Plettenberg Bay

---

Vrijdagmiddag na onze CBL les vertrokken Iris en ik gelijk, was de bedoeling. We kwamen bij de receptie aan om onze spullen neer te zetten, dan hoeven we niet dat stuk te lopen met een zware tas op onze rug. Toen kwam Iris erachter dat ze haar paspoort was vergeten, wij eerst terug naar Botmill om haar paspoort te halen. Toen konden we de auto ophalen, alles weer regelen bij Avis en konden we terug naar school met onze Hyundai I10. Onze tassen uit de receptie halen en vragen of we onze laptop weer in de kluis konden leggen. Vertelt een of ander ontzettend chagrijnig kind ons dat de man van de receptie ziek was (ja dat wisten we al) en dat zij de sleutel niet had en ze niks kon doen. Oh ja heel fijn weer, zijn we maar naar de bieb gelopen of ze daar een veilig plekje hadden. Gelukkig hadden ze in de bieb wel een plekje voor onze laptops, creditcards en paspoorten.
Toen eindelijk, ja konden we gaan!
Volgens Google Maps was het 4 uren en 50 minuten rijden, dus wij bij de supermarkt maar wat koekjes en broodjes inslaan, we zouden immers het avondeten missen. (We vertrokken om 16:00) En daar gingen we dan, op naar ons vierde weekend weg!
En om 19.50 kwamen we bij ons hostel aan, het liep allemaal heel voorspoedig en in 1 keer alles gevonden. Heeeerlijk want ik was die auto wel weer zat.. We zaten in een super lief hostelletje aan het strand. De man van de receptie, een ontzettend lieve oudere man die Afrikaans praatte en gelukkig ook Engels. Dat Afrikaans is lastiger te verstaan dan je denkt.. Hij leidde ons rond in het hostel en wees ons de kamer, een 8persoons deze keer met 1 mannelijke slaapgenoot. Ohoh als dat maar goed komt, slechte herinneringen aan.. Een sleutel voor onze ‘kluis’ geregeld, wat een complete klerenkast was, en daar al onze spullen ingelegd. En op zoek naar een leuk restaurantje waar we nog even een drankje zouden doen. We kwamen uit bij restaurant ‘The Table’ waar Iris een alcohol vrije cocktail bestelde en ik eentje met. En we hadden stiekem ook nog wel wat honger, dus een lekkere champignon-ham kinderpizza erbij. Nog een heerlijk toetje, fruit met chocolade dip en crème brûlée. Smikkelen!!
De volgende ochtend stond de wekker om 8.30, opmaken en haartjes netjes doen en op zoek naar een restaurantje voor ons ontbijt. Ik nam maar weer eens een lekker bakje met yoghurt, muesli en fruit. (Aan al die eieren, spek en worstjes kan ik niet wennen ’s ochtends..). Zitten we op onze bestelling te wachten, zien we een bediende weglopen en even later terugkomen met een zakje met fruit. Ah op en top vers van uit de supermarkt! Maar het smaakte heerlijk.
Met onze buikjes vol gingen we op naar de olifanten. We zouden dan nu echt op een olifanten rug gaan rijden (met een week vertraging, maar dan toch echt). Na een half uur vertraging, ja boek je om 11.00 is het pas om 11.30. Ach, het is Afrika en tijd is hier niet zo belangrijk.. Maar om half 12, ja hoor daar zaten we dan! Iris en ik allebei op een olifant met een lekkere Zuid Afrikaan die we maar goed moesten vasthouden, omdat we er anders wel eens vanaf zouden kunnen vallen. Nouja dat doen we dan maar hé, zo’n olifant is behoorlijk hoog en ik wil er ook niet onder komen. Gingen we lekker een rondje rijden op de olifant, dat zit toch niet zo comfortabel hoor. Maar het was wel een toffe ervaring! Terug naar ons hostel en lekker het strand op, nog genieten van het heerlijke zonnetje! Lekker boekje gelezen en toen de zon achter de bomen was, weer het hostel in en daar weer verder boekje lezen. ’s Avonds maar weer uit eten, ach weer eens wat anders, lekkere patatjes met een kip schnitzel met piri-piri sausje een lekker toetje daarna. Heerlijk genieten hier hoor, haha!
Alleen ja, toen kwam het. ’s Middags was er een groep van 4 jongens gearriveerd in onze kamer. En ja natuurlijk snurkt 1 van hen wel. En ja hoor, lekker gelijk begon het al. Gelukkig was ik redelijk moe en viel toch in slaap. Komen er een stel gestoorde eikels om 2 uur onze kamer in gerend en geschreeuwd. Ze zoeken Henk.. Maken hem wakker en gaan weer weg. Natuurlijk klaarwakker, en natuurlijk snurkt mijn grote vriend rustig verder. Hij heeft een paar schoenen naar z'n hoofd gesmeten gekregen (die van mij lagen helaas in de kast, op slot..) na een tijd kon ik eindelijk weer slapen. Maar ’s ochtends was ik alweer vroeg wakker, en hij snurkte nog steeds (of alweer) en heb ik niet meer geslapen. Hmm, waaaarom moeten jongens toch altijd snurken?
En toen was het zondag. Dé dag! BUNGEEJUMPEN! Eerst maar eens even ontbijten, een ander restaurantje vandaag. Nou niet weer dus.. Hadden ze mijn heerlijke yoghurt, muesli met fruit niet meer. Toen moest ik toch echt over op toast met ei, champignonnetjes en Cherry tomaatjes. Hmmhmm, ik miste mijn yoghurtje toch wel. Toen toch echt op pad, naar Bloukrans Bridge. Jaja, want vandaag was de dag dat ik van een brug 216 meter de diepte in zou gaan springen aan 1 stom elastiektouw.. We moesten een uur van te voren aanwezig zijn, dat uur was het meest zenuwslopende uit mijn leven, denk ik. Op zo’n beeld in het restaurant kon je kijken hoe de groep voor je het ervan af brengt. Jaja, heeeeelp.. Om 10.45 was het zover, verzamelen en over de brug naar het platform lopen. Gelukkig was het een brug van gaas en kon je lekker 380 meter de diepte in kijken en natuurlijk houd ik daar zo erg van dat ik stond te springen op die brug.. Toen na een hele tijd, eindelijk, kwamen we op het platform aan. Nog wat laatste instructies en werd ons de volgorde van springen verteld, ik mocht als tweede. Enkelbanden om, daar een touw strak om gebonden en een soort van tuig hadden we al aan. Hupsen naar de plek, het bungeekoord er aan vast gemaakt. Nog een paar hupsjes naar voren en dan sta je daar op het randje. 5-4-3-2-BUNGEE! En dan spring je. Eerste seconde even knetterhard gillen, en toen: WAUW!! Je knalt zo hard omlaag en het is zo ontzettend gaaf! Je gaat nog een paar keer als jojo op en neer en dan hang je daar, op zijn kop en het is doodstil, dik genieten van het uitzicht! Uiteindelijk komt er een mannetje naar beneden om een paar touwen zo te doen dat je kunt ‘zitten’ en wordt je omhoog getakeld. Bungeejumpen komt toch echt in het lijstje van meeste tofste, gaafste, leukste dingen ooit gedaan! En toen moest ik lekker wachten, na mij kwamen nog 4 andere mensen (inclusief Iris) en daarna konden we terug naar het restaurant om onze foto’s en film op te halen. Een beetje jammer dat mijn foto’s van de sprong een beetje wazig zijn geworden.. Maar wat ben ik blij dat ik gesprongen ben!
Daarna hadden we nog tijd genoeg, en op de terugweg reden we langs Monkeyland. Dan maar lekker rustig aapjes kijken. In Monkeyland worden apen opgevangen die eerst in gevangenschap hebben geleefd, in circussen, dierentuinen of gewoon bij mensen thuis. De apen worden in Monkeyland in een natuurlijke omgeving gezet en worden ze niet aangeraakt door mensen en krijgen ze weer een zo natuurlijk mogelijk leven terug. We gingen samen met een gids door het park lopen op zoek naar de apen. Helaas hebben we er niet heel veel gezien, maar toch was het leuk om te doen. Een en al rust en niks gevaarlijks aan, haha!
Kwamen we op de parkeerplaats, zien we iets geks op het strand liggen. Wij er natuurlijk op af, is het een dode haai. Een behoorlijk grote ook nog, en een stukje verderop lag een kleintje. We horen van een vrouw dat die gevangen worden door vissers en dat zij de haaien normaal weer terug in zee gooien. Alleen deze visser had ze dicht op het strand of op het strand achtergelaten, en dat overleven deze arme beestjes niet. Hoe sommige mensen toch met dieren omgaan..
Even verderop, hoorden we, was een bodyboard wedstrijd bezig. Daar gingen we maar even kijken, bij mensen uit ons hostel zitten en genieten van het zonnetje. Na een tijdje was ik er wel zat van. En ik had een weggetje gezien tussen de bosjes die omhoog ging. Dus met m'n camera op pad, en ja hoor. Prachtige uitzichten over Plettenberg Bay (vooral over het strand). Dus ik met m'n blote voeten over de keien en stenen lopen op zoek naar het beste plekje. Wauw wat is het toch steeds weer genieten hier! Een paar prachtige fotootjes gemaakt.
Terug in het hostel heb ik mijn boek dan maar uitgelezen, hij was eigenlijk alleen niet zo leuk. Maar als ik eenmaal begin, moet ik hem toch uitlezen. Misschien dat het beter wordt of een leuk einde in zit. Haha, ach ik zoek wel weer een nieuw boek in de bieb en dan hoop ik dat hij beter is. ’s Avonds nog lekker gedoucht, deze douche was zalig. De straal lekker hard en heerlijk warm water, lekker groot en je kon zelfs zitten. Er zat een soort van bankje in de douche gebouwd, haha. Nog even een avondje genoten en toen mijn tas alvast ingepakt en mijn bedje ingedoken. Heerlijk een rustige nacht gehad, zonder te worden gestoord en heerlijk geslapen!

’s Ochtends om half 9 ging de wekker weer, natuurlijk was ik al om half 8 wakker. Nog een beetje dommelen en toen er echt uit. Op naar ons laatste ontbijtje in Plettenberg Bay en weer terug naar Port Alfred, laptoppen en de rest halen uit de bieb en bagage in onze kamer leggen.
Weer wat boodschapjes doen, maar man wat een drukte in de supermarkt. Waar normaal 5 kassa’s open zijn en 3/4 mensen wachten, waren nu alle kassa’s open (zo’n 10 stuks) en stonden over 5/6 mensen. Wat is er aan de hand! En toen moest Iris nog even pinnen, daar stonden toch rijen.. En de gene waar geen rij stond was leeg.. De eerste maandag van de maand is betaaldag, en blijkbaar pint iedereen dat geld gelijk en doet boodschappen. Zo zeg, nooit weer boodschappen of pinnen op eerste van de maand dus. Daarna auto weer ingeleverd en terug naar onze kamer gelopen. En wat zijn we blij dat we elke week onze spullen in de kluis leggen en zoals nu in de bieb. Afgelopen zondag is er ingebroken in de kamer van een meisje, tablet, paspoort, visum en geld weg. Zij zat gewoon buiten op het terras en in de tussentijd word er een spalk voor het raam weggetrokken, spullen gepakt die te zien zijn en rent snel weer weg. Ik heb al gehoord dat er in andere huizen ook is ingebroken. We waren er al voor gewaarschuwd, rond week 5 beginnen de inbraken te komen. Dus nog steeds goed op onze spullen letten en niks in het zicht leggen. Gelukkig prop ik altijd alles in mijn koffer en doe ik op slot. Die zullen ze wel niet snel meenemen, een zwarte man die met een grote knalroze koffer over straat loopt valt redelijk op. En dan is het toch wel fijn dat we naast het terras wonen, hier zitten zo vaak mensen dat er weinig momenten zijn dat je ongemerkt onze kamer inkomt. Maar je schrikt er toch wel van.
En nu zit ik dan lekker op mijn kamer, foto’s te sorteren en mijn blog weer te schrijven. Gelukkig is internet weer waardeloos langzaam en zal het uploaden van foto’s wel even duren en is het al kwart over tien en staat de wekker morgen om half 8.. Jaja, morgen staat in het teken van huiswerk maken, meer huiswerk maken en nog eens huiswerk. En met Chris skypen, dat is al wel even geleden! Toch maar even een poging wagen of het er binnen een kwartier op staat.

Zo dit is een behoorlijk lang verhaal geworden.. Haha



Veel liefs uit Zuid Afrika xxx

---