Een nieuw landje, nieuwe ervaringen "Portugal"

---

We waren alweer vrij vroeg klaar met inpakken, een redelijk stijle helling leidde ons terug naar de meer toegankelijke wegen om kronkelend door het glooiende landschap ons een weg te banen naar de snelweg. De afstand was redelijk kort, een 250 km, naar onze volgende camping in het hart van het Noordelijke Portugal. We passeerden nog het stadje Chivaz op weg naar de camping, wat toch aangeduid stond als de poort van het Noorden, toch kozen we snel het hazenpad. Het was er echt guur, ik was nog niet gewend aan de Portugese rijstijl en de bewoners precies niet aan toeristen met een caravan achter hun auto.

De camping stond in de ACSI-boek aangeduid met advertentie als Nederlandstalige uitbaters, dit was een bewuste keuze in de hoop dat onze kindjes ditmaal niet alleen in gebaren, maar zich ook woordelijk konden uitdrukken. In de advertentie stond ook vermeld dat de campingbaas je met plezier kwam ophalen vanuit het dorp. Zoals altijd stelden we onze gps in met behulp van de coördinaten, vermeld in het boek. Toen de gps ons een piepklein straatje in wilde sturen, dachten we aanvankelijk dat dit onmogelijk zou kunnen. Na een U-turn reden we er toch maar in. De laatste 200m waren echt hallucinant: stijl bergaf, 15% tot 20%, over een smal kronkelend weggetje. Als er aan beide kanten een halve meter over was zal het veel geweest zijn. Tot onze verbazing kwamen we dus effectief uit op een camping. De andere campinggasten waren stomverbaasd plots een auto met caravan te zien opduiken... We stelden onze caravan op, op het enigste plekje schaduw nog voorradig. 's avonds doken we nog even snel het zwembad in, verkenden we de omgeving te voet en dronken we met de andere campinggasten (vooral belgen en nederlanders) gezellig nog wat pintjes en colaatjes.

De campinggasten en eigenaar Geert hadden ons al warm gemaakt voor een uitstapje naar de port-streek, en een kleinschalig port-huis. Na dagen van hitte, was er wonderbaarlijk plots een dag van regen, mist en slechts 25 graden. Best wel welgekomen voor een ritje van +-200km naar de port-streek. Een keertje zonder airco rijden deed ons deugd en leidde ons via verschillende bergjes naar de vallei van de Dourra. Dit is de enige plek ter wereld, waar je Porto mag maken. De bergjes waren al fantastisch van uitzicht, de vallei was gewoon adembenemend. Kronkelende weggetjes tussen allerlei wijngaarden echt een aanrader om te zien en te doen. Aangekomen aan één van de vele, maar een meer kleinschaliger, port-huis kwam een jongeman ons tegemoet om ons direct een inleiding te geven in het brouwproces van de port. Na een rondleiding op het domein, doorheen de druivenpletkamer, kwamen we aan in de kamer met eiken vaten. De kindjes waren minder enthousiast, de geur van eiken vaten en alcohol was niet direct hun ding. De neus met vingers dichtgeknepen vervolgden ze toch redelijk flink de rondleiding. Vertaal trouwens nooit te letterlijk iets aan 4-jarige kindjes. Toen de gids ons vertelden over 'the farm' en ik dit vertaalde als 'de boerderij' hebben onze kindjes ons de hele tijd gevraagd waar de koeien waren. Na de rondleiding was er uiteraard nog de proeverij. Verschillende porto's en wijnen van verschillende jaren passeerden de revue, telkens met verschillende details maar de meeste echt super lekker. En ja hoor na het proeven hebben we voldoende gekocht, zodat ook al onze gasten thuis eens kunnen meeproeven. En ja zelfs Sabrina is er zot van, eindelijk na 13 jaar samenzijn kunnen we eens samen een flesje kraken.

Eens aangekomen in de buurt van de camping trokken we nog op zoek naar een restaurantje. Buiten Portugese restaurantachtige zaken was er niet echt veel te vinden, een hamburgertentje in een naburig stadje zou het worden. De plaats waar het zich afspeelden was aan de ene kant van het restaurant te mooi om te beschrijven. idyllisch pleintje met een fontein, oude klassieke gebouwen en een super mooie kerk. Aan de andere kant het eerder frequenter voorkomende Portugal. Niet onderhouden graspleintjes, vervallen en leegstaande huizen, kortom vuil en verkommerd. Het restaurantje stelde echt niet veel voor. Het was wel lekker, maar een wegrestaurant langs de snelweg kan beter zijn. Ach voor de kostprijs moesten we het niet doen, voor 15€ hadden we met 4 gegeten en gedronken.

Naast onze caravan stond een gezellig Nederlands koppeltje per tent opgesteld. De rest van de avond zaten we samen rond een zelf gemaakt, maar heel mooi lampje, porto te drinken en ervaringen uit te wisselen. Ah ja wildlife spotten gebeurd ook op de camping. Plots geritsel deed ons opschrikken, een heel klein egeltje kwam ons vergezellen tijdens de onze avond vol plezier.

Geert, de uitbater van de camping, is al jaren bezig met zijn nieuwe passie, toeristen verwennen. Naast het halen en weer wegbrengen van caravans en mobilhomes is hij ook nog eens de chefkok, de toeristische gids en elke morgen de man die de bakker luidkeels aankondigt. Na getoeter van de bakkerswagen en de leuze van Geert 'bakker' weet je hoe laat het is. Sabrina, telkens vroeg wakker deze vakantie is er meestal vrij snel bij. Toch slagen er telkens mensen in (waarschijnlijk al uren op de uitkijk) om haar voor te zijn. Verder heeft Geert een heel assortiment met route aanwijzers e.d. voor alle bezienswaardigheden van het noorden van Portugal. Echt een genot om met zijn instructies op pad te gaan naar de port-streek, Guimaraes of de stad Porto.

Op vrijdag was het marktdag in Guimaraes, we vertrokken aan de late kant richting de stad wat op een 20 minuten rijden ligt van de camping. Eens aangekomen zagen we samengevat schoenen, handtassen, supportersoutfits van Portugal, zonnenbrillen en kleren. We hadden ons toch aan iets anders verwacht. Na de hele markt afgeschuimd te hebben vonden we eindelijk iets wat op een eetkraam trok en we bestelden met de hulp van een vriendelijke Fransman ons 2 hamburgers en 2 hot dogs. Hetgeen wat toen gebeurde valt moeilijk neer te typen, maar als ik zeg dat we een 45 minuten hebben moeten wachten (zonder andere klanten voor ons) verklaard dat zowat alles. Al chance dat het echt wel lekker was. Na Guimaraes hadden we ook nog Porto gepland, we reden er ook nog langs maar wegens het late uur en doodvermoeide en slapende kinderen besloten we toch maar dit uit te stellen naar de dag nadien en terug te keren naar de camping. Eens teruggekomen op de camping bleek dat we op de markt een gigantische fout hadden begaan. We bleken blijkbaar op het verkeerde stukje van de markt terecht zijn gekomen. Aan de andere kant (wat we niet hebben gezien) waren alle kraampjes met traditionele eetwaren e.d. Het zal voor een volgend bezoek aan Portugal zijn...

Andere campinggasten hadden ons al een pizzeria aangeraden in een dorpje verderop. Deze was jammer genoeg gesloten, we vonden wel een restaurantje waar de kok spaghetti wilde maken voor de kindjes. Voor gezelligheid moet je niet in een portugees restaurantje binnen gaan. Het was gelegen in de kelder, tafels waren bedekt met papieren tafelkleden en de tv stond er op. De bediening was wel zoals altijd ontzettend vriendelijk en het eten zeer lekker en goedkoop. Eens terug op de camping verbroederden we met een oost vlaams gezinnetje met ook een zoontje van 4 jaar. De kindjes hebben in Brik eindelijk een echt nederlandstalig leeftijdsgenootje en speelkameraatje gevonden, echt een plezier om te zien.

Zaterdag stond ons uitgesteld bezoek aan Porto op het programma. De stad aan de atlantische oceaan, aan de monding van de rivier Dourra. We bezochten de kathedraal, die zich opmaakte voor een huwelijk. Vervolgens wandelden we over de brug naar de andere zijde van de rivier, waar alle grote port-maatschapijen hun verkoopswaar tentoonstellen. Na veel gezaag van de kindjes namen we nog een skiliftje dat ons de heuvel naar beneden bracht. De beide oevers van de rivier zijn dik bezaaid met cafétjes, winkeltjes e.d. zeer toeristisch maar wel zeer mooi! Na een wandeling van +- 3 uur, een porto-proevertje en een terrasje keerden we terug naar de auto om nog even langs de oceaan te passeren. We trakteerden onszelf en de kindjes op een ijsje en wandelden een gigantische golfbreker op om van het uitzicht te genieten. Terwijl het weer in de binnenstad bloedheet valt te noemen, viel het op de pier beter mee. In de stad kwam de wind vanuit het binnenland, de pier een kleine kilometer het water in trakteerde ons van frissere zeelucht. Op het einde van pier krijg je een mooi beeld van de kustlijn met aan de ene kant de kolkende oceaan die zich te pletter slaagt op de golfbreker en rotsen, aan de andere kant de rustige rivier en de bootjes die van daaruit de oceaan in varen.

Geert had ons reeds aangekondigd dat er 's avonds een eerste deel van het dorpsfeest zou plaatsvinden. Na het eten trokken we er samen met de Oost-Vlamingen naar toe en wat we daar zagen was ongelofelijk. Na een mars in traditionele klederdracht vergezeld van een gigantische paal zetten alle verenigingen een hele proeverij op. We werden mee gesleurd in de portugese traditie, want eten of drinken weigeren was echt geen optie voor de Portugezen. Kip, varken, gebak, brood en wijn a volonté onze buikjes werden goed rond gegeten. We mochten trouwens mee genieten van de plaatselijke harmonie, die het volk opzweepte met de beste Amerikaanse en zweedse (Abba) muziek uit de jaren 70 en 80. Een wandelingetje terug naar de camping, genietend van de sterrenhemel matte onze kindjes helemaal af. Wetende dat dit nog maar deel 1 van het dorpsfeest is hou ik mijn hart vast van wat morgen volgt. In elk geval vuurwerkknallen om 10h 's ochtends en traditionele muziek dat door de boxen van het dorp galmt is het eerste wat ons deed opschrikken...

Met een ipad-momentje konden ook onze kindjes zich mentaal voorbereiden op de festiviteiten deze middag.

---