Terug naar Chiang Mai en dan richting Chiang Rai

---

Vanuit Pai waren we van plan om naar Mae Hot Sot te gaan. Een grensgebied met Myanmar. 1 nadeel, er was maar 1 bus per dag. We stonden al snel klaar om te vertrekken en toen de lokale bus kwam zagen we opeens dat het niet ging lukken. Er moesten wel 10 soldaten mee en daarbij nog es een hoop lokale mensen met kinderen en hun dozen en 25 kg zakken rijst en groenten. De bus had geen koffer dus alles moest in de bus geraken. Er kwamen dan nog es een hoop backpackers vlak voor ons neus staan met hun grote zakken. Enkele mensen werden uit de bus gezet door onvriendelijke chauffeurs zodat de backpackers erop konden. Wij gingen niet mee omdat Karla het helemaal niet zag zitten. De rit naar Mae Hot Sot ging 4 uur duren, zonder airco, geen beenruimte en vooral geen ademruimte. Jan en ik stonden er eerlijk gezegd ook niet voor te springen. De bus vertrok zonder ons. Mensen hingen aan de deuren te bengelen in een meer dan overvolle bus! Bleek dat in het busstation geen tickets meer waren naar Chiang Mai met de lokale busmaatschappij. Wat nu gedaan? We besloten bij een privé maatschappij te informeren en daar bleek er een minibus ieder uur te vertrekken en was de prijs even duur als met de lokale bus. Een klein uurtje later zaten we ook hier met een 8 tal andere toeristen in het minibusje op weg naar Chiang Mai. Deze keer liet onze maag het ongemakkelijke gevoel gelukkig afweten. We kwamen net voor schemerdonker aan in Chiang Mai. Deze keer bij het verkeerde 'station' afgezet. We vroegen of we aan het busstation konden afgedropt worden. Bleek dat we aan de andere kant van de stad waren én aan het treinstation. We besloten in de buurt van het treinstation in een basic kamertje te overnachten. Na een klein beetje rondwandelen in de buurt van het treinstation zag ik opeens een 'Filipijns restaurantje'. We hadden wel es zin om daar te gaan eten. De Filipijnse vrouw was héél erg vriendelijk vooral naar Karla toe. Bleek dat ze alweer dezelfde leeftijd waren. De Filipijnse noemde Karla een heel sexy dame waardoor de sfeer direct goed zat. Er werd heel wat afgelachen die avond (vooral omdat we elkaar ook niet goed verstonden) en foto's genomen van de vrouw en Karla.
Op weg naar Chiang Rai deze keer. Een tuktuk bracht ons naar het gewone busstation en kwamen we veilig aan in Chiang Rai. Communicatie verloopt bijzonder moeizaam in de stations. Iedereen stuurt je van hot naar her. Toen we de tickets gekocht hadden bleek dat alles volboekt was en we nog es 4 uur moesten wachten! Gelukkig vonden we in het spiksplinternieuwe busstation een ruimte op de bovenverdieping waar bijna geen enkele toerist de weg ernaar toe vindt. Een airco ruimte helemaal voor ons alleen (op een paar locals na) en een vriendelijke koffieman. In Chiang Rai aangekomen zag ik een leuk eethuis. Bleek dat het 80% biologisch was én dat ze een heel uitgebreide vegetarische menukaart hadden. Ideaal! Na wat zoeken hadden we ook nog een superdeluxe kamer gevonden in Chiang Rai! Het was wel één van de duurste kamers die we tot nu toe in Thailand hadden betaald maar dubbel en dik de moeite. Het hotel bestond nog maar een jaar, de eigenaars en hun familie waren superbehulpzaam en vriendelijk naar ons allemaal toe. Ze swagneerden ons te pletter. Er was slechts 1 groot nadeel in de kamers. Alle houten kasten en tafels waren behandeld met lak. Het raam zelf van de kamer stond bijna nooit open dus de lakgeur was niet weg te slaan uit de slaapkamer. Na wat foefelen stonden ook de naar lak-geurende lampen in de badkamer. Voilà probleem opgelost!Deze plek is echt een aanrader voor wie naar Chiang Rai komt! En ligt op wandelafstand van de avondmarkt en Connect Café (het vege restaurant).

---