Mijn eerste maand in Chester - deel 1

---

Mijn eerste maand in Chester zit erop. Ik moet zeggen dat de tijd echt voorbij gevlogen is. De komende week zal ik een aantal ervaringen opschrijven en op deze blog publiceren. Vandaag: dag 1.

Op 2 januari 2012 vloog ik met Easyjet naar Liverpool. Een korte vlucht en door het tijdverschil arriveerde ik daar zo’n twintig minuten later dan ik vertrokken was. Op het vliegveld moest ik eerst wat ponden uit de muur trekken om de busrit te kunnen betalen waarmee ik naar Liverpool Lime Street Station ging. Helaas accepteerde de buschauffeur geen briefje van 20 en verwees hij mij naar de aankomsthal om geld te wisselen. Rennen, koffer achter mij aan slepend. De enige plek die ik kon vinden was de geldwisselmachine voor de gokautomaten: briefje van 20 erin, 20 losse ponden eruit, snel terug naar de bus die nog op me stond te wachten en op weg naar het station. Op het station had ik ongeveer tien minuten om over te stappen. Liverpool Lime Street station is gigantisch en het duurde dan ook even voordat ik realiseerde dat ik op het verkeerde perron op mijn trein naar Chester stond te wachten. De ‘trein’ vertrok namelijk als metro onder grond en ik kon nog net op tijd instappen...

De vriendelijke uitstraling van Chester was dat het eerste wat me op viel. Eigenlijk zou ik met de bus naar mijn nieuwe onderkomen aan Tarvin Road reizen, maar wat ik niet wist was dat 2 januari een bank holiday was. Omdat Nieuwjaarsdag op zondag viel, werd de vrije dag een dag opgeschoven en was iedereen dus ook op 2 januari vrij. Daardoor reden de bussen maar sporadisch en heb ik een taxi genomen. Mijn huisbazin, Carolyn, wachtte me op bij het huis. Een aardige vrouw. Ze gaf me een korte rondleiding door het huis en toen ik vertelde dat ik bij Shell stage ging lopen bood ze aan om me daar naar toe te rijden, zodat ik de route wist voor de volgende dag. Toch best gek om links naast de bestuurder in de auto te zitten. In de verte kon ik de schoorstenen van Stanlow manufacturing complex al zien, vergelijkbaar met Pernis. Ik weet nu inmiddels dat deze schoorstenen niet meer van Shell zijn, maar van Essar. Het Shell Technology Centre ligt er vlak naast.
Ik vertelde Carolyn dat ik een fiets wilde kopen om de volgende dag naar mijn stage te kunnen. Er rijden namelijk geen bussen in die richting en een fiets is sowieso handig in een stad. Ze zette me daarom af bij een groot winkelterrein waar ik bij Halfords een mooie mountainbike kocht en ergens anders een dekbedovertrek. Na een goede vijftien minuten fietsen vond ik mijn huis weer terug. Daar aangekomen bleek dat ik ook geen dekbed en kussens had. Terug op de fiets, naar het winkelterrein en een dekbed + kussens gekocht. Inmiddels was het drie uur Engelse tijd geweest en had ik me zelf nog geen tijd gegund om wat te eten. Ik besloot om het centrum van Chester in te gaan: mooie oude gebouwen/huisjes en een overvolle winkelstraat. Engelsen houden van shoppen en zeker tijdens een bank holiday. Bij een van de weinige fietsenstandaards mijn fiets geparkeerd en bij de McDonalds een hamburger gegeten.

Terug op Tarvin Road. Tijd om mijn kamer in te ruimen en mijn koffer uit te pakken. Mijn kamer heeft een tweepersoonsbed, een bureautje en een kast. Meer heb ik ook niet nodig. Verder is er in het huis een kleine badkamer met bad en wc, een woonkamer met drie banken en een tv (dat is ook echt alles wat er staat) en een ruime keuken met elektrische kookplaat. In de bijkeuken staan een wasmachine en een droger. Ik klopte aan bij de andere kamers in huis om te zien of er iemand thuis was. Alexia deed open. Ze is in Chester als leraarsassistent Frans voor een jaar. In Frankrijk doet ze de lerarenopleiding. Alexia kwam net terug van de kerstvakantie en had ook nog geen eten in huis. Samen zijn we naar de dichtstbijzijnde supermarkt gelopen. Volgens internet tot 23:00 uur open, maar door de bank holiday toch niet. We arriveerden na twintig minuten lopen voor een gesloten deur. Toen hebben we een primitieve maaltijd bij het benzinestation gekocht en zijn terug naar huis gelopen. Gezellig om op mijn eerste dag gelijk samen te eten. Alexia vertelde me dat onze andere huisgenote, Rachel, vanwege de vakantie pas later die week zou arriveren.
Moe van de reis en de drukke dag ben ik vroeg naar bed gegaan. De volgende morgen werd ik om negen uur bij de Gatehouse van het Technology Centre verwacht…

---