Advertisement
Published: February 1st 2012
Edit Blog Post
Voetbal in Nkhata Bay
Veld 11, maar dan met 300 toeschouwers Lilongwe, Malawi, 9 jan
Na een paar dagen door saai Lilongwe, de hoofdstad van Malawi, gebanjerd te hebben, werd het tijd om wat actiefs te gaan doen: een lodge in Luwawa Forest, zo’n 200 km naar het noorden, bood mountainbiking en absailingactivities aan. Helaas heb ik ergens aan Lake Malawi een virusje/infectie opgepikt, en die besloot in Luwawa goed wakker te worden, waardoor ik 3 dagen op bed gelegen heb, met opgezwollen klieren in mn nek en oorpijn. In de lokale kliniek schreef de arts antibiotica voor, die met een grote grijns uit een van de 5 grote potten met pillen werd gehaald: pillen in overvloed dankzij een vrijwilligersproject in het dorp met contacten in Duitsland. Het regende intussen vrij veel, en het was af en toe gewoon koud (15 gr.), waardoor de geplande activiteiten sowieso niet door waren gegaan.
Toen ik me weer wat beter voelde was het niet zo’n moeilijke beslissing af te dalen naar het warmere, aan Lake Malawi gelegen Nkhata Bay. Na 2.5 uur aan de doorgaande weg gestaan te hebben zonder dat er ook maar 1 (mini)bus langsgekomen was, kwam er een (open) truck die me en 2 locals meenam. Niet de
zwaar
Valt niet mee, ziek zijn.. slimste optie als je je niet zo goed voelt, achterop een vrachtwagen, en er regen dreigt, maarja, je moet wat.. Het hele Luwawa Forest is een houtkapgebied, overal liggen stapels planken en boomstammen. Helaas is het gebeuren zo corrupt als de neten, en wordt het opnieuw aanplanten van nieuw bos ‘vergeten’, waardoor het over een tiental jaar waarschijnlijk leeggekapt is. Ook wordt veel hout illegaal verhandeld, waardoor het land een hoop geld misloopt.. Beetje het verhaal van veel dingen in Afrika..
Het hostel in Nkhata Bay is tegen de rotsen op gebouwd, losse chalets, de bar en een dorm (7 stapelbedden-gebouw) zijn verbonden door (een hoop) in de rotsen uitgehouwen trappen. Er is geen strand, maar een kleine steiger aan het meer. Toen de eigenaar hoorde dat ik ziek was (geweest) werd ik geupgrade van de dorm naar een eigen hut, direct aan/boven het meer! Helaas was zwemmen en duiken niet echt een optie met m’n nek/oor, dus geen zoetwaterscuba in Lake Malawi :/
Op het meer vaart een boot, de Ilala, die al 60 jaar (!) verschillende plekken aan het meer, in Malawi en Mozambique, aan de andere kant van het meer, met
Ilala 2
60 jaar oud ofzo.. elkaar verbindt. Het duurt ongeveer 3 dagen van begin tot eind, maar ik was van plan tot Nkhotakota mee te varen, vertrek 8 uur ’s avonds, geplande aankomst 6 uur ’s avonds de volgende dag. Volgens reisbijbel Lonely Planet slapen echte backpackers op het dek, waar ook de bar is. Verder zijn er (dure) hutten, en is er 2
e klasse: houten banken benedendeks, in de stank van de motor. Er was dus niet echt een andere optie dan het dek. De Ilala kwam aan en vertrok op tijd uit Nkhata Bay, wat volgens de locals een wonder is. Om een uur of 12 was het tijd om te gaan slapen, en met een 40tal andere backpackers en Malawianen (Malawinezen?) werd het dek gedeeld. Helaas was het frame nog wel aanwezig, maar de plastic overkapping niet meer, waardoor, toen het na een uur hard ging waaien en stortregenen, iedereen dus z’n spullen in veiligheid moest brengen. M’n slaapzak waaide bijna van het dek, maar werd door een amerikaan gered, waarna we met z’n 30’en in de kleine bar gepropt stonden. Een aantal probeerden op het tussendek in de gang te slapen, maar toen we om 3 uur bij het eerste van
Ilala 1
Kleine stukje op het dek waar het droog was.. de 2 eilanden kwamen waar de boot ook stopt, was het ook daar gedaan met de rust. Op de eilanden zijn geen steigers, waardoor alles met (reddings)boten aan land gebracht moet worden. Dit duurde zo’n 3 uur, waarna het al weer licht begon te worden. Na een fantastische conversatie met een Malawiër (die de hele nacht aan de bar had doorgebracht) die niet snapte waarom ik nog geen 3 kinderen had, waarvan de oudste kon studeren, en de jongste het leger in moest, terwijl ondertussen de zon opkwam boven het meer, kwamen we bij het 2
e eiland aan. Ondertussen lagen we al een uur of 2 op schema achter, en hoewel het uitzicht prachtig was, ging het na een uur of 4 toch wel vervelen. Honderden zakken met rijst, zout en bonen werden naar het eiland gevaren, en toen we uiteindelijk wegvoeren lagen we 7 uur achter op ‘schema’. Het record schijnt 48 uur te zijn: omdat de boot zo oud is, gaat ie ook vaak kapot. Na een korte stop in Mozambique, en afscheid van de meeste backpackers, ging het terug naar Malawi. Na een prachtige zonsondergang voeren we de onweersbuien in, maar wonder boven wonder bleef het droog.
Ilala 3
Het doet me ergens aan denken Wel hadden we een 360 graden onweerspanorama, heel erg gaaf. Uiteindelijk kwam de Ilala om 2 uur ’s nachts in Nkhotakota aan, waar het dringen was voor, op en in de kleine boot naar het vaste land.
De volgende ochtend was het redelijk haasten terug naar Lilongwe, om daar de bus richting Zambia te halen. Die bleek echter niet te rijden, en na de plannen wat aangepast te hebben een paar dagen later maar met de minibus naar de grens gegaan. ’s Avonds bij het kampvuur kreeg ik wat horrorverhalen te horen over de weg naar South Luangwa National Park. De volgende dag bleek die weg heel erg mee te vallen, delen waren al geasfalteerd, en aan de rest waren ze bezig. Na 5 uur opgevouwen in een minibus, over dramatische tijdelijke wegen terwijl de nieuwe weg er 5 meter naast ongebruikt ligt te wezen, moest die conclusie toch iets bijgesteld worden..
South Luangwa NP staat bekend als één van zuiderlijk Afrika’s beste wildlife parken, en na 7 dagen met olifanten, nijlpaarden, leeuwen, hyena’s, zebra’s, giraffen, buffalo’s, herten, wrattenzwijnen (Pumba?) en een boel vogels kon dat best eens kloppen. De lodge lag aan de
Ilala 4
En de reddingsboten worden gebruikt om.. andere kant van de rivier die het park begrenst, maar ook aan deze kant van de rivier lopen olifanten, nijlpaarden, bavianen en kleine aapjes gewoon rond. Iedere avond kwam er wel een nijlpaard de rivier uit, om te komen grazen. Omdat het regenseizoen is, en het gras vrij hoog staat overal, zijn ze soms moeilijk te zien van een afstand, en kunnen ze gevaarlijk worden als ze schrikken. Daarom lopen er bewakers over het terrein om gasten naar hun kamer/hut te brengen ’s avonds. In het park zelf, ongeveer half zo groot als Nederland, lopen een miljoenmiljard olifanten, nijlpaarden en ‘herten’(impala, waterbuck). Helaas geen luipaarden gezien, maar wel 3 leeuwen, ongeveer een meter naast het safarivoertuig.. De laatste avond werden we een stukje achtervolgt door 2 boze olifanten, en de laatste nacht werd ik rond 3 uur gewekt door een mannetjesolifant die op 2 meter van m’n raam rustig een boom aan het slopen was.
Omdat de 4 uur horrorweg + slapen in de bus + 6 uur busrit naar Lusaka + 6 uur busrit naar Livingstone/Vic Falls te voorkomen was door 2x een vlucht van een uur, voor niet te duur, was de keuze niet zo
Ilala 5
.. zakken zout en mais aan land te brengen.. moeilijk. De lokale Ryanair heeft last-minute standby prijzen, dus mag je alleen mee als er plek over is. De vlucht van South Luangwa naar Lusaka ging vlekkeloos, en ook een ticket regelen voor Livingstone bleek geen probleem. Met de bagage aan boord en boardingpass in de hand kwam de piloot echter vervelen: het vliegtuig was te zwaar, en de laatste 2 pasagiers konden niet mee: ik dus. Geld teruggeven zodat ik met de nachtbus kon was ook lastig ende verschrikkelijk moeilijk, dus maar een nachtje in Lusaka gebivakkeerd en de volgende dag het vliegtuig naar Livingstone genomen, dit keer met stoelgarantie. Na de Vic Falls en nog een wildpark gaat het waarschijnlijk richting Tanzania.. waarschijnlijk..
Advertisement
Tot: 0.143s; Tpl: 0.012s; cc: 7; qc: 46; dbt: 0.0903s; 1; m:domysql w:travelblog (10.17.0.13); sld: 1;
; mem: 1.2mb
Leo
non-member comment
Africa !
Super gaaf man ! Lees met plezier jouw reisverslagen. Geniet ervan. Greetz, opa.