op de argentijnse werkvloer...

---

na een nachtje guardia heb ik weer de nodige werkvloer-anekdotes…
geen echt leuke verhalen allemaal maar wel de moeite om de situatie hier opnieuw eens te schetsen…

vanaf een uur of twee in de namiddag zaten ik en mijn compañero (jonas) weer op onze vaste plekje voor de maandagnamiddag, de guardia…
twas redelijk kalm, dus wij al content… tot daar ineens een vrouw komt binnenstormen, jaaaa mijn dochter, mijn dochter… ze zat daar maar te roepen dat haar dochter contracties had en dat we iets moesten doen…
toen we dan vroegen hoever de dochter wel was, kon ze het ons niet precies zeggen, maar twas nog ni zo ver… dus wij dan maar gezegd dat ze na de patiënte die op dat moment bij ons binnen was, mocht binnenkomen…
toen we dus op de gang kwamen om haar binnen te laten, zaten daar zo ne hele hoop vrouwen te wenen en te roepen dat we naar de wc moesten gaan…
dus wij dan maar op toilet gaan kijken… zat die daar met een hompje vlees in haar handen… dat kindje was er gewoon uitgegleden als ze naar toilet ging… ze heeft dat dan opgevangen en zat daar me in haar handen op toilet… den assistent heeft dan snel die navelstreng afgeknipt, die placenta hing uit da meisje haar lijf… we hebben die dan zo in een rolstoel gezet en zijn er snel mee naar de verloskamer gereden om de placenta der ook uit te krijgen en te kijken of we met da kindje iets konden aanvangen…
da meisje was iets van een 26 weken zwanger…die moeder daarvan wist dat totaal ni, en van het moment dat ze het wisten zijn ze totaal ni op controle willen komen enzo…
da kind nam dus ook geen ijzer en foliumzuur enzo, met de gevolgen vandien…
da babytje zag ondertss al zo blauw als iets, da had nog heel flauwe hartslagjes en het ademde ni… dus snel naar de neonatale dermee… hebben ze het hele tijd zitten beademen, tot het terug wa kleur kreeg en een beetje begon te bewegen… da kindje woog nog geen kilo en was geen twintig centimeter groot, tkon zn oogjes nog ni opendoen en de armpjes en beentjes waren zo dik als mijn duim… ze hebben dat dan helemaal inwikkeld in doeken en zijn er mee naar de echte officiële neonatale dienst gegaan…
dus op dit moment zijn zowel moeder (door het bloedverlies en het uitgeput zijn door de onderdrukte zwangerschap) en het kindje een levensstrijd aant leveren…

da was al ne grote shock voor ons, da hadden we echt nooit gedacht da we zoiets zouden tegenkomen… kindje baren op de wc en dan nog eentje da helemaal ni klaar is om geboren te worden…
maar dan om een uur of twaalf snachts komt er daar een ander gevalletje binnen… helemaal stuipend en precies gedrogeerd tot en met…
een meisje van 16, waarvan de familie ook ni had mogen weten dat ze zwanger was… ze had alle methoden zitten nakijken om abortus te kunnen plegen, maar alles kostte geld, behalve één ding…
er bestaan planten die als ge die in de baarmoederhals steekt dat die die verweken en openzetten, zodat het vruchtje gewoon eruit komt… nu da kunde alleen maar in de juiste omstandigheden en hygiëne doen, zonder daar complicaties van over te houden… het minste kwetsuurtje en die sappen van die plant zitten in uw bloed en veroorzaken orgaanfalen van hier tot ginder in belgie…
da meisje had er dus ni beter op gevonden dan inderdaad zo’n plant te zoeken en die in haar baarmoederhals te proppen en die daar ook lang genoeg te laten zitten en met nog veel vuiligheid deraan… helemaal in sepsis (bacteriën in het bloed en giftige stoffen van die plant in het bloed) dus orgaanfalen met inderdaad de voorgenoemde afmetingen…
dus ze heeft haar abortus bekomen, maar ze heeft na zes uur stuipen ook zelf het loodje gelegd…
die familie heeft daar zes uur op staan kijken hoe die heeft liggen stuipen en waren daar maar allemaal bezig waarom ze het toch ni gewoon gezegd had… maar als ze toekwamen waren ze nog boos, da ze maar ni moest zwanger geraakt zijn enzo…
mentaliteit hier… *zucht*

tweede shock van de dag…
gelukkig zijn er buiten die twee ni veel bijzonderheden geweest… hebben we ook een paar mooie gewone bevallingen gezien en zijn er weer een paar kleine Argentijntjes bij, die wij op de wereld hebben zien komen…
kheb ook mijn eerste tacto’s gedaan (als in de ontsluiting en de baarmoederhals voelen), wa voor jullie misschien niet zo smakelijk overkomt, maar voor ons is dat wel al mooi als ge die dingen zelf moogt doen…
verder zijn wij altijd degene die met de doppler-blokjes zo naar de hartslagjes van de babytjes zoeken en door de buik te voelen de ligging van het kindje moeten inschatten… dus we hebben promotie gemaakt nu we ook de tacto’s mogen doen…

het spaans begint al een beetje beter te lopen…
dus na een paar gesprekjes met de assistenten en dokters blijkt dat Argentijnen:
- vol zijn van onze grote jongens (Argentijnse mannnen zijn klein)
- asterix en obelix geweldig vinden
- keiveel europese steden kennen, maar denken dat belgie naast oostenrijk ligt
- engels proberen te spreken, dat nog marginaler klinkt dan ons spaans
- denken dat mijn naam Angel (engel, oooooh) is en er ni van overkunnen als ik dan spel dat het A N K E is
- meisjes met kort haar een rariteit vinden
- …

zo, nu zijn jullie weer een beetje up to date…
donderdag moeten we bij een van de assistenten gaan bbq’en met nog vier andere assistenten en wij en daarna gaan we eens een stapje in de Argentijnse uitgaanswereld zetten, dus jullie weten al wat mn volgende verslagje zal zijn…

dikke dikke dikke zoen x

---

Comments

[ninja]

jawatte, dat zijn toch wel een straffe verhalen vind ik. ik hoop dat de moeder en het kindje het halen. ik kan maar moeilijk begrijpen dat mensen zulke gekke dingen om hun kindje te verliezen. zijn mensen dan zo bang om wat hun omgeving denkt. beetje akelig toch. ge doet dat daar goed angel er zitten 2 kreeften in een schoendoos. zegt die ene tegen de andere: dat is hier nu toch wel krab. baaaj