Advertisement
Published: December 3rd 2014
"Zigzag rennen en een boom inklimmen als een neushoorn achter je aankomt, maar bij een beer juist niet die boom in, een beer kan ook klimmen, dus dan gaan we dicht bij elkaar staan en heel veel geluid maken. Bij een olifant ren je de tegengestelde richting op, begrepen?" - "Yes sir!"- "En bij een tijger, stilstaan en hem altijd in de ogen kijken, blijf kijken, zelfs niet knipperen, begrepen?" - "Yes sir!"- Zo luidde de instructies toen we uit onze waggele canoë stapte die ons langs vele vogels en levensgrote krokodillen leidde.
Safari, uren lang in het groene turen in de hoop een bewegende vlek te zien om in één seconde al die verveelde uren weer vergeten. Vervolgens een foto produceren waarbij niets te zien is van al die spanning, nee dacht ik, die foto's gaan toch niet lukken, dus die laat ik zitten.
Safari doen we niet in een jeep, niet op een olifant, maar met de benenwagen, vandaar die veiligheidsinstructies van onze twee gidsen, per voet ben je veel kwetsbaarder. Dus één gids voor en één achter, en op zoek naar sporen. "Ruik je dat? Neushoorn." En iets verder, bij een gigantisch gat. "Hier een pootafdruk."
We lopen door het bos, als we een geluid horen, spitsen we onze oren. Achter ons gekraak van brekende takken, we draaien ons om.. Hè.. mensen, een ander groepje safarigangers. We lopen verder het bos in, in één keer staat hij daar 20 m van ons verwijderd, kijkt betrapt in onze richting, hij zat net een kuil te graven of iets dergelijks, een beer, en daarnaast nog één. Wat was het ook alweer, zigzag rennen, staren , nee groepje. In een fractie van een seconde kijk ik om me heen, waar gaan we groeperen? De gids fluistert "maak een foto", als ik de camera wil pakken is de beer al weg. "Stomme sukkel!" of iets van gelijke strekking in het Nepalees "Je moet je camera altijd bereid hebben!" -"Maar.. maar"- De gids heeft alweer een bospad gevonden, waardoor we de beren van een andere zijde kunnen besluipen. In stilte sluipen we er achter aan, adrenaline nog door de bloedvaten aan het suizen. We horen wat geluiden, de gids staat stil. "Kijk" fluistert hij "zie je hem", ik concentreer me op de bomen, ik zie alleen een grijze rots."Nee" fluister ik. "Kijk dan, daar." Als ik nog een keer kijk zie
ik de rots bewegen, het blijkt een mannetjes neushoorn te zijn. We staren er wat naar, als ik een foto wil maken, draait de hoorn zich in onze richting, ik voel een gewicht aan mijn rugtas, als ik me omdraai zie ik dat de andere gids aan me trekt. "Snel wegwezen!" We rennen weer een bospad in, om weer uren om ons heen te kijken, af en toe de rug van een fel gekleurde vogel te zien en bij de volgende ontmoeting met een groter dier al die turende uren weer te vergeten.
Schnitzeljagd im Wald
"Zick Zack rennen und sofort auf einen Baum klettern wenn ein Nashorn auf uns los kommt. Aber bei einem Bär ja nicht auf den Baum, ein Bär kann nämlich auch klettern. Bei einem Elefanten in die Gegenrichtung rennen, so schnell du kannst. Verstanden?"-"Yes sir!"-"Treffen wir auf einen Tiger, nicht bewegen und Blickkontakt halten. Nicht einmal blinzeln! Verstanden?"-"Yes sir!" So instruierten uns unsere Guides nachdem wir aus dem wackligen, aus einem Baumstamm geschnitzten Kanu ausgestiegen sind, mit welchem wir an Pfauen, Eisvögeln und hungrigen Krokodilen vorbeigefahren sind. Safari, stundenlang ins Grüne spähen, in der Hoffnung etwas Bewegendes zu sehen um in der Aufregung
die vergangenen langweiligen Stunden wieder zu vergessen.
Safari machen wir nicht im Jeep und nicht auf einem Elefanten, sondern zu Fuss. Darum läuft ein Guide mit Bambusstock vor und einer hinter uns. "Don't worry Madam, we are protecting you". Im Gänsemarsch suchen wir nach Spuren und sind mäuschenstill. "Riechst du das? Nashorn!" Ein paar Schritte weiter weist er auf ein riesiges Loch im Schlamm. "Fussabdruck!" Bei jedem Geräusch spitzen wir unsere Ohren. Hinter uns hören wir Äste knacken. Wir drehen uns um. Ah... Menschen, eine andere Gruppe Safarigänger. Wir marschieren weiter in den Wald hinein und da, 20 Meter von uns entfernt, steht er und schaut ertappt in unsere Richtung, ein Bär, und neben ihm noch einer. Was war es schon wieder, Zick Zack rennen, aufeinen Baum.... ah ja, gruppieren. Einen kurzen Moment schaue ich fragend um mich? Der Guide flüstert Edward zu: "Take a picture"! Doch da ergreift der Bär die Flucht. Ich bin erleichtert. Der Guide ist genervt, "Dummkopf (in nepali) du musst die Kamera immer bereit halten."
Keine Zeit um dem Foto nach zu trauern, schnell dem Bären nach. Leise schreiten wir hintereinander durchs Gebüsch. Mir ist mulmig, das Adrenalin schießt durch die Adern.
Nicht weit von uns knackt es, wir folgen dem Geräusch. Der Guide bleibt aprupt stehen. "Schau da, siehst du ihn?" Ich suche nach dem braunen Bären. Er weist mit dem Finger auf etwas Graues. Da erkenne ich es. Ein Nashorn! Diesmal ist Edward flink, geht einen Schritt näher und zückt die Kamera. Da dreht das riesige Tier sein Horn in unsere Richtung, der Guide packt Edward am Rucksack. "Weg hier!"
Zurück auf dem Pfad marschieren wir weiter. Spuren suchen, schnüffeln, horchen, warten....
Advertisement
Tot: 0.102s; Tpl: 0.012s; cc: 7; qc: 45; dbt: 0.0443s; 1; m:domysql w:travelblog (10.17.0.13); sld: 1;
; mem: 1.1mb
niels
non-member comment
suuuper safaribericht :)
da kommt die Spannung rüber, wie ihr so umherschleicht im Dschungel :D