...Nicaragua en Costa Rica..

---

21/02/15 Somoto Canyon / Esteli



Gisterenavond werd dit natuurgebied, Canyon Somoto plots aangehaald door Wilmar en de Franse Agnes. Ik had er nog niet van gehoord maar Andie had deze reeds bezocht en bleek een aanrader en niet heel ver vanaf. Sandie had het nummer van de baas van ' Somoto Tours 'en hij regelde voor mij deze " Last Minute ". Hij had een groep van 5 man om de tour te starten om 9u30. IDEAAL! Vlug naar de busterminal!



Er bleken twee Belgische studenten uit Antwerpen in de groep te zitten. Het was een prachtige 6 uur durende tocht, een mix van wandelen, zwemmen, wat klimmen, springen van rotsen van 4, 6 en 8 meter en een kleine boottocht als afsluiter. De 18 meter hoge sprong was te hoog gegrepen voor mij maar de 8 meter daarentegen ' fácil '😉.

De meiden woonden bij een gastgezin in Esteli en ook de de Australische en de Canadees sliepen in een hostel vlakbij.

Na de tocht ging ik mee met hen om een slaapplaats te zoeken en s' avonds gingen we samen nog iets drinken. Ze hadden een gids geboekt om morgen een dagtocht te maken in het prachtige " Area Protegida Miraflor". Mira, voor de naam alleen al wilde ik het doen 😉. Een community met heuvels tussen de 800 en 1400 meter, drie klimaatzones, ver uit elkaar liggende dorpen en " back to the basics ". Bleek ook een aanrader volgens de Antwerpse meiden. Plannen zijn er om te wijzigen..nu nog eten weten te vinden voor morgenvroeg..



22/02/15 Area Protegida Miraflor



Pff, 4 u 30..even afzien. We hadden een busrit van twee uur en een half voor de boeg op een aardeweg richting het beginpunt van de wandeling. De wandeling werd een zes uur durende tocht met een ongelooflijke mix wat betreft de ' naturaleza '! Akkers met aardappelen en mais, behalve de enkele bananenbomen dacht ik even in België te zijn. Enkele uren later eerder in Engeland door de oneindige grasweiden met rotsen en muurtjes. Maar waar zijn de schapen?



Verderop een stuk door een heel oud en vochtig bos, de hoogste gelegen plaats in Miraflor. Enorme bomen en we kwamen een gevaarlijke rode slang tegen midden het wandelpad. Ja je moest de gids eens zien springen, haha.. Later op de weg nog een fluor groene. Bij deze mijn eerste slangen op mijn trip en niet achter glas! Verderop stond nog een natuurlijke cascade/waterval op het programma...super!



De dag eindigde met mijn meest unieke en mooiste ' chicken' busrit ooit. We namen de laatste bus richting Esteli waardoor deze overvol zat! Dan maar op het dak samen met een 10 tal andere personen. Het werd een twee uur durende rit door het prachtige Miraflor "met" ondergaande zon. Ja hoor, zelf de ' locals ' bleken er echt van te genieten!



23/02/15 Op naar Léon



Léon, één van de meest gekende oude steden van Nicaragua. Vroeger tevens de hoofdstad van Nicaragua zoals Antigua in Guatemala. Dat dit een trekpleister bleek te zijn werd duidelijk aan de vele volgeboekte hostels.



Ik probeerde te liften van Esteli naar Léon wat mij deels lukte. Laatste twee uur toch met de bus moeten doen door het weinige verkeer.

In Léon uiteindelijk in een klein vuil ' Hostel Nicaragua ' beland. s' Avonds liep ik twee Belgische vrouwen tegen het lijf, ja hoor uit Brugge dan nog. Ik kon niet laten van reageren als ik plots het " West-vloams" hoorde.

In maanden bijna geen Belgen tegenkomen en nu plots.. We gingen samen iets drinken in het " Viavia " café die trouwens twee Belgische eigenaars bleek te hebben. Een leuke live cover Jazz band stond daar op het programma.



Later op de avond werd de reden van het verblijf van de Belgische dames in Léon duidelijk. Ze waren niet zomaar op verlof maar ze kwamen hun Oxfam projecten die ze twee jaar geleden opgestart hadden, en dit op verschillende plaatsen in Nicaragua, opzoeken. Daar wilde ik wel meer van weten!



24/02/15 Op naar de sesam fabriek!



Rond Léon wordt vooral suikerriet en rijst gekweekt. Suikerriet, vandaar blijkt dus de reden van de goedkope verkrijgbare rum. Dus geen koffie want het is er veel te warm, een serieus verschil als je van het hoger gelegen Nueva Segovia in het Noorden komt.

Daarnaast dus ook ' sesam ' die hier wild groeit. De lokale bevolking bleek hier blijkbaar niets mee aan te vangen. Hun project bestond uit het samenstellen van groepjes vrouwen en te leren hoe ze de zaden voor heel wat zaken konden gebruiken. Ze leerden o.a. koekjes op sesam basis maken om die achteraf in de dorpen te verkopen. Met de centen in de pot uiteindelijk nuttige dingen te kopen of te investeren in het project. Een logische zaak voor ons maar iets die enorm moeilijk en traag verloopt als je ziet hoe ' basic' deze dorpen zijn en vooral heel arm!



We bezochten ook een ' fare trade ' sesam fabriek wat echt interessant was. De baas was o.a. de persoon die de projecten wat opvolgde in de verschillende dorpen. Het werd een gevulde en leerrijke dag. Ondertussen had ik aan ' locals' wat info verzameld over de 'hike' naar de vulkaan Telica die op mijn programma stond voor de komende dagen. Een tour ging mij 45 dollar kosten en ik hoorde reeds dat alleen mogelijk maar moeilijk is. En met een groep van 8 man wandelen ben ik echt geen voorstander van.



Op de terugweg reden we toevallig voorbij het dorp waar je best te wandeling begon. Hm...14u30, drie uur wandelen naar de top als je dit aan een serieus tempo doet, ideaal..niet nadenken..DOEN! We vroegen wat info aan enkele inwoners aan de voet van de Vulkaan. Het was zeer moeilijk om de weg te vinden richting de top, vooral het eerste deel. Eén van de mannen moest zijn koeien nog halen in een hoger gelegen stuk. Hij ging mij met zijn paard opwachten aan één van de moeilijkere punten.



Aangezien ik na een uur en een half wandelen de man nog niet had tegengekomen wandelde ik verder op goed geluk. Na een eindje kwam hij mij met zijn paard tegemoet. Ik liep sneller dan hij gedacht had en kwam mij zoeken omdat hij schrik had dat ik verloren gelopen was. Hij gidste mij een stuk verder en had nog een extra fles water mee. Super toch? Opnieuw een voorbeeld van de enorme gastvrijheid en vriendelijkheid van vele mensen hier in Centraal Amerika.

Ik gaf hem een fooi die hij met moeite wilde aanvaarden, de verdere wandeling ging vlot en ik arriveerde net op tijd voor de sunset vanop de top van de vulkaan! Een aanrader, kan ik u verzekeren! De Telica is een actieve vulkaan maar we hadden niet het geluk lava te zien door de vele rook. Ik keerde terug naar Leon met één van de tour operators die nog een plaatsje vrij hadden in hun Jeep. Superdag 😊!!!!!



25-26/02/15 Playa Las Penitas/ Léon.



Met de in Managua wonende Teresa en een Zweed die al 5 jaar in Leon woont gingen we een half dagje richting het strand. Ze verbleven in hetzelfde hostel. Ondertussen was ik van locatie veranderd.

Zelfde eigenares maar een ander pand iets verderop de straat. De ratten of muizen die we s'nachts hoorden waren er mij iets te veel aan! Ik had het geluk te mogen slapen in het nog niet officieel geopende " Hostel Nicaragua 2 ", een dubbel bed en enorme kamer. Super!



We gingen wandelen, zwemmen en uiteraard vis eten in één van de lokale ' comedores'. Ondertussen vertelde Teresa dat ze een gratis slaapplaats had bij een familie die in Léon woont en er misschien wel plaatsje vrij was voor een extra persoon.

Het werd een vreemde avond met de nodige flessen rum met cola, drinken om te drinken, iets waar ik niet wilde aan mee doen maar aangezien hun gastvrijheid uiteraard niet volledig " neen " kon zeggen! Ja hoor, zelf de 65 jaar oude moeder was er niet vies van. Is dit dan een deel van hun cultuur?



De volgende dag ging voor de eerste maal een surfplank huren. Afzien, enorm!! Een gevecht tegen de gigantische golven. Alleen al om door de branding te geraken is een uitputtingsslag. Ik geraakte aan de praat met een Zweed die mij wat basis aanleerde. Dit duurt maanden.. Voorlopig was één dag genoeg..of misschien ben ik er reeds te oud voor..

In de vooravond ging ik het " Museo de la revolucion" bezoeken, het gebouw alleen was de moeite waard. Het zicht op het centrale plein vanop het dak van het museum bij ondergaande zon nog veel meer 😉..duidelijk het beste moment gekozen.



27/02/15 Op naar Granada.



Met een Zweeds koppel vanuit het hostel vertrokken we s' morgens richting Granada! Ik had hen enkele dagen geleden op straat mijn hostel aanbeveelt! Ze hadden 2 jaar in Australië/ Melbourne gewerkt en maakten nu en 6 maanden trip in Centraal en Zuid Amerika om dan vervolgens terug naar Zweden te gaan wonen.

In Granada kwam ik in het Hostel terug een Spaanse vriend Paul tegen die ik in Léon leerde kennen in het Viavia café. Nadat ik met Johan en Madeleine, met Zweedse kenissen, samen gekookt had ging ik met Paul en een Nederlands koppel nog ene drinken in een café verderop. Het Nederlands koppel bleek Johan en Ann Sophie te kennen, ja B&L Nederlandse vrienden van jullie nieuwe buren. Wat is de wereld toch klein 😊.



28/02/15 De gekende Isletas in Granada.



Samen met Johan en Madeleine namen we s'morgens een kleine boottour om de gekende ' Isletas ' te verkennen. Meer dan 300 mini eilandjes in Lago de Nicaragua ter hoogte van Granada die gevormd werden door uitbarstingen vele jaren geleden door de vulkaan Mombacho. ( dacht toch dat ik dat ergens gelezen had).

Mijn idee om kajaks te huren werd door de overdreven duren prijs van 15 dollar per uur aan de kant geschoven, dan maar de echte toerist gaan afhangen 😉! Mooi maar wat mij betreft niet fantastisch. Uiteraard zagen we maar een klein deeltje van de vele eilandjes. Verder gingen we nog zwemmen wat niet ideaal bleek te zijn door de vele golven. Op mijn terugweg kwam ik 'Hotel Granada' tegen, aan de ingang een groot paneel met een foto van een enorm zwembad! Dit moest ik zien!

Aangezien ik vlot tot aan het zwembad kon wandelen en mij eigenlijk niemand iets vroeg, het een zalig min of meer 25 meter openlucht bad bleek te zijn, bijna niemand aan het zwemmen was, kon ik het niet laten een uurtje baantjes te trekken. Zalig!!!!!!!! Wat later het hotel rustig buitengewandeld 😊😊..misschien ben ik daar nu toch wel iets te oud voor hahaha..

s'Avonds gingen we naar een optreden van een bekend Hondurees live duo in het hostel van mijn Nederlandse kennissen. Zotte gitarist, een mix van verschillende muzikale invloeden.



Ik had ergens een minder veilig gevoel in Granada dan in Léon. Ook andere reizigers gaven de indruk s'nachts beter een taxi te nemen indien je ver van je hostel was.



01/03/15 Laguna Apoyo



Laguna Apoyo, een enorm meer die zich gedurende vele jaren vormde in de krater van de vulkaan Apoyo. Zuiver blauw water, ideaal om te zwemmen. De ingang was een vijf kilometer verwijderd van de hoofdweg, dus ook van de bushalte. Ik ging proberen te liften richting de Laguna en geraakte aan de praat met een Nederlandse Erika die op dezelfde bus zat. Na een 10 tal minuten hadden we al een lift, op naar die lagune!



Daar kwamen ik het Franse koppel tegen die ik gisteren even een praatje mee gemaakt had op het strand na onze boottrip langs de Isletas. Erika vertelde ons dat ze werkte in " Hotel con Corazon " in Granada? Alweer een project die ik even wil vermelden hoor.. echt een hotel met een hart me dunkt! Een heel wat moderner hotel waarvan de opbrengst integraal gaat naar onderwijs en bijscholing in Granada. Meer dan dat, er werken ook een 7 tal leraren die s' middags bijscholing geven in verschillende dorpen. Een speciale ruimte was er voorzien voor bijlessen op zaterdag en er werd ook Engelse les gegeven aan het personeel.

Voor de bouw/ renovatie van het hotel worden investeerders gezocht wat me zeker niet gemakkelijk lijkt.



Erika werkt nu gedurende een 6 tal weken in hotel om ervaring op te doen om dan uiteindelijk de bedoeling te hebben een nieuw hotel te openen in het mijn ondertussen niet ongekende prachtige Oaxaca in Mexico. De grootste investeerder moest nog gevonden worden.

s'Avonds iets te gaan drinken inclusief rondleiding in het prachtig hotel samen met onze Franse kennissen.

Meer info http://www.hotelconcorazon.com



02-03-04 /03/14 Op naar Ometepe!



Ik had ondertussen al heel wat informatie verzameld van verschillende reisgenoten hoe de beste manier is naar Ometepe te reizen. Ik kon een rechtstreekse ferry nemen vanuit Grananda of met de bus naar Rivas/ San Jorge. Aangezien de reistijd hetzelfde was dan maar via de goedkoopste weg met bus en ferry.

Ik regelde een lift dankzij een Canadees koppel die een huurwagen had op de ferry😉. Het busvervoer is er heel beperkt en zo had ik opslag al een deel van het eiland gezien.

Ik belande in Finca Magdalena. Een coöperatieve, koffie, bananenplantage's en een hostel met restaurant. Heel rustig en prachtig gelegen met een zicht op de vulkaan Conception. Met dank aan Amélie voor de tip😉.



Ik regelde een vrijwilligerszaakje, vier uur werken en ontbijt + bed gratis. Voor een dollar per uur moet je het niet doen maar daar ging het mij niet om. Ik hielp twee halve dagen mee met 8 tal werkers de aardeweg weg richting de finca ' up the daten'. Ze hadden twee oldtimer vrachtwagens, aarde scheppen en met stenen zeulen. Mij ondertussen niet heel onbekend.

Momenteel is er geen werk in de koffieplantages waardoor ze zich bezighouden met andere karweien.



In het hostel geraakte ik aan de praat met een koppel die een kleine jeep gehuurd had op het eiland. Na een 10 minuten praten in het Engels/Spaans bleek het een Belgische Tine van Waregem te zijn, grappig. Ik had een lift richting het centrum! 's Middags ging ik wandelen richting Ojo de agua, een deels 30 a 40 m natuurlijk zwembad. Ideaal om baantjes te trekken. Ondertussen werd de schoonheid van het eiland duidelijk. De twee vulkanen zijn ongelooflijk indrukwekkend. Tijdens mijn wandeling kwam ik mijn Spaanse maat Paul tegen die ik in de bar leerde kennen in Léon en ook in het hostel in Granda terug tegenkwam.

Hij gaf mij enkele tips voor vrijwilligerswerk in het dure Costarica. We zullen zien!

Ondertussen wist ik via mail dat Tara en Jacob in een hostel vlakbij sliepen. Ik ging hen bezoeken en we spraken of 's avonds te genieten van een " Pizza Night" in hun hostel. Ook de Belgische Tine met haar Italiaanse vriend Uht waren aanwezig. Ik kwam die dag wel 6 mensen tegen die ik op andere plaatsen reeds had ontmoet. Dit is dan ook het voordeel van een klein eiland 😉.



05/03/15 Gelukkige verjaardag Arne ..." gie odezak "..😊!!



Eindelijk, de wandeling naar de vulkaan Conception die nu al drie dagen op mijn lever lag..vulkaan Maderas zoals de meeste bezoekers of eerder de zwaardere Conception? ( waarom makkelijk als het moeilijk kan..)



Om 6 uur vertrokken we met onze gids en mijn Canadese teamgenoot richting top. De Acatenango rond Antigua/Guatemala was zeer zwaar maar deze toch ook geen lachertje.

Een minder lange toch maar heel steil! We moesten meer klimmen dan wandelen. Een serieuze wind en heel vochtig. Mijn teamgenoot moest opgeven maar we slaagden er in de tocht te volmaken in 6 uur met als afsluiter het geluk een handjevol apen te mogen bewonderen tijdens onze laatste kilometer! Een geslaagde verjaardag 😉.



06/03/15 Op naar Costa Rica in een sneltempo!



Aangezien ik nog te veel landen te gaan heb en nu éénmaal keuzes moet maken ga ik in een sneller tempo door Costa Rica en Panama reizen. Het is er meer toeristisch en duurder.



Ik eindigde gisteren mijn verjaardag in mijn bed wegens darmklachten. Misschien had ik dan beter toch niet gedronken van dat zogezegde ' propere ' water van de kraan, ' aqua de la montagne, no problemo ', dan toch volgens één van mijn collega's van 'Finca Magdalena' die dit uiteraard gewoon is.. " kieken"! Of misschien toch iets mis gegeten 😉?



Ik vertrok om 9u met de ferry vanuit Ometepe, met de bus richting Costa Rica. Voor de eerste keer had ik wat problemen aan de grens. Je moest een retourticket kunnen bewijzen voor je het land binnen mocht. Daar had ik al eens iets over horen vallen maar eigenlijk niet meer aan gedacht. Vlakbij het loket heb je verschillende busmaatschappijen die uiteraard tickets verkopen en dit UITERAARD maar van hoofdstad tot hoofdstad. Dan maar een ticket van 25 dollar gekocht voor de vuilbak. Ik ben gewaarschuwd voor Panama!



Wegens de slechte busverbinding, problemen aan de grens en mijn slechte voorbereiding had ik het moeilijk nog tot in het verre afgelegen gebergte 'Monteverde' te geraken. Via liften er uiteindelijk toch geraakt. Toen ik geld wilde afhalen in het lager gelegen dorp merkte ik dat mijn visa kaart verdwenen was...rampzalig!

Gelukkig was de laatste lift een zeer sympathieke gast. Hij hielp mij card stop te bereiken en nog aan een bed te geraken in een gekend maar veel te klein hostel laat op de avond. Tevens de beste kippensoep die ik al gegeten had 😉.



Wat de kaart betreft.. 'Mierda'..maar half geslapen die nacht. Uiteraard ook door de aanslepende buikproblemen. Met dank aan Bieke om de nodige zaken te regelen met de bank en dit wordt verder afwachten. Helaas kan ik mij nog steeds niet herinneren waar ik deze gestolen zou kunnen zijn en verloren is uitgesloten. Dit wordt in ieder geval meer opletten geblazen in hostels, kan volgens mij maar daar gebeurd zijn.

Gelukkig geld kunnen afhalen met mijn andere kaart al zijn die opties heel wat beperkter. Dan blijkt iedereen te zeggen dat Nicaragua super veilig is maar goed dat zeggen ze hier ook in Costa Rica 😊. Wordt vervolgd!



07/03/15 ...Adventura Canopy, Monteverde!



Dit wordt en baaldag, klote 'aqua de la montagne'! Dit piep kleine en overvolle hostel hangt mij echt de kloten uit net als dat regenweer hier. Dit dorpje is een top voorbeeld van ' Gringoland ' en fles water kost twee euro. Hopelijk morgen iets beter en dan tijd om de enorme ' Zip line ' te doen, iets waar ik uiteindelijk voor gekomen ben. De moraal zit allesbehalve goed, idem als de financiële toestand en gezondheid :s...het kan niet altijd feest zijn tijdens een trip van 7 en een halve maand!



08/03/15 ..7uur 30 eindelijk..



Adventura Canopy, Monteverde Costa Rica. Het regende, koud en volle bak wind maar dat maakte de ervaring er misschien net niet minder op. De enorme metalen kabel verdween in de wolken, een overbrugging van een enorm dal, in totaal meer dan een kilometer. Een aanrader! En de " tarzan swing ", wel gelukkig ging alles heel vlug. Je had bijna geen tijd om te twijfelen, wandelen, klik en jump!



Om een idee te hebben:

https://m.youtube.com/watch?v=7CnWi_-FAXg tarzan swing

https://vimeo.com/9167824 superman zipline



Wegens het regenweer was een camera uitgesloten.



Aangezien de weinige bussen, het vervelende hostel en de regen vertrok ik erna richting de hoofdstad San José al liftend. Ik had het geluk na 10 minuten een rechtstreekse lift te hebben naar een stadje net boven de hoofdstad, Heredia. Ideaal, iets rustiger en veiliger. Helaas liet de gezondheid het nog steeds afweten.

Het was een prachtige en vlotte rit in een wrak van een Nissan waar de deur met moeite nog open kon en er verdacht veel benzinedampen binnenwaaiden. In ieder geval kwam de schoonheid van Monteverde tijdens de afdaling duidelijk. Jammer van het het onsympathieke dorpje en het mindere weer maar de streek is fantastisch net als de verder rit richting de hoofdstad. De bestuurder wist mij te vertellen dat 11% van het landoppervlak bestond uit nationale parken. De meeste mensen wonen in het centrale deel rond de hoofdstad. Jammer dat alles zo enorm duur is en zo toeristisch. Lijkt mij een ideaal land te verkennen met moto en tent!



Een goedkoop bed vinden in Heredia was rampzalig. Uiteindelijk in een vuil Motel beland, iets gegeten en slapen. Ik ben de hostels zou beu als koude pap. Morgen op naar Noordoosten, de Caribische kust.



09/03/15 Cahuita / Puerto Viejo



Het werd een lange trip richting de Caribische kust en het dorpje Cahuita. Ik geraakte praat met een vriendelijke Costaricaan tijdens de busrit wat de lange rit veraangenaamde.

Cahuita was een heel klein typisch Caribisch dorpje. Morgenvroeg het park gaan verkennen.



10/03/15 Cahuita..



Goeiemorgen, zes uur. Ik vertrok met een aangenaam koppel uit Zwitserland richting het park. De ingang was vlakbij het hostel en de kans om meer dieren te zien te krijgen des te groter in de morgen. We zagen heel wat apen, eekhoorns en kikkers maar helaas niet veel meer. Dan hadden we misschien toch beter een gids genomen? In ieder geval was de 8 kilometer lange wandeling wel de moeite. Wegens de vele golven en het mindere weer het zwemmen maar van korte duur.

s'Middags vertrok ik al liften richting Puerto Viejo. Ik ging couchsurfen. Geen hostel, zalig! We zullen zien.

Ik arriveerde bij de vriendelijke Silvia. Een oudere mevrouw, een Italiaanse die al 25 jaar in Costa Rica woont. Een fantastisch huis en een kamer om u tegen te zeggen, vlakbij de zee, iets verder verwijderd van het drukkere en toeristische dorp. Dit was wat ik wilde! We kookten samen iets en wisselden onze reiservaringen uit.





11/03/15 Yoga les...afzien



Silvia gaf professionele yoga lessen als beroep in haar huis en s'morgens om 8U30 was er een les gepland. Daar kon ik uiteraard niet onderuit! Ik had ondertussen al een heel klein beetje ervaring opgedaan in Mexico maar deze bleek de zwaarste. Duidelijk een iets minder spirituele kant van het Yoga beoefenen..afzien. Ik kon duidelijk niet volgen, of het nu aan de rampzalige conditie en lenigheid zou liggen of gebrek aan ervaring laat ik terzijde.



Silvia had een oude maar volledige verroeste fiets. Aangezien we een twee tal kilometer van het centrum verwijderd waren zag ik er wel doen aan deze op te knappen!

Achteraf ging ik Puerto Viejo wat gaan verkennen met mijn topvoertuig, schreef ik eindelijk wat aan mijn blog en nam ik een korte maar " loco" zwembeurt in de Caraïbische zee. De golven zijn enorm. Het blijkt hier al bijna de hele tijd min of meer te regenen met een ruwe zee als gevolg. Als afsluiter een optreden met 'open mike ' in een locale bar. Eindelijk na 3 maand een bas in mijn handen ' jihaaaaaaa '....., zalig of eerder rampzalig! Gelukkige een strakke drummer die mijn groove "tight" hield.





12/03/15 ....



Goeiemorgen, 10u30..wow..ik kan mij persoonlijk de laatste dag niet meer herinneren dat ik zo lang geslapen heb. De kletterende regen hier op het metalen dak, het zicht naar buiten hier in mijn jungle vanuit mijn prachtige open kamer, en misschien de korte nacht vroeg naar meer slaap. Silvia's huis is prachtig. Nog nooit zo iets gezien, je woont letterlijk half buiten.

Dan maar verder schrijven aan mijn bog en proberen wat Spaans te studeren. Even de golven gaan trotseren met een ' bodyboard ' zit ook in mijn gedachten. We zullen zien.



Ondertussen kreeg ik een mail terug van mijn Zweedse vrienden dat ' Bocas de toro in panama', hier vlakbij de grens niet de moeite is al het de hele tijd regent. Misschien dan toch maar overslaan. We zien wel.

Morgen op naar Panama!

---