Białowieża

---

Wanneer Adam vrijdag om 5 uur thuiskwam zijn we - Lisa, Adam, Jannie, Katrine en ik - samen inkopen gaan doen voor ons tripje. Om 6 uur zijn we vertrokken met Adams auto en het heeft ons een uur gekost om uit Warschau te geraken, om tenslotte om half 11 in Białowieża aan te komen. Een groot deel van de reis leidde ons over de grote baan naar Moskou. Als we deze voor 1800 km zouden volgen waren we in Moskou, aldus Adam, om maar aan te tonen dat dit een belangrijke verbindingsweg is. De weg was echter niet breder dan die baan die achter Bokrijk doorloopt en overal rondom was er bos. Eens de grens met Wit-Rusland over zou het er vreselijk onveilig zijn, struikrovers herkennen je aan je buitenlandse, in ons geval Poolse, nummerplaat. Nog voor Białystok trokken we Oostwaarts naar de grens met Wit-Rusland. Onze bestemming, het nationaal park van Białowieża, ligt half in Polen, half in Wit-Rusland.

We verbleven bij Jan Chwaszczewski, een landbouwer, in zijn houten huis van uit het einde van de 19de eeuw. Hij schotelde ons zijn eigen gepekelde vlees voor, versgemaakt brood en een drankje met kers, abrikoos, kruiden en nogvanalles en het werd zo gezellig rond de haard dat we hem meteen te kennen gaven dat we in plaats van een nacht er twee zouden blijven.

Jan had ons verteld dat tussen oktober en april de Zubr, wisenten, tussen half 5 en half 7 in de ochtend uit het bos komen en in de velden achter zijn huis komen grazen. Daarmee ben ik onmenselijk vroeg opgestaan op zaterdag maar tevergeefs, het was veel te mistig.

Zaterdag kochten we een kaart - uit het verleden heb ik geleerd dat intuitie niet altijd tot het juiste pad leidt - en wandelden we naar het reservaat waar de wisenten in gevangenschap leven. Hip hoi, zo krijg je ze dan toch te zien. Terug in het dorp na een wandeling van 3 uur zijn we wat gaan eten in een gezellige bar waar een plastieken elandenhoofd aan de muur hing dat liedjes voor ons zong zoals Sweet Home Alabama.

Een deel van het nationaal park is beschermd als Unesco erfgoed en is enkel toegankelijk met een erkende gids. Dat zou een duur grapje worden dus dachten we tot daar te gaan en door de grote poort heen te sluipen. Volgens mij dient een gids in dit geval vooral om een oogje in het zeil te houden wanneer onbenullige toeristen hier komen. Onder de indruk dat wij waren van al dat moois liepen wij echter over van respect voor de natuur en daarom achtten wij onszelf als geen probleem voor het bos. Ach, we waren dan weer geïntimideerd door de grote poort en na veel vijven en zessen besloten we netjes terug te keren naar ons huisje. Jammer, eerlijk gezegd was ik wat teleurgesteld dat we uiteindelijk niet veel gewandeld en gezien hebben in Białowieża.

De avond bestond uit het klaarmaken van een superheerlijke visschotel en rond de tafel zitten babbelen, wat drinken, peuzelen en naar Bułat Okudżawa en The best of Russia luisteren.

Zondagochten vertrokken we om half 7 naar Warschau want Adam moest weer werken in de namiddag.

Een superleuke trip maar het accent lag vooral op het gezellig samen zijn met het gezelschap, niet veel natuur dus, wat een zonde is voor die uithoek van Polen. Tof gezelschap trouwens, moest ik het niet al honderd keer gezegd hebben...

---

Photos

Dronken man onder een boom.
In een dorp als Białowieża is nu eens níets te doen, geen bibliotheek, geen cinema, geen theater, geen clubs, geen... Het lijkt wel of veel mensen zich dan maar aan de fles vegrijpen. Anderzijds is de sfeer hier heel rustig, er is dan ook niets dat je kan opjagen. Horloge heb je niet nodig.

Een wegje...
... dat ons leidt naar het gesloten Unesco deel.