De Grote Muur en dan naar huis.

---

Vrijdag 20 oktober 2006.


Zeer vroeg uit de veren en dit wanneer we op vakantie zijn, want om 6 uur werd er ontbeten.
Wim straalde! Zijn fototoestel dat het de vorige dag liet afweten (misschien door oververmoeidheid) werkte terug.

Om 7 uur werden we opgehaald voor een laatste uitdaging, de beklimming van de Grote Muur (tenminste een stukje ervan).
Hiervoor moesten we per bus 120 km afleggen tot Simatai gelegen in het Noorden van de stadsprovincie Beijing (normale duur +/- 3 uur, het werden er uiteindelijk 5). In de omgeving van Simatai is een groot stuk van de Muur gerestaureerd.

Chaotisch verkeer gecombineerd met een chaotische chauffeur bracht mee dat we allen samen regelmatig mee op de rem gingen staan.

Op de bus zaten 2 groepen passagiers: de zeer sportieven werden afgezet te Jingshanling en legden een stuk niet-gerestaureerde gedeelte van de Muur af tot Simatai en kregen hiervoor 4 uur tijd. De gemiddelde leeftijd was duidelijk lager dan deze van de 2de groep.
Wij kozen ervoor om met de kabelbaan tot 475 m en vervolgens met het minitreintje (tot 575 m) een deel van de beklimming af te leggen. Dan kwam de echte beklimming tot toren 8 op 655 m. Hiervoor moesten we toch wel moeilijke trappen beklimmen. Ogenblikkelijk werden we omringd door een groep vrouwen (“muurvrouwen”) die de weg wilden wijzen (er was wel maar één pad) en een handje wilden helpen met de bedoeling een fooi te krijgen of souvenirs te kunnen verkopen. Ondanks ons herhaaldelijk afwijzen, bleven ze ons volgen.

Het geeft een zeer bijzonder gevoel om boven op dit historische bouwwerk te kunnen vertoeven. We konden ons zeer goed inbeelden hoe eertijds de wachters op de Muur een enorm uitzicht hadden waardoor ze van op zeer grote afstand de vijand konden opmerken.
Vanuit toren 8 heb je aan één kant zicht op toren 9 . Hierachter ligt een deel van de Muur in minder goede staat. Van toren 8 daalden we aan de andere kant af naar toren 2. Op sommige stukken moesten we langs de muur lopen omdat hij er te smal is. Behalve voor Wim die het niet kon nalaten om er toch een stukje over te lopen en zijn stoere daad op foto te laten vastleggen.
Voortdurend hadden we zicht op een deel van de Muur die kronkelt over de bergkam met op regelmatige afstand de nodige wachttorens. Bij het verder afdalen was het moeilijk om afstand te nemen van dit fantastische beeld en draaiden we ons regelmatig om om nog maar eens de zoveelste foto te nemen.

Vrij laat arriveerden we terug in ons hotel en waren we dringend aan onze laatste Chinese maaltijd toe.
Wij zochten weer een gelegenheid om er enkele glaasjes wijn bij te drinken (van de Grote Muur). Aperitief aangeboden door Luc en bij de maaltijd een glaasje van Gerda omdat ze eindelijk mee mocht naar China. Hiervoor werd ze O.L.Vrouw Gerda genoemd.



Zaterdag 21 oktober 2006.

We namen in het hotel afscheid van Ludo. Wim begeleidde ons als een echte gentleman en perfecte reisleider naar de luchthaven waar hij ons nog de nodige instructies gaf. Berna kwam met de volgende shuttlebus achterna met de Cd’s met foto’s die ze met ons meegaf zodat deze veilig in België zouden geraken. Bezorgd als hij is, belde Wim ons nog eens op om het verdere verloop in de luchthaven te volgen.
Nogmaals duizendmaal dank aan de 3 Wijzen voor de fantastische reis en de onvergetelijke ervaring die we dankzij hen opdeden.

Gerda en Luc

---

Comments

[NICO]

ivm fototoestel
Wim, ik weet niet of je met oplaatbare batterijen werkt voor jouw camera? Maar het zou kunnen dat die "versleten" zijn, dwz na oplading bijna meteen ontladen bij het eerste gebruik opnieuw in je camera. Omdat je denkt met volledig opgeladen batterijen te werken, lijkt het dan of je CAMERA hapert of niet goed werkt (omdat voor scherpstellen of flitsen, lens in en uit brengen dan in één klap je batterijen weer leeg zijn). Ik had het ook eens voor.... en ik dacht toen ook dat mijn camera zelf haperde