Advertisement
Published: August 6th 2007
Edit Blog Post
Maandag 25 juni. Om 6 uur werden we al gewekt door het daglicht. Voor het ontbijt was de afspraak 8 uur. Het was rustig ontwaken, maar we verschenen als laatsten aan het ontbijt. Dette en Wim waren reeds op post. Het ontbijt verraste ons: een uitgebreid assortiment van Chinese groenteschotels, alsook brood en jam, spiegelei en koffie. Het was een voltreffer voor Thomas!
Wim opperde om voortaan vroeger te ontbijten, en dit naar Chinese gewoonte, d.w.z. vroeger uit de veren.
Vandaag stond het bezoek aan de Lamatempel en de Confuciustempel op het programma. Tijdens de korte wandeling naar de bushalte werd Thomas gevraagd om het traject te volgen. Wim stopte hem het stadsplan toe.
Bus 13 bracht ons naar de Lamatempel. Het verkeer was duidelijk drukker dan in het voorbije weekend. Voetgangers en fietsers waren in de minderheid. De zwakke weggebruiker is hier meer dan zwak! De tijd van Mao behoort tot het verleden.
Tijdens de busrit werd door de jongste de vraag gesteld: “Gaan we ook naar Peking?” Dit is de eerste blooper van onze vakantie.
De ingang van de Lamatempel bereikten we langs de lange omheiningsmuur van de tempel. Het eerste deel was goed afgewerkt en geschilderd
in Bordeauxrood met een grijze kop als afwerking. Wat verderop was de restauratie van de muur (met veel handarbeiders) nog aan de gang. Weerom zien we dat alles klaar moet zijn tegen de Olympische spelen van 2008. Met man en macht wordt er gewerkt om het straatbeeld op te smukken. De arbeiders die hier werken, maar van buiten Beijing afkomstig zijn, krijgen vaak een schamele verblijfsplaats op de werf.
De toegangsprijs tot de Lamatempel (Yong He Gong Si) bedroeg 25 Y per persoon. Buitenlandse studentenkaarten werden niet aanvaard. Langs de toegangsweg van het klooster stonden aan weerszijden ginkgo bomen, een soort spar op het eerste zicht zonder naalden maar met bladeren. Als men beter keek, kon men zien dat de oorspronkelijke naalden in groepjes waren vergroeid tot waaiervormige blaadjes.
Oorspronkelijk was het domein een paleis geweest. Het paleis stond echter lange tijd leeg en in 1744 werd het in gebruik genomen als Boeddhistisch lamaklooster om er de band met de Mongoolse en Tibetaanse buurlanden te verstevigen. Om de verbintenis met en tussen deze volkeren te benadrukken, werden alle inscripties in deze tempel in vier talen opgeschreven: Manchu, Han-Chinees, Tibetaans, en Mongools. Er woonden ooit 1500 monniken.
Het grote complex heeft
grote en kleine houten hallen en gebouwen. Er zijn zes houten hallen op rij met tussen elke twee opeenvolgende een plein met wierookbranders en zijtempels. De hoofdhal is de ‘Hal van Eeuwige Harmonie’. Deze heeft een beeld van Tsong Khapa, de stichter van de geelkap-sekte ofwel het Tibetaans Boeddhisme. In de hal erna (de laatste op rij) genaamd ‘Het Paviljoen van het Tienduizendvoudige Geluk’ bevindt zich een enorm houten beeld van een Matreya Boeddha (toekomstige Boeddha). Dit beeld van 26 m hoog (waarvan 8 m ondergronds) is gemaakt van sandelhout. De boomstam die hiervoor diende werd in de 18e eeuw vanuit Tibet naar Beijing getransporteerd.
In de kleine gebouwen waren er tentoonstellingen van Boeddhabeelden. We beëindigden ons bezoekje met een rustpauze en een drankje.
Van hieruit ging het richting Confuciustempel. Deze tempel is gebouwd in 1302 (Yuan dynastie) en werd gebruikt door de keizers van de Yuan-, Ming- en Qing-dynastieën om Confucius te eren. De tempel was lange tijd verwaarloosd. Momenteel is de restauratie bezig zodat heel wat delen in de stellingen staan. We besluiten dan maar om deze tempel niet te bezoeken.
Met bus 13 reden we terug naar het hotel. We kochten bananen en een meloen aan een
straatkraampje naast het hotel. Er was voldoende voorraad voor een picknick op de kamer.
Na een korte siësta besloten we bij de Carrefour inkopen te doen. Hiervoor namen we bus 115. Op verzoek van Thomas gingen we eerst op zoek naar een USB-stick, maar liefst ééntje van 4 gig. Deze was echter niet te vinden. Na de boodschappen gingen we terug met de bus naar het hotel. We belandden in de avondspits met files, ook al waren er busbanen.
Voor het aperitief werd om 19u00 afgesproken. Wij waren het aperitief helemaal vergeten en stonden mooi op tijd in het restaurant. Wim en Dette maakten op dat moment vergeefs hun opwachting aan onze kamer. Maar Wim heeft ons toch gevonden en het ritueel kon doorgaan.
Bij het avondeten bestelde Wim de verschillende schotels en soep, maar we hadden wel veel inspraak. ’t Was weer overheerlijk. Eten met stokjes lukt al aardig. De dienstertjes waren weer vriendelijk en behulpzaam. Toen Thomas een foto nam van een viertal was het één en al gegiechel.
Na de maaltijd, te eindigen met de soep, werd de afspraak gemaakt voor het ontbijt: morgenvroeg om 7u30 in de eetzaal.
We trokken ons terug in onze kamer om
nog wat te lezen en het verslag van de dag uit te schrijven (microbe van Dette en Wim?).
Verslaggever: Dirk
Fotograaf: Thomas
Advertisement
Tot: 0.348s; Tpl: 0.011s; cc: 22; qc: 129; dbt: 0.2019s; 1; m:domysql w:travelblog (10.17.0.13); sld: 1;
; mem: 1.5mb