Advertisement
Published: February 23rd 2007
Edit Blog Post
Zaterdag 10 februari Na een heerlijke lange nacht krijgen we een verrukkelijk ontbijt met onder meer ter plaatse in bouillon gekookte noedels, jaozi, baozi en enkele gebakjes en koekjes.
In de voormiddag lopen we door de brede straten van Liping op zoek naar de toeristische dienst. Deze blijkt ergens helemaal achterin en in de hoogte te liggen en is moeilijk bereikbaar. Drie jonge vrouwen laten ons binnen in een bloedheet kantoor en bieden ons een 'kramikkele' stoel aan. Ze halen er een verzorgde jongeman bij, die een mondjevol Engels spreekt en verstaat. Wim en Berna proberen eerst informatie te verkrijgen over een dorpje in het district, waar om de zeven jaar een festival gehouden wordt en dat volgens Wu Zheng Ou van het CITS in Kaili de volgende maandag zou beginnen. Niemand blijkt hierover iets te weten. Op onze vraag om even naar Kaili te bellen gaan ze niet in, waarschijnlijk omdat ze hun gezicht niet willen verliezen. Het is voor ons vechten tegen de Chinese bierkaai. Wim geeft nu blijk van zijn befaamd wroeterstalent en doorzettingsvermogen en ... belt dan maar zelf met zijn GSM. Hij laat de jongeman meeluisteren naar de uitleg en hoort dat
de jonge beambte meneer Wu aanspreekt met de titel 'baas' !?! Waarschijnlijk heeft deze een hogere positie. Na de telefoon toont de jonge man gedienstig op de wandkaart van het district waar het bewuste dorpje ligt: op 90 km van Liping en dat is 5 uur rijden. We krijgen nog meer informatie over andere festivals. Ondertussen stromen steeds meer vrouwen toe tot ze zeker met vijftien mensen in het hete kantoor zitten. Eentje heeft zelfs een babyjongetje, dat door allen vertroeteld wordt.
We nemen afscheid van de toch voorkomende en vriendelijke jongeman en noteren zijn naam en telefoonnummer voor als het nodig zou zijn. We besluiten om niet naar het verre dorpje te gaan. Dat zou te vermoeiend zijn na de inspannende busreis van de vorige dag. Er zijn trouwens voldoende festivals in de buurt van Zhaoxing, waar we zeker naartoe gaan en waar de volgende dinsdag al de feestelijke opening voor de 'Beginning of the Rural Tourist Season' plaatsvindt.
We lopen terug naar het hotel langs de bijzonder brede winkelstraten met tal van kleine winkeltjes en ateliers. Bij de klerenwinkels staan luidsprekers, die oorverdovende muziek en reclameboodschappen uitspuwen. Voor een Tv-winkel staat een groepje mannen te kijken naar
een stierengevecht op een groot flatscreen. Op het moment dat de stieren met de koppen tegen elkaar stilstaan, halen de omstaanders ze uiteen om ze van op een afstand terug op elkaar te laten afstormen. Ze jagen ze op met zwepen. Na een tijdje heeft de ene stier het overwicht. Hij slaagt erin de andere tot tegen het publiek te dringen en hem in de flank aan te vallen. Bah... We vernemen dat stieren- en hanen- en zelfs hondengevechten zeer populair zijn in deze provincie.
We kopen brood bij een van de schaarse bakkers en picknicken in onze kamer met instant soepjes en Nescafé.
Na de siësta gaan we naar de oude winkelstraat. Dankzij het stadplannetje vinden we hem gauw. Een bejaarde man vertelt aan Ria dat hij buikpijn heeft. Er zijn mooie geklasseerde huizen, waar je niet kan binnenkijken omdat een muur in de eerste binnenplaats het binnenkijken verhindert. Deze muur verplicht ieder die binnengaat twee keer een bocht van 90° te maken. Omdat Chinezen geloven dat geesten enkel rechtuit kunnen gaan, verhindert deze muur dus dat kwade geesten het huis zouden binnensluipen.
In een vierkante binnenplaats zitten mensen te kaarten. De straat is autovrij, want hij
begint en eindigt met trappen. Overal hangen rode lampionnen ter ere van het komende Nieuwjaar. Er worden rode papierbanden verkocht, bedrukt met wensen in gouden of zwarte karakters, om naast en boven de voordeuren te hangen.
Aan de trappen wast een vrouw de haren van een meisje boven de straatgoot. Daarboven loopt de straat naar rechts in de richting van een oude stadspoort. Op de hoek bevindt zich een oude school met moderne speeltuigen in Disneystijl. Heel wat jonge kinderen nemen met ons contact. Ze roepen "hello" of " how are (ale) you?" of " what is your (youl) name? " en komen ons een hand geven. De jonge generatie Chinezen leert van jongs af aan Engels in de lagere school. Aan de stadspoort is een klein altaartje met brandende wierookstokjes. Een smalle trap brengt ons boven de poort, waar kolen in een piepklein veldje op de stadswallen geteeld worden.
We lopen langs de winkeltjes en kopen een handtasje en zilveren armbandjes met spelende draken voor onze dochters. Ze worden aangeprezen door twee jongedames van 17 jaar, waarvan eentje erg bijdehand is en een beetje Engels probeert te spreken. Halverwege de straat, in de buurt van een oude christelijke kerk
met achter in een bron, bevindt zich een museum in het huis, waar Mao Zedong en Zhou Enlai en hun strijdmakkers vergaderden ten tijde van de Lange Mars. Aan het andere eind van de straat is er een pleintje met linksboven een trommeltoren en een grote school.
Voorbij een hoge poort leiden trappen ons naar de nieuwe drukke winkelstraat. In de vooravond gaan we er mailen in de internetbar. Verrassend zeer jonge kinderen zitten er achter het scherm en spelen gevechtsspelletjes op de computer.
Bij aankomst in het hotel ontmoeten we een groep Chinezen van de vierde leeftijd, die blijkbaar een Nieuwjaarsmaaltijd aangeboden kreeg. Gewoontegetrouw aperitieven we in de kamer en Berna en Wim toveren voor ons Chinese mopjes te voorschijn zoals "elke molgen hebben de Chinese mannen flee elections".
Ten slotte gaan we uitgebreid souperen: rundvlees met pepers op de hete plaat, zuurpikante soep, grote champignons met prei, broccoli, varkensvlees in zoetzure saus en rijst. Met als decor een levensgroot schilderij op de muur: een draak als symbool van de Chinese Keizer in gezelschap van een feniks als symbool van de gemalin van de Keizer.
Ria en Pieter
Advertisement
Tot: 0.565s; Tpl: 0.021s; cc: 26; qc: 129; dbt: 0.3572s; 1; m:domysql w:travelblog (10.17.0.13); sld: 2;
; mem: 1.5mb