Uitstap naar Longtu en wandeling naar Ji Tang.

---

Vrijdag 16 februari.


Onze verwachtingen liggen niet erg hoog na onze ervaring met de regen van de vorige dag. Spoedig worden we echter verrast door het zonnetje dat door de wolken breekt.

We huren opnieuw een minibusje. Deze keer bezoeken we Longtu op 15 km.
Longtu ligt in een brede alluviale vlakte, omgeven door steile heuvels en grillige rotspartijen. De hele vlakte ligt vol met bevloeide veldjes, die overwegend geel kleuren door het koolzaad.

In Longtu lopen we dadelijk op de eerste drum tower af. Het is typisch voor de drum towers van dit dorp dat de benedenverdiepingen afgesloten zijn met houten planken, terwijl die in Zhaoxing open zijn. Er is een deuropening en binnen is het donker. Er vlak naast ligt een kleine wind- en regenbrug. Het geheel geeft een fotogeniek beeld.

Bij de tweede drum tower, eveneens met hout afgesloten, ligt een mooi Shasui-tempeltje en een fontein.
In de eerste maanmaand vieren de jongeren het Cai Ge Tan-festival. Ze zingen en dansen voor de tempel van de voorouderlijke heldin Shasui. Ze kleden zich piekfijn op, er zijn zangcompetities en de lushengs treden op. Meer dan duizend jaren geleden sneuvelde Xing Ni in een vrijheidsstrijd. De Dong nomen haar Shasui of ‘grootmoeder’. Toen ze stierf haalde elk dorp uit het strijdperk rotsblokken, die ze begroeven in hun Shasui-tempel.

We lopen onder een fel gekleurd poorthuis door. Wat verder staat een grote parapluvormige boom op een pleintje. Voorbij de huizen genieten we weer van het prachtige panorama van een beek en velden in de vallei en van de donkergroene steile heuvels op de achtergrond.

We stappen nu naar de derde drum tower. Onderweg, verborgen langs een onooglijk pad, staat weer een tempeltje, zo klein als een toilethokje. Het is niet duidelijk wie de primitief getekende figuur voorstelt.
Bij de derde toren heerst een gezellige drukte. Mannen kaarten, een kapper knipt en scheert, een oudere man rookt een pijp van wel een meter lang, een vrouw stampt rijst en een andere vrouw spreidt gemalen reukhout over de grond om het te doen drogen in de zon.
De drum tower is eveneens gesloten, maar nu gedeeltelijk met bakstenen. We bewonderen het vakmanschap in het spel van de houten balken, waarmee de toren en de wind- en regenbrug zijn opgebouwd.
Onze chauffeur komt ons dan opzoeken: hij wil naar huis om te eten. Op de terugweg stoppen we wel nog even bij een grillige rotsformatie.

Deze keer eten we in een restaurantje op de hoofdweg van Zhaoxing. Een aantrekkelijke en dynamische dame met vlechtwerk in het haar bereidt ons eten in een grote wok.

Na de middag is de lucht vol van geluid door de Lusheng-competitie. De ene groep daagt de andere uit en lachend spelen en toeteren ze dan samen.

Het goede weer werkt aanstekelijk. We besluiten nog een wandeling te maken naar Ji Tang, dat op 5 km ligt. De weg klimt rustig kronkelend langs de hellingen. We krijgen weer prachtige vergezichten: op de daken van Zhaoxing, een rivierdal, een terrassenmozaïek en op het dorpje in de hoogte. Van ver horen we alweer de knallen van firecrackers en bommetjes. De hele tijd passeren brommers en driewielers. Voor auto's is er bijna geen doorgang mogelijk wegens de vele putten.
Als we door de dorpspoort heen zijn komen we bij een trommeltoren met de mooiste draken die we tot dan toe zagen en een knap nieuw theater. We lopen door naar de tweede toren, omdat daar een Shasui-tempel staat. Een oude man toont ons de weg naar een wit vierkant gebouwtje zonder dak, waarbinnen we een terp vinden, begroeid met buxus. Daaronder ligt waarschijnlijk het rotsblok van het strijdperk, waar Shasui stierf.
We vragen nog de weg naar het oratorium voor de zonnegod Digong, maar dat lukt niet. Omwille van het gevorderde uur dalen we terug af. Herman en Pieter nemen nu de kortere binnenwegjes doorheen de velden. Ze zijn een uur voor de anderen terug in Zhaoxing.

Ria en Pieter.

---