...

---

11/01/15 Via Antigua naar San pedro La Laguna- Lago Atitlan.



Ondertussen zijn we 30 januari, een dikke 3 weken geleden dat ik nog een update gedaan heb van mijn blog en eigenlijk simpelweg niets geschreven in de laatste 3 weken.



Reden? 3 weken intensieve Spaanse les = geen energie, of misschien eerder te veel energie om terug aan een bureau te gaan zitten in de namiddag of avond! Man, ben ik blij dat ik niet meer hele dagen op de schoolbanken moet zitten.



De eerste week nam ik les in San Pedro in een klein schooltje " Flor del Maiz", bloem van mais.. de rode draad wat het leven betreft voor de vele Maya dorpen, tortillas..maismaismais...

Rondom de steden en dorpen heb je enorme maisvelden en koffieplantages.. overal eigenlijk in Guatemala.



Fantastisch sfeertje, een zes tal studenten. 4 uur privé les per dag op het dakterras met zicht op het meer.

In de namiddag wat studeren en uiteraard tijd om te zwemmen in het meer....of eerder overzwemmen?

Perfect te doen, toch het deel van San Pedro naar de overkant en terug in een dik uur. Behalve dan die ene keer toen er plots heel veel wind opdook en bij het terugzwemmen het meer precies in een zee veranderde. Dat hadden we dan ook weer geleerd 😉..echt afzien..



Ik had les van José, de 'baas' van het schooltje. Zeer leuke vent, richtte de school een dikke tien jaar geleden op. Ondertussen de afwerkingen aan het doen van een nieuw pand die er heel goed uitzag in vergeleken met vele huizen daar. Het leuke aan San Pedro was dat ik het er echt basic was, een Maya dorp. De eerste taal was dan ook " Tz'utujl", de schrijfwijze weet ik ondertussen niet meer maar ik kan het u verzekeren, daar begrijp je niets van!



( Wat mij ook bijgebleven is zijn de vele kerken en muurschilderingen" Solo Jesus puede cambiar tu vida"!)



Beneden aan het water had je dan het toeristische gedeelte " gringolandia... 😉". Daar is het Engels de voertaal. Leuk om 's avonds ene te gaan drinken, hier en daar waren er "Jamsessions " of andere livebands.

De familie, José en Lupé/Maria en de 4 kinderen, Juanita, Chusita, Stefanie en de twee jaar oude Juan Manuel die zot was van mijn ' gitarke'.



Er was nog een ander leuk koppel die bij de familie sliep, uit Londen, Josiah en Rosie. In het weekend gingen we ' hiken' met overnachting in tenten. Zalige zonsopgang met zicht op de vulkaan San Pedro. Een solidariteitsproject van de school trouwens. Een grootste deel van het geld gaat naar hun project om kinderen zonder centen toch aan onderwijs te voorzien! Een extra reden om daar aan mee te doen.



Verder nog de gekende "Indian Nose " bezocht samen met het Australisch koppel die ik leerde kennen in Oaxaca, die gast met dat ander klein gitaartje remember? Echt zo grappig hoeveel mensen je terug tegenkomt vele kilometers verder.

De laatste dag de overtocht van het meer per boot richting Panjachel en vandaar richting Antigua met " chicken buses "!

( Mijn eerste ervaring wat betreft een langer rit met de gekende chicken buses... ooit al eens geweten dat een boemvolle bus begint te racen met een enorme vrachtwagen wetende dat de weg van Lago Atitlan naar Antigua door de bergen gaat.. " Muy LOCO " !



16/01/15 Gelukkige verjaardag Stan!



19/01/15 Antigua!



Hier ga ik terug een week Spaanse les volgen. Lijkt mij een goede manier, is wat afwisseling wat de school en locatie betreft. Antigua gekend voor de vele Spaanse scholen, volkanen en ruïnes. Een heel mooi stadje maar heel toeristisch en druk! Ook hier had ik terug les van de directeur van de school, Antigüena Spanisch Academy. Een 50 tal studenten lopende..



Ik had een reservatie maar er was blijkbaar iets misgelopen waardoor er een tekort was aan professoren. Julio, 25 jaar ervaring kon mij precies enorm motiveren waardoor ik uiteindelijk nog een week les bijgenomen heb. Ooit al een directeur geweten die aan zijn studenten een blad geeft met een 50 tal vuile zinnen/woorden/uitdrukkingen in het Spaans 😉, en Guatemala, todo es posible 😊! Kent meer dan 300 ' bromas'.... ' toffe pee'.



Het verschil tussen San Pedro en Antigua is enorm. Ik sliep bij familie Perez samen met nog 4 Amerikanen en een Australische. Niet meer het betonnen "bunker" kamertje met enkel een bed. Niet meer iedere dag Aroz met Huebos en frigoles.

Het was ook aan de prijzen te zien in het centrum dat dit niet meer echt Guatemala was. Het heeft eigenlijk een week geduurd voordat ik de schoonheid van het stadje, omliggende vulkanen en bergen zag!

Maar uiteindelijk..het is hier prachtig en een niet te missen ' lugar'.



De Amerikanen, Jonathan, Kendall, Jared en Lavern van Ohio /USA en de Australische Emma van Sydney.

Toch wel wennen als je een eindje met Argentijnen of Europeanen rondgetrokken hebt.. Alle vier heel gelovig, is even raar kijken als je ze kort ziet bidden voor ze aan hun desayuno, almorzo of cena beginnen. En ja op zondag gingen ze met hun bijbel naar de mis!

De nodige slaapplaatsen/locaties voor een eventuele latere reis naar het noorden zijn genoteerd 😉.



De namiddagen en weekends werden verder gevuld met studeren, muziek spelen in verschillende cafés en wandelen richten de top van de vulkanen Acatenango 3976 m, de voet van volkan Atitlan en de actieve Pacaya 2552m. ( ja ook hier zijn er jamsessions 😉).



Wat de Acatenango betreft, daar hadden we echt geen geluk. De slechtste dag uitgekozen!

Enorm veel wolken, enorme wind en ijskoud daar vanboven. Ik had maar één trui mee en had een serieus tekort aan adem. De combinatie van de hoogte en de koude waren de boosdoeners. Lijkt mij van een Chiro Don Bosco doop geleden dat ik nog zo koud gehad heb, bepaalde lezers zullen dit misschien wel herinneren.

De Mont Ventoux op fietsen was serieus afzien maar deze hier was toch precies zwaarder. Ofwel is de conditie allesbehalve..

Serieus diep moeten gaan maar bij deze toch een enorme ervaring. Volgende keer beter voorbereiden 😉..muchos ropas!!!!!

Umja, het feit dat ik niet de eerste boven was samen met de gids was misschien nog het lastigste..😊😊😉..

Geen super vista dus daar vanboven. Ik veronderstel nog andere vulkanen tegen te komen op mijn route..



Ik huurde ook een moto voor 2 dagen. Een zalige manier om de omliggende dorpen en streek te verkennen. Samen met de Amerikaan Jared op een 150 cc crossmotor van één of ander ' Aldi ' merk richting de actieve vulkaan Pacaya van 2552 m. We hadden maar 5 uur want ik moest de moto terugbrengen tegen 18u..dit ging krap worden. Een verschrikkelijke 'calle' maar zalige route, "DIT" is Guatemala. Een prachtige kronkelende weg tussen twee vulkanen..stenen en stof met uiteraard het nodige afval langs de zijkant.



Net door die verschrikkelijke weg en niet door mijn rijkunsten kort de controle verloren waardoor we we van de weg in een dijk..meer info niet van belang.. Schade aan de moto...wat ' skoafwondn '... op naar een plaatselijke 'Taller' in het eerst volgende dorp die gelukkig een stad was. In een uur de noodzakelijke zaken gefixt en op naar die volkaan...machtig!!



Daar sprak ik misschien nog niet over maar dit is wat mij betreft één van de grootste minpunten van Guatemala. Misschien toch ergens door mijn groene vingers, bepaald zwart zijn ze momenteel niet 😉...Wat mij betreft verschrikkelijk. Een onderwerp waar ik het met mijn twee leraren reeds over had, alles op de grond gooien blijkt hier normaal, een mentaliteitswijziging die precies niet lukt of eerder niet van belang is.

Voor de kleinste dingen gebruiken ze plastiek zakjes..papieren zakken zijn hier niet gekend. Je moet ze eens zien kijken in de supermarkt als ik zeg dat ik het nodige zo in mijn rugzak zal stoppen. De prachtige route eindigde in een brandende stortplaats net voor het stadje aan de voet van de vulkaan. Man wat een stank, ben ik blij dat ik hier niet in het donker moet, uiteraard iets wat de meeste toeristen niet zien.



Uiteindelijk s'avonds maar en half uurtje later dan voorzien de moto teruggebracht...volgens mij was ik nog stipter dan wat ze hier anders gewoon zijn 😉.



30/01/15



Net mijn laatste les gehad hier in Antigua..ik heb het nu toch wel een beetje gehad met dat Spaans..

Een namiddag tijd om mij voor te bereiden voor mijn trip mogen richting de kust ' Livingstone' dicht bij de grens van Honduras en mijn blog, schrijven die handel!



Ik kreeg van Jared de laatste avond een pocket reis versie van de...ja hoor...de ' Holy Bible '..moest ik interesse hebben 😊. Ik durfde niet 'no thanks' zeggen, was eerder van verstomming geslagen. Er werd uiteraard reeds gepolst naar mijn al dan niet ' geloof ' of hoe het er op dat vlak in België aan toegaat.

Alle vier de Amerikanen dronken geen alcohol, leven die dan echt als Paters?



Hasta luego!





31/01/15 op naar Livingstone..



Antigua, 3u 30..dit is toch wel weer heel vroeg..

Met de" chickenbus " op naar Guatemala, vervolgens met een taxi naar het busstation Lituega om daar een rechtstreekse bus te nemen richting Rio Dulce. Een rechtstreeks 'tour' kost 35 dollar, dit kan op die manier aan halve prijs..

Ondertussen kwamen een aantal gekende gezichten aan in het station..

De twee Belgische meiden van op café, heel weinig Belgen voorlopig.

Uiteindelijk de gekende tropical jungle boottrip van Rio Dulce via San Felipe naar Livingstone. De moeite waard!

Livingstone zelf is heel klein maar een echt een Caribisch dorpje, wat mij betreft een mix tussen Belize en Guatemala..afro..



Samen met twee vriendelijke Zwitserse meiden die ik verkies boven de Belgische 20 jarige dames 😉 opzoek naar een hostel. We waren de enige in het hostel, heel vreemd, een 'dorm' van 4 bedden voor mij alleen..niet slecht! En de twee dames, de eerste Zwitserse reizigers die ik tegenkom. Het mij toch niet volledige onbekende Zwitsers- Duits waar je geen bal van begrijpt. Dan maar een mix van Engels en Spaans. Meer info over Peru en Ecuador zal mij worden doorgestuurd 😊..de beste info van ervaren reizigers.



Morgenochtend vroeg op naar Honduras. Tijd om wat kilometers af te leggen!



01/01/15 Miljaarde t'is ol februorie HONDUUUUURASSSSSS!!!!!



5U30, bij zonsopgang met de boot richting Porto Barius. Daar had ik niet op gerekend, een opgaande zon vanuit de Caribische zee, prachtig! Dit wordt een lange trip naar 'La Ceiba, Honduras', waar ik als alles goed meevalt de boot van 16u richting Isla Utila zal nemen.



Een nieuw land, een nieuwe munt en een toch wel weer een ietsje anders gesproken Spaans. Het omrekenen is echt vervelend maar heeft wel zijn charme.

Niet bepaald goed voorbereid maar door de hulp van een oudere dame mijn Quetzales kunnen wisselen in Lempira aan het voordeligste tarief aan de grens, kant van Guatemala. Uiteindelijk een boot, twee minibussen, een grote collectivo, een echte bus en taxi in La Ceiba aangekomen. Te laat om de boot van 16u te halen.



Dit is hier geen aanrader, het is hier doods, allesbehalve charmant en op zondag geen ' oficina de turismo ' open. Hier niet bepaald op mijn gemak. Nu een hostel vinden! Klote onbeleefde opdringerige taxichauffeur..kon het precies niet verkroppen dat ik reeds wist dat het normale tarief in het volledige centrum, ongeacht de kilometers, 25 Lempira is en geen 50L. Uiteindelijk in ' Moskitia Ecoaventuras Hotel ' als enige toerist een degelijke slaapplaats gevonden. De enige in een dorm van 10 bedden, en zeggen dat er hier drie slaapzalen zijn..simpelweg de enige in het hostel.

Het is mij in ieder geval duidelijk dat bijna iedereen de dure rechtstreekse tour van 400Q neemt om in één dag in Utila te geraken.



De kronkelende rit naar hier tussen de bananen plantages en Kokosplantages alleen al vind ik de moeite waard. Mijn eerste indruk van Honduras?

Geen koffieplantages en mais maar bananen en kokosbomen, groen heuvelachtig en mooi, de mensen meer gesloten behalve de vriendelijke Indira van in de bus die mij heel wat tips gaf over La Ceiba, Bay Islands, Rio Cangrejal en de nodige vervoersprijzen 😉.



Morgen op naar Utila of Roatan, ik moet dringend beslissen!



Gegroet!

---