Φαουντ Φακτ. Paradise.

---

Μας ξεβρασε καπου στον παραδεισο, που συμφωνα με το χαρτη βρισκεται καπου σε ενα νησι του Ινδικου. Μολις πατησαμε στερια κοιταξα τον Πανουλη να βεβαιωθω οτι δεν λαμπιριζει κατι στο κεφαλι του. Τσεκαρα αν βγαλαμε τιποτα φτερακια και μολις ήμουν σίγουρη οτι το ζουμε, πηρα βαθια ανασα. Αυτη τη φορα βρεθηκαμε στην απολυτη παραλια και για οποιον λεει περιπετεια η ψυχη του. Στο σκηνικο του Lost. Μερικα ξυλινα σπιτακια, αιωρες, ξαπλωστρες, νοστιμο φαγητο, σκηνες, παραλια, ηλιος,θαλασσα και αυτα. Δεν θελαμε κατι αλλο και για να ειμαι πιο σαφης, δεν ηθελα κατι αλλο. Ελα μου ντε που η Κουστοφυση του δεν μας αφησε σε ηρεμια. Καλη η θαλασσα αλλα ο βυθος του ελειπε. Παρε ζουγκλα, παρε δεντρα για να βρεθουμε στην αλλη μερια μιας και απο θαλασσα δεν εχει προσβαση. Και αν αφηνεις πισω σου το απολυτο γαλαζιο, δεν πας μακρυα. Το πρασινο ντεγκρανταρει. Τωρα ομως το σκηνικο γινεται νεραιδισιο και μικρα ποταμακια διασχιζουν τη ζουγκλα και εσυ αυτα προκειμενω να φτασεις στη Lazy beach και στο Huba-Huba. Η αδρεναλινη ανεβαινει καθως περπατας και νομιζεις οτι δεν θα βγεις ποτε και εκει που απελπιζεσαι, ακους και παλι τη θαλασσα. Πιο βαθυα, πιο αγρια, πιο τιρκουαζ. Τώρα ο ωκεανός απλώνεται και πίσω απο τη παραλία έχεις φόντο οτι φυτο λαχταράει η ψυχή σου.
Αν και εκεί βρεθηκαμε για το ηλιοβασίλεμα καλυτερα να την κάνουμε πριν δύσει και νυχτώσει, σκέφτομαι. Το νησι δεν έχει ρεύμα και οι οποιες γεννήτριες δε φεγγουν αρκετά. Η φαντασία μου μέχρι και κροκοδείλους έφερε. Τα φίδια δε, τα είχα για πλάκα λες και εμενα περίμεναν. Τραγουδά μου λέει το αγόρι για να τρομάξουν. Τι τα θες το στήσανε το γλεντακι μας. Η διαδρομη βγήκε με ενα πλουσιο σαρανταλεπτο ρεπερτόριο που αν όχι οι κροκόδειλοι και τα φίδια, οι μαϊμούδες και τα μυρμήγκια που σιγουρα ηταν εκεί το διασκέδασαν.
Άνοιξαν και πάλι οι φυλωσιες και πάρε μούρη τον παράδεισο μου. Καθε πρωι πατουσαμε σε μικρα μικρά νησάκια που η απογευματινή παλιρροια τα εξαφανιζε. Έδωσα το όνομα μου σε ενα απο αυτά και μου αρεσε που ζούσε παρέα με τον αυγερινό. Εκει ηταν οι καβουροαποικιες και ακομη και αυτο το χαρηκα μιας και λατρευω το λοξο, πεταχτο περπατημα τους.
Ηταν οι ανατολές που βλεπαμε καθε πρωι αλλά αυτη τη δύση δε θα ξεχάσουμε ποτε. Ο ουρανός με σύννεφα και ο ήλιος να πετάει φλόγες λίγο πριν δυσει. Να τα δώσει όλα πριν φύγει και να κάνει τη θάλασσα χρυσαφιά. Όλη αυτή η φλόγα να παγιδευτεί στα σύννεφα κάπου εκεί στο μπλε και στον Θεο. Καπως ετσι ειναι ο παράδεισος, τώρα πια ήμουν σίγουρη.

---

Photos

Στην εξέδρα
Φαουντ. Τη γαλήνη.

Στο γαλάζιο.
Φαουντ. Το νησί μου.

Στο tree house
Φαουντ. Τα κοχύλια.

Στα πρωινά.
Φαουντ. Την ομορφιά.

Στην άμμο
Φαουντ. Ευουλα τα κλασσικά.

Στην αλλη μεριά
Φαουντ. Τη χαρά.

Στο pier.
Φαουντ. Τον παράδεισο.

Στη δύση.
Φαουντ. Τη φωτιά.

Στον ωκεανό
Φαουντ. Τη ξενοιασιά.

Στο κύμα.
Φαουντ. Ε, ναι.