Advertisement
Published: August 6th 2007
Ondanks dat ik het niet van plan was, heb ik toch besloten om jullie het een en ander te vertellen over hoe het me hier vergaat in de Dominicaanse Republiek! 27 april nam ik dus het vliegtuig vanuit Amsterdam naar de hoofdstad Santo Domingo. Daar werd ik opgehaald door Vicky, de projectleidster en vervolgens zijn we een paar dagen in de hoofdstad gebleven. Echt een andere wereld is het wel te noemen. Het doet me wel sterk aan Costa Rica denken maar het is hier duidelijk een stuk minder ontwikkeld. In Santo Domingo heb ik vooral de stad een beetje ontdekt en er was een festival met allerlei standjes waar we naartoe zijn geweest. Ook ben ik naar een concert geweest van een cubaanse zanger. In Santo Domingo heb ik ook de Amerikaanse vrijwilliger Alexis ontmoet die 2 jaar voor Fundación Taiguey gaat werken. Hij is ongeveer een week voor mij begonnen dus voor ons alletwee is het nog heel nieuw allemaal. Was wel weer even fijn om gewoon Engels te kunnen praten na al dat spaanse gebrabbel. Soms doe ik gewoon maar even m'n oren dicht omdat ik anders echt de draad een beetje kwijt raak. Na de paar dagen
in Santo Domingo waar ik mijn jetlag en algehele overmoeidheid heb geprobeerd kwijt te raken en ook even mijn engelse cultuuronderzoek af heb gemaakt ben ik richting het dorpje la Cienaga vertrokken samen met Vicky en Alexis. Veel gezien van de mooie omgeving hier gedurende het tochtje langs bergen, stranden en bossen. Het is hier heel erg groen maar er zijn ook stukken die een beetje woestijnachtig zijn. De wegen zijn hier trouwens best goed, geen grote gaten enzo. Wel stiekeme drempels die ze hier 'slapende politiemannen' noemen en die best gevaarlijk kunnen zijn als je ze niet op tijd ziet.
Tegen het eind van de rit kwamen we echt in de wat armere gebieden terecht waar je krottenhuisjes ziet en arme, uitgehongerde kinderen. Het deed me denken aan beelden die je wel eens op tv ziet. Ik begon toen toch wel nieuwsgierig te worden naar hoe mijn dorpje eruit zou zien en of de armoede daar ook zo aanwezig zou zijn. Tegen het eind van de middag kwamen we aan in La Ciénaga (we waren om 9 uur 's ochtends vertrokken en normaalgesproken duurt de rit 3 uur, maar we waren de sleutels kwijt die in een plastic zak
lagen onder alle bagage, waarnaar we ongeveer 2 uur gezocht hebben en ook ging de reis er verder behoorlijk caribisch aan toe; onderweg even stoppen, even lunchen, altijd komen er wat onverwachte wendingen voorbij in wat je gepland hebt, maar daar hou ik van ).
We zijn toen naar het huis gegaan van Vicky, waar zij samen woont met Yacine maar die is nu op een business trip en komt een dezer dagen terug. Het is een mooi huis, veel luxer dan alles wat je hier in het dorp ziet. De meeste huizen zijn hier gedeeltelijk van hout en gedeeltelijk van golfplaten. Van binnen is het vaak helemaal volgebouwd met meubels, zodat je er je kont niet in kan keren. Water en electriciteit is er over het algemeen wel maar lang niet altijd. Gemiddeld is er per dag gedurende 8 uur geen electriciteit heb ik mij laten vertellen. Wel hebben ze in het centrum waar ik werk en in het huis van Vicky een bepaalde installatie zodat je dan toch electriciteit kan hebben. Maar de bewoners van het dorp hebben dit dus niet en gebruiken dan 's avonds vooral kaarsen. In de meeste huizen zijn geen wc's maar is er
een soort van put. Als er wel een wc is dan is er vaak geen water. Douchen doe ik iedere dag met koud water uit een emmer, even wennen maar wel lekker en verfrissend!!
Sinds een paar maanden hebben ze hier een Telecenter, opgericht door Fundacion Taiguey. Hier kunnen mensen komen om gebruik te maken van internet maar ook krijgen ze bijvoorbeeld computercursussen en geeft het ze de mogelijkheid te communiceren met de rest van de wereld via fax, telefoon etc. Voor het dorp is dat een grote verandering geweest en er word steeds meer gebruik van gemaakt. De NGO heeft nog veel meer projecten, zo worden er sinds kort filmavonden georganiseerd en toneellessen. Verder is er een ecotourisme project en ook een "Transagro" project. Ik houd me voornamelijk bezig met dit laatste. Ik werk in een bureau van het telecenter, ik heb een kamer met Alexis en sinds kort met Ariana, een DR-meisje, zij is secretaresse voor alle projecten van Fundacion Taiguey.
Even kort over mijn project: het is de bedoeling dat er op korte termijn een bedrijfje opgericht wordt dat gerund wordt door de Club de Madres (een vrouwenvereniging die geregeld bij elkaar komt om over van alles
en nog wat te kletsen en ideeen uit te wisselen). Deze vrouwen hebben weinig ervaring op het gebied van productie, verkoop, administratie e.d. Daarom helpt Taiguey bij het in goede banen leiden van het opzetten van dit bedrijf. Ik houd me bezig met een onderzoek dat zich richt op het in kaart brengen van de producten die het best geproduceerd kunnen worden en die de meeste potentie hebben. De producten zullen gemaakt worden met fruit en groenten die hier verbouwd worden, bestaande ideeen zijn bijvoorbeeld jam of koffielikeur of gezichtscreme. Het is de bedoeling dat de productie milieuvriendelijk en duurzaam is. Binnenkort zal er een professionele onderzoeker aangenomen worden die zich ook bezig gaat houden met dit onderzoek en waarmee ik dus veel samen zal werken.
De afgelopen week heb ik al bijeenkomsten bijgewoond van o.a. de Club de Madres, maar ook van een andere NGO die hier actief is 'Plan Internacional' en ook een georganiseerd door Taiguey met de lokale boeren die afgereisd waren naar het telecentrum. Ik ben ook samen met een onderzoeker van een andere organisatie de bergen ingeweest waar al deze boeren wonen (zij maken ook onderdeel uit van het transagro project want zij zullen hun
productie verkopen aan het toekomstige bedrijf). We zijn toen vertrokken met zijn motor, de rotsige bergen in. Ik moest wel speciaal om een helm vragen want dat vinden ze hier maar raar. Alle mensen die ik ontmoet heb keken me maar vreemd aan alsof ik een buitenaards wezen was maar zo zag ik er natuurlijk ook wel een beetje uit . Ik ben hier trouwens "de blonde amerikaanse" voor iedereen. Je bent of dominicano ("van hier") of gringo (Amerikaans, maar wordt gebruikt voor iedere buitenlander). Het tochtje door de bergen was heel leuk. Hele mooie uitzichten over de blauwe zee en witte stranden. Helaas heb ik geen fotos gemaakt. Het was ook boeiend om een aantal boeren te ontmoeten, ik had het gevoel met mensen te praten die echt een beetje uit de wilde natuur kwamen. Allemaal hebben ze grote kapmessen om hun middel hangen. Ik word overal uitgebreid voorgesteld en iedereen zegt dan dat ze het heel leuk vinden dat je er bent en dat als er iets is je altijd bij ze terecht kan. Dat is een beetje een standaard welkomstwoordje hier.
Afgelopen weekend zijn we ook gaan eten bij een restaurant buiten het dorp, dit was vrij
toeristisch en je merkt toch wel heel goed het contrast tussen twee verschillende werelden die zo dicht bij elkaar te vinden zijn. Wel heerlijk gegeten (even wat anders dan alle rijstbrouwseltjes )! Ook ben ik naar het strand geweest op een half uurtje rijden van hier. En ik heb nog nooit zo'n blauwe zee gezien, echt heel erg mooi (zie foto's). De mensen hier gaan niet naar het strand, het is dus heel erg rustig. Het schijnt dat ze niet zo van het strand houden maar meer van rivieren want de zee is te zout. Wel grappig dat blijkbaar echt iedereen altijd verlangt naar iets wat je niet hebt.
Verder gaat het er hier in het dorp natuurlijk een stuk anders aan toe dan wat ik gewend bent. Iedereen is altijd op de hoogte van alles. Dat iets wat je altijd in je achterhoofd moet houden. Mensen kennen dus al snel je naam terwijl ik ze niet ken. Ook had ik een avond 5 minuten gedanst en de volgende dag zegt een onbekende dan tegen je 'ahhh ik zag je wel dansen gister'! Roken kan hier echt niet publiekelijk en wordt niet geaccepteerd. Drinken kan wel maar als je een
avond iets te diep in het glaasje hebt gekeken zal je er nog lang aan herinnerd worden. De vergaderingen die ik heb bijgewoond zijn vaak niet zo heel effectief. Iedereen praat een beetje door elkaar heen en het duurt ongeveer een half uur om een datum te prikken voor een volgende vergadering.
Dit was het wel even voor nu, want ik moet toch ook echt een beetje aan het werk. Het gaat hier dus heel goed, ik ben blij met hoe het er tot nu toe aan toegaat, ik kan het goed vinden met de mensen met wie ik samenwerk en het is hier heeeeel erg mooi. Natuurlijk verlang ik ook wel een beetje naar een echte douche, schone handen en voeten, iets koelere nachten en een diervrije kamer. En ik mis jullie wel allemaal. Maar al met al heb ik helemaal niks te klagen Heel veel liefs xxxxxxxxxxxxxx
Advertisement
Tot: 0.093s; Tpl: 0.017s; cc: 7; qc: 51; dbt: 0.0544s; 1; m:domysql w:travelblog (10.17.0.13); sld: 1;
; mem: 1.2mb
Maartje
non-member comment
MASCHI!!!!!!!!!!!!!!!!!
He Rudi, Super leuk om je bericht te lezen (heb even een half uurtje niet gewerkt!), maar krijg zo echt een goed beeld hoe het daar is en wat je daar precies doet, maar nog belangrijker dat het gewoon heel goedm et je gaat. Lieve maschi ik mail je snel alles gaat goed hier, we gaan dit weekend naar schier en zullen dus zeker veel aan je denken. Het enige kleine voordeel is dat ik nu eindelijk een kansje maak om het befaamde risk spel te winnen ;) Lieve mas heel veel plezier daar en ik mail je snel! Kus, Maartje ps ben blij met je weblog!