6 MONTHS in China

---

Time passes by very fast. And the more we want to stop it, the faster it passes by.

To be honest, I don't even know what I should or what I would like to write.
On February 27 was half a year since I came here. I organized a small dinner party for the closest friends.
But instead of joy, I only felt sadness. From some time, I've been looking at everything through a prism of memories and I feel that soon I will have to go back to Poland. And although many people don't want to hear that, sometimes I have a feeling I don't want to go back (yet). But of course, there is a part of me that can't wait to come back.
A lot of things have happened for the last 6 months. A lot of things have changed. Seriously A LOT. But I only have a mess in my mind, feelings and thousands of extreme thoughts, which for now I'm not even able even to put together so I could write about them.

One thing is certain though... whatever begins, also ends. And I have to be prepared for that.

***

Czas plynie bardzo szybko. A im bardziej chcemy go zatrzymac w miejscu, tym szybciej uplywa.

Szczerze mowiac, nie wiem co powinnam czy nawet, co chcialabym napisac.
27 lutego minelo pol roku od kiedy tu jestem. Zorganizowalam z tej okazji kameralny obiad dla najblizszych znajomych. Jednak zamiast radosci, towarzyszyl mi jedynie smutek. Od pewnego czasu na wszystko zaczynam patrzec przez pryzmat wspomnien i czuje, ze juz niedlugo bede musiala wrocic do Polski. I mimo, ze wiele osob nie chce tego slyszec, czasem mam wrazenie, ze wcale nie chce (jeszcze) wracac. Choc oczywiscie, czesc mnie nie moze doczekac sie powrotu.

Wiele sie wydarzylo przez ostatnie 6 miesiecy. Wiele sie zmienilo. Naprawde WIELE. Ja jednak mam balagan w glowie, balagan w uczuciach i tysiace skrajnych mysli, ktorych na chwile obecna nie jestem w stanie pozbierac na tyle, zeby jakkolwiek je opisac.

Jedno jest jednak pewne... cokolwiek ma swoj poczatek, musi miec rowniez swoj koniec. A ja musze byc na to gotowa.

---