Advertisement
Published: January 23rd 2009
Edit Blog Post
wowie !!!
we zijn dus gisteren zoals gezegd, naar de barbecue met de assistenten gemoeten.
bleek het al te gaan om een zwenbadfeestje, dus bikini’s mee en klaar voor een frisse duik.
we hadden me lucie afgesproken da we naar de clinica zouden gaan en van daaruit met ons drie verder naar een van die assistenten thuis.
we komen aan de clinica en ineens vertelt lucie ons da we inderdaad naar da meisje haar huis moesten gaan, maar da we van daaruit met de bus naar Carlos Paz zouden gaan, naar het buitenverblijfje van een van de grote dokters in de clinica en dat we daar zouden gaan zwemmen en eten en dat het ni vroeg zou zijn da we terug zouden zijn.
oké, wij dan maar op weg naar valeria haar appartement. daar hebben we dan gewacht op luciano en ariel, twee andere assistenten. dan zijn we naar het bus station gegaan, want de “colectivo” hier nemen is echt de manier van reizen. daar kwam ook victoria der nog bij, dus met zeven met de colectivo naar carlos paz, een klein uurtje van cordoba voor 7,5 peso (nog geen 2 euro)…
kwamen we daar toe, was da zo een
heeeeeeel domein, waarvan de achterkant grensde aan een immens meer, met keigezellige terrasjes en overal verschillende zwembaden… man man man… hebben dan eerst wa gezwommen en wa aan het meer gaan wandelen… derna zijn we met zn allen het eten gaan klaarmaken en ik ben met ariel, luciano en valeria zo nog de laatste dingen voor het eten gaan kopen, met de dokter zijn auto wel te verstaan, zo’n fancy rood autotje met een open dak, korte haartjes in de wind…
twas dan ne meeeeeeeega barbecue… keiveel vlees, echt van die lappen vlees van ne halve meter enzo… maar eigelijk begin ik da nog wel te appreciëren… groentjes gaan er ook nog wel altijd in, maar zo vlees van de bbq, mmmmmm…
uiteindelijk waren we pas om halftwaalf aant eten en hebben we nog tot halftwee daar in de tuin gezeten… de nodige desserten en wijntjes en zelfs champagne later, bleek het dan ineens de grote vraag te zijn, hoe we wel zouden terugkeren… Argentijnen denken dus ni op voorhand na, die doen gewoon en dan komen ze tot van die akelige constataties… natuurlijk mochten we van den doc daar allemaal blijven slapen, er waren toch zeven bedden daar, dus
geen probleem en hij zou ons dan wel naar de ziekenhuizen voeren sochtends… ma da zagen we ni echt zitten, dan zouden we om zes uur moeten opstaan, want jonas en ik, wij hadden onze pakskes ni bij, en in gewone kleren mogen we ni werken hier, dus dan zou ’t nog vroeger zijn da we moesten vertrekken… dus zijn we nog helemaal terug naar het busstation gegaan, in de hoop nog ne collectivo te vinden die ons naar cordoba terug zou kunnen brengen… gelukkig is ariel me ons meegekomen… en we hadden keiveel sjans, der stond er nog ene en wij waren net de laatste mensen die der nog bij op konden… anders hadden we een uur moeten wachten in het busstation…
uiteindelijk waren we om 3u30 thuis en was het deze ochtend immens pijnlijk om op te staan… we hebben de voormiddag werken wel overleefd en so far…
de mensen da we hebben leren kennen, zijn de max… die gaan ons hier wel wegwijs maken in cordoba en omstreken.
dit weekend gaan we zondag naar carlos paz, deze keer naar het stadje en het strand zelf en daarna hebben we etentje bij valeria… die trouwens een piletta heeft,
een dakterras-zwembad, waar we altijd mogen naartoe komen als we zin hebben… en die ons ook al heeft uitgenodigd voor een weekendje bij haar ouders thuis… die wonen een uurtje buiten cordoba, aan een meer, en we kunnen daar dan een weekendje logeren, samen met haar, en tis daar schijnt ook leuk om uit te gaan, daar wou ze ons dan ook wel es mee naartoe nemen…
het ziet er naar uit da we ons beetje bij beetje goed aan het inburgeren zijn…
en nu hebben we ook de fancy side van argentinië gezien… het is wel een zeldzaamheid, maar het bestaat dus ook…
vandaag ook mijn laatste dagje obstetrie gehad… en ik ga het wel missen… de zwangere buiken voelen en de harttoontjes horen… tgaat alleen nog tijdens de guardia zijn… en bevallingen ook alleen tijdens de guardia, behalve de keizersnedes die ik nog ga zien op chirurgie…
twas al weer een afscheidje van de dokters en assistenten… en de openhartigheid en de warmte hier kennende, ging dit met de nodige kussen en knuffels gepaard…
de dokteres waar ik altijd consultatie bij gevolgd heb, die was al aant zeggen, als ik soms niets te doen had, da ik
dan zeker wa op obstetrie of op het verloskwartier mocht komen zitten… me gusta mucho la doctora Laura…
nog een kleine anekdote van de werkvloer:
gisteren kwam ik in de preparto en er lag een mevrouw die zo vier centimeter ontsluiting had… al de dokters en verpleging er gerust in dat da nog wel effe zou duren…
ma die was toch zo redelijk hard aant roepen en aant wenen, dat de dokteres der zo terug ne tacto bij ging doen… oei oei, ineens al naar acht centimeter gegaan…
partooooo!!! (da klinkt dan zo door de gang, da wilt zeggen dat de dokters hun moeten haasten naar het verloskamertje en da de patiënt ondertss ook naar daar loopt)
die vrouw lag nog maar net op die tafel… de dokters waren nog hun schort en handschoenen aant aandoen of dieje kleine begint daar al uit te komen, da hoofdje kwam al zo heel naar buiten gestulpd… iedereen daar aant roepen, ni persen ni persen !!! die vrouw kon da echt ni meer tegenhouden, in ene gulp, kind en vruchtwater der allemaal uit… een dokteres die al één handschoen aanhad heeft da kindje dan opgevangen en iedereen stond daar huh????
tis een
flink jongetje geworden en weinig pijn voor de mama 😉
en een weetje:
hier in argentinie is het niet de bedoeling dat de papa’s bij de bevalling zijn… die vrouwen bevallen hier allemaal alleen… die gaan van hun preparto-bedje, waar ze meestal eerst een uur of vijf liggen weeën te hebben, door naar de parto en dan pas als ze op de afdeling liggen, dan komen de papa’s er aan te pas…
boys thuis, ge zou nogal achteruitgesteld worden eh… ik zou een meisje in belgië zoeken (of houden) 😉
na het weekend volgt er wel weer een verslagje van onze activiteiten, maar ik denk dat dit voorlopig wel weer even volstaat…
espero que todo va bien en belgica y no hesiteis para enviarme mensajes, porque quiero a saber mucho de vosotros tambien…
zoentjes xxx
Advertisement
Tot: 0.096s; Tpl: 0.013s; cc: 10; qc: 49; dbt: 0.0605s; 1; m:domysql w:travelblog (10.17.0.13); sld: 1;
; mem: 1.1mb
verotje
non-member comment
haha wij kunnen onzen bikini hier ook gebruiken. Ni om heerlijk int zonnetje te liggen, ma door de straten zwemmen lukt bijna na al die regen van vandaag. Ge mist hier dus ni veel wa het weer betreft. Dikke zoenen vero