Advertisement
Published: February 14th 2009
Edit Blog Post
zoals ik gezegd had, zou ik na de vrijdagavond een verslagje maken, dus hier ben ik weer...
na nog twee dagen in de clinica valt het me toch op dat ik eigelijk veeeeeeeeel liever in de maternidad stond... de dagen zijn lang en saai, ik mag helemaal niks doen... de clinica is een privé ziekenhuis, dus patiënten betalen voor hun zorg... da maakt ook dat die niets anders dan het beste verwachten en dat de dokters eigelijk ondergeschikt worden aan de patiënten... wa dus ook maakt dat de studenten daar mogen rondlopen, maar dat het daar dan ook bij blijft...
in se is dat allemaal ni zo erg, want in belgië moogt ge op gynaecologie ook nauwelijks iets doen, maar als ge gewoon zijt van vanalles te mogen doen, zoals wij in de maternidad en als ge dan ineens helemaal niks meer moogt doen (zelfs de hartslagjes luisteren mag ik hier ni) dan is da ni zo leuk...
hetgeen wat ik donderdag heel de dag heb zitten doen is compresjes plooien... hier worden die afgeleverd in niet-opgeplooide vorm, dus de verpleging moet daar de compresjes zelf plooien... en met dat ik dus niks beters te doen had, heb ik ne
hele dag mee compressen zitten plooien... boeiend !!!
om eerlijk te zijn, ik ben serieus aant aftellen da ik daar ni meer naartoe moet...
gelukkig maken de assistenten enzo het nog wel goed...
gisteren hadden we ook nog ne verjaardag van één van de verpleegsters, waarvoor er dan taart enzo wordt aangehaald... tijdens de werkuren gaan ze dan taart en kadotjes halen en dan roepen ze iedereen bij elkaar om taart te komen eten... patiënten op of af, iedereen zal taart gegeten hebben 😊
iets wa mij wel is opgevallen... hoewel die patiëntes hier allemaal betalen voor hunne zorg, is de zorg hier echt wel ni beter... ze zijn toegewezen aan ene dokter, ja... ze worden opgevolgd door dieje dokter, ja... maar uiteindelijk heb ik nu al twee dagen achter elkaar, dat er een kindje dood geboren wordt... die mensen komen naar het ziekenhuis en zeggen dat ze hun kindje al een paar dagen ni meer voelen bewegen, maar dat ze pas om de controle moesten komen binnen een paar dagen, dus ja... ja, geen hartslagjes meer, geen bewegingen meer...
in de maternidad vallen die te pas en te onpas binnen op de guardia, maar als er zoiets aan de
hand is, wordt da wel sneller onderschept dan... als ge moet betalen voor uwe zorg dan zijt ge mss minder geneigd om snel naar het ziekenhuis te gaan, maar dan hebt ge wel zulke dingen voor...
enfin ja, jullie merken wel goed genoeg dat ik mijn hartje verloren heb in de maternidad... en ondanks dieje dodelijke guardia op maandag, zou ik eigelijk liever nog twee weken langer daar vertoefd hebben... maar tis nu ni zo, dus nog een weekje tanden bijten...
gisterenavond hadden we dus ook asadito en la terraza... barbecue, maar geen reuzebarbecue zoals anders, maar choripan... da zijn broodjes met sla en tomaten tussen en mayonaise of ketchup, zoals ge zelf wilt, en dan met gebakken chorizo tussen... chorizo bij ons, is zo gelijk salami, in schijfjes... maar hier zijn dat kleine worsten, die ze op de barbecue leggen en dan opensnijden en tussen een broodje leggen...
normaal zouden we nog uitgegaan zijn gisterenavond... maar zoals ik al zei, was het zeer de vraag of dat het er nu uiteindelijk van zou komen... ni dus...
we waren pas aan het eten om twaalf uur, half één, dus ja... veel choripan en bier later, was er ni echt
nog veel enthousiasme om uit te gaan... te meer omdat er een gitaar boven gehaald was en omdat we heel de tijd liedjes hebben zitten luisteren (de argentijnse liedjes die wij ni kenden) en liedjes hebben zitten zingen...
die gasten hebben dan ook geprobeerd van volksdansen van hier voor te doen, maar gezien de hoeveelheid bier die op dat ogenblik al door de kelen was gegaan, was dat eerder een dronkenmansdans, die in veel gelach is uitgemond... op de duur moesten we zelfs meedansen, hoewel we dat eigelijk helemaal niet konden...
valeria, de koppelaarster en de assistente waar ik nu bijsta, had het ook weer mooi voor elkaar dat dien ene jongen die mij wou leren kennen daar ook was... toen we naar huis aant wandelen waren, zat hij nog heel de tijd te vragen of we ni nog iets gingen drinken, onder ons twee... maar kheb het maar wijselijk afgewimpeld... zo nen argentijn... ik denk het ni... (dus geeeeeeen zorgen, ik kom terug 😉 )
voorlopig is het dat weer voor even...
maandag komt er wel een verslagje van het weekend op... dan hebben de chicos guardia en zit ik hier savonds alleen, dus de ideale moment om
een blogje te typen...
dikke zoen xxxx
ik mis jullie !!!!
Advertisement
Tot: 0.114s; Tpl: 0.013s; cc: 9; qc: 48; dbt: 0.077s; 1; m:domysql w:travelblog (10.17.0.13); sld: 1;
; mem: 1.1mb
Boemer
non-member comment
Eindelijk nog eens iemand die iets op je blog zet. De tekstjes boeien ons geweldig maar ik vind het toch wel spijtig dat er zo weinig mensen een commentaartje schrijven. Ik kijk elke keer of er iets nieuw is binnengekomen en vandaag ja hoor. Van Marc. We zullen zelf ook eens wat meer schrijven is voor jouw denk ik ook wel leuk. Wij vonden het zaterdag geweldig om te kunnen bellen. Tot de volgende keer.