Eerste 5 dagen

---

Hoi hoi,

Even een update over de eerste 5 dagen 😊

Als eerste wil ik zeggen: WAUW.
Wat is dit een gaaf land! De mensen, het weer en natuurlijk het land zelf. Maar laten we eens beginnen met de blog post.

-Woensdag 12 Juli-
Na een vlucht van 6,5 uur zijn we dan eindelijk aangekomen op de plaats van bestemming: Kotoka International Airport. Ik stap uit her vliegtuig en wordt meteen gegroet door de vochtige warmte van Ghana. Ik vergelijk het maar met een föhn die in je gezicht blaast. Per bus worden we naar de aankomst hal gebracht waar we eerst een drie kwartier moeten wachten voor de paspoort en visum controle. Na deze eindelijk achter de rug te hebben vinden papa en ik onze koffers al redelijk snel en lopen we al snel naar buiten waar papa's vriend Worlanyo ons al op staat te wachten.
Even later rijden we over de drukke wegen van Accra richting de stad Tema, waar we de eerste paar dagen zullen verblijven. We rijden de wijk waar Worlanyo woont binnen, het is een zogenaamde "gated community" een bewaakte wijk die ommuurd is. Het eerste wat opvalt zijn de grote huizen. In Nederland zouden het villa's genoemd worden. Na wat gegeten te hebben gaan ik vlug slapen, deze dag was al vermoeiend genoeg.

-Donderdag 13 en Vrijdag 14 Juli-
Donderdag is even een uitrust dagje, ik heb aankomende maand namelijk genoeg te doen dus het is geen slecht idee om even uit te rusten. Ik eet deze dag mijn eerste mango vers uit de tuin. Ook al is het mango seizoen al voorbij en komen de laatste vruchten nu van de bomen af smaakt deze mango echt goed. Tegen de avond drink ik voor het eerste uit een kokostnoot die ze gewoon langs de weg verkopen. Een goed alternatief voor het water dat hier niet altijd goed is tenzij het uit een afgesloten fles komt. Het voelt echt als vakantie.

De volgende dag hebben papa en ik afgesproken met de organisatie om even langs te komen om mezelf voor te stellen en om papa gerust te stellen.
Na een hele zoektocht door de drukke stad Teshie Nungua vinden we eindelijk het Volunteer house met het daarnaast gelegen weeshuis. We komen net op een tijd was de kinderen naar school zijn, maar ik word als nog begroet door de 5 kinden die nog te jong zijn om naar school te gaan. Ik krijg high fives en knuffels. We ontmoeten Gloria (manager van de organisatie) en praten over de gang van zaken en de verschillende projecten die je kunt doen hier. Papa is gerust gesteld en ik ben blij dat ik alvast heb kunnen kijken. Op de terug weg eten we Papaye, een Ghanees fast food concept waar je heerlijke verd gegrilde kip hebt waarbij je een mengsel van knoflook en peper over je kip krijgt. Het is echt heel lekker, maar ook super pittig. Het went wel vlug en ik drink daarbij ook veel water.

Even over het verkeer hier. Het is echt een zooitje ongeregeld hier. De mensen hebben echt gewoon schijt aan de verkeersregels hier. Het is gewoon pushen net zolang tot je doorgelaten wordt. Papa zegt dat het ook geen zin heeft om boos te worden op mensen als het verkeer niet opschiet. Anders zit je jezelf alleen maar dood te ergeren. Gelukkig is er airco in de auto.

-Zaterdag 15 en Zondag 16 Juli-
Zaterdag zouden we naar Kakum National Park gaan, maar er was iets mis met de auto en hij kon pas maandag gemaakt worden. Ik heb tot nu toe mijn familie nog niet kunnen zien vanwege een convention van Jehova's getuigen waar ze iedere dag naartoe gaan en blijven tot laat in de avond. De mensen hier zijn diep religieus. Overal zie je langs de weg winkeltjes staan met namen als: "God first barber shop" "Know who your god is beauty salon" en meer. Ook rijden er veel auto's rond met een gepersonaliseerd kenteken waarop staat: "Blood os Jesus" of "Showers of Blessing" "Glory to God". Het geloof gaat hier hand in hand met het dagelijkse leven. Heel anders dus.

Zondag is de laatste dag in het huis in Worlanyo's buurt. We staan redelijk vroeg op, omdat we afgesproken hebben om rond 12:15 bij de conventie te zijn om de familie even te ontmoeten tijdens break time. Ik neem afscheid van Worlanyo's familie en we rijden naar de conventie. De afgelopen dagen was het super druk op de weg, maar nu is er niks te doen vanwege de kerk. Uiteindelijk komen we bij de conventie waar we even moeten zoeken maar uiteindelijk de fanilie vinden. Tante Victoria is zo blij om me te zien en ik krijg heel veel knuffels. Ook oma komt zo snel als ze kan op mij afgelopen om me een dikke knuffek te geven. Ze neemt me vlug mee naar opa en als ik hem ook zie moet ik van blijdschap gewoon huilen. We praten wat en eten wat in de auto. Het is rijst met bonen en twee hele pittige sauzen. Daarna gaan we alweer weg, want de conventie gaat weer verder. We rijden naar het Volunteer house waar mijn vader me afzet. Ik maak mijn bed op en ontmoet alvast een paar mensen. De rest volgt later.

-Dzifa

---