2015-11-04 Sardinie - the 5th day

---

en op de 5e dag schiep God het binnenland ...

gestart met een wat langer tafelen (wa gaan we met ons huis doen, nu t dak en de keukenapparaten dienen vervangen te worden etc), pas later vertrokken, op t gemakske.

Vandaag stond o.a. op de menu; een groot meer, de typische kurkboomplantages, de wijngaarden en nog wat leuke WWOT-plaatskes (Welke We Ook Tegenkomen).

Ter land, ter zee en in het dorp dus.

Eerste halte; lago di coghinas, waar de Sardienen blijkbaar hun drinkwater (???) vandaan halen. Kijkt is goe naar de foto s, zoudtddttd gij daar van drinken? Wij durfden er zelfs ons botrammekes ni op te eten! Op een bepaald ogenblik zagen we er een bootje op varen met 2 opvarenden die voor onze ogen (spijtig, ik had mijne camera ni direct in de aanslag) muteerden in respectievelijk ne salamander en een soort sprinkhaan. Tjernobiltoestanden daar!

Wijle gauw verder (we zijn nog zjust ni gaan lopen) naar een plaatske waar we in alle rust, peis en de vree ons bokes konden verorberen. Eerst passeerden we nog menig kurkboom en enkele ploegen die aan het ontschorsen & bosopkuisen waren.

Tot we aan een plaatske kwamen, helemaal omhoog bij Bechidda, waar we ons droomhuis zagen. Los in t zonneke, geen kat die u lastig valt, enorm warm nu t zonneke door de wolken brak, pracht van een soort herenhuis met aan den achterkant nog ne groten hof. De ideeën kwamen boven; een gite voor wandelaars, een cremerie voor de lokalen, een vluchthuis voor gemuteerden van lago di coghinas ...

We zijn zelfs zover dat we willen verhuizen. Laatst is ons huis geschat op 300.000 € en we hebben daar dus eentje gezien aan 330.000 €, maar na mijn Italiaanse onderhandelingsspraakkunsten moet dat naar beneden te brengen zijn (ik zaag zo hard tot ze murw zijn).

http://www.trovacasa.net/Ville_e_villette/Vendita/OT/Berchidda/TC-13740-18296226.html

En heeeeel de familie mag mee komen ... verbouwen (zie ook de fotos van binnen via de link; een waarlijk godvruchtig gebouwken, ons helemaal waardig).

Maar ja, een pletsbui deed onze dromen vervagen als sneeuw voor de zon. En also (sprach Zaratustra, maar ook de weergod), zwabberden we tussen heeeeeeel schoon landschappen (zie fotokes), en riskeerden we onze nek (t was in de spits en er rijden zowaar echte kamikaze-sardienen door s Sardinees landschap) retour naar Olbia.

Van puur contentement zijn we in t lekkerste restaurant van heel de straat "pesci di mare", bij nen hele joviale Sardiensen ober "Angelo" of zo nog eens goe gaan eten.

Buen appetito!

---