Advertisement
Published: August 15th 2012
Het is koud. En dat had ik nou net niet verwacht toen ik op wereldreis ging. Dat het koud zou worden. Niet té koud, we hebben goede kleding bij ons, maar echt geen zomerweer. En wat doe je dan? Gewoon alsof er niets aan de hand is. Dus zijn we buiten op een boerderij in Soomaa National Park in Estland momenteel. Bij grofweg 10 graden Celsius vermaken we ons prima. Drie uur kanoën op de rivier? Geen probleem! Half uurtje fietsen om boodschappen te doen? Wat denk je zelf, ik ben Nederlander! Buiten zitten met je boek of flapdoos om een stukje te tikken? Veel ruimtelijker dan binnen! Ik sta versteld van mezelf.
Meer nog sta ik versteld van alle mooie dingen die ik tegen kom. We zijn Europa nog niet uit, maar vanaf Berlijn kun je al voelen dat de tijden anders zijn geweest. De Sovjet tijd heeft zijn sporen achtergelaten, in de mensen, het landschap, en de gebouwen. De tijden van industrialisatie zijn hier heel anders gegaan. Aan de ene kant veel langzamer en tegelijkertijd op veel vlakken nog steeds behoorlijk vervuilend. Maar de boeren die wij spreken doen gewoon hun ding zoals ze dat vijftig jaar geleden
ook deden. Ze beseffen dat ze afhankelijk zijn van de natuur, onderdeel van een systeem. En ze kregen geen Engels op school, maar Russisch. Een heel praktisch voorbeeld van anders en gelijk knap lastig op sommige momenten. Dit laat niet na dat mensen door de gehele reis tot nu toe zo vriendelijk en gastvrij zijn geweest! Natuurlijk, lompe harken heb je overal. Maar we hebben met mensen meegelift, bij mensen geslapen, zijn opgehaald, zijn te eten gegeven, uit geweest, hebben spelletjes gespeeld en waren talloze keren onverstaanbaar voor mensen van wie wij iets wilden weten.
Bovendien hebben we als bijzonder onhandige stadsmensen geleerd hoe we geiten kunnen melken, kaas kunnen maken, hooistapels kunnen maken, paddenstoelen kunnen vinden waaraan we niet doodgaan als we ze eten en krijgen we morgen de kans om bessensap te leren maken omdat er toevallig iemand voor nodig is. En dat vind ik toch tof! Leren hoe ik mezelf kan onderhouden anders dan dat ik ergens geld verdien dat drie keer rond gaat en ik dan kant en klare dingen koop geeft me een ongelofelijk bevredigend gevoel. Ik snap dat ik het harde werken meermaals zal vervloeken als ik ooit kies voor een leven waarbij
ik mezelf en mijn gezin (voor een groot deel) op dergelijke wijze wil onderhouden. Zeker wanneer het ook nog eens allemaal duurzaam moet. De eerste beproeving hiervan was niet mis. Vier dagen lang, zeven uur per dag, in de brandende zon, op je knieën onkruid wieden is geen pretje. Hoe dan ook voel ik me bevrijd zulke dingen te leren. Ik heb meer ongemak, maar ook meer rust. En dat is fijn!
Dikke zoenen, Nieke
Advertisement
Tot: 0.078s; Tpl: 0.015s; cc: 9; qc: 51; dbt: 0.0444s; 1; m:domysql w:travelblog (10.17.0.13); sld: 1;
; mem: 1.1mb
Gerard en José
non-member comment
geweldig
Mick en Nieke, we hebben grote bewondering voor jullie inzet, doorzettingsvermogen en de positiviteit die jullie uitstralen. We missen jullie, maar genieten ook van alles wat jullie meemaken!! Liefs Gerard en José