Advertisement
Published: June 12th 2012
Edit Blog Post
Dé hoodstad van Indonesië. Er wonen ongeveer 14 miljoen mensen in deze reuzachtige stad! We lazen hier ook in de krant dat er nu 300 miljoen mensen wonen! De LP mag volgend jaar zijn reisgids veranderen.
Jakarta is echt een vuile stad. Stinkend afval, veel bedelaars en daklozen (jup alweer veel vrouwen en kinderen helaas) en vooral de smog is verschrikkelijk. We gingen vanuit Yogja met de trein naar Jakarta. Zo'n 8 uur treinreis. We kozen voor executiv , vanwege de airco...anders is het niet te doen van de warmte.
Het kostte zo'n 30.000 IRP per persoon! Wat fél overdreven is van prijs/kwaliteit hoor! We hoorden later nadat we ons ticket geboekt hadden in onze hostel dat er iemand voor slechts 10 IDR meer (40.000) dus een vliegticket geboekt had naar Jakarta. Nu ja, we zagen tenminste veel meer interessante dingen dan dat je zou vliegen.
Prachtige rijstvelden en mooie natuur. Werkende mensen op de rijstvelden, vrouwen die hun was deden in de rivier en ze op de sporen legde van de trein (het stuk waar de trein al lang niet meer komt) en spelende kindjes in de jungle en in de rivier.
Zodra we Jakarta Gambir binnenreden zagen we
de stinkende dikke smog over de skytowers en de appartementen hangen! We wilden er zo snel mogelijk terug weg! We draaiden ons om en zagen een trein met wel tientallen mensen op het dak van de trein zitten!! Dit hadden we ons voorgesteld in Afrikaanse landen of in India maar niet in Indonesië! Het idee alleen al dat er misschien mensen op het dak van onze trein zaten maakte ons al zenuwachtig. De mensen moesten constant hun hoofd gebukt houden om niet aan de hoofdspanningskabels te hangen. Miljaar.
Zodra we in een ander station kwamen bleek het niet zo gemakkeijk te zijn om een slaapplek te vinden. Dure hotels en vuile hostels. Uiteindelijk vonden we toch een klein hotel (geen sterren hoor) en konden we een kamer van IDR 250.000 per nacht vinden! Dit is echt hét goedkoopste in deze stad! De eerste kamer was een goedkope zonder airco maar was net onder het dak en dan zagen we dat de ganse muur beschimmeld was! Dus hebben we dan wat extra roepies uit ons zakken gehaald om toch een airco kamer te hebben met minder schimmel. Het was het waard, de airco! De muur hing vol met bruine vuile
uitgesmeerde vlekken. Ik was blij om niet te weten wat het was!
Gelukkig was het ook hier maar voor 2 nachten. We deden zowat alle toeristische dingen dat er te zien waren in Jakarta. Veel stelt het echt niet voor. Wat er wel speciaal was was de Kota wijk. Ooit, in tijde van de Nederlandse bezetting was de Kota wijk een dure chique coté. Nu is het helaas vervallen en vreselijk vuil! Hier wonen de echte arme mensen, hier zie je mensen op een houten bootje doorheen de haven op het water varen op zoek naar stukken plastiek. De stukken plastiek zoals een fles of een beker kunnen ze verkopen. Al de rest zoals: zakken (duizenden zakken), isomo, vuiligheid, olie, benzine, dode dieren (ja een kat gezien), uitwerpselen,...blijft er gewoon drijven.
De stank kunnen we niet doorgeven via de blog. Daarvoor moet je gewoon es in een stinkende rottende vuilbak snuffelen. Jan wou nog de haven zien, maar ik kon het niet meer aan. De geur was te hard en we moesten er nog een tijdje door wandelen. We besloten net op tijd terug te keren en naar het plein te gaan waar de Batavia wijk (bestaat nog altijd
in Nederland) enkele Nederlandse huizen had neergepoot. Dit zijn de enige huizen die nog in hun oorspronkelijke staat zijn bewaard gebleven. Deels omdat ze nog gesponsord worden door de Nederlanders. Op onze terugweg naar het Batavia café zagen we nog enkele bizarre dingen. Zoals 1 een heel groot hotel – Batavia hotel btw- dat ooit betere tijden gekend had. Het hotel staat nu te verkommeren. Niemand wil daar nog logeren, vanwege de arme buurt en het stinkende water voor hun deur.
2e: Net tegenover het hotel zagen we een vrouwen op de grond de ene was enkele mannen hun haar aan het ontluizen met een pincet en de andere was met een mes kervingen aan het maken op een man zijn rug!! Hij gaf geen krimp! Een aderlating? Of een duiveluitdrijving?
We zagen ook onder de brug een zelfgemaakt café waar enkele mannen pooltafels hadden neergezet. Onze foto daavan is mislukt.
We besloten dus een koffietje te gaan drinken in Batavia café. Volgens de Lonely Planet de moeite om naar toe te gaan. We voelden er ons niet thuis hoor! Zo'n duur restaurant! We zagen ook hier enkele fotoshoots – dus bij deze heb ik dan ook mijn toestel
uitgehaald-. De ene fotoshoot was binnen te doen, een model met Gucci kledij aan en ze moest op een zetelke gaan liggen. De andere shoot was buiten en was het een moslim koppel dat trouwfoto's maakte.
Het interieur van het café is wel leuk. Er hangen allemaal oude originele foto's van bekende sterren. Oa: Audrey Hepburn, Grace Kelly, David Bowie,...en een hoop van het Nederlandse koningshuis.
De stijl is blijven stilstaan in de jaren 30 met kegelvormige lederhuid lampenkappen en oude stoelen en sofa's.
Advertisement
Tot: 0.077s; Tpl: 0.013s; cc: 14; qc: 29; dbt: 0.0423s; 1; m:domysql w:travelblog (10.17.0.13); sld: 1;
; mem: 1.1mb