Advertisement
Published: October 16th 2010
Edit Blog Post
Dag 1:
Na inderdaad wat de boekjes zeggen, wat zoekwerk (er liggen drie treinstations bij elkaar, uitsluitend syrilische belettering) op het juiste station uiteindelijk een groep Duitsers gespot. Deze groepen bestaan uit mensen van ongeveer 50+ en zijn meestal georganiseerd, dus makkelijk herkenbaar. Aangesproken en gevraagd waar ze naar toe gingen. Bleek dat ze in dezelfde trein zouden zitten als ik. Gevraagd of zij wisten welk perron het was. Bleek dat ze een gids hadden, die over vijf minuten zou arriveren, relaxed!
Zat in coupé met een Fin en een Rus. Rus sprak gebrekkig engels en wilde heel veel praten, was wel grappig trouwens.
Had me de eerste avond al meteen impopulair gemaakt. Geen douche, alleen een wc'tje met een wasbak en omdat ik een handwasje ging doen en om elke 2 kraanbeurten er een pomp aanging, werden er een paar mensen geïrriteerd.
Fijn vooruitzicht drie dagen niet douchen!
Eerste halte stapt er een Russisch vrouwtje in en drie uur later werd ze vervangen door een ander Russisch vrouwtje, om 03.30 ofzo Moskou-time. Licht volop aan en iedereen wakker. Vriendelijk gevraagd of ze het grote licht uit zou kunnen doen, maar nee!
Onze tolk zei dat ze nogal
Waterkoker
De bron van leven... chagerijnig was over het feit dat ze om half vier de trein in moest, kan ik me ook wel iets bij voorstellen.
Na 20 minuten het bed opgemaakt te hebben, licht uit en verder tukken, maar daar kwam op de één of andere manier niet veel meer van.
Prachtige zonsopgang gezien (kon immers toch niet meer slapen). Bevroren grond, herfstkleuren en onwijs veel bomen.
Fin en vrouwtje gaan ook naar Irkutsk, kerel stapt uit in Perm.
Eerste lange stop van de dag naar buiten, benen strekken en een beetje frisse lucht (heerlijk, je ligt toch met z'n vieren de hele nacht in een hokje te ruften).
Lekker relaxed naar het wagonnetje aan het lopen en echt zes minuten voor vertrek werd het trappetje naar binnen gehaald.
Klein sprintje getrokken en na een soort van scheldkannonade, trapje weer naar buiten en ik naar binnen. Pfffieuw....
Bedden zijn hard en klein en er is continu geluid, dus van slapen zal wel niet veel komen dacht ik. Maar tegelijkertijd bedacht ik me, dat ik toch heel de dag slaapjes zou kunnen doen.
In de trein een beetje kletsen, boekje lezen, foto's selecteren, gedownloade serie kijken, beetje eten en drinken, verhaaltje
meppen en vooral niets doen terwijl je een prachtige landschappen aan je voorbij ziet trekken. (Voor de niet horecamensen, meppen is voorbereiden en is een afgeleide van mise-en-place.)
Als je door trein loopt heel veel verschillende geuren van onder andere eten.
De trein is ontzettend warm, ongeveer 27 tot 29 graden, en 's nachts vrij koud lijkt het.
Dag 2:
Duidelijk verandering in landschap, veel open vlaktes en minder bomen. Deze bomen zijn ook veel dunner.
Het vrouwtje lijkt een beetje eenzaam, want kerel is inmiddels uitgestapt en ze sprak alleen Russisch, en leeft een beetje om ons heen. Als wij naar buiten gaan, gaat zij eten aan de tafel.
Mooie zonsondergang gezien met een biertje, dit keer wel lekker koud gelukkig.
Het ligt er maar helemaal aan bij welk toko'tje het koopt, want had daarvoor een cola gekocht van denk ik wel 45 graden.
Op stations worden echt grappige dingen verkocht van vrouwtjes met gerookte vis, zelfgeteelde groentes en fruit, sigaretten, drank, instant noodles tot speelgoed, pluche knuffelbeesten en servies. Op het moment dat de trein komt aanrijden zie je ze supersnel allerlei dozen uitstallen.
En dan zijn er ook nog de officiële vaste winkeltjes.
In de nacht zijn we het Oeral-gebergte gepasseerd, de grens tussen Europa en Azië.
Dag 3:
Opstaan en weer een andere omgeving, kaler, heuvelachtig en naaldbomen.
Eerste lange stop bedelaars op het station, duidelijk er anders uitziend dan de gemiddelde Rus. Veel kinderen die opdringerig om geld kwamen vragen.
Heb me nog geen moment verveeld tot nu toe en er is een soort van relaxedheid ingetreden van al dat niets doen, en er is
acceptatie voor het niet kunnen douchen en maar een beetje ranzig worden. Ben het gevoel van tijd inmiddels ook wel een beetje kwijt.
In de trein is alles in Moskou-tijd, maar we passeren drie tijdzones. Als we in Irkutsk aankomen is het verschil met Nederland 7 uur.
Kon me eerst niet voorstellen dat mensen de originele trans-siberië-express zouden kunnen doen (7 dagen), maar zou dat inmiddels ook wel kunnen denk ik. Alhoewel ik ook wel blij ben dat ik er zometeen uit ga...
Advertisement
Tot: 0.118s; Tpl: 0.011s; cc: 14; qc: 57; dbt: 0.0475s; 1; m:domysql w:travelblog (10.17.0.13); sld: 1;
; mem: 1.2mb