Terug naar Chiang Rai en dan het vliegtuig op naar Bangkok

---

Vanuit Mae Salong namen we opnieuw een songtaeow die we per toeval deelden met een architect uit Leopoldsburg in België. Onze eerste Belg in Thailand! De architect heette Albino en woonde in Parijs. Niet zomaar in Parijs maar de sjiekste buurt op Centre Pompidou. Het was fijn om nog es Nederlands te spreken.
In Chiang Rai gingen we terug naar hetzelfde hotel als de vorige keer. De mensen vonden het fijn om ons terug te zien. Alweer werden we heel hartelijk verwelkomd en in de watten gelegd. Ook de andere kamer had helaas dezelfde 'vernisgeur' en dus werden de verniste lampekappen in de badkamer gezwierd.
We gingen in de namiddag nog naar What Ron Khun. Dé bekendste tempel van Chiang Rai. Het is een moderne tempel, slechts 10 jaar oud en het is een wittte tempel. Een mix van gothic en science fiction. Met schilderijen van science fiction in de tempel (waaronder keanu Reeves) en uiteraard zit Buddha mooi toe te kijken. De tempel is nog steeds niet af en elke dag werken er tientallen buddhistische monniken aan het complex. De tempel is spectaculair omdat er heel veel spiegels werden gebroken om de witte beelden aan te kleden. Heel mooi, speciaal om te zien. De bus vertrok wat later dan verwacht (dit gaat zo in Thailand), de tempel was helaas al gesloten toen we er toekwamen en we konden de tempel binnenin niet meer zien. Het park errond was wel nog open en we hadden vrije toegang om rondom de tempel te lopen. Het kunstmuseum waar de informatie over de artiest aanwezig was was ook al dicht om 16u in de namiddag!! alé wie sluit er nu om 16u?

---