Nog even zwoegen voordat ik terug kom naar Nederland!

---

Ja, de laatste weken van mijn stage wordt het echt nog even heel erg druk! Het is net zoals het op school altijd gaat...Op het begin van een semester is het altijd rustig, maar als het einde nadert stijgt de druk, soms tot ongekende hoogten. Nou wil ik niet zeggen dat de druk te hoog aan het worden is, dat zou wel heel ver gaan in Afrika...maar het is wel zo dat ik het in al die maanden nog niet zo druk heb gehad! Het concept van de "Climate Communities and Biodiversity Assessment" waar ik aan werk, was af en is nagekeken door de organisatie in Nederland. Ik heb het teruggekregen nu met natuurlijk nog een heleboel verbeter punten. Dus ik ben maar weer lekker aan de slag gegaan! Maar ik mag niet klagen. Afgelopen weekend ben ik weer lekker een weekendje uit geweest, dit keer naar de Ssese eilanden in het Victoria meer. Het was lekker rustig. Het zijn mooie eilanden met mooie strandjes en veel tropisch bos. Ik heb niet erg veel gedaan, want er valt ook niet veel te doen, maar het is een plek om gewoon lekker uit te rusten. We hebben nog wel een boottochtje gemaakt. Een half uurtje, alles ziet er toch ongeveer hetzelfde uit daar. maar wel in dat half uurtje 11 zee-arenden gezien, en een heleboel andere mooie vogels. Het Victoria meer is en blijft gewoon een vogelparadijs, echt waar, het is net avifauna daar. Ik heb ook lekker gezwommen, ondanks het bilharzia gevaar...maar echt, wat moet ik anders? Als ik alle adviesen uit Nederland moet opvolgen valt er niet meer normaal te leven hier...Het water bij de Ssese eilanden is overigens wel heel helder en zo te zien erg schoon. Heel anders dan langs het vaste land bij Entebbe en Jinja bijvoorbeeld.

Ik heb ook de wedstrijd tegen Rusland nog kunnen zien tot halverwege de tweede helft. Toen was de brandstof van de generator op en hadden we geen tv meer. Ssese heeft namelijk geen stroomnet, alleen een paar generators. Ter informatie, het is een district/provincie, bestaande uit ongeveer 80 a 90 eilanden, met als hoofdstad Kalangala op het grootste eiland. Daar ben ik geweest. Kalangala is niet meer dan een dorpje eigenlijk in mijn ogen. De bewoners zijn voor het grootste deel vissers. Heel armzalig, en het is een broeinest van Aids/HIV, smokkelpraktijken, en andere illegale praktijken zoals wietteelt. Maar voor gasten zijn ze wel goed, want toerisme brengt welkome extra inkomsten! Oorspronkelijk zijn de eilanden begroeid met een dicht tropisch regenwoud bos. Er is nog wel vrij veel van dit bos over, maar er is al veel gekapt en er wordt nog steeds gekapt helaas, om oliepalmplantages te planten...Die zorgen er niet alleen voor dat de bossen verdwijnen, maar ook dat er veel erosie plaatsvind, wat de vruchtbare bovenlaag van de grond wegspoeld en het meer verontreinigd. Gelukkig is er nog heel wat bos over, en ik hoop dat er ook heel wat over zal zijn gebleven als ik ooit weer eens terug kom...Nou, om op de wedstrijd terug te komen, toen de tv er mee ophield had ik ook niet het idee dat ik dat jammer vond, want ik had al weer genoeg gezien van het drama...jammer.

Vorige week voor het weekend had ik nog een leuke ontmoeting in het bos. Ik zat achterop de motor, en we reden door het bos op weg naar een controle van het plantwerk. We komen om een bocht staat er 40 meter voor ons een GIGANTISCHE olifantenman onder een grote boom. De olifanten hier zijn bijna zwart, dus in de schaduw zijn ze bijna niet te zien. alleen de witte slagtanden zijn erg goed zichtbaar. deze had slagtanden die ruimschoots langer waren dan de arm van een man. We wisten niet hoe snel we van de motor afspringen moesten en maken dat we wegkwamen natuurlijk, want normaal gesproken vallen de olifanten mensen aan in dit gebied. Maar gelukkig had hij daar geen zin in, en koos er voor gewoon weg te lopen. En in dit bos is zo'n enorm beest dan ook meteen verdwenen. Hij stapt van het pad door de groene muur van het woud en is weg, niet meer te horen en niet meer te zien. Maar het was erg mooi! Verder onderweg ook nog een "golden Cat" gezien. Een soort kleinere versie van het luipaard, en nog nauwelijks onderzocht, omdat dit dier alleen in het woud van Congo voorkomt, waar het altijd onveilig is, en ook dus in de uitlopers van die wouden hier in West Oeganda.

Nou, op dit moment moet ik maar eens de daad bij het woord gaan voegen en aan de slag gaan met mijn werk. Want ik ben ook hier gebonden aan de generator. En die moet om de zoveel uur even uitrusten voor een paar uur, zodat er maar beperkt electriciteit en is.

Tot schrijvens,

Joeri

---