Guiyang en tocht naar Liping.

---

Donderdag 8 februari



Deze morgen staan we op om 6u30 en ontbijten we rustig om 7 uur. Het restaurant is nog quasi leeg. De dienster van de vorige avond met het grappige snoetje, die haar neus opkrult als ze lacht, is weer van dienst.
We vertrekken om 9 uur met de bus naar het Qiangling Shan Park, waar een mooi boeddhistisch tempelcomplex boven op de berg ligt. Het is te voet bereikbaar over het Negen Winden Pad met zijn 353 treden.
Voor de ingang en in het park zelf wemelt het van het volk. Een man tekent met water figuren in kalligrafie op de grond. Mannen hangen hun vogelkooitjes, waarover een doekje hangt, in de bomen. Een groep vrouwen danst tai-chi terwijl ze zichzelf begeleiden met trommeltjes. Dat is hun vorm van ochtendgymnastiek. Ergens tussen de bomen speelt iemand trompet. Bij een overdekte bron komen mensen hun flessen vullen met water uit een heilige bron. Zij volgen het riviertje met de vele dammen in de richting van het pretpark.
Wij lopen links omhoog en zo ook vele anderen met ons. Beneden is er heel wat lawaai van dansende groepen, elk met zijn eigen muziek. Een eindje verder komen we al de eerste apen tegen. Ze worden verwend met nootjes, fruit en snoep. Langs het pad zijn ook enkele paviljoenen, heiligenbeelden en gedenkstenen, waarvoor wierook gebrand wordt. Naarmate we dichter bij de tempel komen zien we meer apen. Ze worden agressief en springen tegen ons aan op het moment dat we een appel voor onszelf schillen.
Het tempelcomplex is verbluffend mooi en ruim. We nemen er onze tijd voor en genieten van de kunstige daken en versieringen. We zien vier reuzengrote bewakers of afschrikbeelden, die elk verschillende attributen dragen naargelang de windstreek die ze vertegenwoordigen. Verder een dikke Boeddha, symbool van rijkdom en Guanyin, die welwillend de hel afweert en met 32 armen en een oog in elk hand. Even werpen we een blik op ongeveer 500 Luohans of Arhats: heiligenbeelden met lange oren en lange wenkbrauwen. Er wordt flink wat wierook gebrand. Vele mensen, ook jongeren, komen knielen. Ze proberen muntstukjes te laten vallen in kruikjes met een smalle hals, die zich onder water bevinden in twee waterbekkens.
Tegen de middag zakken we weer af naar ons hotel voor een broodmaaltijd en een siësta. In de namiddag gaan we inlichtingen vragen in een CITS-kantoor. Arnaud, winnaar van het concours van het Franse lied in China, ontvangt ons vriendelijk, maar kan ons weinig van 'nut' zijn. Bij de post kopen we rijkelijk versierde Chinese nieuwjaarskaarten. Omdat ze in het goud gedrukt zijn, lopen de portkosten te hoog op. We beslissen dan maar om ze pas in België te verzenden.
Op weg naar het hotel zien we een waterwagen die de straten poetst en op de stoep flink wat invalide bedelaars. De groep beslist om Ria in de bedelstand, net niet adelstand, te verheffen. Dat betekent dat ze donaties van een halve yuan aan bedelaars kan geven. Dit is de prijs voor een ontbijt. Vooral voor mensen van de derde of vierde leeftijd die geen kinderen hebben en m.a.w. niemand hebben om hun karig pensioen wat aan te vullen, kan het financieel zeer moeilijk zijn om rond te komen. De jongere generatie doet wel al aan individueel pensioensparen. Terwijl in Zuid-Amerika vele straatkinderen in en dankzij de straten kunnen overleven, komen we in China het fenomeen van de straatouderen tegen. Berna suggereert om voor hen een nieuw fonds in het leven te roepen naar analogie met het fonds Foster Parents. Noteren we even de functies in dit reiskwartet: Berna is voorzitster, Wim is schatbewaarder, Pieter is de privésecretaris van de schatbewaarder en bewaarder van de piao's (d.w.z. de tickets) en Ria fungeert als bedelverantwoordelijke.
Ten slotte duikelen we binnen in een berookte internetbar met het oog op nieuws van het thuisfront.
Als we willen gaan eten, blijkt dat in ons hotel een feest aan de gang is. We gaan naar een restaurant in de buurt, maar dat is zeker niet voor herhaling vatbaar: het eten is er heel wat minder en de smakeloze muziek staat keihard. Bovendien blijkt de Engelse vertaling op het menu helemaal niet te kloppen met de vermelde Chinese gerechten.
Einde van onze derde dag in China.

Ria en Pieter

---