Advertisement
Published: November 11th 2006
Edit Blog Post
We nemen de bus naar Phonsavan om er de Plain of Jars te gaan bezoeken. De bustocht was zalig... De weg kronkelt tussen de smaragdgroene hellingen, met hun grillige vormen, die afsteken tegen een saffierblauwe hemel. Af en toe dacht ik er toch aan dat dit Route 7 was, een van de hotspots van de Hmong guerilla, en dat tot op vandaag. Veel toeristen verkiezen te vliegen naar de Plain of Jars, om zo een mogelijke aanval te vermijden- en bovendien biedt het een spectaculair zicht op de bomkraters - maar we hebben gecheckt of er recentelijk incidenten waren, en het bleek van niet, dus... Dit brengt ons in een nieuwe provincie, en een van de meeste verwoeste provincies in het hele land... Tussen 1964 en 1973 is praktisch ieder dorp gebombardeerd geweest... Door de constante bombardementen is bijna de volledige populatie in grotten moeten leven. De eerste jaren na de oorlog heeft verdere slachtoffers geeist, en dat door de UXO ( unexploded ordinance), toen vele dorpelingen terugkeerden naar de regio waar ze vandaan waren gevlucht. Heden zijn het vooral kinderen die er het slachtoffer van worden, door te spelen in de velden met wat lijkt op een bal... In Phonsavan
leek het leven een normaal ritme te hebben, maar de verzamelingen bomafval en uxo die zowat ieder guesthouse tentoonstelde, getuigt van de verschrikkingen die zich hier hebben voorgedaan.
Phonsavan op zich is dodelijk saai, maar we hebben er een fantastisch indiaans restaurantje gevonden, waar we Martien tegen het lijf lopen! Was super elkaar hier terug te zien! Supersympathieke gast! Zijn metgezellen - ook hier en daar tegengekomen en verder samengetrokken - nodigen ons uit om die avond met hen te eten. Het was een gezellige bende, en internationaal: een Duitser, een Canadese, een Maleisier, een Japanse en een meisje uit Hong Kong. Jammer genoeg vertrok Martien al de volgende dag, we hopen elkaar terug te zien in Luang Prabang.
De volgende dag bezoeken we de Plain of Jars met een Duits koppel en twee Zweden. De Plain of jars is een gebied waar grote kruiken ( de grootste is 2 m ) verspreid zijn over verschillende sites. Er zijn verschillende theorieen rond de oorsprong en functie van de kruiken, maar voorlopig is er nog geen definitieve conclusie waardoor het gebied nog steeds onderzocht wordt door archeologen- niet evident met alle overgebleven UXO, hoewel het gebied grotendeels geklaard is, toch werd
ons op het hart gedrukt binnen het pad te blijven omdat het grootste deel van het gebied enkel visueel gecheckt is... Het bezoek was interessant, en het waren sympathieke metgezellen. Alleen begon onze gids raar te doen: hij zei dat onze ticketten niet alles dekten, en wou meer geld van ons. Dat bedierf de sfeer wel effe. Arrogante vent. Ik begrijp dat er armoede heerst, en vind het niet erg om extra te betalen, maar het is een kwestie van principe. Enfin, allemaal opgehelderd toen zijn baas eraan kwam, misverstandje.
De volgende dag, 25 oktober, nemen we alweer de bus, nu naar Luang Prabang, in Noord Laos. Noord Laos is een bergachtige regio, met overal maisvelden en rivieren, en waar opium wordt gekweekt. Luang Prabang is omcirkeld door bergen en twee rivieren die er samenvloeien, overal vind je prachtige wats en Franse koloniale architectuur, marktjes met kelurige waren, maar ook leuke bars, winkeltjes, restaurantjes... het is een rijke stad, met alle moderne faciliteiten. De combinatie van dat allemaal maakt het een enorm aantrekkelijke plek. Ik heb er zo van genoten om tussen al die schoonheid te wandelen, surreeel bijna... Ik wou absoluut naar Lemongrass gaan, een tapasbar die wordt gerund
door een Belgisch koppel. Lekker en mooie design. We gaan naar de Tat Kuang Si watervallen waar we weer mensen tegenkomen die we in Vang Vieng hebben ontmoet. Bij het binnengaan zien we een hekken dat een vrij groot gedeelte van het bos inneemt. Blijkbaar is dit een mini opvangcentrum voor een tijger, die gered werd van een stroper toen ze zes maanden oud was. We hopen Phet te zien, speuren het park af, door de rasters van de omheining heen, en komen terecht bij een betonnen woning. We gaan binnen en zien eerst een kooi, en daar ligt ze dan. Ze springt onmiddellijk recht, een schoonheid van om en bij de twee meter... Verschillende emoties gaan door me heen, een mengeling van fascinatie, vertedering, ontzag, en medelijden. Ze is groots en mooi, haar ogen, bewegingen en vacht zijn hypnotiserend. Je zou ze zo willen strelen. We willen weten waarom ze niet in het park is, en dan wel in een kooi? Haar bewaker vertelt ons dat ze dagelijks om 16u wordt gevoerd, en ze automatisch terugkomt. 's Nachts verblijft ze eveneens in de kooi, om veiligheidsredenen. We kunnen haar voeren, en ik grijp die kans met beide handen. Ze
beweegt traag maar doeltreffend als ze zich opricht om het vlees met haar roze tong te pakken. Grote tanden! Ik kan maar niet stoppen met kijken. We kunnen ze strelen ook zegt de bewaker, en ze maakt een klakkend geluid met haar tong, waarna Phet zich neervlijt tegen de kooi en zich gewillig laat strelen door de bewaker. Ik kruip verder, en streel haar flank. Ik had verwacht dat haar vacht zacht zou zijn, maar die is behoorlijk plakkerig van het speeksel haha! Wat een ervaring. De bewaker spreekt jammer genoeg niet genoeg Engels om onze verdere vragen te beantwoorden. Een beetje verder is een park waar enkele Aziatische Zwarte beren leven, eveneens gered. Ze zijn speels en lenig, een plezier om naar te kijken! Deze soort beer is eveneens zeldzaam, vooral door verlies van hun habitat en jacht, maar ook omwille van verzamelaars. De dag erna naar Tat Sae watervallen. Verfrissend! Erna gaan we naar Tamarind, een restaurantje waar ze authentiek Laotianse gerechten serveren, niet zoals in vele andere restaurants waar het fusiongerechten zijn voor de falangs. Heel bijzonder, de combinatie aan smaken, niet voor de hand liggend. Blijkbaar heeft Lemongrass een kapperszaak, en ik besluit ernaartoe te gan. Man heb ik gehuild! Ik was ontroostbaar... Ipv het een beetje korter te knippen kreeg ik een heel andere coupe, ik zag er zo 5 jaar geleden uit! Ondertussen kan ik er mee lachen, maar die avond...
Next day, vliegen naar Thailand! Oorsprongkelijk was ons idee om er met de speedboat naartoe te gaan, maar de idee om 6 uur aan een stuk in een oncomfortabele boot verkrampt te zitten, met het overdovende geraas van de motor... toch maar niet! Bovendien heeft het ook de reputatie onveilig te zijn. Vliegen dus!
Advertisement
Tot: 0.13s; Tpl: 0.011s; cc: 11; qc: 71; dbt: 0.0947s; 1; m:domysql w:travelblog (10.17.0.13); sld: 1;
; mem: 1.2mb