogen niet achter blijven in de badkamer. Had ik de wasmachine verschoven? Enz.



De ochtend erop aarzelde ik niet met inpakken en zat ik snel in het zadel. Ik vervolg men rit langs het water. Door de knie maak ik trage vooruit. Ik kom op een camping die rond de 50€ wegens allerlei randactiviteiten. Ik heb al kamers voor de helft gehad. Een stukje verder vind ik iets goedkoper en ik kan men tentje in een mooi ingesloten groen zetten. Ik kook men potje en kom helemaal tot rust. Een verdiende nachtrust volgt.



De ochtend erop ontdek ik dat men brood helemaal is opgegeten. De drybag waarin dit zat is er ook aan. Een rancoon? Hiermee leer ik direct dat er ondanks er nog niet echt beergevaar is hier, er ook andere diertjes zijn. Vanaf nu alle eten in een boom hijsen! Bij de receptie is een winkeltje maar geen brood. Uit medelijden krijg ik een bagel met kaas! Ik rijd verder langs het water en eindig in Grenville op de camping. Wat mensen vertellen met de lente/zomer al meer dan een maand vertraging heeft.



Vandaag gaat de route af en toe van het vasteland weg en rijd ik af en toe op eilandjes in de Sint Lawrence rivier. Dit levert unieke kiekjes op hoewel deze van verre niet weergeven hoe mooi het is. Met een bootje de verschillende eilandjes aandoen lijkt me ook wel iets. Een 7km voor men geplande camping zie ik een toiletgebouw met drinkkraantje en erachter wat gras. Na een korte inspectie besluit ik om wat verder men tent te zetten om aan een dure camping te ontsnappen. Ik kook en was me wat in het toilet. Er zijn zelfs douches maar deze zijn afgesloten. Anders had dit een luxe camping geweest!



Ik heb wat nerveus geslapen door wat angst voor dieren en mensen die me zouden ontdekken. Allemaal onterecht blijkt. Alles is wel goed nat van de ochtenddauw. Ik had de wekker extra vroeg gezet dus tegen de middag heb ik best al wat kilometers gemaakt. De ochtendstond is prachtig langs de eilandjes. De route slingert tussen de hoofdweg en wat kleinere wegen. Langzaam ben ik de provincie Quebec binnengereden en verschijnt er Frans in het straatbeeld en aanduidingen voor de Voie Vertes! Op de eerste camping kan ik niet terecht met men tent. Of zo versta ik het want het Frans heeft hier een zeer eigenaadig accent. Na nog een eindje verder gereden te hebben, kom ik op een camping vlak naast de autostrade! Lekker luidruchtig. Iemand waarschuwt me nog dat er wel eens wat muggen zouden kunnen zitten.





Ik probeer in de ochtend nog een positief antwoord te bekomen voor een warmshowershost in Montreal maar zonder succes. Ik vind gelukkig een airBnb. Ik volg het water en moet nog wat bruggen over. Ik kom door een wijk waar ze nog duidelijk de wonden likken van de voorbije overstromingen. Op vele plekken zie je dat het water echt nog hoog staat. Stukken van parken zijn zo nog afgesloten. Het wordt langzaam gezellig drukker. Men laatste stuk naar het stadscentrum volg ik over een mooi vrijliggend fietspad. Hier zit best wel wat fietsverkeer op. Het laatste stukje naar men host moet ik echter de drukke stadsjungle in. Hier zijn ook nog wel wat fietsstroken maar je moet er aandachtig voor zijn. Ik kom aan bij Tamuno, men host. Een student uit Nigeria die een stuk van zijn studio verhuurd. Morgen begin ik met de verkenning van Montreal!

---