Schotland - DE highlands

---

Vandaag zijn we opgestaan zonder enige planning, dus ook zonder veel verwachtingen.

Het idee om naar Ullapool te trekken wordt al rap afgeschoten vanwege 'te ver', 'te laat' (het is zowat 11:00 am).
We trekken dan richting Shin Falls, een watervallencomplex waarvan we gehoord hebben dat je er op het juiste moment de zalm stroomopwaarts ziet springen en (niet minder belangrijk) er zou ook een mooi speelpleintje voor de kinderen zijn.

Zo gezegd zo gedaan. Eens ter hoogt van de 'Bonar bridge' komen de wauw-uitlatingen weer naar boven vanwege het toenemende highland gehalte. Een klein opwarmertje zal blijken.

Bij de Shin Falls aangekomen is het het speelpleintje dat in de ogen van de kinderen springt en niet de zalm in de watervallen. Het ene bord geeft aan dat dit vanaf juni tot september is, het andere vanaf februari tot september. Laten we allesinds aannemen dat je er achter september niet meer moet aan denken.

De watervallen zijn toch wel een beetje een tegenvaller. Mooi ... maar dat is het dan ook zowat.
We krijgen daar wel een foldertje 'Forests of the far North' in de handen en halen er lukraak een kleine wandeling van maar 3/4 miles uit die betoverend zou zijn (en niet te lang voor de kinderen na hun grote inspanning van de vorige dag). Het is maar eventjes rijden en we besluiten aan de parking van deze 'Ravens Rock Gorge' te picknicken. De zon zit lekker uit, het is wel wat winderig. Hadden we het geweten dan hadden we ons misschien toch wat extra moeite getroost om ons eten mee te sleuren op de wandeling, want onderweg vonden we nog 2 gezelligere en uit de wind gelegen picknick plaatsen terug op deze mooiste 3/4 miles uit mijn leven.

Als eenvoudige Belg krijg je hier al gauw een sprookjesachtig regenwoud gevoel over je heen en blijkt dat het geheugen van je fototoestel toch wel eens te kort zal schieten. Achter elke hoek, wat zeg ik, achter elke boom opnieuw wil je een nieuwe foto trekken in de ijdele hoop dat deze DE foto zal zijn die ook maar een beetje zal kunnen weergeven van wat je hier ervaart. Je mag hier absoluut niet verlegen zijn om al eens een zijsprongetje te maken. Zo volgen we een klein waterstroompje eventjes stroomopwaarts achter de hoek om daar een mooie waterval te ontdekken.

Met deze uitermate leuke ervaring achter de rug denken we dan uiteindelijk om toch maar 'vlug' door te steken naar Ullapool. Onze uitstap had ons al een stuk dichter gebracht en er was nog ruim de tijd. Enkel avondeten in de chalet zou niet meer lukken.
Ook deze vlugge doorsteek bleek een belevenis op zich te worden. Via de kleinere A837 mochten we volop genieten van het ene landschapszicht na het andere. Ook hier weer denk je om de 5 minuten een foto te moeten nemen van de pracht en praal van moeder natuur. Je rijdt zowat op de bovenvlaktes van de highlands en passeert met willekeur verscheidene lochs als ware ze aangelegd voor openlucht zwempartijen op warme zomerdagen.
Nu en dan vind je hier ook een alleenstaand huis terug , maar dan echt alleenstaand , ondenkbaar om in Vlaanderen zoiets terug te vinden. Tijdens deze tocht laat je op je rechtse kant de Ben More Assynt liggen met zijn 998 meter hoogte, maar veel meer in het oog springend zijn de aan de horizon opdoemende , zelfs grillige, 'Canisp' en Cul Mor' (846 resp 849 meter).

Nog voor je deze 2 bergen kan bereiken draait de weg af naar het Noorden en splitst hij zich in de andere richting naar Ullapool toe. Je zit hier al heel dicht tegen de kust aan en de bergen verdwijnen dus letterlijk in de zee. Dat merk je het beste in het zéér kleine gehuchtje Ardair , of is het gewoon een klein uitgevallen kampeerplaats ? Ardmair is zowat een mini baai met uitkijk op de zee. Links , rechts en achter ingesloten door bergen. Er staan een 20-tal huizen (?) en aan het keienstrand is er een zeer nette kampeerplaats met enkele chalets.

De volgende halte is dan uiteindelijk Ullapool. Een klein maar toch verassend stadje met zeer veel beweging. De ferry richting Isle of Lewis loopt net binnen en er worden dus auto's gelost en opnieuw ingescheept. Er ligt ook een vrachtschip in het kleine haventje dat een prachtig uitzicht geeft op het Loch Broom.
We speuren met de verrekijker over het loch heen in de hoop een zeehond te spotten want er is ons verteld dat deze hier nu en dan logeren. Geen geluk vandaag en dus zetten we een stapje verder op zoek naar een voor ons eetbaar avondmenu. Tot ons plost op een 20-tal meter voor ons in de haven het oog valt op een gladde dikke rollende buik. Zitten hier zeemeerminnen of ??? Ja hoor, daar spotten we onze eerste zeehond ! In de haven, zelfs nog voor het vrachtschip ! Vlug de camera bij de hand, knopjes duwen, verkeerde knopjes want hij staat op filmfunctie :-( aiaiai, enkele mooie shots verloren. Het schouwspel speelt zich nog eventje verder af ,maar dan ook een 10-tal meter verder en moelijker te fotograferen. De zeemeeuwen geven ons duidelijk aan waar de zeehonden die zich grotendeels onder water terugtrekken juist bevinden. Komen ze boven dan wordt er gevochten voor de stukken vis die de zeehonden gevangen hebben , maar ze laten zich duidelijk niet doen.

Voldaan van deze ervaring (kan deze reis nog stuk ?) en van een typische Fish & Chips nemen we dan de A835 terug richting chalet. Ook hier krijgen we nog enkele mooie landschappen te zien , we passeren nu enkele glens van meer dan 1000 meter hoogte en zitten op een gegeven moment ook al vrij dicht bij de sneeuw die zich nog op de toppen van deze reuzen bevindt.
Op onze terugweg worden we aangemaand op te letten voor overlopend wild , en ja hoor. Op meerdere plaatsen , zelfs tot zeer dicht bij de weg, staan de herten rustig te grazen. Pas eens we weer in niemandsland zitten zien we de kans om ergens opzij te parkeren om een kleine kudde (weliswaar op langere afstand) te spotten. De duisternis neemt nu zijn intrek wat ook wel een andere kijk biedt op dit landschap en wij keren genoegzaam naar huis weder.

Moeder natuur heeft zich vandaag van haar mooie kant laten zien aan ons. Laten we hopen dat we de komende 2 weken nu en dan nog eens van dit schoons mogen proeven ! Of zouden we het beste nu gehad hebben ?

---

Photos

Photo 8
Falls of Shin

Photo 5
Veel water , weinig val en helemaal geen zalm ...

Photo 7
Op naar het speelplein dan maar

Photo 11
Ravens Rock Gorge. De mooiste boswandeling van ons verlof ?