Advertisement
Published: July 24th 2011
Edit Blog Post
Guatemala, meer dan andere landen in Centraal Amerika behoud zij haar cultuur misschien wel het meest. Of in ieder geval is het het meest zichtbaar. De grootste Indiaanse bevolkingsgroep leven nog volgens eeuwenoude tradities en dragen traditionele klederdracht wat bijzonder kleurrijk is. Dit is zichtbaar in
Antigua, de eerte stad van Centraal Amerika als we dit mogen geloven van een lokale man zittend op de rand van een fontein. Antigua kent zijn pracht en praal en dat is niet onontdekt gebleven. Waar klederdracht echt tot zijn recht kwam was op de weekend markt in
Solola.
De markt wordt gehouden voor lokale bewoners wat niet wil zeggen dat wij de enige buitenlanders waren maar één van de weinigen wat bijzonder is.
De markt was druk en daarom hielden wij ons op aan het park waar mensen zaten voor sociale redenen. Dit was voor ons een geschikte mogelijkheid om foto's te maken van de traditionele kleding zoals te zien is op de foto's.
Lago Atitlan is een krater meer van enorme omvang op 1500 meter hoogte en omgeven door 12 vulkanen, genaamd de 12 apostelen. Het is er zo rustig dat onze hartslag die naar 15 maanden flink gedaald is,
nog verder zakte. Het hotel waar wij in verbleven had haar hoogtijden wel gehad en had een ambiance van een uitvaartcentrum. Hoewel het uitzicht enorm was konden wij er niet langer dan één nacht verblijven.
Gelukkig lagen er nog 12 andere dorpen aan het meer waardoor we uitkwamen in
San Marcos la Laguna, met een prachtig uitzicht en omgeving.
Ik heb op zijn simpelst gezegd nogal last van "ants in my pants" waardoor ik niet langer stil kan zitten dan 5 minuten. Een plek uitermate geschikt voor liefhebbers van rust en Yoga is dan niet bepaalt een locatie waar ik me het meest op mijn gemak voel. Anka kan daarentegen makkelijk een dag horizontaal doorbrengen en een boek lezen.
Niet lang daarna bevonden wij ons in een minibusje dat ons in 10 uur naar onze volgende bestemming bracht. Er zijn twee manieren om te reizen in Guatemala; dat is met het openbaar vervoer, wat een stuk goedkoper is maar soms dagen in beslag neemt. of je kan zoals elke toerist het doet reizen met een minibus. En daar heb ik de grootste hekel aan, ik zit liever een dag langer in een lokale bus dan met 14 toeristen
in een veel te kleine minibus waar de voertaal enkel bestaat uit Israëlisch.
Het is ongelooflijk maar voor een land met zo weinig inwoners staan we keer op keer versteld hoeveel Israëliërs er op reis zijn. Het is bijna niet voor te stellen dat er een constante oorlog heerst met Israël omdat ik er van uit ga dat elke inwoner van Israël op reis lijkt te zijn. Toen we aankwamen in
Semuc Champey waren we verbaasd dat wij zowat de enige niet Israëliërs waren. Tot overmaat van ramp had ik hier mijn eerste voedsel vergiftiging opgelopen door eten van een moddervette omelet na een dag niet gegeten te hebben vanwege het constante reizen in een minibus. De moddervette omelet had een lap zwarte spek en tomaat. Dit geheel kwam er in één beweging uit van teen tot mond met de snelheid van een stadsbus. Anka keek toe en werd zelf ook misselijk daarna ging ze op pad om voor mij bananen te halen en kwam terug met drie brokken houtskool allen ter grootte van een luciferdoosje (dit schijnt goed te zijn voor een maag die van streek is). Terwijl Anka naar buiten liep schrok ze en sprong aan de
kant, een schorpioen zat tegen het kozijn.
Mijn mannelijke plicht riep me en ik kwam overeind van mijn bed om wederom mijn hoofd in een vuilniszak te steken en deze tot de rand te vullen. Na een strategie te hebben bedacht slingerde ik de schorpioen naar buiten waar deze zachtjes in het gras terecht kwam. De kamer was pas geverfd en stonk naar benzine, Anka en ik hebben ons die nacht in slaap gehuild met de enige geruststellende gedachten dat wij die dag ervoor hele mooie watervallen en kleine blauw/groene oases hadden bezocht en daarin gezwommen. Dit maakte het uiteindelijke bezoek aan Semuc Champey de moeite waard.
"Shalam!" zei de vriendelijke man toen hij de deur van ons busje opentrok en verbaasd was dat niet iedereen Israëlisch bleek te zijn. Anka en ik bevonden ons in
Flores, 60 kilometer van Tikal.
Tikal was voor ons het hoogtepunt van de reis door Guatemala en dat had mede te maken omdat er weinig bezoekers waren. Tikal was één van de grootste steden van de Maya's ten tijden van de klassieke periode. In Tikal staan verschillende tempels en complexen. Tikal is in 1881 ontdekt en sinds dien onderzocht, dagelijks is
men bezig met opgravingen.
Verschillende viewpoints van boven het oerwoud laten zien dat de tempels enorm hoog zijn. Sommige tempels reiken tot meters boven het bladerdak van het oerwoud zoals te zien is op de foto's.
Tikal was een geweldige afsluiting van Guatemala!
Advertisement
Tot: 0.238s; Tpl: 0.016s; cc: 14; qc: 24; dbt: 0.1332s; 1; m:domysql w:travelblog (10.17.0.13); sld: 1;
; mem: 1.1mb
Tina
non-member comment
http://www.rvsland.nl/
Wat een gave deurknop! Het ouderwetse kloppen vind ik persoonlijk ook heel cool. Moet je wel dicht bij de deur gaan zitten. ;)