Advertisement
Published: October 6th 2019
WOENSDAG 25-09-2019 13e Vakantiedag Het is vannacht aardig gaan waaien, dat was aan de ene kant wel prettig, want de hitte van gisteren bleef lang hangen, maar aan de andere kant door de vlagerige wind stond de tent af en toe flink te klapperen.
We staan op als het een beetje licht gaat worden, klappen de tent in en rijden met de auto naar het toilet vanwege mogelijk rondsluipende beesten ?.
We gaan koffie zetten en omelet bakken en na dit prima ontbijtje pakken we de boel weer in, om op weg te gaan. Het is nog steeds bewolkt en de wind maakt het frisjes.
We hebben vanmorgen eerst een rit naar de Ngoma gate, waar we het Nationale Park uitgaan: dit deel van Chobe is een smalle strook langs de rivier begrenst door de doorgaande weg van Kasane naar de Namibische grens.
Maar we rijden natuurlijk eerst wel diverse rondjes!! Alle buffels en olifanten zijn in de loop van de nacht vertrokken bij de rivier vandaan. We zien hier en daar wel wat kleine groepjes staan. Eerst rijden we een stuk evenwijdig aan de rivier, die hier en daar maar een
smal stroompje is en soms zijn er nog wat poeltjes. (Echt een groot verschil met de brede rivier die we de vorige keer zagen)
We zien veel watervogels en een paar visarenden. Verder de nodige impala’s. Na een poosje nemen we een zijweg naar een vallei: de Simwanza Valley. Eerst rijden we nog naar een uitzichtpunt op een heuvel waar we over de rivieroever kunnen uitkijken. De weg naar de vallei gaat ook wat heuvelopwaarts en we zien onderweg olifanten, koedoes en een paar bomen met veel gieren erop. De omgeving is weer heel anders dan langs de rivier en in plaats van een zandweg, hebben we nu een keienweggetje! Boven bij de vallei aangekomen zien we een grote open vlakte, hier was ooit een waterpoel, maar die ziet er nu droog uit.
De bewolking is intussen wel weggetrokken en het wordt weer warm, de wind lijkt ook even wat minder.
Via een ander leuk hobbelweggetje dalen we weer af naar de rivier, waar we na een poosje een zandweggetje kunnen volgen over de rivieroever. Er staan hier weer honderden impala’s, een grote kudde zebra’s en 2 zadel jakhalzen, verderop nog een aantal
Koedoes
Chobe NPwrattenzwijnen, zo grappig als ze op hun knieën aan het wroeten zijn in de grond! Tot slot zien we nog wat waterbokken en verschillende soorten bijeneters.
Na nog een ommetje over de Bridgeroad, waar een uitkijkpunt is: hier zien we de brug over de Choberivier richting Namibië, rijden we het laatste stuk naar de Ngomagate. Nog een flink zanderig stuk te gaan en dan zijn we bij de gate waar we ons weer moeten afmelden. We rijden nu de asfaltweg op en komen bij nog een hek. Hier gaan we even Chobe National Park uit en moeten ook hier onze gegevens achterlaten!
Als we terug komen bij de auto zien we iets onder de auto lekken, waar het vandaan komt: Geen idee!! Het is geen olie of diesel, het lijkt water. We kijken onder de motorkap, maar zien hier niets bijzonders. We rijden maar verder richting Kachikau. Hier is nog een tankstation, waar we de tank nog eens vol laten gooien. De pompbediende perst er druppel bij druppel bij totdat de tank 10 minuten later echt nokvol zit!
We kijken nog eens naar de lekkage, het is echt water, maar het
lijkt helemaal te stoppen. We rijden nog een paar kilometer asfaltweg en dan gaat de doorgaande weg over in een zandpad: diep zand dan wel te verstaan. Dit vereist dan wel de nodige stuurmanskunst van Bert. Maar hij loodst ons er weer goed door heen: één moment dreigen we bijna vast te komen, maar gelukkig net niet!!
We volgen deze weg 10 kilometer: er staan allerlei borden langs de weg van Thobolo’s bush lodge waar we heen moeten: zoals zet je auto in de 2
e versnelling en geef gas; als we in de door het diepe zand rijden enzovoort.
Dan is er de afslag waarna we nog 3 kilometer naar Thobolo rijden. Bij de ingang staan allerlei borden met diverse opmerkingen, onder andere dat je uit moet stappen om de oude, dikke Baobab te knuffelen, “the attitude three”. Dit doen we dan maar, wat een prachtige oude boom!
We rijden verder naar de receptie waar we in kunnen schrijven, op de etage van het receptiegebouw is een kamer waar je kan zitten en de bar, waar je jezelf mag helpen. Er is een grote veranda voor met ook wat tafels en barkrukken langs de balustrade. Hier heb
je uitzicht op 2 waterpoelen.
Eerst worden we naar onze plek op de campingsite gebracht, we parkeren de auto en besluiten om ons te installeren op de veranda van het receptiegebouw. We nemen camera’s, tablets en dergelijke mee en al kijkend naar het gebeuren rond de poeltjes (impala’s en vogels) ga ik verder met mijn blog en het inladen van de foto’s. Voor een flink bedrag kunnen we de wifi gebruiken (gelukkig wel aardig wat MB’s). Zodoende kan ik blog nummer 2 opsturen met wat foto’s (het uploaden hiervan kost veel tijd, de rest moet wachten tot de volgende keer)
Wij zijn intussen aan de praat geraakt met een stel uit België (hij Belg, zij Nederlandse), we wisselen onze reiservaringen uit, we maken in grote lijnen dezelfde ronde door Zuid-Afrika en Botswana. We horen dat we hier tegen een redelijke prijs kunnen eten en omdat 1: de wind weer flink gaat opsteken en 2: er een braai wordt gemaakt, besluiten we om dat dan maar te doen!
We blijven uitkijken en rond 17.30 uur komt er een groep olifanten aan om te komen drinken. Er zit een heel kleintje bij, die echt hardlopend
op het water afkomt. Het drinken met zijn slurf zoals de oudere olifanten doen, lukt niet helemaal en dus gaat hij/zij maar met haar hele bek onder water. Echt zo vertederend!
Een ander stel olifanten staan bij de pijp waar het water de poel in wordt gepompt en betwisten daar elkaar het recht om te drinken.
Er wordt hier 8000 liter water uit een bron opgepompt voor de dieren. Het idee hierachter is om de olifanten en buffels water te kunnen geven en ze zodoende uit de dorpen in de buurt te houden. Er gaan hier steeds meer stemmen op om weer op olifanten te gaan jagen. Door de droogte hier, gaan de grote hoeveelheden dieren steeds meer overlast geven! Men heeft hier in Thobolo’s lodge voorgesteld dat meerdere lodges dit gaan realiseren: mooi voor het toerisme en beter voor de dorpelingen.
Al snel volgt nog een koppel olifanten en dan nog meer en nog meer, tot er zeker minimaal 70 olifanten rondlopen. Er wordt veel geruzied door een aantal olifanten, met veel gegrom en getetter. De kleintjes halen leuke capriolen uit en iedereen op de inmiddels volle veranda is aan het plaatjes schieten.
Er komen 2 elanden even wat drinken: wel op afstand van de olifanten, er komen wat wrattenzwijnen langs en later een aantal buffels. Inmiddels wordt het te donker om nog foto’s te kunnen maken.
Om 19.00 uur is de braai klaar en kunnen we gaan eten. Er staan wat grotere tafels en wat kleinere, wij zoeken een grotere tafel op en al snel voegt het Belgische stel: Peter en Petra zich bij ons. We kletsen gezellig met elkaar.
Vooraf krijgen we een lekkere
pompoensoep, gevolgd door “gebraaide” kippenboutjes, steaks en boerewors, verder is er een salade, gegrilde groente, aardappel en soort maisbrei met een pittige saus erover.
We laten het ons prima smaken, het is allemaal erg lekker klaargemaakt. Tot slot is er nog een toetje: gemengd vers fruit met custard en room. (Bert gaat 3 keer wat opscheppen?)
Na dit overheerlijke maal gaan we nog even op de veranda zitten om naar de olifanten en buffels te kijken. Als we lang genoeg genoten hebben wandelen we naar de auto, zetten de tent op en besluiten meteen maar om er in te klimmen, de wind maakt het niet prettig om nog buiten te zitten!
We nemen wel een glaasje wijn mee en genieten nog even na van de dag!
DONDERDAG 26-09-2019 14e Vakantiedag De wind was vannacht nog weer sterker geworden en de luifel stond ontzettend te klapperen, met wat kunst en vliegwerk weten we hem half los te maken en vast te klemmen tussen de ritsen van de tent. Daarna was het een stuk rustiger en konden we een beetje beter slapen.
We staan niet zo heel vroeg
op en komen tot de conclusie dat de wind het onmogelijk maakt om wat te koken op onze gastank. We houden het voorlopig maar op een sapje, water en koekjes (na de overvloedige maaltijd van gisteravond kunnen we daarmee wel genoegen nemen)
We gaan afrekenen en uitchecken en hebben dan vooral een mooie zandroute om te rijden!
We verlaten de camping en kunnen meteen een flink stuk diep zand door. Het is ongeveer 17 kilometer naar de Ghohagate waar we Chobe NP weer in gaan.
Bert heeft het druk met sturen, schakelen tussen hoge en lage gearing (ik snap intussen dat de lage gearing ervoor zorgt dat de wielen langzamer draaien, waardoor je minder snel doorslipt) en het gebruik van het sperdifferentieel (waardoor alle wielen even snel draaien) alles om te voorkomen dat we vast komen te zitten.
En dat gebeurt dan ook niet! We doen wel bijna een uur over dit stuk tot Ghoha. De omgeving is weinig afwisselend en we zien weinig beesten, wel wat vogels. Maar het rijden is avontuurlijk en we hebben veel plezier met alle gehots en gebots. Bert geniet met volle teugen, ik vind het soms wat spannend als het
moeite kost om weer op gang te komen als we wat stilvallen. (Maar het genieten overheerst!)
Als we bij de Ghoha Gate aankomen, staat het hek open, maar de deur van het kantoor op slot en er is niemand te bekennen, in geen velden of wegen. Nu hebben we al entree betaald voor het park en we besluiten toch maar verder te gaan. We hebben nog een heel stuk te gaan en het kost best veel tijd met deze wegen.
Volgens het routeboek volgt er een stuk met diep zand, maar de eerste kilometers is de natuur hier heel anders, wat meer open vlaktes, wat heuvels, wel allemaal erg droog en de weg is vrij stevig. Een enkele keer spotten we wat olifanten, een enkele giraf en natuurlijk de impala’s.
We krijgen later ook weer veel zand en kuilen in de weg voor de kiezen, maar het blijft leuk om te rijden. We komen langs Savuti kamp, waar we een paar jaar geleden waren, dit blijkt herbouwd te worden, er is zelfs niet eens een picknickplekje (nog geen koffie) Hier nemen we dan maar de afslag naar Mbababe Gate zo’n 89 kilometer verderop.
En
weer genieten we van de mooie route en houden plezier in het rijden! Bij de gate moeten we ons weer uitschrijven. Gelukkig wordt hier alles met de hand in grote boeken geschreven, geen computer dus die merkt dat we niet ingeschreven hebben)
We volgen nog een aantal kilometers een zandpad en komen dan op een hele brede weg, hier ligt heel fijn wit zand en we veroorzaken dus grote wolken opstuivend zand, zodat we niets meer in de achteruitkijkspiegel zien.
En als er tegenliggers zijn, is het zicht ook even minimaal (en moeten de ramen echt dicht) Na ongeveer 20 kilometer rijden we door een bocht en dan: ongelofelijk er is een brug, een stromend riviertje, we zien watervogels (ooievaars en reigers en zelfs nog een nijlpaard).
Eenmaal de brug over is het groen al snel weer over en we komen bij een dorpje uit. Hier rijden we doorheen en staan dan voor de North-Gate van Moremi Game Reserve, het volgende park dat we zullen bezoeken.
Van de gate naar onze Campsite bij de South-Gate is het nog 30 kilometer, uiteraard weer over zand en hobbelpaden! We worden ondertussen wel wat moe van dat
Baobab
Chobe NP gehobbel en vooral voor Bert is het rijden behoorlijk vermoeiend: Waar we in Nederland net een paar uur over dik 200 kilometer doen, zijn we nu ongeveer 7 uur onderweg geweest.
We vinden ons kampplekje en als we nauwelijks uitgestapt zijn, komt er een hele koppel vogels aan, ik denk de African Bulbul. Ze zijn zeer brutaal, komen zelfs in de auto.
Wij hebben erg veel zin in koffie, maar als we de koelkast openmaken, blijkt het een chaos te zijn. We hadden nog een restje pannenkoekenbeslag in de koelkast in een plastic bakje, deze is opengegaan en door alle gehots, door de hele koelkast verspreid. Alles onder dus! Er zit dus niets anders op om eerst alles schoon te maken. Ook een pak bloem is opengescheurd evenals de plastic zak waar die in zit, dus de la met onze voorraad is wit net zoals alles wat er in zit!
Maar gelukkig is er dan toch koffie! Alle vogeltjes hebben intussen het afwasteiltje met water ontdekt en drinken er uit. Gezellig! Ook andere vogels laten zich zien; 2 soorten glansspreeuwen, die hebben van die metallic-achtige kleuren, groen, blauwig en zelfs wat paarsig, heel
Jakhals
Chobe NP mooi. Verder zitten er ook de nodige hoornvogels. Verder komen er eekhoorntje en mangoesten (mongooses) op bezoek.
Er lopen ook olifanten over de campsite, maar die blijven nog wat op afstand. We zijn wat bezig met foto’s en blogs en intussen kijken we rond naar alle beestjes.
Bert steekt voor ons maaltje de bbq aan. Al onze tomaten zijn helemaal gekneusd door onze hobbelig rit en we besluiten maar een rommelpotje te koken in onze “Dutch oven”, we doen er aardappels in, ui, knoflook, tomaten, het laatste stukje paprika en een blikje corned beef. Gekruid met chacalaca kruiden en wat tomatenketchup is het een uitstekende maaltijd! Het is wel een pan vol geworden: gelijk ontbijt voor morgen ?.
Als we nog even bij de tent zitten na het eten, zien we een honey badger lopen: een honingdas. Hij schrikt van ons en gaat er snel vandoor, maar hij blijft wel in de buurt rondscharrelen, we zien de weerkaatsing van zijn ogen in het licht van de zaklantaarns.
Het is al snel donker na een mooie rode zonsondergang en er ontstaat een indrukwekkend mooie sterrenhemel!
We horen veel geritsel en gekraak rondom ons, olifanten komen voorbij
Jakhals
Chobe NP geslopen (onbegrijpelijk dat zulke grote dieren zo zacht kunnen lopen!)
We kruipen toch maar de tent in en nemen camera’s en zaklantaarns mee. Op een gegeven moment hoor ik een hoop lawaai bij de vuilnisbak, een zwaar metalen gevaarte met een zwaar deksel erop. Maar de honey badger is erin gekropen en gestoord door de zaklantaarn tilt hij het deksel op en springt eruit. Zo dat beest is sterk en handig!
Na een poosje lezen en het drinken van een glas wijn, doen we een poging tot slapen. We horen geregeld geluiden rondom de auto en ik schijn nog eens rond met mijn zaklantaarn, maar ik zie niets. Wel de zo mogelijk nog mooiere sterrenhemel, wat zie je hier toch immens veel sterren!
VRIJDAG 27-09-2019 15e Vakantiedag We blijven vandaag hier in Moremi, maar omdat we de omgeving willen bekijken, moeten we toch de tent inklappen enzo! Om ons heen zien we diverse pootafdrukken en de honey badger heeft een poging gedaan om onze waterfles open te knagen (gelukkig was het geen drinkwater, daar moeten we zuinig op zijn)
We zetten een lekker bakkie koffie en warmen het restantje
eten van gisteren op. We vinden het prima zo’n warm ontbijt!
Het is vanmorgen ijzig koud: misschien een graad of 12-13, maar er staat ook veel wind die het gevoelsmatig nog kouder maakt: ik heb tenminste al snel dode witte vingers.
Na toilet maken, afwassen en dergelijke gaan we op weg, we gaan een tocht maken door Moremi. Gisteren hebben we bij de North Gate een mooi boekje gekocht met kaarten en wetenswaardigheden van Moremi en de Okavanga delta (dit grenst aan elkaar)
In het boekje staat een route naar de “Black Pools” en de “Xini Loop”, dit lijkt ons wel een mooie route. Natuurlijk hebben we de nodige zandpaden te gaan en we hobbelen door de nodige gaten en kuilen!
De Black Pools zouden op dit moment nog water moeten hebben en veel dieren naar zich toe lokken, maar dankzij de droogte in dit gedeelte (ook dit heeft te maken met de klimaatverandering) zijn er maar heel weinig poeltjes over. Toch komen we de nodige dieren tegen: olifanten, zebra’s, impala’s, giraffes en tsessebe's. Bij de enkele poeltjes waar wel water staat zien we de nodige dieren drinken. Een koppel baboons springen er in het rond!
We dwalen langs diverse smalle paden en genieten van de mooie uitzichten, beesten, vogels en mooie bomen. Er staan soms enorme grote, dikke bomen, maar ook palmen!
Na het nodige rondrijden besluiten we weer terug te gaan naar de camping, waar we in de loop van de middag weer aankomen.
Als we op ons campingplekje aan komen zien we dat de buren (op de campsite naast ons zo’n 50 meter verderop) bezoek hebben van een stel olifanten.
Dat kan héél gezellig zijn, maar deze olifanten hebben het voorzien op de waterkraan die daar is, ze proberen de kraan en de boom waar deze aan vast zit om te trekken, maar aan deze boom zit ook een scheerlijn van hun camper vast. Ze vinden het dus niet zo fijn!
Op een gegeven moment komt een safari-auto, met een ranger erin aan rijden en hij probeert met veel lawaai de olifanten weg te jagen. Wij waren al in onze stoelen bij de auto gaan zitten, maar besluiten toch maar in de auto te gaan zitten: We hebben nog steeds een heilig ontzag voor olifanten!
Ze kiezen uiteindelijk toch het “hazenpad” en wij kunnen rustig
gaan zitten bij onze auto/tent. Ik zit nog een poosje te bloggen, tot de accu van mijn tablet leeg is en Bert houdt zich bezig met foto’s.
Als het etenstijd wordt (hier nog altijd vroeg vanwege het snelle donker worden) gaat Bert de braai aansteken, alvast wat uien garen om later pieperpakketjes te maken en ik maak een salade van de weinige verse spullen die we nog over hebben. We maken een aardappelpakketje met de warme uitjes en grillen wat corned beef.
Intussen maken twee honey badgers alweer de omgeving onveilig en als we klaar zijn met eten horen we steeds meer onbekende geluiden en geritsel om ons heen. Ik voel me hier helemaal niet prettig bij en we besluiten dan maar snel de tent in te klimmen. Wél met camera’s en zaklantaarns gewapend!
We zien de honey badgers nog een aantal keren voorbij scharrelen, maar verder niets bijzonders. Na een poosje lezen vallen we in slaap!
ZATERDAG 28-09-2019 16e Vakantiedag We zijn vannacht een flink aantal keren wakker geworden van veel gekrijs en lawaai. Het blijken baboons te zijn geweest die bij onze “buren” op bezoek waren.
Zij hebben allerlei koelboxen en spullen naast hun camper staan en de baboons dachten daar wel aan hun kostje te komen. Toen dat niet lukte hebben ze glazen kapot gegooid en nog wat andere dingen vernield.
In de loop van de nacht zijn ze nog een paar keer, met veel lawaai, terug gekomen. Wij hebben ook bezoek gehad: onze metalen wijnglazen die we in de houders van onze stoelen hadden laten zitten liggen op de grond. Verder gelukkig niets, maar we hadden verder alles goed achter slot en grendel opgeborgen.
We staan om 6.00 uur op en maken koffie en bakken eitjes met kaas als ontbijt. Daarna weer het bekende opruimen en dan kunnen we op weg. Ons volgende adres is Island Safari Lodge in Maun, maar dat is minder dan 100 kilometer rijden. We gaan eerst nog maar een rondje door Moremi rijden.
We besluiten naar Third Bridge te rijden, daar is ook een Campsite. Het eerste stuk is een vrij vlak pad, wel af en toe wat muller zand, maar hoe verder we komen hoe smaller en hobbeliger de weg wordt. We komen langs uitgestrekte kale vlaktes, waar wel zichtbaar is dat er ooit water
was. Eerst zien we alleen wat vogels, maar gelukkig laten ook steeds meer andere dieren zich zien, te beginnen met impala’s.
We arriveren bij de First Bridge: een brug van houten palen, die inmiddels helemaal op het droge ligt en niet meer te berijden is. We vervolgen de tocht en zien dan nog veel meer droge voormalige poelen. Hier komen we een hele grote groep zebra’s en wildebeesten tegen. Daar in de buurt lopen ook nog wat wrattenzwijnen rond en we zien wat apen.
Dan zijn we bij de Second Bridge, ook weer zo’n brug van palen, deze gaat wél over water, het is dan ook ineens helemaal groen hier en we zien 2 grote kraanvogels staan. De brug rammelt aan alle kanten, het voelt niet echt veilig en om de kraanvogels te fotograferen rijden we de weg om de brug een stukje op. Deze weg gaat wel door het water, dus we rijden net zover als nodig is.
In het stuk na deze brug is de natuur heel anders: volop poeltjes, met watervogels, een visarend en dan zien we ook weer eens olifanten. Weer een groep met wat kleintjes erbij! We blijven
dan ook heel vaak even staan om alles goed te bekijken.
Dan bereiken we Third Bridge, we moeten door het kamp rijden om bij deze brug te komen, het is weer net zo’n geval als de vorige 2. Ik stap uit om een filmpje te maken van de rijdende auto op de brug.
Nu gaan we weer terug naar ons startpunt, we blijken op een ander weggetje uit te komen (later ontdekken we dat er een “dry” en een “wet” road was, dit hadden we op de heenweg niet gezien) deze weg, de wetroad (zandpad), leidt naar nog veel meer poelen, We komen bij een hele grote poel waar we lepelaars zien rondlopen, verderop drijft een pelikaan en als we de oevers goed afspeuren zien we ineens zeker 10 krokodillen liggen! Verder zijn er nog kieviten, een ibis en een ooievaar. In een poel verderop zien we nog eens een groot nijlpaard rondhobbelen. Nou dat maakte het ommetje de moeite waard!
We rijden terug naar de South Gate, daar was onze campsite, maar ook de Gate waar we Moremi Game Reserve gaan verlaten.
Over een erg hobbelig zandpad rijden we 30 kilometer naar de doorgaande weg.
Onderweg zien we nog olifanten en giraffes. Aangekomen op de doorgaande weg, die hier volgens de kaart een gravelweg moet zijn, blijkt de weg zo mogelijk nog slechter te zijn dan die we al gereden hebben: hij is alleen 3 keer zo breed. Er is hier wat meer verkeer en we zien regelmatig niets meer door het opdwarrelende zand.
We krijgen nog een controle bij een Veehek (ook hier moeten we in een bakje ontsmettingsspul gaan staan en worden de banden met ontsmetting bespoten. Dan is het 20 kilometer over deze weg tot we op asfalt terecht komen, dat is gewoon bijzonder na dagen van zand en gehobbel!
Er komen nu meer dorpjes/hutjes. We moeten wel lachen om de aanduiding waar huizen staan. Waar wij naambordjes of huisnummers hebben, hangt hier van alles aan bomen of paaltjes bij de toegangsweg naar de huisjes, zoals gekleurde jerrycans, kapotte plasticstoeltjes tot oude autodeuren aan toe ?
We bereiken de afslag naar onze campsite, maar besluiten eerst door te rijden naar Maun, we willen wat boodschappen, geld pinnen en onze kook gastank laten vullen. Het is inmiddels al ongeveer 15.00 uur. Nou zijn dit 3 dingen, die je
denkt even te doen. Maar boodschappen doen kost al tijd, het is druk in de winkels en in de eerste kunnen we geen eieren kopen die we wel nodig hebben. Dus een andere winkel in waar het achteraf superdruk is en waar een dame die voor me is haar boodschappen afrekent met een plastic zak vol kleingeld. (net alsof je bij ons je weekboodschappen af gaat rekenen met 5, 10 en 20 eurocenten) Voordat dat alles is uitgeteld en nog eens nageteld door de kassière………….
Ik kan in ieder geval een lipbalsem vinden, mijn lippen zijn inmiddels zo droog en gebarsten na al de zon, zand en vooral de zeer droge lucht ☹
Geld pinnen is ook een dingetje, bij elke geldautomaat staan een stuk of tig mensen in de rij (Eind van de maand? Weekend? Onafhankelijkheidsdag maandag?) We besluiten maar tot morgen te wachten.
Dan nog de gastank vullen, na veel zoeken en navragen blijkt er bij een tankstation buiten Maun (aan de andere kant van dit stadje) een vulstation te zijn. Het vullen kost ook nog wat tijd, maar dan kunnen we naar de camping toe. Als we daar arriveren is het 17.00 uur geworden.
Deze groep vertrekt
Thobolo's bush lodge Blij dat we er zijn, na dagen van stilte en natuur, is een druk Afrikaans stadje erg vermoeiend!
Op deze camping zijn we ook al eens geweest. We krijgen een mooi plekje langs de droge rivierbedding, onder de bomen, met braai en elektriciteit. Soort van luxe dus. Wij zoeken het restaurant/ de bar op, nemen een biertje en hebben hier even wifi om onze berichten en dergelijke te raadplegen. Na wat whatsappjes gaan we terug naar onze campsite, waar we de braai gaan aan steken. We hebben wat hamburgers gekocht in de supermarkt en weer een verse voorraad sla, tomaten enz. We eten er lekker van, bij licht van de zaklantaarns en na de maaltijd ga ik nog even wat bloggen.
Geen gevaarlijke dieren rond de tent vannacht, dus we kunnen lekker lang blijven zitten. Wel gaat de temperatuur op een gegeven moment flink zakken: overdag is het ver boven de 30 graden, in de nacht zakt de temperatuur naar 12-14 graden. Dat voelt frisjes aan en is het tijd om in een warme slaapzak te duiken (en die extra fleecedeken is ook best welkom ?
ZONDAG 29-09-2019 17e Vakantiedag We doen vandaag echt rustig aan, vannacht was het was onrustig buiten, dan weer blaffende honden, een paar astmatische ezels, afgewisseld met hanengekraai midden in de nacht en dat wisselt dan een aantal keer af. Soms hoor ik voetstappen en ik lijk een vuurtje te ruiken. Als ik even naar de sanitairblokken loop, zie ik een kleumende bewaker, zich warmen bij een vuurtje. Dat is wat ik al hoorde en rook.
We zetten koffie en bakken pannenkoeken, sapje erbij en ik ga nog even door met bloggen, ik heb nog iets achterstand.
Dan maar rustig aan opruimen, nog wat afwassen en vervolgens gaan we op weg. In Maun laten we de tank nog eens vol gooien. Er staat geen file meer bij één geldautomaat en het vergeten boodschapje is in de supermarkt snel gekocht.
Dan kunnen we op weg naar de Makgadikgadi Pans National Park. Dit is iets meer dan 150 kilometer en bijna helemaal over asfaltweg. Er is over de rit niet heel veel te vertellen, droge natuur om ons heen, wat koeien, geiten en ezels langs de kant van de weg en een sporadisch huttendorpje.
Onderweg komen we weer bij een Veehek,
met de voeten in een bak stappen en we moeten de koelkast openmaken, want je mag hier geen vers vlees mee langs nemen. Gelukkig knijpt de politiedame een oogje dicht, anders hadden we de boerewors die we voor vanavond hebben gekocht in moeten leveren.
We moeten door een bak met ontsmettingsmiddel rijden, maar dat kan pas nadat de honden die er in liggen en uit staan te drinken! weggejaagd zijn.
Onderweg steekt er nog een olifant de weg over (je mag hier 120 km/u) daar wil je toch niet tegen aan rijden.
We komen bij de afslag naar Khumaga, rijden dit dorpje door en moeten dan door de Boteti rivier. Als er volop water staat is er een veerboot die de auto’s overzet, maar deze ligt werkeloos op het droge, er zijn slechts een paar poeltjes, we rijden door een klein laagje water. Aan de andere kant loopt de weg omhoog door diep rul zand en er zit iemand vast met de auto. Wij hebben gelukkig “iets” betere banden en kunnen ze los slepen. Na een praatje en een bedankje gaan we verder en komen bij de Khumaga Gate om het Park in te gaan. Hier blijkt
dat de mensen die met de auto vast zaten op de camping werken.
Wij moeten ons inschrijven bij de gate en nog toegangstickets betalen. Maar degene die over het geld gaat, is naar het dorp in verband met de voorbereidingen voor het onafhankelijkheidsfeest morgen. Botswana is dan 53 jarig onafhankelijk en het wordt uitgebreid gevierd met allerlei festiviteiten.
We hebben in ieder geval een gezellig praatje en we spreken af, dat er of iemand naar onze campsite komt voor de toegangstickets, of morgen of als we weggaan. We zien het wel!
Nu is het 2 kilometer naar de campsite, weer inschrijven natuurlijk en dan kunnen we naar ons plekje KK3. Ook op deze campsite, staan geen hekken en dus kunnen we bezoek krijgen van allerlei -mogelijk gevaarlijke- dieren.
Het is net 12.30 uur en bloedheet. We gaan eerst maar eens lekker in de schaduw van de dikke boom op onze campsite zitten. Er zijn hier allerlei vogels te bewonderen, soms een eekhoorn, verder is het heerlijk rustig en stil, ondanks andere kampeerders. Het is echt flink heet geworden, we hoeven nu nog niet op zoek te gaan naar dieren, want die verschuilen zich nu ook. (Achteraf
Heel klein olifantje
Thobolo's bush lodge horen we dat het wel 42 graden is geweest)
Dus vermaken we ons met wat lezen en schrijven afgewisseld met fotograferen. Rond 16.30 gaan we ons klaarmaken voor een Game Drive (ik vind het woord Game voor wild nog altijd wat vreemd klinken) We rijden een stuk evenwijdig aan de rivierbedding tot we een weg naar beneden zien, we komen bij allerlei poelen en volgen het pad door de bedding.
We zien echt ontzettend veel zebra’s, wel honderden! Ze zijn allemaal onderweg naar de poeltjes om te gaan drinken en badderen, in de verte zien we één olifant, een paar steenbokjes, verder watervogels, een giraf, wat gnoes, maar vooral de zebra’s hier! We rijden ongeveer 2 uur rond, het is hier echt heel leuk, zo met al die beesten.
Maar de zon gaat al flink zakken dus we rijden terug naar onze campsite, waar we de braai aansteken, om aardappelpakketjes te maken, de “geredde” boerewors te grillen en hierbij nog een salade, weggespoeld met een glaasje wijn.
Inmiddels is het helemaal donker en zien we boven ons weer een fantastische sterrenhemel, tjonge wat is dat toch enorm mooi. We proberen er foto’s van te
Zonsondergang
Thobolo's bush lodge maken, maar dat lukt maar gedeeltelijk. Toch wel aardig. Morgennacht nog maar eens een poging. Langzamerhand wordt het weer wat frisser en duiken we met een glas wijn de tent in.
MAANDAG 30-09-2019 18e Vakantiedag We staan 5.15 uur op, snel even toilet maken, tent opklappen en we zetten een bak koffie. Het wordt snel lichter en om 6.00 uur gaan we rijden, we gaan voor een ochtend game drive. We willen weer naar dezelfde plek als gisteren, kijken wat er nu te zien valt.
Eerst een stuk door het mulle zand en dan weer afdalen naar de rivier: geen enkele zebra meer te bekennen. Wel komt er een flinke koppel gnoes aan de overkant de bosjes uit en afdalen naar de bedding. Dan zien we een stuk voor ons een poel, waar wel wat leven is. We rijden erheen, eerst weer uit de rivierbedding omhoog door mul zand naar de weg en dan zien we beneden ons een groot aantal maraboes in het water van een poel.
Als we nog een stukje doorrijden, zien we nog veel meer maraboes en dan zien we aan de overkant van de rivierbedding een dode
olifant liggen. Hier komen dus al die vogels op af en er lopen ook jakhalzen bij, allebei aaseters. We rijden nog wat verder en zien nog een dode olifant, vlak bij een poel, met nog meer van die maraboes, een aantal gieren en er zitten ook 2 visarenden, eentje is een vis aan het eten.
Als we verder rondkijken zien we ook nog een reiger en er dobbert weer een pelikaan rond. Verder zitten er nog veel steltlopertjes en in het water zien we ook voortdurend wat bewegen, maar of het nu vis is of schildpadjes, daar komen we niet achter. Er is in ieder geval veel leuks te zien.
Na een paar uurtjes draaien we om en rijden terug naar de campsite. Eerst maar eens ontbijten, we maken kaaspannenkoeken. We doen een afwasje, ik typ nog het één en ander voor mijn blog.
Om ongeveer 10.30 uur gaan we weer op weg, we willen een route gaan rijden en eigenlijk zien of we nog iets van de zoutvlaktes kunnen zien. De weg is eerst wel duidelijk te volgen, maar later vinden we het wat vaag worden. Als ik nog eens de kaart bekijk zie ik dat
de zoutvlaktes echt veel te ver weg zijn. We keren om en gaan terug richting campsite en nemen dan de weg richting Phuduhudu Gate.
Een eind voor deze gate moet een poel zijn, we gaan eens kijken of daar iets te beleven is. We volgen weer erg zanderige wegen en komen weer volop zebra’s en impala’s tegen, afgewisseld met wat giraffes. Leuke rit. We vinden de afslag naar de poel waar 3 olifanten staan te drinken, eentje loopt al snel weer weg. Er komt een zadel jakhals langs gewandeld en even later komen vlak bij ons nog een stuk of vier olifanten uit de bosjes tevoorschijn, onderweg naar de poel. Met het nodige lawaai worden de 2 die er nog stonden opzij gejaagd!
We keren weer terug en besluiten naar de rivierbedding te rijden. We komen door extra mulle zandpaden, ja en dan is er een bocht in de weg, erg diep zand en dan kunnen we niet voor of achteruit. De enige mogelijkheid die er nog is, is omlaag, richting de rivierbedding. Ook hier is het zand erg diep en mul en we glijden min of meer naar beneden, kunnen niet meer sturen en belanden tegen een
Receptie gebouw Thobolo's Bush Lodge
Aan de andere kant is de veranda met uitzicht over de waterdrinkplaats omgevallen boom. Dan zitten we daar muur en muurvast. Echt geen mogelijkheid om nog maar ergens naar toe te rijden. We hebben een deuk in het linker portier en het achterlicht is kapot. We proberen van alles, maar helaas, niets lukt, want achter ons steken een aantal flink dikke takken uit, daar kunnen we niet langs.
Een paar honderd meter verderop staan een paar vissers, met wat geroep, toeteren en zwaaien, weten we de aandacht te trekken en komt er iemand naar ons toe. Deze man helpt ons met uitgraven en het lukt één dikke tak weg te krijgen. Het lukt na veel moeite, om de auto een heel klein stukje vooruit te krijgen. Maar nog niet genoeg.
Dan komt er nog een auto door de rivierbedding aangereden, het is een Zuid-Afrikaans gezin, zij hadden ons wel al uit de verte gezien, maar waren een flinke poos gestopt bij een uitzichtpunt. Ze komen nu aanrijden omdat ze denken dat er iets loos is.
Met twee aan elkaar geknoopte sleepkabels lukt het om alle boomtakken weg te krijgen, hier en daar moet er nog wat weggehakt worden, maar dan kan de auto eindelijk achteruit naar vaste grond gereden
worden.
Bert is al die tijd redelijk rustig gebleven, ik voel de adrenaline nog úúúren door mijn lijf gieren. Maar wat zijn we blij dat we los zijn!
We bedanken de Botswaanse man wel duizend keer! Met zijn allen rijden we dan naar de auto van de man en zijn 2 collega vissers om hun vangst te bekijken (hij mocht niet met zijn auto naar ons toekomen, omdat hij dan het Nationale Park zou ingaan en dat is niet toegestaan!).
De visvangst: 2 grote meervallen en een flink aantal tilapia’s, waar ook wat flinke exemplaren bij zitten. (De beesten die we vanmorgen in die grote poel zagen waren waarschijnlijk ook meervallen) Na wat foto’s en nog meer handen schudden, rijden we weg, de Zuid-Afrikaners waren al eerder weggereden, weer naar hun uitkijkpost. We rijden ook nog even naar hun toe, om hun ook nog te bedanken en blijven nog even staan kletsen over van alles en nog wat.
Dan rijden we terug richting campsite, langs de honderden zebra’s en grote koppels wildebeesten. We komen 3 olifanten tegen, die onze weg versperren, maar al snel wandelen ze toch maar weg en als wij weer gaan rijden, schrikken
ze en gaan er op een draf vandoor.
Terug op onze campsite drinken we eerst nog maar eens heel veel water. Ik ben helemaal uitgedroogd! We ontdoen dan de auto van binnen en buiten van flink stof en zand, er was behoorlijk wat naar binnen gewaaid, tijdens het los zien te komen. Daarna hebben we wel een biertje verdiend en dan gaan we douchen, om ook ons zelf van ladingen stof en zand te ontdoen. (Als je 5 minuten uit de douche bent, wordt je alweer stoffig trouwens!)
Ik wil dan de wetenswaardigheden van deze dag gaan bloggen, maar helaas: mijn tablet heeft niet opgeladen tijdens onze rit. De middag is inmiddels voorbij, de zon zakt al weer aardig, we gaan maar voor een maaltje zorgen!
Voor vanavond hebben we macaroni op het menu, waarvan de saus vandaag bestaat uit “blikvoer”. Corned beef, chacalaca met bonen en gepelde tomaten. De chacalaca is hot en spicy, genoeg om de hele maaltijd pittig te maken. Het smaakt ons goed: het avontuur van vanmiddag heeft hopen energie gekost ?
De avond brengen we onder het genot van een glas wijn door met naar de sterrenhemel kijken. We
doen nog maar weer pogingen om er foto’s van te maken. Als het weer wat frisjes wordt duiken we de tent in.
Advertisement
Tot: 0.194s; Tpl: 0.033s; cc: 10; qc: 35; dbt: 0.0729s; 1; m:domysql w:travelblog (10.17.0.13); sld: 1;
; mem: 1.3mb
Maroon 
