Advertisement
Published: August 24th 2012
Edit Blog Post
Het werd een heel leuke namiddag. We kregen een heel vriendelijk chauffeur. Suka was zijn naam (betekend: Happy of Gelukkig). Ideaal toch? Hij wist ook dat we ziek waren geweest. Gek dat bijna iedere tuktukchauffeur die we tegenkwamen wist dat we 'ziek' waren geweest of nog altijd ziek waren. Toen we meer uitleg vroegen hoe het kwam dat ze het wisten zeiden de chauffeurs 'Meneer Kunn is onze leraar'. Huh, leraar? We vroegen wat uitleg en inderdaad Mr.Kunn was voordat hij zijn homestay had tientallen jaren leraar geweest in de Universiteit van Battambang. Hij gaf er pol & soc (politiek en sociaal recht).
De link met de tuktukchauffeurs, hij leert de chauffeurs Engelse les maar ook hoe ze een goede 'toeristengids' kunnen zijn en hoe ze toeristen moeten behandelen. Hij geeft ze ook wat aardrijkskunde want Suka wist direct waar België lag op de wereldkaart en wist ook dat Brussel de hoofdstad was. Good country wist hij ook nog te zeggen.
We kunnen hem daarin alleen maar gelijk geven. Het is een luxeleven in België.
Het gemiddelde loon van een arbeider in Cambodia bedraagt USD$5. Suka vroeg hoeveel dit van ons bedraagde, tussen de USD$100 en USD$150 waarvan
nog een stuk taxen komt neer op USD$50 of USD$75 per dag. Een groot verschil niet? De Cambodianen werken niet zoals ons: 9-5 en 5 dagen per week. Maar 12 tot 16 uren per dag en dit 7 op 7. Ze hebben geen pensioen zoals in België dus het is werken tot je erbij neervalt. Vakantie kennen ze hier niet al zou de nieuwe generatie (jongeren en diegene van onze leeftijd) dit wel graag doen. De tuktukchauffeurs hebben het tegenwoordig hard te verduren. Diegene die dit werk al jaren doen krijgen opeens sterke concurrenten met betere en vernieuwde tuktuks. Jonge mannen die net uit het middelbaar onderwijs komen spreken beter en vlotter Engels. Ook lenen USD$1000 om een tuktuk te kopen bij hun familie en kopen een brommer. De brommer wordt vooraan de tuktuk bevestigd en daarmee kunnen ze klanten lokken.
Suka vertelde doordat er zoveel 'nieuwe tuktukchauffeurs' zijn hij verplicht werk moest gaan zoeken in het buitenland. Hij was sinds 2 jaar voor 7 maanden naar Thailand afgezakt om daar werk te zoeken. De eerste keer werkte hij in een fabriek waar hij goed geld verdiende en de 2e keer stond hij helaas in Bangkok aan een fruitkraam
waar hij net genoeg geld verdiende om zijn gedeelde studio te betalen en te overleven. Hij had nog geen idee wat hij nu ging doen want dit seizoen is het 'lage' seizoen dus niet veel toeristen.
Ook zijn vrouw ging al meer dan een jaar gaan werken en op de ochtendmarkt groenten gaan verkopen. Normaal gezien blijft de vrouw thuis om voor de kinderen en de oudere generatie (de ouders) te zorgen maar wegens de geldproblemen kon zijn familie dit niet meer aan. Het leven wordt ook hier in Cambodia heel duur en kinderen blijven ook langer bij hun ouders wonen dan anders.
We vroegen aan Suka wat zijn werkelijke droom in het leven was en hij zei 'leraar worden'. Toen hij 18 was werd hem verteld dat hij zijn droom om leraar te worden moest opgeven watn zijn vader had verloren tijdens het gokken. (Gokken is hier een zeer groot probleem in Cambodia – het is een legaal spel-). Zijn ouders hadden geen geld om hem 2 jaar naar de universiteit te sturen en ze hadden nog 7 andere kinderen op te voeden. Doordat zijn vader zoveel geld verschuldigd was aan de mede-gokkers moest de
familie hun grond en hun 7 hectare rijstvelden verkopen. Suka had sindsdien diverse tijdelijke jobs gehad en was nu al een 4 tal jaar tuktukchauffeur (alleen in het hoogseizoen).
Hij wou nu ook voorlopig 1 kind opvoeden en vond het doodjammer dat hij er bijna nooit was voor zijn dochter toen ze opgroeide (hij zat toen in Thailand). Al het gespaarde geld zetten ze op de bank voor een betere toekomst voor hun dochter. Hij wil haar absoluut de kans geven om verder te studeren in haar leven en beter te worden en meer geld te verdienen dan hijzelf.
De groeiende kinderarmoede is hier in Cambodia ook een zwaar probleem. Condooms en voorbehoedsmiddelen dat zijn we nog niet veel tegengekomen. HIV en Aids klinieken wel alsook kinderklinieken en enorm veel weeshuizen! De weeshuizen zijn vol met arme kinderen. Niet dat de ouders gestorven zijn, wel dat ze ofwel op een landmijn getrapt zijn of omdat de ouders er niet kunnen voor zorgen. 8 of 12 kinderen is hier nog steeds normaal in sommige gezinnen. In Battambang zelf viel het wel nog mee van straatkinderen. Wel zie je veel bedelende moeders vlak voor je neus als je
aan het eten bent in een restaurant (heel vervelend). Alsook moeders en oudere mensen en heel veel minder validen aan het busstation en de restaurants. Vooral de oudere generatie en de minder validen hebben het hard te verduren. Een Povorello langshier zou perfect passen en waarschijnlijk nog overheidssteun krijgen ook.
Er zijn heel veel NGO's te werk in Cambodia. Het land kende 2 zware oorlogen kort op rij en verloor 3 miljoen mensen tijdens de Pol Pot periode (4 jarige genocide). Stilletjesaan wordt het land beter en beter, het gaat traag vooruit en we kunnen alleen de NGO's steunen in hun werk hier!
Advertisement
Tot: 0.065s; Tpl: 0.012s; cc: 14; qc: 26; dbt: 0.0282s; 1; m:domysql w:travelblog (10.17.0.13); sld: 1;
; mem: 1.1mb